Gaan na inhoud

Suid-Afrikaanse algemene verkiesing van 1987

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Suid-Afrikaanse politiek
Parlement van Suid-Afrika
Nasionale Vergadering
Nasionale Raad van Provinsies
President
Adjunkpresident
Ministers
Speaker van die Nasionale Vergadering
Opposisieleier
Politici
Politieke partye
Konstitusionele Hof
Hoogste Hof van Appèl
Hooggeregshof
Verkiesings

Die Suid-Afrikaanse parlementsverkiesing van 1987 het op 6 Mei 1987 plaasgevind. Dit is gehou gedurende 'n noodtoestand (krygswet) wat in 1985 afgekondig is as gevolg van (grootliks) swart opstand teen die apartheidsbeleid.

In die aanloop tot die verkiesing breek Wynand Malan weg van die regerende Nasionale Party en saam met Denis Worrall, die terugkerende ambassadeur van Suid-Afrika in Londen, vorm hulle die liberale Onafhanklike Party (OP/IP) op 'n platform van dialoog met die opposisie, insluitende die verbande ANC.[1]

Die Konserwatiewe Party, gestig in 1981 toe dit van die Nasionale Party weggeskeur het onder die leierskap van Andries Treurnicht, het goed gevaar, en word die amptelike opposisie te koste van die Progressiewe Federale Party.

Die regerende Nasionale Party (NP) van Staatspresident P.W. Botha het weer 'n oorweldige oorwinning behaal, maar is vir die eerste keer met 'n regse opposisie gekonfronteer. Die vorige amptelike opposisie, die liberale Progressiewe Federale Party van Colin Eglin, het 6 setels verloor.[2] Die OP/IP van Malan het een setel gewen.

Die ultrakonserwatiewe Herstigte Nasionale Party van Jaap Marais het 'n neerlaag verduur met die opkoms van die KP, en het swaar teruggeval vanaf sy posisie in 1981, en kon weer nie 'n setel wen nie. Sy enigste setel, beset deur Louis Stofberg (wat 'n tussentydse verkiesing in 1985 gewen het), is afgestaan.

Staatspresident Botha het die uitslag as 'n legitimering van sy hervormingsbeleid vertolk.

Uitslag

[wysig | wysig bron]
Setels in die Volksraad van Suid-Afrika na die 1987-verkiesing

   Nasionale Party: 133 setels

   Konserwatiewe Party: 23 setels

   Progressiewe Federale Party: 20 setels

   Nuwe Republiekparty: 1 setel

   Onafhanklikes: 1 setel

Party Leier % Setels Verskil
Nasionale Party P.W. Botha 52,29% 133 (123) +2
Konserwatiewe Party Andries Treurnicht 26,62% 23 (22) +23
Progressiewe Federale Party Colin Eglin 14,02% 20 (19) -6
Herstigte Nasionale Party Jaap Marais 3,06% 0 (0) -
Nuwe Republiekparty Vause Raw 1,97% 1 (1) -7
Ander, insl. die
Onafhanklike Party
Wynand Malan 1,32% 1 (1) +1
Totaal 100% 178 (166) -
  • Tussen hakies by "Setels" die regstreeks-verowerde setels. By "Verandering" die absolute verandering vanaf die 1981-verkiesing.

Nasleep

[wysig | wysig bron]

In Oktober 1987 breek Wynand Malan en Denys Worrall weg en vorm die "Nasionale Demokratiese Beweging" saam met drie wegbrekende parlementariërs van die PFP.[2] In 1989 smelt die PFP, die NDB en die Onafhanklike Party (OP/IP) saam, en vorm die Demokratiese Party, wat later groot sukses in die metropole sou behaal.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Winkler Prins Ensiklopedie – Jaarboek 1988 red. Winkler Prins, bl. 320
  2. 2,0 2,1 idem