Duits-Oos-Afrika
| |||||
| |||||
Ligging van Duits-Oos-Afrika | |||||
Hoofstad | Bagamoyo (1885–90) Dar-es-Salaam (1890–1916) Tabora (1916, tydelik)[1] | ||||
Taal/Tale | Duits (amptelik), Swahili, Kirundi, Kinyarwanda, Maasai, Iraqw, Chaga-tale | ||||
Godsdiens | Islam, Christendom (Rooms-Katolieke Kerk en Protestantisme), tradisionele Afrika-godsdiens | ||||
Regering | Monargie | ||||
Keiser | |||||
- 1891–1918 | Wilhelm II | ||||
Goewerneur | |||||
- 1885–1888 | Carl Peters | ||||
- 1888–1891, 1895–1896 | Hermann Wissmann | ||||
- 891–1893 | Julius von Soden | ||||
- 1901–1906 | Gustav Adolf von Götzen | ||||
- 1912–1918 | Heinrich Schnee | ||||
Historiese tydperk | Wedloop om Afrika | ||||
- Stigting van Duits-Oos-Afrika | 27 Februarie 1885 | ||||
- "Zanzibar-Helgoland-Verdrag" | 1 Julie 1890 | ||||
- Maji-Maji-rebellie | Julie 1905–Julie 1908 | ||||
- Begin van die Eerste Wêreldoorlog in Duits-Oos-Afrika (Oos-Afrika-veldtog) | 3 Augustus 1914 | ||||
- Oorgawe aan die Verenigde Koninkryk | 25 November 1918 | ||||
- Ontbinding van Duits-Oos-Afrika | 25 November 1918 | ||||
- Verdrag van Versailles (Volkebond-mandaat onder bestuur deur België en die Verenigde Koninkryk) | 28 Junie 1919 | ||||
Oppervlakte | |||||
- 1913 | 995 000 km2 384 172 sq mi | ||||
Bevolking | |||||
- 1913 skatting | 7 700 000 | ||||
Digtheid | 7,7 /km² 20 /sq mi | ||||
Geldeenheid | Duits-Oos-Afrikaanse rupie |
Duits-Oos-Afrika (Duits: Deutsch-Ostafrika, DOA) was vanaf 1885 tot 1918 'n kolonie van die Duitse Keiserryk op die gebied van Tanganjika (tans Tanzanië), Rwanda, Burundi en 'n klein gebied in die noorde van Mosambiek. Met 'n oppervlakte van 995 000 km² was dit omtrent twee keer groter as die Duitse Keiserryk self. Duits-Oos-Afrika het in 1913 'n bevolking van ongeveer 7,7 miljoen gehad en was daarmee die grootste Duitse kolonie.
Op 1 Julie 1890 is die sogenaamde "Zanzibar-Helgoland-Verdrag" tussen die Duitse Keiserryk en die Verenigde Koninkryk onderteken. Daarmee het Helgoland en die Kaprivistrook deel van die Duitse Keiserryk geword, terwyl Wituland (tans in Kenia geleë) en Zanzibar (destyds nie deel van die Duitse koloniale ryk nie) by die Britse koloniale ryk ingelyf is.
Tydens die Oos-Afrika-veldtog is Duits-Oos-Afrika in 1918 deur Geallieerde troepe van Portugal en die Verenigde Koninkryk verower. Ná die einde van die Eerste Wêreldoorlog het Oos-Afrika as gevolg van die Verdrag van Versailles 'n Volkebondmandaat van België en die Verenigde Koninkryk geword en dele hiervan is by Portugees-Mosambiek ingelyf. Die gebied het in 1961 onafhanklik geword as Tanganjika, wat in 1964 met Zanzibar tot die huidige Tanzanië saamgesluit het.
Goewerneurs
[wysig | wysig bron]- Administrateur:
- Carl Peters (1885–1888)
- Rykskommissaris:
- Hermann Wissmann (1888–1891)
- Goewerneurs:
- Julius von Soden (1891–1893)
- Friedrich von Schele (1893–1895)
- Hermann von Wissmann (1895–1896)
- Eduard von Liebert (1896–1901)
- Gustav Adolf von Götzen (1901–1906)
- Albrecht von Rechenberg (1906–1912)
- Heinrich Schnee (1912–1918)
Vlae en wapens
[wysig | wysig bron]-
Voorgestelde wapen van Duits-Oos-Afrika (nooit gebruik), 1914.
-
'n Ander weergawe van die voorgestelde wapen van Duits-Oos-Afrika (nooit gebruik), 1914.
Sien ook
[wysig | wysig bron]Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ (de) Michael Pesek: Das Ende eines Kolonialreiches. Campus, Frankfurt a.M./New York 2010, ISBN 978-3-593-39184-7, bl. 86/90.
Bronne
[wysig | wysig bron]- Hierdie artikel is vertaal uit die Duitse Wikipedia
- Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]Wikimedia Commons bevat media in verband met German East Africa. |
- (de) Die Kolonie Deutsch-Ostafrika – Stiftung Deutsches Historisches Museum