Orlando Internasionale Lughawe

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Orlando Internasionale Lughawe
IATA: MCO – ICAO: KMCO – FAA: MCO
Opsomming
Tipe lughawe Openbaar
Bedien Groter Orlando
Ligging Orlando, Florida, Verenigde State
Geopen 1940
Spil vir Silver Airways
Fokuspunt vir
Hoogte bo seevlak 96 vt / 29 m
Koördinate 28°25′46″N 81°18′32″W / 28.42944°N 81.30889°W / 28.42944; -81.30889Koördinate: 28°25′46″N 81°18′32″W / 28.42944°N 81.30889°W / 28.42944; -81.30889
Webtuiste orlandoairports.net
Landkaart
FAA lughawediagram
FAA lughawediagram
Aanloopbane
Rigting Lengte Oppervlak
vt m
17L/35R 9 001 2 743 Beton
17R/35L 10 000 3 048 Beton
18L/36R 12 005 3 659 Teer/beton
18R/36L 12 004 3 659 Beton
Helikopterblaaie
Aantal Lengte Oppervlak
vt m
H1 44 13 Beton
Statistieke (2022)
Lugbewegings 353 446
Passasiers 50 178 499
Lugvrag (ton) 245 147
Bron: FAA en Airports Council International[1][2]

Orlando Internasionale Lughawe (IATA: MCO ICAO: KMCO)[3] is 'n groot openbare lughawe geleë 10 km (6 myl) suidoos van Downtown Orlando, Florida. In 2021 het dit 19,6 miljoen passasiers hanteer, wat dit die besigste lughawe in die staat en sewende besigste lughawe in die Verenigde State maak. Die lughawekode MCO staan vir die lughawe se voormalige naam, McCoy Air Force Base, 'n Strategic Air Command (SAC) installasie, wat in 1975 gesluit is as deel van 'n algemene militêre onttrekking na die einde van die Viëtnamoorlog.

Die lughawe dien as 'n spilpunt vir Silver Airways, 'n bedryfsbasis vir JetBlue, Southwest Airlines en Spirit Airlines, sowel as 'n fokusstad vir Frontier Airlines. Southwest is die lughawe se grootste passasiervervoerder. Die lughawe is ook 'n belangrike internasionale poort vir die middel-Florida-streek, met meer as 850 daaglikse vlugte deur 44 lugrederye. Die lughawe bedien ook 135 plaaslike en internasionale bestemmings. Op 5 100 ha is MCO een van die grootste kommersiële lughawens wat landoppervlakte in die Verenigde State betref.[4] Daarbenewens is die lughawe die tuiste van 'n onderhoudsbasis vir United Airlines.[5] Die lughawe was ook 'n spilpunt vir Delta Air Lines tot 2007.

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Militêre jare[wysig | wysig bron]

Die vliegveld is oorspronklik as 'n US Army Air Force-fasiliteit gebou en militêre operasies het in 1942 begin as Orlando Army Air Field #2, 'n hulpvliegveld na Orlando Army Air Base, nou bekend as Orlando Executive Airport. Orlando Army Air Field #2 is in Januarie 1943 herdoop na Pinecastle Army Airfield. Aan die einde van die Tweede Wêreldoorlog is Pinecastle kortliks gebruik vir onaangedrewe glytoetse van die Bell X-1 vanaf B-29-vliegtuie voordat die program na Muroc Army Airfield in Kalifornië – nou Edwards AFB – verskuif het vir die wêreld se eerste supersoniese vlug. Met die stigting van 'n onafhanklike Amerikaanse Lugmag in 1947, is die vliegveld kortstondig in opsigterstatus geplaas, totdat dit tydens die Korea-oorlog heraktiveer is as 'n Strategic Air Command (SAC) fasiliteit vir Boeing B-47 Stratojets en KC-97 Stratofreighters en herdoop na Pinecastle AFB.

