Gebruiker:Hardus.Maree/Troeteldier

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
A tabby kat en 'n gemengde Molosser hond

'n Troeteldier, of metgeseldier, is 'n dier wat hoofsaaklik vir 'n persoon se geselskap of vermaak gehou word, eerder as as 'n werkende dier, vee of 'n laboratoriumdier. Populêre troeteldiere word oorweeg op voorkoms, intelligensie en verwante persoonlikhede, maar sommige troeteldiere kan op 'n altruïstiese basis (soos 'n verdwaalde dier) opgeneem word en deur die eienaar aanvaar word, ongeag hierdie eienskappe.

Twee van die gewildste troeteldiere is honde en katte; die tegniese term vir 'n katliefhebber is 'n ailurofiel en 'n hondeliefhebber 'n sinofiel. Ander diere wat gereeld aangehou word, sluit in: konyne; varke; knaagdiere, soos muise, hamsters, chinchillas, rotte, en marmotte; voël troeteldiere, soos papegaaie, sangvoëls en hoenders; troeteldiere vir reptiele, soos skilpaaie, alligators, krokodille, akkedisse en slange; troeteldiere in water, soos visse, slakke vir varswater en soutwater, amfibieë soos paddas en salamanders; en geleedpotige troeteldiere, soos tarantulas en krappe (Paguroidea).

Troeteldiere bied hul eienaars (of 'voogde') [1] beide fisieke en emosionele voordele. Om met 'n hond te stap, kan die mens sowel as die hond van oefening, vars lug en sosiale interaksie voorsien. Troeteldiere kan kameraadskap gee aan mense wat alleen woon of ouer volwassenes wat nie voldoende sosiale interaksie met ander mense het nie. Daar is 'n medies-goedgekeurde klas terapiediere, meestal honde of katte, wat na eensame mense geneem word, soos kinders in hospitale of senior burgers in verpleeginrigtings. Troeteldierterapie gebruik opgeleide diere en hanteerders om spesifieke fisieke, sosiale, kognitiewe of emosionele doelstellings met pasiënte te bereik.

'n Hollandse dwergkonyn.

Mense kry gewoonlik troeteldiere vir kameraadskap, om 'n huis of eiendom te beskerm of as gevolg van die waargenome skoonheid of aantreklikheid van die diere. In 'n Kanadese studie uit 1994 is bevind dat die algemeenste redes waarom 'n troeteldier nie besit word nie, is as gevolg van 'n gebrek aan vermoë die dier te versorg tydens reis (34,6%), 'n gebrek aan tyd (28,6%) en 'n gebrek aan geskikte huisvesting (28,3%), met minder as (19,6%) deelnemers wat nie van troeteldiere hou nie. [2] Sommige wetenskaplikes en organisasies vir diereregte het kommer uitgespreek oor die aanhou van troeteldiere weens die gebrek aan outonomie en die objektivering van nie-menslike diere.

'n Maine Coon katjie, tien weke oud.

Troeteldiergewildheid[wysig | wysig bron]

China[wysig | wysig bron]

In China het die besteding aan huisdiere gegroei van 'n geskatte $ 3,12 miljard in 2010 tot $ 25 miljard in 2018. Die Chinese mense besit 51 miljoen honde en 41 miljoen katte, terwyl eienaars van troeteldiere verkies om internasionale troeteldierkos te verkry. Daar is altesaam 755 miljoen troeteldiere, toegeneem van 389 miljoen in 2013. [3]

Italië[wysig | wysig bron]

Volgens 'n opname wat in 2009 deur Italiaanse familieverenigings bevorder is, word daar beraam dat daar ongeveer 45 miljoen troeteldiere in Italië is. Dit sluit 7 miljoen honde, 7,5 miljoen katte, 16 miljoen visse, 12 miljoen voëls en 10 miljoen slange in. [4]

Verenigde Koninkryk[wysig | wysig bron]

In 'n opname in 2007 deur die Universiteit van Bristol is bevind dat 26% van die Britse huishoudelike katte en 31% honde besit het, en die totale binnelandse bevolking van 2006 is ongeveer 10,3 miljoen katte en 10,5 miljoen honde. [5] Die opname het ook bevind dat 47,2% van die huishoudings met 'n kat minstens een persoon op graadvlak gehad het, in vergelyking met 38,4% van huise met honde.

