Yann Martel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation Jump to search
Yann Martel
Geboortenaam Yann Martel
Gebore 25 Junie 1963
Salamanca, Spanje
Nasionaliteit Vlag van Kanada Kanada
Alma mater Trent Universiteit
Beroep Romanskrywer
Bekend vir Life of Pi (2001)
Beatrice and Virgil (2010)
Eerbewyse Booker-prys 2002

Yann Martel (gebore 25 Junie 1963) is 'n Spaanse-Kanadese outeur wat internasionaal bekendheid verwerf het met sy allegoriese roman Life of Pi, wat in 2002 met die Booker-prys bekroon is.[1][2][3][4] Hierdie roman was 'n nommer 1 topverkoper gepubliseer in 50 gebiede en het alreeds meer as 12 miljoen kopieë verkoop. Die boek was vir meer as 'n jaar lank op die New York Times se lys van topverkoper-boeke.[5] Dit is aangepas vir die grootskerm en geproduseer deur Ang Lee[6][7], wat in 2013 vier Oscars (die meeste vir die geleentheid) gewen het, insluitend beste regisseur[8][9] en die Golden Globe-toekenning vir die beste oorspronklike musiek gewen.[10]

Martel is ook die skrywer van die romans The High Mountains of Portugal[11][12] , Beatrice and Virgil[13][14][15] en Self,[16][17][18] die versameling van stories The Facts Behind the Helsinki Roccamatios, en 'n versameling briewe aan die eerste minister van Kanada, 101 Letters to a Prime Minister.[16] He has won a number of literary prizes, including the 2001 Hugh MacLennan Prize for Fiction[19][20] Hy het 'n aantal literêre pryse gewen, waaronder die 2001 Hugh MacLennan-prys vir fiksie en die 2002-Asiatiese / Pasifiese Amerikaanse prys vir letterkunde.[21]

Hy woon in Saskatoon, Saskatchewan, met die skrywer Alice Kuipers en hul vier kinders.[22][23][24]

Alhoewel sy eerste taal Frans is, skryf Yann Martel in Engels: "Engels is die taal waarin ek die subtiliteit van die lewe die beste uitdruk. Maar ek moet sê dat Frans die taal is wat die naaste aan my hart is. En om dieselfde rede gee Engels ook vir my voldoende afstand om te skryf. " [25]

Vroeë lewe[wysig | wysig bron]

Die seun van Frans-Kanadese Nicole Perron en Émile Martel, Yann Martel, is in Salamanca, Spanje, gebore waar sy ouers aan die Universiteit van Salamanca studeer. Sy moeder was in Hispanic Studies ingeskryf, terwyl sy pa aan 'n PhD oor die Spaanse skrywer en filosoof Miguel de Unamuno werk.[26] Kort na sy geboorte het die gesin verhuis, eers na Coimbra, Portugal; en Madrid, Spanje; en toe na Fairbanks, Alaska; en Victoria, Brits-Columbië, waar sy pa onderskeidelik aan die universiteite van Alaska en Victoria onderrig het.[27] Sy ouers het daarna by die Kanadese buitelandsesake aangesluit. Hy het dus in San José, Costa Rica, Parys, Frankryk en Madrid, Spanje, tussen Ottawa, Ontario, tussen uitplasings opgegroei.[28][29] Martel het sy finale twee jaar hoërskool by Trinity College School, 'n kosskool in Port Hope, Ontario, Kanada,[30][30][31] en voltooi 'n voorgraadse graad in filosofie aan die Trent-universiteit in Peterborough, Ontario, voltooi.[20][32]

As 'n volwassene het Martel by diverse wergeleenthede gehad - parkeerbeampte in Ottawa, skottelgoedwasser in 'n boomplant-kamp in Noord-Ontario, sekuriteitswag by die Kanadese ambassade in Parys; en reis deur Mexiko, Suid-Amerika, Iran, Turkye en Indië.[33][34][35] Hy het begin skryf terwyl hy op universiteit was, veral kortverhale wat volgens sy eie erkenning "deur onvolwassenheid gekenmerk was en ook vreesaanjaend was", maar hy het nie opgehou met skryf nie.[36][37][38]

Martel verhuis na Saskatoon, Kanada, met sy vennoot, die skrywer Alice Kuipers, in 2003.[23][39]

Loopbaan[wysig | wysig bron]