Tydens die Kubaanse missielkrisis in Oktober 1962 het McCoy AFB 'n tydelike voorwaartse operasionele basis geword vir meer as 120 F-100 Super Sabre en F-105 Thunderchief vegbomwerpers en die primêre basis vir Lockheed U-2-verkenningsvliegtuie wat oor Kuba gevlieg het. Een van hierdie U-2's is naby Banes, Kuba, deur 'n Sowjet-bedrewe SA-2 Guideline-grond-tot-lug-missiel afgeskiet. Sy vlieënier, majoor Rudolf Anderson, jr., USAF, was die krisis se enigste gevegsdood. Ná die krisis het McCoy AFB 'n permanente U-2-operasieafdeling van die 100ste Strategiese Verkenningsvleuel tot 1973 gehuisves.

Siviel-militêre jare[wysig | wysig bron]

In die vroeë 1960's, toe stralervlugte na Orlando onderneem is, het die installasie 'n gesamentlike siviele-militêre fasiliteit geword.

Vroeë straalvliegtuie soos die Boeing 707, Boeing 720, Douglas DC-8 en Convair 880 het langer en stewiger aanloopbane vereis as dié by Herndon-lughawe. Nabygeleë mere en kommersiële en residensiële ontwikkeling het uitbreiding onprakties gemaak, daarom is 'n ooreenkoms tussen die Stad Orlando en die Amerikaanse Lugmag in 1962 bereik om McCoy AFB onder 'n gesamentlike reëling te gebruik. Die weermag het 'n groot AGM-28 Hound Dog-missielonderhoudsloods en sy gepaardgaande vluglyn-opritarea in die noordoostelike hoek van die veld aangebied vir omskakeling in 'n burgerlike lugterminaal. Die stad het toe die koste van die bou van 'n vervanging-missiel-onderhoudsloods op die hoofbasis se westelike vluglyn gedek. Die nuwe siviele fasiliteit sou bekend staan as die Orlando Jetport by McCoy en sou saam met McCoy AFB funksioneer. Hierdie ooreenkoms het 'n model geword vir ander gesamentlike siviele-militêre lughawens wat vandag in werking is.[6][7]

Lugdiensvlugte na die Orlando Jetport het begin kort nadat 'n ooreenkoms in Oktober 1961 deur die stad en USAF onderteken is.[8] Oor die volgende paar jaar het lugrederyvlugte van die ou Herndon-lughawe verskuif (in 1982 herdoop as die Orlando Executive Airport. In 1971 was geskeduleerde lugdienste Delta Air Lines, Eastern Air Lines, National Airlines en Southern Airways.

Siviele jare[wysig | wysig bron]

'n Delta Air Lines Boeing 757-200 geparkeer by MCO

In 1975 het die finale lugmag-kontingent McCoy AFB verlaat en die Greater Orlando Aviation Authority (GOAA) is gestig as 'n regeringsagentskap en 'n ondernemingsfonds van die stad Orlando. GOAA se missie was om die konstruksie van uitbreidings en verbeterings aan beide die Orlando Internasionale Lughawe en die Orlando Executive Airport te bedryf, bestuur en toesig te hou. Die lughawe het sy huidige naam en internasionale lughawestatus 'n jaar later in 1976 gekry, maar het sy ou IATA-lughawekode MCO en ICAO-lughawekode KMCO behou.

Die lughawe het in 1978 'n US Customs Service Foreign Trade Zone (FTZ) geword. In 1979 is die fasiliteit ook aangewys as 'n groot spilpunt-lughawe deur die FAA gebaseer op vlugbedrywighede en passasiersverkeer.

In 1978 het die bou van die huidige Landkantterminaal en twee Lugkante aan die westekant van die terminaal (vandag bekend as Airsides 1 en 3) begin, wat in 1981 geopen is. Die oorspronklike Internasionale Gang is in Airside 1 gehuisves en is in 1984 geopen. Befondsing om met die ontwikkeling van die oostekant van die lughawe te begin, is in 1986 gebind, met aanloopbaan 17/35 (nou 17R/35L) wat in 1989 voltooi is. Airside 4 is in 1990 geopen en bevat ook 'n Internasionale Gang vir die verwerking van internasionale vlugte. Die Noordterminaal-kompleks is in 2000 voltooi, met die laaste bykomende hekke wat in 2006 bygevoeg is. Aanloopbaan 17L/35R is in 2003 geopen, wat die lughawe met 'n totaal van vier aanloopbane voorsien.

In 1978 het die lughawe 5 miljoen passasiers hanteer. Teen 2018 het dié getal tot 47 miljoen gestyg.[9] Vandag beslaan dit 51 vk km en is dit die vyfde grootste lughawe in die Verenigde State volgens landoppervlakte na Denver Internasionale Lughawe wat 136 vierkante kilometer beslaan, Dallas/Fort Worth Internasionale Lughawe wat 70 vk kilometer beslaan, Suidwes-Florida Internasionale Lughawe wat 55 vk kilometer beslaan, en Washington Dulles Internasionale Lughawe wat 53 vk kilometer beslaan. MCO het Noord-Amerika se vierde hoogste beheertoring op 345 voet, wat twee vroeëre lugmag- en FAA-beheertorings vervang.

Orlando was 'n aangewese ruimtependeltuig-noodlandingplek. Die aanloopbane aan die westekant, aanloopbaan 18L/36R en aanloopbaan 18R/36L, is ontwerp vir B-52 Stratofortress- bomwerpers en as gevolg van hul nabyheid aan NASA se John F. Kennedy-ruimtesentrum, was dit 'n voor-die-handliggende keuse vir 'n noodlanding sou 'n noodterugkeer na lanseerplek (RTLS) poging om by KSC te land, te kort geskiet het.

Delta Air Lines het in 1987 'n spilpunt by MCO begin bedryf. Airside 4, wat in 1990 geopen is, is hoofsaaklik ontwerp vir Delta se spilpuntbedryf en dit het 'n oprittoring, 'n internasionale aankomsfasiliteit en 'n vleuel vir streeksvliegtuie onder die menseverhuiser ingesluit.[10][11][12] Delta sou later baie van sy groot vliegtuie uit sy spilpuntbedrywighede onttrek en sy diens daar op streeksvlugte fokus via hul Delta Connection-geaffilieerde Comair. Comair het binne-Florida-vlugte sowel as vlugte na ander suidoostelike stede en na die Karibiese Eilande bedryf. In 2002 het Chautauqua Airlines Comair vervang as die primêre Delta Connection-diensverskaffer by MCO.[13] Delta het die Orlando-spilpunt in 2007 heeltemal gesluit.[14]

Op 1 Februarie 2010 het Allegiant Air sy bedrywighede by die lughawe begin. Die maatskappy het die helfte van sy Orlando Sanford Internasionale Lughawe skedule na Orlando verskuif om inkomste by die hoërkostelughawe te toets. Nadat die roetes uit Orlando geëvalueer is, het die lugdiens besluit om sy bedrywighede in die Orlando-omgewing te konsolideer en na Sanford terug te stuur, met verwysing na 'n onvermoë om 'n tariefpremie by Orlando te behaal soos verwag, passasiersvoorkeur vir Orlando Sanford Internasionale Lughawe, hoër koste by Orlando as wat verwag is en 'n meer doeltreffende bedryfsomgewing by Sanford.[15]

Die eerste Emirates-vlug by Hek 84, bedryf met 'n Airbus A380 -vliegtuig (dit was eenmalig aangesien die vlug tans deur 'n Boeing 777-300ER bedryf word)

