Wenera 1

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Wenera 1
Wenera 1 maquette in museum
SendingtipeVenus-verbyvlug
OperateurOKB-1
COSPAR-ID1961-003A Edit this at Wikidata
SATCAT-nr.80
Sendingstydsduur7 maande
Ruimtetuigeienskappe
Ruimtetuig1VA No.2
VervaardigerOKB-1
Lanseermassa6 424 kg
Landingsmassa643,5
Begin van sending
Lanseerdatum12 Februarie 1961, 00:34:36 UTC
VuurpylMolnija 8K78
LanseerplekBaikonoer 1/5
Einde van sending
Laaste kontak19 Februarie 1961
Omwentelingsparameters
VerwysingstelselHeliosentries
Periheliumhoogte0,718 AE
Afeliumhoogte1,019 AE
Helling0,58°
Periode311 dae
Verbyvlug van Venus
Naaste benadering19 Mei 1961, 02:52 UTC
Afstand100 000 km
 
Sowjet-posseël om die Wenera 1-sending te gedenk.

Die Wenera 1 was die Sowjetunie se tweede vlug om die planeet Venus te verken. Dit is op 12 Februarie 1961 gelanseer.[1] Die Venus 1- Outomatiese Interplanetêre Stasie het bestaan uit ’n ronde romp met ’n koepel vooraan. Dit was altesaam 2,035 meter lank en het 643,5 kg geweeg. Twee sonpanele was aan die romp geheg en ’n antenne van twee meter sou data van Venus na die Aarde stuur.

Aan boord was wetenskapinstrumente soos ’n magnetometer, metereoriet-opspoorders en instrumente om sonwind en kosmiese strale te meet. Binne-in die koepel was ’n KDU-414-enjin vir midvlug-aanpassings.

Die Wenera 1 is gelanseer ’n week ná die mislukking van die Sowjetunie se eerste verkenningstuig na Venus, die Spoetnik 7.[2] Dit is in twee stadiums gelanseer. Die Spoetnik 8 van 7 ton is in ’n wentelbaan om die aarde geplaas en die interplanetêre stasie is van daar na Venus gelanseer.

Inligting oor sonwind en kosmiese strale is op drie geleenthede suksesvol na die aarde gestuur. Sewe dae later is data nie op die geskeduleerde tyd gestuur nie. Op 19 en 20 Mei 1961 het Wenera 1 binne 100 000 km van Venus verybybeweeg en ’n heliosentriese wentelbaan binnegegaan.

Daar word geglo dat die instrumente ophou werk het omdat die tuig oorverhit het. Hoewel geen inligting oor Venus na die aarde gestuur is nie, was die Wenera 1 ’n belangrike mylpaal in ruimtetuig-ontwerp – dit was die eerste werklik moderne verkenningstuig en die eerste een wat midvlug-aanpassings kon maak.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. NSSDC Spacecraft 1961-003A Geargiveer 3 Maart 2013 op Wayback Machine (Nasa-Goddard-ruimtesentrum), besoek op 9 Augustus 2010
  2. NSSDC Chronology of Venus Exploration (Nasa-Goddard-ruimtesentrum), besoek op 9 Augustus 2010

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]


Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.