Verenigde State[wysig | wysig bron]

Agt-en-sestig persent van Amerikaanse huishoudings, of ongeveer 85 miljoen gesinne, besit 'n troeteldier, volgens die 2017-2018 National Pet Owners Survey wat deur die American Pet Products Association (APPA) uitgevoer is. Dit is meer as 56 persent van die Amerikaanse huishoudings in 1988, die eerste jaar wat die opname uitgevoer is. [6] Daar is ongeveer 86,4 miljoen troeteldierkatte en ongeveer 78,2 miljoen troeteldierhonde in die Verenigde State, [7] [8] en 'n Amerikaanse opname 2007–2008 het getoon dat huishoudings met honde wat meer is as dié wat katte besit, maar dat die totale getal troeteldiere katte was hoër as dié van honde. Dieselfde was in 2011. [9] In 2013 het die getal kinders minder as vier in een in die Verenigde State getal. [10]

Gevolge op die gesondheid van troeteldiere[wysig | wysig bron]

As diere as troeteldiere aangehou word, kan dit hul gesondheid benadeel as daar nie aan sekere vereistes voldoen word nie. 'n Belangrike kwessie is onvanpaste voeding, wat kliniese effekte kan hê. Die verbruik van sjokolade of druiwe deur honde kan byvoorbeeld dodelik wees.

Sekere huisplante kan ook giftig wees as hulle deur troeteldiere verbruik word. Voorbeelde hiervan is filodendrone en Lilium longiflorum (wat ernstige nierskade aan katte kan veroorsaak) [11] en poinsettias, begonia en aloe vera (wat matig giftig is vir honde). [12] [13]

Huishoudelike diere, veral honde en katte in geïndustrialiseerde samelewings, is ook baie vatbaar vir vetsug. Daar is bewys dat oormatige troeteldiere 'n groter risiko het om diabetes, lewerprobleme, gewrigspyn, nierversaking en kanker te ontwikkel. 'n Gebrek aan oefening en hoë-kalorie-diëte word as die belangrikste bydraers tot vetsug by troeteldiere beskou. [14] [15] [16]

Die gevolge van troeteldiere op die gesondheid van hul versorger[wysig | wysig bron]

Gesondheidsvoordele[wysig | wysig bron]

Daar word wyd geglo onder die publiek, en onder baie wetenskaplikes, dat troeteldiere waarskynlik geestelike en fisieke gesondheidsvoordele vir hul eienaars inhou; 'n NIH-verklaring van 1987 word aangevoer dat bestaande data ''n betekenisvolle voordeel' was. [17] 'n Onlangse verdeeldheid kom uit 'n RAND- studie van 2017, waarin bevind is dat ten minste in die geval van kinders, met 'n statistiese beduidende hoeveelheid, 'n troeteldier per se nie die liggaamlike of geestelike gesondheid kon verbeter nie; In plaas daarvan het die studie in die eerste plek gevind dat kinders wat reeds geneig was tot gesond wees, in die eerste plek meer geneig was om troeteldiere te kry. [18] Ongelukkig is dit duur of onuitvoerbaar om langtermyn lukkrake proewe uit te voer om die kwessie te besleg.

Waargenome korrelasies[wysig | wysig bron]