Martel se werk verskyn eers in 1988 in The Malahat Review met sy kortverhaal Mister Ali and the Barrelmaker.[40] Die Malahat Review het ook in 1990 sy kortverhaal gepubliseer, The Facts Behind the Helsinki Roccamatios, waarvoor hy die 1991 Journey-prys gewen het en wat ingesluit is in die 1991-1992 Pushcart Prize Anthology.[41] In 1992 het die Malahat sy kortverhaal uitgegee, The Time I Heard the Private Donald J. Rankin String Concerto with One Discordant Violin, by the American Composer John Morton, waarvoor hy 'n National Gold Award gewen het.[42] Die kulturele tydskrif Border Crossings het sy kortverhaal Industrial Grandeur in 1993 gepubliseer.[43] Dieselfde jaar het 'n boekwinkel in Ottawa, wat vir Martel ondersteun het, 'n handgemaakte, beperkte uitgawe van sommige van sy stories, Seven Stories, gepubliseer.[44]

Martel gee Die Kanadese Raad vir die Kunste die krediet vir 'n sleutelrol wat hulle speel in die bevordering van sy loopbaan, en het aan hom in 1991 en 1997 toekennings toegeken. In die Skrywer se Nota van sy roman, Life of Pi, het hy geskryf: "Ek wil graag my opregte dank uitspreek aan die groot instelling, die Kanada Raad vir die Kunste, sonder wie se toelae ek nie [Life of Pi] kon bymekaar gebring het nie....As ons, burgers, nie ons kunstenaars ondersteun nie, dan bied ons, ons verbeelding op die altaar van die ruwe werklikheid en ons beland in niks te glo en het nuttelose drome."[45][46]

In 1993 het Knopf Canada 'n versameling van vier van Martel se kortverhale gepubliseer: The Facts Behind the Helsinki Roccamatios, the eponymous story, as well as The Time I Heard the Private Donald J. Rankin String Concerto..., Manners of Dying, en The Vita Aeterna Mirror Company. By die eerste publikasie verskyn die versameling in Kanada, Quebec, die Verenigde Koninkryk, Frankryk, Nederland, Italië en Duitsland.

Martel se eerste roman, Self, verskyn in 1996. Dit is gepubliseer in Kanada, Quebec, die Verenigde Koninkryk, Nederland en Duitsland.[47]

Martel se tweede roman, Life of Pi, is gepubliseer op 11 September 2001 en is in 2002 onder meer die Man Booker-prys toegeken. Hy het in verskeie lande 'n topverkoper geword, waaronder 61 weke op die New York Times Besverkoper-lys. Martel was die vorige dag in New York. Hy het op die aand van die 10de vir Toronto die volgende oggend die publikasie van sy roman gemaak.[1][48] Hy is gedeeltelik geïnspireer om 'n storie te skryf oor die deel van 'n reddingsboot met 'n wilde dier nadat hy 'n resensie van die novelle Max and the Cats deur die Brasiliaanse skrywer Moacyr Scliar in die New York Times Book Review gelees het. Martel het aanvanklik kritiek gekry van die Brasiliaanse pers omdat hy nie met Scliar geraadpleeg het nie.[49][50] Martel het daarop gewys dat hy nie kon steel van 'n werk wat hy nie destyds gelees het nie. Hy het gewillig erken dat hy beïnvloed word deur die New York Times se oorsig van Scliar se werk en bedank hom in die Skrywer se Nota van die Life of Pi.[45][46][51][52] Life of Pi is later gekies vir die 2003-uitgawe van CBC Radio se Canada Read-kompetisie, waar dit deur die skrywer Nancy Lee bevorder is.[53] Daarbenewens is sy Franse vertaling, Histoire de Pi, ingesluit in die Franse weergawe van die kompetisie, Le combat des livres, in 2004, bevorder deur sanger Louise Forestier.

