Christen-Demokratiese Appèl
| Christen-Democratisch Appèl | |
| CDA | |
_Logo.svg){kind=logo}
| |
| Leier | Henri Bontenbal |
|---|---|
| Gestig | 11 Oktober 1980 |
| Samesmelting van | Anti-Revolutionaire Partij, Christelijk-Historische Unie en Katholieke Volkspartij |
| Hoofkwartier | Partijbureau CDA, Buitenom 18, Den Haag |
| Jeugvleuel | Christen-Democratische Jongeren Appèl |
| Ideologie | |
| Posisie | Sentrisme[4][5][6] tot sentraalregse politiek[7][8][9][10] |
| Internasionale affiliasie | Centrist Democrat International |
| Amptelike kleure | groen |
| Webblad | www |
Die Christen-Demokratiese Appèl (Nederlands: Christen-Democratisch Appèl, CDA) is 'n Nederlandse Christen-demokratiese[10][11][12] en sosiaal konserwatiewe[2][3] politieke party wat in 1980 gestig is. Die Christen-Demokratiese Appèl is uit drie Christelike partye gevorm: die Katolieke Volksparty (KVP), die Anti-Revolusionêre Party (ARP) en die Christelik-Historiese Unie (CHU).
Die politieke leier is Henri Bontenbal, die huidige CDA se parlemêntere leier in die Tweede Kamer. Die verkiesings van die nuwe Tweede Kamer op 22 November 2023 is deur die Christen-Demokratiese Appèl verloor. Die party het 5 setels behaal (-10).
Deelname aan die regering
[wysig | wysig bron]Van 14 Oktober 2010 tot 5 November 2012 het die CDA met die regs-liberale Volksparty vir Vryheid en Demokrasie (VVD) die Rutte I-kabinet gevorm. Mark Rutte het die amp van Eerste Minister in hierdie minderheidskabinet beklee wat deur die Party vir die Vryheid (PVV) van Geert Wilders gesteun is.
Van 26 Oktober 2017 tot 10 Januarie 2022 het die CDA met die VVD, D66 en CU die Rutte III-kabinet gevorm.
Sedert 10 Januarie 2022 vorm die CDA met dieselfde partye die Rutte IV-kabinet.
Organisasie
[wysig | wysig bron]Leierskap
[wysig | wysig bron]
|
|
|
|
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ Nordsieck, Wolfram (2021). "Netherlands". Parties and Elections in Europe. Besoek op 21 Maart 2021.
- ↑ 2,0 2,1 Paul Lucardie; Hans-Martien Tennapel (1996). "Between Confessionalism and Liberal-Conservatism: the Christian Democratic Parties of Belgium and the Netherlands". In David Hanley (red.). Christian Democracy in Europe. A&C Black. p. 64. ISBN 978-1-85567-382-3.
- ↑ 3,0 3,1 Paul Lucardie (2004). "Paradise Lost, Paradise Regained? Christian Democracy in the Netherlands". In Steven Van Hecke; Emmanuel Gerard (reds.). Christian Democratic Parties in Europe Since the End of the Cold War. Leuven University Press. pp. 169–170. ISBN 978-90-5867-377-0.
- ↑ "Kieskompas". Kieskompas. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 April 2021. Besoek op 1 April 2021."Netherlands". Freedom in the World 2003. Freedom House. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Junie 2019. Besoek op 29 Junie 2019.
- ↑ Bremmer, Ian (13 September 2012). "Going Dutch: The Netherlands' election results roll in". Foreign Policy. Besoek op 29 Junie 2019.
- ↑ Delcker, Janosch (18 Februarie 2018). "Risk of bioweapon attack growing, Dutch defense minister says". POLITICO. Munich. Besoek op 5 Mei 2020.
Bijlevel, a member of the centrist Christian Democratic Appeal party, said that the technology for creating biological weapons had advanced dramatically in recent years, while at the same time "the international community continues to underestimate this risk".
- ↑ Weaver, Matthew (16 Maart 2017). "Dutch elections: Rutte starts coalition talks after beating Wilders into second – as it happened". The Guardian. Besoek op 30 Maart 2019.
- ↑ Syuzanna Vasilyan (2009). "The integration crisis in the Netherlands: the causes and the new policy measures". In Ditta Dolejšiová; Miguel Angel García López (reds.). European Citizenship in the Process of Construction: Challenges for Citizenship, Citizenship Education and Democratic Practice in Europe. Council of Europe. p. 73. ISBN 978-92-871-6478-0.
- ↑ Hans Vollaard; Gerrit Voerman; Nelleke van de Walle (2015). "The Netherlands". In Donatella M. Viola (red.). Routledge Handbook of European Elections. Routledge. p. 171. ISBN 978-1-317-50363-7.
- ↑ 10,0 10,1 Kees Van Kerbergen; André Krouwel (2013). "A double-edged sword! The Dutch centre-right and the 'foreigners issue'". In Tim Bale (red.). Immigration and Integration Policy in Europe: Why Politics – and the Centre-Right – Matter. Routledge. pp. 91–92. ISBN 978-1-317-96827-6.
- ↑ Wijbrandt H. Van Schuur; Gerrit Voerman (2010). "Democracy in Retreat? Decline in political party membership: the case of the Netherlands". In Barbara Wejnert (red.). Democratic Paths and Trends. Emerald Group Publishing. p. 28. ISBN 978-0-85724-091-0. Besoek op 20 Augustus 2012.
- ↑ Christopher Anderson (1995). Blaming the Government: Citizens and the Economy in Five European Democracies. M.E. Sharpe. p. 64. ISBN 978-1-56324-448-3. Besoek op 21 Augustus 2012.
- ↑ "Christen-Democratisch Appèl (CDA)". Parlement & Politiek (in Nederlands). Besoek op 7 Maart 2018.
- ↑ "Partijvoorzitters CDA". Parlement & Politiek (in Nederlands). Besoek op 7 Maart 2018.
- ↑ "Eerste Kamerfractie Christen-Democratisch Appèl (CDA)". Parlement & Politiek (in Nederlands). Besoek op 7 Maart 2018.
- ↑ "Tweede Kamerfractie Christen Democratisch Appel (CDA)". Parlement & Politiek (in Nederlands). Besoek op 7 Maart 2018.
Bronne
[wysig | wysig bron]- Christen-Democratisch Appèl (CDA), Parlement.com
- Christen Democratisch Appèl (CDA), DNPP