Troeteldiere het moontlik die vermoë om hul versorgers te stimuleer, veral bejaardes, om mense iemand te gee om te versorg, iemand om mee te oefen, en iemand om hulle te help genees uit 'n fisieke of sielkundig onstuimige verlede. [17] [19] Diereonderneming kan mense ook help om aanvaarbare geluksvlakke te behou, ondanks die teenwoordigheid van gemoedsimptome soos angs of depressie. [20] Om 'n troeteldier te hê, kan mense ook help om gesondheidsdoelwitte te bereik, soos verlaagde bloeddruk, of geestelike doelwitte, soos verminderde spanning. [21] [22] [23] [24] [25] Daar is bewyse dat die besit van 'n troeteldier 'n persoon kan help om 'n langer, gesonder lewe te lei. In 'n studie van 1986 met 92 mense wat vir koronêre siektes opgeneem is, is 11 van die 29 pasiënte sonder troeteldiere dood binne 'n jaar, in vergelyking met slegs 3 van die 52 pasiënte wat troeteldiere gehad het. Daar is bewys dat troeteldiere by bejaardes trigliseriede, en dus ook die risiko van hartsiektes, aansienlik verminder. [26] 'n Studie deur die National Institute of Health het bevind dat mense wat honde besit minder waarskynlik sou sterf as gevolg van 'n hartaanval as diegene wat nie een besit het nie. [27] Daar is bewyse dat troeteldiere 'n terapeutiese effek kan hê in gevalle van demensie. [28] Ander studies het getoon dat goeie gesondheid vir bejaardes 'n vereiste kan wees om 'n troeteldier te hê en nie 'n resultaat nie. [29] Honde wat opgelei is om gidshonde te wees, kan mense met gesiggestremdheid help. Honde wat opgelei is in die veld van Diere-ondersteunde terapie (DOT), kan ook mense met ander gestremdhede bevoordeel. [30]

Troeteldiere in instellings vir langtermynversorging[wysig | wysig bron]

Mense wat in 'n langtermynversorgingsfasiliteit woon, soos 'n verpleeginrigting, kan gesondheidsvoordele van troeteldiere ervaar. Troeteldiere help hulle om die emosionele probleme wat met hul siekte verband hou, die hoof te bied. Hulle bied ook fisieke kontak met 'n ander lewende wese, iets wat dikwels in 'n ouer persoon se lewe ontbreek. [31] Troeteldiere vir verpleeginrigtings word gekies op grond van die grootte van die troeteldier, die hoeveelheid sorg wat die ras benodig, en die bevolking en die grootte van die sorginstelling. Gepaste troeteldiere gaan deur 'n siftingsproses en as dit 'n hond is, moet aanvullende opleidingsprogramme gebruik word om 'n terapiehond te word. Daar is drie soorte terapiehonde: fasiliteitsterapiehonde, diere-ondersteunde terapiehonde en terapeutiese besoekhonde. Die algemeenste terapiehonde is terapeutiese besoekhonde. Hierdie honde is huishoudelike troeteldiere wie se hanteerders die tyd neem om hul na hospitale, verpleeginrigtings, aanhoudingsgeriewe en rehabilitasiegeriewe neem om te besoek. [19] Verskillende troeteldiere benodig verskillende hoeveelhede aandag en versorging; Katte het byvoorbeeld laer onderhoudsvereistes as honde nodig.

Verbinding met die gemeenskap[wysig | wysig bron]

Benewens die voorsiening van gesondheidsvoordele vir hul eienaars, beïnvloed troeteldiere ook die sosiale lewens van hul eienaars en hul verbintenis met hul gemeenskap. Daar is bewyse dat troeteldiere sosiale interaksie kan vergemaklik. [32] Leslie Irvine, assistent-professor in sosiologie aan die Universiteit van Colorado in Boulder, het haar aandag op troeteldiere van die hawelose bevolking gevestig. Haar studies oor <i>troeteldierbesit by haweloses</i> het bevind dat baie hul lewensaktiwiteite verander omdat hulle bang is om hul troeteldiere te verloor. Troeteldiereienaarskap vra hulle om verantwoordelik op te tree, met baie wat 'n doelbewuste keuse maak om nie dwelms te drink of te gebruik nie, en om kontak met dwelmmisbruikers of diegene wat betrokke is by enige kriminele aktiwiteit te vermy uit vrees om van hul troeteldier geskei te word. Daarbenewens weier baie om in skuilings te huisves as hul troeteldier nie by hulle mag bly nie.

