Gaan na inhoud

Robert Oppenheimer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
J. Robert Oppenheimer
J. Robert Oppenheimer in 1944
Geboortenaam Julius Robert Oppenheimer
Gebore (1904-04-22)22 April 1904
New York Stad
Oorlede 18 Februarie 1967 (op 62)
Princeton, New Jersey
Nasionaliteit Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
Vakgebied Teoretiese fisika
Doktorale promotor(s) Max Born
Bekend vir Manhattan-projek
Handtekening

Julius Robert Oppenheimer (22 April 1904 – 18 Februarie 1967) was 'n Amerikaanse teoretiese fisikus van Joodse afkoms en professor in fisika aan die Universiteit van Kalifornië, Berkeley.

Hy word dikwels gesien as die "vader van die atoombom" vir sy rol in die organisasie van die Manhattan-projek, die navorsings- en ontwikkelingsonderneming wat die eerste kernwapens geskep het.

Die eerste atoombom is op 16 Julie 1945 in Nieu-Meksiko ontplof; Oppenheimer het later opgemerk dat hy gedink het aan woorde uit die Bhagavad Gita: "Now I am become Death, the destroyer of worlds."[1]

Agtergrond

[wysig | wysig bron]

Gebore aan Duitse Joodse immigrante in New York Stad, het Oppenheimer 'n baccalaureusgraad in chemie aan die Harvard Universiteit in 1925 en 'n PhD in fisika aan die Universiteit van Göttingen in Duitsland in 1927 verwerf.

As latere professor het hy met sy studente bydraes gelewer tot die teorie van neutronsterre en swart gate, kwantumveldteorie en die interaksies van kosmiese strale.

In 1942 is Oppenheimer gewerf om aan die Manhattan-projek te werk, en in 1943 is hy aangestel as direkteur van die projek se Los Alamos-laboratorium in Nieu-Meksiko, met die taak om die eerste kernwapens te ontwikkel, vier jaar na die begin van die Duitse kernwapenprogram. Sy leierskap en wetenskaplike kundigheid was instrumenteel in die projek se sukses. Op 16 Julie 1945 was hy teenwoordig by die toets van die eerste atoombom, Trinity. In Augustus 1945 is die wapens teen Japan gebruik in die bomaanvalle op Hirosjima en Nagasaki, wat steeds die enigste gebruik van kernwapens in 'n gewapende konflik bly.

In 1947 word Oppenheimer die direkteur van die Instituut vir Gevorderde Studie in Princeton, New Jersey, en was voorsitter van die invloedryke Algemene Advieskomitee van die nuutgestigte Verenigde State se Atoomenergiekommissie. Hy het hom beywer vir die internasionale beheer van kernkrag, om kernverspreiding en 'n kernwapenwedloop met die Sowjetunie te voorkom. Hy het die ontwikkeling van die waterstofbom tydens 'n regeringsdebat van 1949–1950 oor die vraag teëgestaan ​​en het daarna standpunte ingeneem oor verdedigingsverwante kwessies wat die woede van sommige Amerikaanse regering en militêre faksies ontlok het.

Tydens 'n ondersoek deur die regering het Oppenheimer se standpunte, tesame met vorige assosiasies wat hy gehad het met mense en organisasies verbonde aan die Kommunistiese Party VSA, gelei tot die herroeping van sy veiligheidsklaring na 'n veiligheidsverhoor in 1954.

Effektief gestroop van sy direkte politieke invloed, het hy voortgegaan om te doseer, te skryf en in fisika te werk. In 1963 het president John F. Kennedy aan hom (Lyndon B. Johnson het dit oorhandig) die Enrico Fermi-toekenning toegeken, as 'n gebaar van politieke rehabilitasie. In 2022 het die Amerikaanse regering hul besluit van 1954 teruggetrek en gesê dat die proses gebrekkig was.

Vroeë lewe

[wysig | wysig bron]

Kinderjare en opvoeding

[wysig | wysig bron]

J. Robert Oppenheimer is in 'n Joodse gesin in New York gebore op 22 April 1904, aan Ella (née Friedman), 'n skilder, en Julius Seligmann Oppenheimer, 'n suksesvolle invoerder van tekstiel. Sy pa Julius is gebore in Hanau, destyds deel van die Hesse-Nassau-provinsie van die Koninkryk Pruise, en het in 1888 as tiener na die Verenigde State gekom met min hulpbronne, geen geld, geen naskoolse opleiding en geen kennis van die Engelse taal nie. Hy is deur 'n tekstielmaatskappy aangestel en word daar binne 'n dekade 'n uitvoerende beampte, en uiteindelik welgesteld.