Martel was die Samuel Fischer-besoekende professor aan die Instituut van Vergelykende Letterkunde, Freie Universität Berlyn in 2002, waar hy 'n kursus met die titel "Die dier in die letterkunde" aangebied het.[54] Hy het toe vanaf September 2003 'n jaar in Saskatoon, Saskatchewan, as die Saskatoon Openbare Biblioteek se skrywer-in-wooning.[55] Hy het saamgewerk met Omar Daniel, komponis-in-wooning by die Royal Conservatory of Music in Toronto, op 'n stuk vir klavier, strykkwartet en bas. Die toonsetting, You Are Where You Are, is gebaseer op teks wat deur Martel geskryf is. Dit sluit dele van selfoongesprekke uit wat in 'n gewone dag geneem word.[56][57]

Van 2005 tot 2007 was Martel Besoekende Dosent aan die Universiteit van Saskatchewan.[58][59]

Beatrice and Virgil, sy derde roman, is in 2010 uitgegee. Die werk is 'n allegoriese kykna die Holocaust, wat probeer om hierdie tydperk nie deur die lens van historiese getuienis aan te pak nie, maar deur verbeeldingryke sintese.[60][61][62] Die hoofkarakters in die storie is 'n skrywer, 'n taksidermis en twee opgestopte diere: 'n rooibrulaap en 'n donkie.[63]

Van 2007 tot 2011 het Martel 'n "guerrilla-boekklub" bestuur met die destydse eerste minister van Kanada, Stephen Harper, wat aan die eerste minister elke twee weke vier jaar lank 'n boek stuur, 'n totaal van meer as honderd romans, toneelstukke, poësieversamelings, grafiese romans en kinderboeke. Elke geskenk het gepaard gegaan met 'n brief waarin die waarde van die boek verduidelik word. Die punt was om vir Stephen Harper duidelik te maak dat die lees van literatuur nie net 'n plesier is nie, maar ook 'n noodsaaklike manier om die wêreld te ken en die lewe te verstaan. Vir al sy pogings het Martel nie 'n enkele antwoord van die eerste minister ontvang nie. Die briewe is in 2012 as 'n boek gepubliseer, 101 Letters to a Prime Minister.[64][65] For all his efforts, Martel received not a single reply from the Prime Minister.[64] The letters were published as a book in 2012, 101 Letters to a Prime Minister.[66][67] Die Poolse tydskrif Histmag het hom as inspirasie aangehaal vir die stuur van boeke aan die premier Donald Tusk, maar dit was 'n eenmalige met slegs 10 boeke wat deur hul uitgewers geskenk is en deur die tydskriflesers gekies is. Tusk het baie positief gereageer.[68]

Martel is genooi om 'n lid van die Royal Society of Literature in 2014 te word.[69] Hy het van 2010 tot 2015 op die Raad van Direkteure van die Saskatoon Openbare Biblioteek gedien.[70][71][72]

Sy vierde roman, The High Mountains of Portugal, is op 2 Februarie 2016 gepubliseer. Dit vertel van drie karakters in Portugal in drie verskillende tydperke, wat elkeen op sy eie manier met liefde en verlies hanteer.[73][74] Dit het op die New York Times Besverkoper-lys gekom binne die eerste maand van vrystelling.[75]

Gepubliseerde werke[wysig | wysig bron]

• Seven Stories (1993)

• The Facts Behind the Helsinki Roccamatios (Collection of four short stories, including the eponymous story of the collection) (1993)

• Self (1996)

• Life of Pi (2001)

• We Ate the Children Last (Kortverhaal) (2004)

• Beatrice and Virgil (2010)

• 101 Letters to a Prime Minister: The Complete Letters to Stephen Harper (2012)

• The High Mountains of Portugal (2016)

Toekennings en pryse[wysig | wysig bron]

The High Mountains of Portugal[wysig | wysig bron]

• New York Times Topverkoper 2016 Beatrice and Virgil

• New York Times Topverkoper 2010

• Boston Globe Topverkoper

• L.A. Times Topverkoper

• Minneapolis Star Tribune Topverkoper

• National #1 Bestseller in Maclean's

• Topverkoper in The Toronto Star

• Gelys vir die 2012 International IMPAC Dublin Literary Award

• Financial Times 2010 Fiksie van die Jaar

Life of Pi[wysig | wysig bron]

• Wenner van die 2002 Man Booker Prize for Fiction

• New York Times Topverkoper-lys 2002-03 (61 weeks)

• Wenner van die Asian/Pacific American Award for Literature 2002

• Wenner van die Hugh MacLennan Prize for Fiction 2001

• Wenner van die Boeke-prys 2003 (Suid-Afrika)

• Wenner van die Deutscher Bücherpreis Deutscher Bücherpreis List of Winners|2004.