Gesondheidsrisiko's[wysig | wysig bron]

  • Verergering van allergieë en asma wat veroorsaak word deur pels of vere
  • Valbeserings. Deur oor troeteldiere te val, veral honde, word meer as 86 000 ernstig genoeg om elke jaar in die Verenigde State 'n noodgeval te besoek. Onder bejaardes en gestremdes het hierdie valle lewensgevaarlike beserings en gebreekte bene tot gevolg gehad.
  • Beserings, misbruik en soms dood veroorsaak deur troeteldiere byt en aanvalle.
  • Siekte of parasiete as gevolg van higiëniese probleme, gebrek aan toepaslike behandeling en ongedissiplineerde gedrag (ontlasting en urine).
  • Spanning wat veroorsaak word deur die gedrag van diere.
  • Angs oor wie die dier sal versorg, sou die eienaar dit nie meer kan doen nie.

Omgewingsimpak[wysig | wysig bron]

Troeteldiere het 'n aansienlike impak op die omgewing, veral in lande waar hulle gereeld voorkom of in hoë digthede gehou word. Die 163 miljoen honde en katte wat in die Verenigde State aangehou word, verbruik byvoorbeeld ongeveer 20% van die hoeveelheid voedingsenergie wat die mens doen, en 'n geskatte 33% van die energie wat deur diere verkry word. [33] Hulle produseer ongeveer 30% ± 13% volgens massa, soveel ontlasting as Amerikaners, en maak deur hul dieet ongeveer 25–30% van die omgewingsimpakte van diereproduksie in terme van die gebruik van grond, water, fossielbrandstof, fosfaat uit en biocides. Die verbruik van honde en katte diereprodukte is verantwoordelik vir die vrystelling van tot 64 ± 16 miljoen ton CO 2 -ekwivalente metaan en stikstofoksied, twee kragtige kweekhuisgasse. Amerikaners is die grootste troeteldiereienaars ter wêreld, maar troeteldierbesit in die VSA hou aansienlike omgewingskoste in.

Tipes[wysig | wysig bron]

'n Jong koei
Die rooi jakkals is eers onlangs begin tem.

Alhoewel baie mense in die loop van die menslike geskiedenis baie verskillende soorte diere in gevangenskap gehou het, is slegs 'n relatiewe paar lank genoeg gehou om as mak te beskou. Ander soorte diere, veral ape, is nooit gedomestiseer nie, maar word steeds as troeteldiere verkoop en aangehou. Daar is ook lewelose voorwerpe wat as 'troeteldiere' gehou word, hetsy as 'n vorm van 'n speletjie of vir humor (byvoorbeeld die Pet Rock of Chia Pet). Sommige wilde diere word as troeteldiere aangehou, soos tiere, selfs al is dit onwettig. Daar is 'n mark vir onwettige troeteldiere.

Mak[wysig | wysig bron]

Huishoudelike troeteldiere kom die meeste voor. 'n Huisdier is 'n spesie wat geskik is vir 'n menslike omgewing [34] deur konsekwent in gevangenskap gehou te word en gedurende 'n lang genoeg tyd selektief geteel word dat dit duidelike verskille in gedrag en voorkoms van sy wilde familielede toon. Domestisering is in kontras met makmaking, wat eenvoudig is wanneer 'n onbemande, wilde dier verdraagsaam geword het teen menslike teenwoordigheid en dit selfs geniet.

Soogdiere[wysig | wysig bron]

'n haas
'n Krimpvarkie met albinisme
'n Labrador word gestreel.
Deel 'n bed met 'n Yorkshire-terriër
'n Göttingen-mini varkie

Voëls[wysig | wysig bron]

'n hoender
'n Oscar

Vis[wysig | wysig bron]

Geleedpotiges[wysig | wysig bron]

  • Bye, soos heuningbye en stingelose bye
  • Sywurm

Wilde diere[wysig | wysig bron]

Die Hiran Minar naby Lahore, Pakistan, is in die 17de eeu deur die Mughal- keiser Jahangir gebou as 'n monument ter ere van sy troeteldiere.
The Pasha's Favorite Tiger, olieverfskildery deur Rudolph Ernst

Wilde diere word as troeteldiere aangehou. Die term “wild” in hierdie konteks is spesifiek van toepassing op enige diersoort wat nie 'n wesenlike gedragsverandering ondergaan het om 'n noue bestaan met mense te vergemaklik nie. Sommige spesies is miskien 'n geruime tyd in gevangenskap geteel, maar word steeds nie as gedomestiseerd erken nie.