In 1912 het die gesin verhuis na 'n woonstel op die 11de verdieping van 155 Riverside Drive, naby 88 West Street, Manhattan; 'n area wat bekend is vir luukse herehuise en meenthuise. Hul kunsversameling het werke van Pablo Picasso en Édouard Vuillard ingesluit, en ten minste drie oorspronklike skilderye deur Vincent van Gogh. Robert het 'n jonger broer gehad, Frank, wat ook 'n fisikus geword het, en wat later die wetenskapmuseum in San Francisco gestig het.

Oppenheimer is aanvanklik by Alcuin Voorbereidingskool opgelei. In 1911 het hy by die Ethical Culture Society aangesluit, wat deur Felix Adler gestig is om opleiding gebaseer op etiese kultuur te bevorder, wie se leuse "Deed before Creed" was. Sy pa was vir baie jare 'n lid van die genootskap en het op hul raad van trustees gedien.

Oppenheimer was 'n veelsydige student, geïnteresseerd in Engelse en Franse letterkunde, en veral in mineralogie. Hy het sy derde en vierde graad in een jaar voltooi en die helfte van die agtste graad oorgeslaan. Gedurende sy laaste jaar het Oppenheimer in chemie begin belangstel.

Hy begin naskools studeer in 1921, maar sy verdere opleiding is 'n jaar vertraag deur 'n aanval van kolitis wat opgedoen is terwyl hy in Joachimstal geprospekteer het tydens 'n gesinsvakansie. Hy het in Nieu-Meksiko herstel, waar hy 'n liefde vir perdry en die suidweste van die Verenigde State ontwikkel.

Op die ouderdom van 18 gaan Oppenheimer na Harvard College, waar hy chemie as hoofvak neem. Harvard het ook studies in geskiedenis, letterkunde en filosofie of wiskunde vereis. Hy het vir sy laat begin vergoed deur elke kwartaal ses kursusse te volg in plaas van die gewone vier. Hy is toegelaat tot die voorgraadse erevereniging Phi Beta Kappa, en het 'n gegradueerde aansien in fisika gekry op grond van onafhanklike studie, wat beteken het dat hy basiese kursusse kon omseil ten gunste van vorderdering. Hy was aangetrokke tot eksperimentele fisika deur 'n kursus oor termodinamika wat deur Percy Bridgman aangebied is. In 1925, na slegs drie jaar, het Oppenheimer aan Harvard gegradueer met 'n Bachelor of Arts, summa cum laude.

Studies in Europa

[wysig | wysig bron]

Nadat hy in 1924 by Christ's College, Cambridge aanvaar is, het Oppenheimer aan Ernest Rutherford geskryf en toestemming gevra om by die Cavendish Laboratory te werk, hoewel Bridgman se aanbevelingsbrief gesê het dat Oppenheimer se lompheid in die laboratorium voorgestel het dat teoretiese fisika, eerder as eksperimenteel, sy sterkpunt sou wees. Rutherford was nie beïndruk nie, maar Oppenheimer het nietemin na Cambridge gegaan; hy is uiteindelik deur J.J. Thomson aanvaar op voorwaarde dat hy 'n basiese laboratoriumkursus voltooi.

Oppenheimer was ongelukkig by Cambridge en het aan 'n vriend geskryf: "Ek het 'n baie slegte tyd. Die laboratoriumwerk is verskriklik vervelig, en ek is so sleg daarmee dat dit onmoontlik is om te voel dat ek iets leer". Hy het 'n antagonistiese verhouding met sy tutor, Patrick Blackett, ontwikkel. Volgens Oppenheimer se vriend, Francis Fergusson, het Oppenheimer eenkeer beken dat hy 'n appel wat met skadelike chemikalieë bedek is, op Blackett se lessenaar gelos het. Oppenheimer se ouers het die universiteitsowerhede oortuig om nie kriminele klagte aanhangig te maak of hom uit te sit nie, maar Oppenheimer is op proef geplaas en moes gereelde sessies met 'n psigiater in Harleystraat, Londen, bywoon.

