Mauricius van Bisantium

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Mauricius
Keiser van die Bisantynse Ryk
’n Muntstuk wat Mauricius uitbeeld.
’n Muntstuk wat Mauricius uitbeeld.
Bewind 13 Augustus 58227 November 602
Volle naam Flavius Mauricius Tiberius Augustus
Dinastie Justiniaanse
Gebore 539
Oorlede 27 November 602
Voorganger Tiberius II Konstantyn
Opvolger Phokas
Eggenote Constantina
Kinders 6 seuns, o.a. Theodosius en Tiberius
3 dogters
Vader Paulus

Mauricius (Latyn: Flavius Mauricius Tiberius Augustus, Grieks: Φλάβιος Μαυρίκιος Τιβέριος Αὔγουστος; 539 – 27 November 602) was die Bisantynse keiser van 582 tot met sy dood in 602. Hy is in 539 in Kappadosië gebore as die seun van ene Paulus.

Mauricius het verskeie ampte in Konstantinopel beklee, onder andere sekretaris van die toekomstige keiser Tiberius II Konstantyn terwyl dié bevelvoerder van die paleiswag was. Laat in 577 was hy bevelvoerder van die Bisantynse leër in die ooste. Hy het in 581 ’n beslissende oorwinning behaal teen die Persiese Sassaniede. Die volgende jaar is hy met die keiser se dogter, Constantina, getroud en op 13 Augustus het hy sy skoonpa as keiser opgevolg.

Bewind[wysig | wysig bron]

Nadat hy keiser geword het, het hy die Romeins-Persiese Oorlog met ’n oorwinning beëindig. Die ryk se oostelike grens is uitgebrei en vir die eerste keer in byna twee eeue hoef die Romeine nie meer aan die Perse elke jaar duisende ponde goud as belasting te betaal het nie.

Teen 599 het Mauricius se veldtog teen die Aware daartoe gelei dat hulle teruggedryf is tot anderkant die Donou-rivier. Hy het ook veldtogte oor die Donou gevoer, die eerste Romeinse keiser in meer as twee eeue wat dit kon doen. In die weste het hy twee groot semi-onafhanklike provinsies geskep wat deur afgevaardigdes van die keiser regeer is.

In Italië het hy die Eksargaat van Ravenna in 584 gestig en so die aanvalle van die Lombarde gestuit. Met die stigting van die Eksargaat van Afrika in 590 het hy die keiser se houvas op die westelike Mediterreense gebied gevestig.

Sy bewind is gekenmerk deur finansiële probleme en byna konstante oorlogvoering. In 602 het ’n ontevrede generaal, Phokas, sy bewind omvergewerp en Mauricius en sy ses seuns op 27 November laat teregstel. Dié gebeure het rampspoedig vir die ryk blyk te wees: dit het ’n vernietigende oorlog met die Sassaniede tot gevolg gehad wat albei ryke verswak het voor die Moslem-invalle.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  • Bury, John Bagnell (1889). History of the Later Roman Empire. New York.{{cite book}}: AS1-onderhoud: plek sonder uitgewer (link)
  • Charles, R. H. (1916) The Chronicle of John, Bishop of Nikiu. Evolution Publishing, ISBN 978-1-889758-87-9. [1]; ook gratis aanlyn beskikbaar [2]
  • Ostrogorski, G; History of the Byzantine State, Rutgers University Press (Julie 1986)
  • Kazhdan, Alexander, ed. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6 
  • Martindale, John R.; Jones, A.H.M.; Morris, John (1992), The Prosopography of the Later Roman Empire – Volume III, AD 527–641, Cambridge University Press, ISBN 0-521-20160-8 
  • Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia