Gaan na inhoud

Heracleum sphondylium

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Bereklou
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
Divisie:
Klas:
Orde:
Familie:
Genus:
Spesie:
Heracleum sphondylium

Heracleum sphondylium, of bereklou, is ’n kruidagtige, twee- of meerjarige gewas in die familie Apiaceae. Dit is inheems aan Europa en Asië. Die plante word so genoem na aanleiding van die rangskikking van hul blomme.

Beskrywing

[wysig | wysig bron]
’n Nabyskoot van die blomme van H. sphondylium.

Die plante word gemiddeld 50-120 cm hoog, met ’n maksimum van 2 m. Die blare kan tot 50 cm lank word. Hulle is veeragtig en harig, en verdeel in segmente van drie tot vyf lobbe.

Die plant het pienkerige of wit blomme met vyf kroonblare. Hulle is gerangskik in groot blomskerms van tot 20 cm in deursnee. Die plant blom gewoonlik tussen Junie en Oktober. Die eindpuntblomskerms is plat bo en die buitenste kroonblare vergroot.[1]

Die blomme word deur insekte bestuif, veral vlieë.[2]

Verspreiding en gebruik

[wysig | wysig bron]

Die plante kom in Europa en Asië voor, asosok in Noord-Afrika. Die Slawiërs het ’n sop daarvan gemaak wat die voorloper van die moderne borsjt met ’n beetbasis was. Die Slawiese naam vir die plant was Борщевик обыкновенный (Borsjtsjewik obiknowjenni), en dit is waar die sop se naam vandaan kom. Die plant groei in klam graslande en is as voer en menslike kos gebruik – van Oos-Europa tot Siberië en Noordwes-Amerika.[3][4]

Die Slawiërs het bereklou in Mei bymekaargemaak en die stamme, blare en blomskerms opgekap. Dit is op ’n warm plek in water laat lê om te gis. Ná ’n paar dae was dit ’n "mengsel tussen bier en suurkool".[5] Dit is dan gebruik om ’n sop met ’n suur smaak en skerp reuk te kook.[6]

In sommige Oos-Europese lande, veral Roemenië, word dit as ’n seksstimuleermiddel gebruik asook om probleme soos onvrugbaarheid en impotensie te behandel. Dit word ook soms vir epilepsie aanbeveel. Daar is egter geen kliniese studies wat die doeltreffendheid van die plant vir enige van hierdie probleme bewys nie.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Parnell, J. en Curtis, Y. 2012. Webb's An Irish Flora. Cork University Press. ISBN 978-185918-4783
  2. Van Der Kooi, C. J.; Pen, I.; Staal, M.; Stavenga, D. G.; Elzenga, J. T. M. (2015). "Competition for pollinators and intra-communal spectral dissimilarity of flowers" (PDF). Plant Biology. 18: 56. doi:10.1111/plb.12328.
  3. Łuczaj (2013), pp. 20–21.
  4. Kuhnlein & Turner (1986), p. 311.
  5. Łuczaj (2013), p. 21.
  6. Dumanowski, Barszcz, żur i post.

Bronne

[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]