In die algemeen word wilde diere erken dat hulle nie geskik is om as troeteldiere aan te hou nie, en hierdie praktyk word op baie plekke heeltemal verbied. In ander gebiede word sekere spesies toegelaat om aangehou te hou, en word daar gewoonlik vereis dat die eienaar 'n permit kry. Dit word deur sommige as wreedaardig beskou, aangesien wilde diere meestal noukeurige en konstante versorging benodig, wat baie moeilik is om in gevangenskapstoestande te voldoen. Baie groot en instinktief aggressiewe diere is uiters gevaarlik, en hulle het hul hanteerders al verskeie kere doodgemaak.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Voorgeskiedenis[wysig | wysig bron]

Argeologie dui daarop dat die menslike eienaarskap van honde as troeteldiere minstens 12 000 jaar gelede kan dateer.

Antieke geskiedenis[wysig | wysig bron]

Antieke Grieke en Romeine sou openlik treur oor die verlies van 'n hond, blyk uit inskripsies wat op grafstene gelaat is ter herdenking van hul verlies. [35] Die oorlewende byskrifte wat aan perde toegewy is, verwys meer waarskynlik na 'n dankbaarheid vir die kameraadskap wat van oorlogperde gekom het, eerder as resiesperde. Laasgenoemde is hoofsaaklik herdenk op 'n manier om die eienaar se roem en glorie te bevorder. In Antieke Egipte is honde en bobbejane as troeteldiere aangehou en saam met hul eienaars begrawe. Honde het name gekry, wat betekenisvol is, aangesien Egiptenare name as magiese eienskappe beskou het.

Victoriaanse era: die opkoms van moderne troeteldierbewaring[wysig | wysig bron]

Gedurende die sewentiende en agttiende-eeuse huisdierbewaring in die moderne sin word geleidelik oral in Brittanje aanvaar. Aanvanklik het aristokrate honde aangehou vir sowel geselskap as jag. Troeteldiere was dus 'n teken van adelstand in die samelewing. Teen die negentiende eeu het die opkoms van die middelklas die ontwikkeling van troeteldieronderhoud gestimuleer en is dit binne die burgerlike kultuur opgeneem.

Ekonomie[wysig | wysig bron]

Namate die gewildheid van troeteldiere in die moderne sin gedurende die Victoriaanse tyd toegeneem het, het diere 'n wedstryd binne die stedelike kultuur geword as handelsware en dekoratiewe voorwerpe. Troeteldieronderhoud het 'n kommersiële geleentheid vir entrepreneurs geskep. Teen die middel van die negentiende eeu het byna twintigduisend straatverkopers in Londen met lewende diere gehandel. Die gewildheid van diere het ook 'n vraag na dierlike goedere ontwikkel, soos bykomstighede en gidse vir die hou van diere. Die versorging van troeteldiere het teen die einde van die negentiende eeu tot 'n groot onderneming ontwikkel.

Diefstal van troeteldiere het ook toegeneem as 'n middel vir ekonomiese wins. Deur gebruik te maak van die liefde wat eienaars vir hul troeteldiere gehad het, sal professionele hondestelers diere vang en hou vir losprys. Die ontwikkeling van honde steel weerspieël die verhoogde waarde van troeteldiere. Troeteldiere word geleidelik gedefinieer as die eiendom van hul eienaars. Wette is opgestel wat oortreders gestraf het vir hul inbraak.

Sosiaal[wysig | wysig bron]

Troeteldiere en diere het ook gedurende die negentiende eeu sosiale en kulturele implikasies gehad. Die indeling van honde volgens hul rasse weerspieël die hiërargiese, sosiale orde van die Victoriaanse tyd. Die stamboom van 'n hond verteenwoordig die hoë status en afkoms van hul eienaars en versterk sosiale klas. Eienaars van die middelklas waardeer egter die vermoë om met die boonste klas te assosieer deur eienaarskap van hul troeteldiere. Die vermoë om na 'n troeteldier te sorg, dui op respek en die vermoë om selfversorgend te wees. Volgens Harriet Ritvo was die identifisering van 'elite-dier- en elite-eienaar nie 'n bevestiging van die status van die eienaar nie, maar 'n manier om dit te herdefinieer.'