In Maart 2015 het Emirates aangekondig dat hulle vanaf 1 September 2015 daaglikse diens na die lughawe vanaf Doebai Internasionale Lughawe sou begin.[16] Die lughawe het vir vyf jaar probeer om Emirates te lok voordat die diens aangekondig is.[17][18] Orlando Internasionaal was die eerste lughawe in Florida wat deur Emirates bedien word. Die lugredery verwag drie groot markte vir die vlugte: ontspannings- en korporatiewe reisigers saam met plaaslike inwoners van Asiatiese herkoms wat na Asië reis, wat goed deur die lugredery bedien word.[19] Frank Kruppenbacher, voorsitter van Greater Orlando Aviation Association, noem die nuwe diens "sonder twyfel die grootste, mees betekenisvolle stap vorentoe vir ons lughawe"[20] en beraam dat die plaaslike ekonomiese impak van die nuwe diens tot $100 miljoen jaarliks sal wees.[21] Die eerste vlug is met 'n Airbus A380 onderneem. Gereelde geskeduleerde vlugte word bedryf met Boeing 777-300ER's. Hek 90 is in die somer van 2018 opgedateer met 3 lugbrûe om die A380 na behore te kan hanteer, 3 jaar nadat die vliegtuig die eerste keer by Orlando geland het, en by Hek 84 gedok het.[22][23]

In 2017 het die lughawe 44,6 miljoen passasiers bedien, en daarmee Miami Internasionale Lughawe verbygesteek om die besigste lughawe in die staat Florida te word.[24]

Toekoms[wysig | wysig bron]

Terminaal C op sy openingsdag

Die lughawe bou tans 'n nuwe terminaal suid van die terminaal 1/2-kompleks. In Mei 2015 het die Raad van die Greater Orlando Aviation Authority (GOAA) eenparig gestem om die konstruksie van die $1.8 miljard Suidterminaalkompleks goed te keur.[25] Die Suid-terminaalkompleks sal langs die Orlando Internasionale Lughawe Intermodale Terminaal gebou word, wat aan die einde van 2017 voltooi is en met 'n Outomatiese Menseverhuiser (APM)-lyn aan die bestaande terminaal verbind is.

Nadat bouwerk voltooi is, sal die Suidterminaalkompleks 120 nuwe hekke hê.[26]

Terminaal[wysig | wysig bron]

Orlando Internasionale Lughawe het 'n groot hoofterminaalgebou wat in noordelike en suidelike kante verdeel is, en vier lugweë wat toeganklik is met verhoogde menseverhuisers, met 'n totaal van 93 hekke. Internasionale aankomste word hoofsaaklik in Lugkant 4 hanteer, met sekondêre bedrywighede wat in Lugkant 1 en Terminaal C plaasvind.[27]

Hotel en ander geriewe[wysig | wysig bron]

Die lughawe beskik oor 'n Hyatt Regency-hotel op die perseel binne die hoofterminaalstruktuur. Die hotel is aan die oostekant van die Terminaal A/B-kompleks geleë met 'n voorportaalvlak op die vierde verdieping en gastekamers wat op vlak vyf en hoër begin. Die lughawe beskik oor 'n uitgestrekte voorportaalarea vir gaste wat op vlugte wag, konvensieruimte, verskeie kroeë en twee restaurante, insluitend 'n kenmerkende restaurant op die boonste vlak van die terminaalgebou wat uitkyk oor die lughawefasiliteit en aanloopbane daaronder.[28]

Lugrederye en bestemmings[wysig | wysig bron]

Satellietbeeld van die lughawe.

Top bestemmings[wysig | wysig bron]