Oppenheimer was 'n lang man en het baie gerook, hy het dikwels nagelaat om te eet tydens periodes van intense konsentrasie. Baie vriende het gesê hy kan selfvernietigend wees. In een voorval het Fergusson probeer om Oppenheimer se aandag van sy oënskynlike depressie af te lei deur vir hom te sê dat hy, Fergusson, met sy meisie sou trou; Oppenheimer het op Fergusson gespring en hom probeer verwurg. Oppenheimer is dwarsdeur sy lewe deur periodes van depressie geteister, en hy het eenkeer vir sy broer gesê: “Ek het fisika meer nodig as vriende”.

In 1926 het Oppenheimer Cambridge na die Universiteit van Göttingen verlaat om onder Max Born te studeer. Göttingen was een van die wêreld se voorste sentrums vir teoretiese fisika. Oppenheimer het vriende gemaak met mense wat groot sukses behaal het, insluitend Werner Heisenberg, Pascual Jordan, Wolfgang Pauli, Paul Dirac, Enrico Fermi en Edward Teller.

Hy was bekend daarvoor dat hy te entoesiasties in gesprekke was, soms tot die punt dat hy seminaarsessies oorgeneem het. Dit het sommige van Born se ander studente so geïrriteer dat Maria Goeppert 'n petisie wat deur haarself en ander onderteken is, aan Born voorgelê het wat met 'n boikot van die klas dreig tensy hy Oppenheimer stil maak. Born het die petisie op sy lessenaar gelaat waar Oppenheimer dit kon lees, en dit was effektief sonder dat 'n woord gesê is.

Oppenheimer het sy doktorsgraad in filosofie in Maart 1927 op 23-jarige ouderdom behaal, onder toesig van Born. Na die mondelinge eksamen het James Franck, die professor, glo gesê: "Ek is bly dit is verby. Hy was op die punt om my te begin ondervra."

Oppenheimer het meer as 'n dosyn referate gepubliseer terwyl hy in Europa was, insluitend belangrike bydraes tot die nuwe veld van kwantummeganika. Hy en Born het 'n bekende artikel genaamd die Born–Oppenheimer-benadering gepubliseer, wat kernbeweging van elektroniese beweging skei in die wiskundige behandeling van molekules, wat toelaat dat kernbeweging nagelaat word om berekeninge te vereenvoudig. Dit bly sy werk wat die meeste aangehaal word.[2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12]

Bibliografie

[wysig | wysig bron]
  • Oppenheimer, J. Robert (1954). Science and the Common Understanding. New York: Simon and Schuster. OCLC 34304713.
  • Oppenheimer, J. Robert (1955). The Open Mind. New York: Simon and Schuster. OCLC 297109.
  • Oppenheimer, J. Robert (1964). The Flying Trapeze: Three Crises for Physicists. London: Oxford University Press. OCLC 592102.
  • Oppenheimer, J. Robert; Rabi, I.I (1969). Oppenheimer. New York: Scribner. OCLC 2729. (posthumous)
  • Oppenheimer, J. Robert; Smith, Alice Kimball; Weiner, Charles (1980). Robert Oppenheimer, Letters and Recollections. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-77605-0. OCLC 5946652. (nadood)
  • Oppenheimer, J. Robert; Metropolis, N.; Rota, Gian-Carlo; Sharp, D. H. (1984). Uncommon Sense. Cambridge, Massachusetts: Birkhäuser Boston. ISBN 978-0-8176-3165-9. OCLC 10458715. (nadood)
  • Oppenheimer, J. Robert (1989). Atom and Void: Essays on Science and Community. Princeton, New Jersey: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-08547-0. OCLC 19981106. (nadood)

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Hijiya, James A. (Junie 2000). "The Gita of Robert Oppenheimer" (PDF). Proceedings of the American Philosophical Society. 144 (2). ISSN 0003-049X. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 26 November 2013. Besoek op 20 Augustus 2023.
  2. ↑ Schweber 2008, p. 283
  3. ↑ Cassidy 2005, pp. 5–11
  4. ↑ Bird & Sherwin 2005, p. 10
  5. ↑ Bird & Sherwin 2005, p. 12
  6. ↑ Cassidy 2005, pp. 16, 145, 282
  7. ↑ Cassidy 2005, pp. 23, 29
  8. ↑ Cassidy 2005, pp. 16–17
  9. ↑ Cassidy 2005, p. 35
  10. ↑ Cassidy 2005, pp. 43–46
  11. ↑ Cassidy 2005, pp. 61–63
  12. ↑ Cassidy 2005, pp. 75–76, 88–89
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Oppenheimer&oldid=2721656"