Vermaak[wysig | wysig bron]

Honde-liefhebbers het entoesiasme getoon om troeteldiere te besit, honde te teel en honde by verskillende skoue te wys. Die eerste hondeskou het op 28 Junie 1859 in Newcastle plaasgevind en het meestal op sport- en jaghonde gefokus. Troeteldiereienaars produseer egter 'n gretigheid om hul troeteldiere te demonstreer en het ook 'n kans om mee te ding. Troeteldiere is dus geleidelik by hondevertonings opgeneem. Die eerste groot vertoning, wat duisend inskrywings sou bied, het in 1863 in Chelsea plaasgevind. Die <i>Kennel Club</i> is in 1873 gestig om billikheid en organisasie binne hondeskoue te verseker. Die ontwikkeling van die Stud Book deur die Kennel Club-gedefinieerde beleid, het 'n nasionale registerstelsel van rasegte honde aangebied, en in wese geïnstitusionaliseerde hondevertonings.

Troeteldiere in kuns[wysig | wysig bron]

  • Katharine van Aragon met 'n aap.
    Katharine van Aragon met 'n aap.
  • Die Meisie met die Marmot deur Jean-Honoré Fragonard
    Die Meisie met die Marmot deur Jean-Honoré Fragonard
  • Jong vrou met papegaai deur Édouard Manet 1866
    Jong vrou met papegaai deur Édouard Manet 1866
  • Antoinette Metayer (1732–88) en haar hond.
    Antoinette Metayer (1732–88) en haar hond.
  • Die Vrou met die Hermelyn
    Die Vrou met die Hermelyn
  • Sir Henry Raeburn - Seun en Haas
    Sir Henry Raeburn - Seun en Haas
  • Eos, 'n gunsteling windhond van Prince Albert.
    Eos, 'n gunsteling windhond van Prince Albert.
  • Vrou met 'n hoender
    Vrou met 'n hoender
  • 'n Elegante dame met haar hond.
    'n Elegante dame met haar hond.
  • The Fireplace uitgebeeld saam met 'n Pug, James Tissot
    The Fireplace uitgebeeld saam met 'n Pug, James Tissot
  • Rosa Bonheur - Portret deur William F. Cody
    Rosa Bonheur - Portret deur William F. Cody
  • Jag
    Jag