Besigste binnelandse roetes vanaf MCO (Mei 2022 – April 2023)[29]
Rang Lughawe Passasiers Lugrederye
1 Atlanta, Georgia 1 350 000 Delta, Frontier, JetBlue, Southwest, Spirit
2 San Juan, Puerto Rico 1 036 000 Frontier, JetBlue, Southwest, Spirit
3 Newark, New Jersey 999 000 Frontier, JetBlue, Spirit, United
4 Philadelphia, Pennsilvanië 908 000 American, Frontier, JetBlue, Southwest, Spirit
5 Chicago–O'Hare, Illinois 845 000 American, Frontier, Southwest, Spirit, United
6 Charlotte, Noord-Carolina 833 000 American, Frontier, Spirit
7 New York–LaGuardia, New York 810 000 Delta, Frontier, JetBlue, Southwest, Spirit
8 Baltimore, Maryland 740 000 Frontier, Southwest, Spirit
9 Dallas/Fort Worth, Texas 735 000 American, Frontier, Spirit
10 New York-JFK, New York 718 000 Delta, JetBlue
Besigste internasionale roetes na en van Orlando (2019) [30]
Rang Stad Passasiers Rederye
1 Vlag van Kanada Toronto, Kanada 457 542 Air Canada, Air Transat, WestJet
2 Vlag van Panama Panamastad–Tocumen, Panama 407 816 Copa, Delta
3 Vlag van Verenigde Koninkryk Londen-Heathrow, Verenigde Koninkryk 383 888 British Airways, Virgin Atlantic
4 Vlag van Meksiko Cancún, Meksiko 356 518 Frontier, JetBlue, Spirit
5 Vlag van Meksiko Meksikostad, Meksiko 285 129 Aeroméxico, Volaris
6 Vlag van Verenigde Koninkryk Manchester, Verenigde Koninkryk 252 469 Aer Lingus, Virgin Atlantic
7 Vlag van Jamaika Montego Bay, Jamaika 229 078 Frontier, JetBlue, Southwest, Spirit
8 Vlag van Dominikaanse Republiek Santo Domingo, Dominikaanse Republiek 224 496 Frontier, JetBlue, Spirit
9 Vlag van Costa Rica San José, Costa Rica 196 292 Frontier, JetBlue, Spirit
10 Vlag van Kanada Montréal, Kanada 195 381 Air Canada, Air Transat

Lugdiensmarkaandeel[wysig | wysig bron]

Top lugrederye by MCO (April 2021 – Maart 2022) [31]
Rang Lugdiens Passasiers Markaandeel
1 Southwest Airlines 9 739 000 23,54%
2 Spirit Airlines 6 558 000 15,85%
3 Delta Air Lines 5 814 000 14,05%
4 Frontier Airlines 5 402 000 13,06%
5 American Airlines 5 138 000 12,42%
Ander 8 723 000 21,08%

Jaarlikse passasierstatistiek[wysig | wysig bron]

Jaarlikse verkeer [32]
Jaar Passasiers % Verandering
2010 34 877 899 3,5%
2011 35 356 991 1,4%
2012 35 214 430 0,4%
2013 34 973 645 0,8%
2014 35 714 091 2,7%
2015 38 727 749 8,4%
2016 41 923 399 8,0%
2017 44 611 265 6,5%
2018 47 696 627 5,1%
2019 50 613 072 6,1%
2020 21 617 803 57,3%
2021 40 351 068 86,7%
2022 50 178 499 24,4%