• Wenner van La Presse Prix du Grand Public 2003

• Wenner van die “Scene It Read It” kategorie van die Coventry Inspiration Book Awards 2014

• A Quill & Quire Beste Boek van 2001

The Facts behind the Helsinki Roccamatios (kortverhaal)[wysig | wysig bron]

• Wenner van die 1991 Journey Prize

Film verwerkings[wysig | wysig bron]

• Life of Pi, met Ang Lee as regisseur in 2012 en het ‘n aantal pryse gewen. Martel maak 'n kort verskeining as ekstra, hy sit op 'n parkbank oor 'n dam terwyl Irrfan Khan (Pi) en Rafe Spall (wie Yann Martel speel) gesels.

• We Ate the Children Last word verwerk as ‘n onafhanklike film.

• Manners of Dying, met Jeremy Peter Allen as regisseur in 2004.

• The Facts behind the Helsinki Roccamatios

Teater verwerkings[wysig | wysig bron]

• Beatrice and Virgil, verwek deur Lindsay Cochrane met Sarah Garton Stanley as regisseur by die Factory Theatre, Toronto in 2013.

• The Facts behind the Helsinki Roccamatios

Invloede[wysig | wysig bron]

Martel het in 'n aantal onderhoude gesê dat Dante se Divine Comedy die mees indrukwekkende boek is wat hy ooit gelees het. As hy praat oor sy mees onvergeetlike kinderboek, herinner hy Le Petit Chose deur Alphonse Daudet. Hy het gesê dat hy dit gelees het toe hy tien jaar oud was, en dit was die eerste keer dat hy 'n boek so hartverskeurend gevind het dat hy hom tot trane beweeg het.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 Dunn, Jennifer (Maart 1, 2003). “Tigers and Tall Tales” (2.2). Besoek op Februarie 3, 2011.
  2. ↑ "Life of Pi". Man Booker Prize. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Desember 2010. Besoek op 31 Augustus 2010.
  3. ↑ Kipen, David (October 23, 2002). "Canadian wins Booker Prize / 'Life of Pi' is tale of a boy who floats across the ocean from India". San Francisco Chronicle. Besoek op Augustus 31, 2010.
  4. ↑ Reynolds, Nigel (September 30, 2002). "Life of Pi wins Booker". The Daily Telegraph. UK. Besoek op 3 September 2010.
  5. ↑ The Globe and Mail Bestseller List 2002, The Globe and Mail, 2002. Retrieved March 23, 2016.
  6. ↑ Ang Lee wins best director Oscar for Life of Pi. The Guardian online. Retrieved January 14, 2015.
  7. ↑ Hiscock, John (Desember 19, 2012). "Ang Lee, interview: how he filmed the unfilmable for Life of Pi". The Telegraph. Retrieved Januarie 19, 2015.
  8. ↑ Brooks, Xan (February 25, 2013). "Ang Lee wins best director Oscar for Life of Pi". The Guardian. Besoek op Oktober 17, 2013.
  9. ↑ Brooks, Xan (Februarie 5, 2013).Ang Lee wins best director Oscar for Life of Pi. The Guardian. Retrieved April 1, 2016.
  10. ↑ Mychael Danna Wins Best Soundtrack Oscar for Life of Pi. Classic fm online, Februarie 25, 2013. Retrieved April 1, 2016.
  11. ↑ Knopf Canada: The High Mountains of Portugal. Penguin Random House site. Retrieved Maart 24, 2016.
  12. ↑ Charles, Ron (Januarie 21, 2016).Yann Martel’s ‘The High Mountains of Portugal’ is his best since ‘Life of Pi’. The Washington Post, Book World. Retrieved Maart 24, 2016.
  13. ↑ Barber, John. "Martel's post-modern Holocaust allegory fetches $3-million advance", The Globe and Mail, April 6, 2010.
  14. ↑ Woog, Adam. 'Beatrice and Virgil': Yann Martel's haunting fable of humans, animals and violence, The Seattle Times, April 17, 2010. Retrieved Januarie 21, 2015.
  15. ↑ Wyndham, Susan. Books To Watch in 2010, The Sydney Morning Herald, Januarie 9, 2010. Retrieved Januarie 21, 2015.