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ "Guardianship Movement". Pet Planet Health. Besoek op 10 Februarie 2015.
  2. ↑ Leslie, Be (April 1994). "An epidemiological investigation of pet ownership in Ontario". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  3. ↑ "China Pet population and ownership 2019 update". China Pet Market (in Engels (VSA)). 25 Desember 2018. Besoek op 25 Augustus 2019.
  4. ↑ {{cite news}}: Leë aanhaling (hulp)
  5. ↑ "UK domestic cat and dog population larger than thought". University of Bristol. 6 Februarie 2010.
  6. ↑ "Facts + Statistics: Pet statistics | III". www.iii.org. Besoek op 25 Augustus 2019.
  7. ↑ http://www.shea-online.org/Portals/0/PDFs/Animals%20in%20Healthcare%20Facilities.pdf Geargiveer 4 Maart 2016 op Wayback Machine
  8. ↑ The Humane Society of the United States. "U.S. Pet Ownership Statistics". Besoek op 27 April 2012.
  9. ↑ "U.S. Pet Ownership & Demographics Sourcebook (2012)". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Februarie 2017. Besoek op 16 Januarie 2017.
  10. ↑ {{cite news}}: Leë aanhaling (hulp)
  11. ↑ "Plants and Your Cat". Cat Fanciers' Association. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Desember 2009. Besoek op 15 Mei 2007.
  12. ↑ "These plants can be poisonous to dogs". Sunset Magazine. Besoek op 17 Oktober 2013.
  13. ↑ Klein, Dr Jerry; Dec 10, C. V. O.; Dec 10, 2018 | 2 Minutes; Minutes, 2018 | 2. "Are Poinsettias Poisonous to Dogs?". American Kennel Club (in Engels). Besoek op 26 Augustus 2019.{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)
  14. ↑ "Overweight Dogs". Pet Care. The American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA). Besoek op 17 Oktober 2013.
  15. ↑ "Overweight Cats". Pet Care. The American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA). Besoek op 17 Oktober 2013.
  16. ↑ Zelman, Joanna (23 Februarie 2011). "Pet Obesity: Over Half Of U.S. Dogs And Cats Are Overweight, Study Says". Huffington Post. Besoek op 17 Oktober 2013.
  17. ↑ 17,0 17,1 "The Health Benefits of Pets". US Government National Institute of Health. Besoek op 25 Desember 2006.
  18. ↑ "Largest-Ever Study of Pets and Kids' Health Finds No Link; Findings Dispute Widely Held Beliefs About Positive Effects of Pet Ownership" (in Engels). RAND. Besoek op 27 Desember 2017.
  19. ↑ 19,0 19,1 Reiman, Steve. "Therapy Dogs in the Long-Term Health Care Environment" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 6 Mei 2012. Besoek op 27 April 2012.
  20. ↑ Bos, E.H. "Preserving Subjective Wellbeing in the Face of Psychopathology: Buffering Effects of Personal Strengths and Resources". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  21. ↑ Asp, Karen. "Volunteer Pets". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp) Academic Search Elite. EBSCOhost. Polk Library, UW Oshkosh
  22. ↑ Kingwell, Ba (Oktober 2001). "Presence of a pet dog and human cardiovascular responses to mild mental stress". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  23. ↑ Wilson, Cc (Oktober 1987). "Physiological responses of college students to a pet". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  24. ↑ Koivusilta, Leena K. "To Have or Not To Have a Pet for Better Health?". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  25. ↑ Vormbrock, Jk (Oktober 1988). "Cardiovascular effects of human–pet dog interactions". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  26. ↑ Dembicki, D and Anderson, J. 1996. Journal of Nutrition in Gerontology and Geriatrics. Volume 15 Issue 3, pages 15-31.
  27. ↑ Jodee (8 Julie 2010). "Want to Reduce Risk of Heart Disease? Get a Pet". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Maart 2013. Besoek op 27 April 2012.
  28. ↑ Friedmann E, Galik E, Thomas SA, Hall PS, Chung SY, McCune S. Evaluation of a Pet-Assisted Living Intervention for improving functional status in assisted living residents with mild to moderate cognitive impairment. American Journal of Alzheimer's Disease and Other Dementias.2015:30(3):276-289
  29. ↑ Parslow, Ruth (Januarie–Februarie 2005). "Pet Ownership and Health in Older Adults". {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  30. ↑ Farlex. "The Free Dictionary By Farlex". Besoek op 27 April 2012.
  31. ↑ Reinman, Steve. "Therapy Dogs in the Long-Term Health Care Environment" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 6 Mei 2012. Besoek op 27 April 2012.
  32. ↑ Wood L, Martin K, Christian H, Nathan A, Lauritsen C, Houghton S, Kawachi I, McCune S. The pet factor - Companion animals as a conduit for getting to know people, friendship formation, and social support. PLoS One. 2015:10(4):e0122085
  33. ↑ Okin, Gregory S. (2 Augustus 2017). "Environmental impacts of food consumption by dogs and cats". PLOS ONE. 12 (8): e0181301. doi:10.1371/journal.pone.0181301.
  34. ↑ Farlex. "The Free Dictionary by Farlex". Besoek op 27 April 2012.
  35. ↑ Messenger, Stephen (13 Junie 2014). "9 Touching Epitaphs Ancient Greeks And Romans Wrote For Their Deceased Dogs". The Dodo. Besoek op 18 Januarie 2019.

Verdere leeswerk[wysig | wysig bron]

  • David Grimm (2015). Citizen Canine: Our Evolving Relationship with Cats and Dogs. PublicAffairs. ISBN 978-1610395502.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

[[Kategorie:Mens-dier interaksie]] [[Kategorie:Pages with unreviewed translations]]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Gebruiker:Hardus.Maree/Troeteldier&oldid=2235118"