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ "ACI passenger figures in 2007". Airports Council International. 1 Augustus 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 September 2007. Besoek op 21 November 2011.
  2. ↑ "Traffic Statistics". Greater Orlando Aviation Authority. Januarie 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Augustus 2016. Besoek op 10 Julie 2016.
  3. ↑ "Great Circle Mapper: MCO / KMCO – Orlando, Florida". Karl L. Swartz. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Januarie 2012. Besoek op 21 November 2011.
  4. ↑ "MCO airport data at skyvector.com". skyvector.com. Besoek op 21 Augustus 2022.
  5. ↑ GOAA; Authority, Greater Orlando Aviation. "US Service". Orlando International Airport (MCO). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Januarie 2019. Besoek op 2 Januarie 2019.
  6. ↑ Northwest Florida Regional Airport
  7. ↑ Wichita Falls Municipal Airport
  8. ↑ "Orlando's $250 Million Airport Giant-Size People Movers". Sarasota Herald-Tribune. 20 Januarie 1980. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Mei 2016. Besoek op 28 Junie 2014.
  9. ↑ "Orlando International Shatters the 47 Million Annual Passenger Mark in November". Orlando International Airport (MCO) (in Engels (VSA)). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Junie 2019. Besoek op 16 Junie 2019.
  10. ↑ "Orlando International Airport: The story of MCO's past and present terminal building". Golldiecat's Airport-Page. Besoek op 16 Februarie 2022.
  11. ↑ Hagstrom, Suzy (18 Desember 1989). "CHANGE IN DIRECTION DELTA MOLDING ORLANDO HUB AS SOUTHEASTERN CONNECTION". Orlando Sentinel. Besoek op 23 Maart 2022.
  12. ↑ "COMAIR". Sunshine Skies. Besoek op 23 Maart 2022.
  13. ↑ "Comair closing Orlando hub". Atlanta Business Chronicle. 11 Junie 2002. Besoek op 23 Maart 2022.
  14. ↑ "Delta's Daily Departures from Orlando 1977–2004". Besoek op 1 Augustus 2020.
  15. ↑ Sobie, Brendan (26 Oktober 2010). "Allegiant to shift all Orlando International flights back to Sanford". FlightGlobal. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Januarie 2018. Besoek op 15 Januarie 2018.
  16. ↑ "Emirates Announces a New Daily Service to Orlando". Emirates. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2015. Besoek op 20 Junie 2015.
  17. ↑ Mouawad, Jad (16 Maart 2015). "Expansion by Mideast Airlines Sets Off a Skirmish in the U.S." The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2015. Besoek op 20 Junie 2015. [Philip Brown, the director of OIA] has been trying to lure Emirates to Orlando for the last five years
  18. ↑ Ober, Amanda (24 Maart 2015). "OIA announces nonstop service to Dubai on Emirates Airlines". WESH 2. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2015. Besoek op 20 Junie 2015.
  19. ↑ Werley, Jensen (2 Junie 2015). "Private pods, five course meals: Why Emirates' Orlando service will bring high-end flying to Jacksonville travelers". Jacksonville Business Journal. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2015. Besoek op 20 Junie 2015.
  20. ↑ Ober, Amanda (24 Maart 2015). "OIA announces nonstop service to Dubai on Emirates Airlines". WESH 2. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2015. Besoek op 20 Junie 2015.
  21. ↑ Barnes, Susan (2 September 2015). "Emirates touches down in Orlando, shows off its Airbus A380 superjumbo". USA Today. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 September 2015. Besoek op 2 September 2015. The estimated economic impact of the new daily flight from Dubai to Orlando is upwards of $100 million annually, according to Frank Kruppenbacher, chairman of the Greater Orlando Aviation Authority.
  22. ↑ @EricaRakow (1 September 2015). "Inaugural @emirates flight from Dubai to Orlando just landed! This begins daily non-stop service to/from MCO -> DXB" (Tweet) – via Twitter.
  23. ↑ "EK219 Flight history". Flightradar24. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 September 2015. Besoek op 1 September 2015.
  24. ↑ "Orlando International Airport Busiest in Florida with Record Passenger Traffic in 2017". Orlando International Airport (MCO). Greater Orlando Aviation Authority. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Februarie 2018. Besoek op 12 Februarie 2018.
  25. ↑ Synan, Michael (20 Mei 2015). "Nearly $2B for new OIA terminal". MyFoxOrlando.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2015. Besoek op 20 Junie 2015.
  26. ↑ Tracy, Dan (6 September 2015). "Construction booming at Orlando International Airport". Orlando Sentinel. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 November 2015. Besoek op 6 November 2015.
  27. ↑ "Getting Around MCO" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 26 Desember 2019. Besoek op 1 Augustus 2020.
  28. ↑ "Hyatt Regency Orlando International Airport". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Augustus 2020. Besoek op 1 Augustus 2020.
  29. ↑ "Orlando, FL: Orlando International (MCO)". Bureau of Transportation Statistics. Besoek op 20 Julie 2023.
  30. ↑ "International_Report_Passengers". United States Department of Transportation. 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Februarie 2021. Besoek op 10 Maart 2021.
  31. ↑ "Orlando, FL: Orlando International (MCO)". transtats.bts.gov. Bureau of Transportation Statistics. Besoek op 24 Junie 2022.
  32. ↑ "Traffic Statistics". Orlando Airports. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Februarie 2017. Besoek op 5 Februarie 2017.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Orlando_Internasionale_Lughawe&oldid=2619818"