  16. ↑ 16,0 16,1 "Martel protests level of arts funding by sending PM books". Saskatoon Star Phoenix. April 17, 2002. Geargiveer vanaf die oorspronklike op November 7, 2012. Besoek op November 30, 2009. Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  17. ↑ "6 compete for first novel award". Toronto Star. March 28, 1997. Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  18. ↑ Marchand, Philip (May 4, 1996). "An unforgettable exploration of a self". Besoek op November 30, 2009.
  19. ↑ Winner of The Hugh MacLennan Prize for Fiction 2001. QWF Literary Database of Quebec English-Language Authors. Retrieved Januarie 14, 2015.
  20. ↑ 20,0 20,1 British Council, Yann Martel Biography. British Council, Literature. Retrieved April 1, 2016.
  21. ↑ 2001-2003 Asian Pacific American Awards for Literature. Cooperative Children's Book Centre, School of Education, University of Wisconsin-Madison. Retrieved January 14, 2015.
  22. ↑ Saskatoon Public Library, Collections Connections. Saskatoon Public Library site. Retrieved Desember 30, 2014.
  23. ↑ 23,0 23,1 Black, Grant (27 Mei 2011). Alice Kuipers: "A Woman of Style and Substance". Chatelaine Magazine, Canada. Retrieved 21 Julie 2013.
  24. ↑ Life After Pi. Quill & Quire. Retrieved Maart 25, 2016.
  25. ↑ Quoterature. Martel entry. Retrieved Januariey 14, 2015.
  26. ↑ Google Books, Twenty-first-century Canadian writers
  27. ↑ Émile Martel et Nicole Perron Martel. le-mot-juste-en-anglais.com. Retrieved Maart 23, 2016.
  28. ↑ L’Académie des lettres du Québec. L'Académie des lettres du Québec. Retrieved Maart 23, 2016.
  29. ↑ L’ÎLE, l’Infocentre littéraire des écrivains. L'ÎLE, l'Infocentre littéraire des écrivains. Retrieved Maart 23, 2016.
  30. ↑ 30,0 30,1 Brown, Mick (June 1, 2010). Yann Martel: in search of understanding. The Telegraph. Retrieved Januarie 14, 2015.
  31. ↑ Notable Alumni. TCS Ontario. Retrieved Januarie 14, 2015.
  32. ↑ "Mann Booker Prize Winner and Author of Life of Pi Yann Martel Returns to Trent on March 31". Persberig. Maart 28, 2006. http://www.accessmylibrary.com/coms2/summary_0286-14040695_ITM. Besoek op November 30, 2009. 
  33. ↑ British Council Literature: Yann Martel. Retrieved Maart 23, 2016.
  34. ↑ Nashville Public Library: Yann Martel. Retrieved Maart 23, 2016.
  35. ↑ Canadian Encyclopedia: Yann Martel. Canadian Encyclopedia online. Retrieved Maart 23, 2016.
  36. ↑ Best-Selling Author and Trent Alum Yann Martel Launches New Book. Trent University News. Retrieved Maart 23, 2016.
  37. ↑ Trent Luminary – Yann Martel. Trent University Youtube Channel. Retrieved Maart 23, 2016.
  38. ↑ Yann Martel on why Life of Pi didn't make him a better writer. CBC Books. Retrieved Maart 25, 2016.
  39. ↑ 2013 Montanan State University, Freshman Convocation and Summer Reading 2013. Montanan State University. Retrieved Maart 25, 2016.
  40. ↑ The 50 Issues Project, Issue #84. The Malahat Review. Retrieved Maart 23, 2016.
  41. ↑ "Brochure". The Malahat Review. Retrieved Maart 23, 2016.
  42. ↑ Encyclopedia.com: Yann Martel. Encyclopedia.com. Retrieved Maart 23, 2016.
  43. ↑ Border Crossings: Issue 47. Border Crossings. Retrieved Maart 23, 2016.
  44. ↑ worldcat.org: Seven Stories. WorldCat libraries. Retrieved Maart 23, 2016.
  45. ↑ 45,0 45,1 Canada Council for the Arts: Yann Martel. Canada Council for the Arts. Retrieved March 23, 2016.
  46. ↑ 46,0 46,1 OK Novels: Excerpt, Life of Pi. OK Novels. Retrieved Maart 23, 2016.
  47. ↑ Quill & Quire: Self, A Novel. Quill & Quire. Retrieved Maart 23, 2016.
  48. ↑ Rule, Matt (August 22, 2013).Bozeman Daily Chronicle, Montana State University Survival Guide. Bozeman Daily Chronicle, Montana State University. Retrieved Januarie 25, 2015.
  49. ↑ "Booker winner in plagiarism row". The Guardian. November 2002. Besoek op Januarie 5, 2013. Italic or bold markup not allowed in: |publisher= (help)
  50. ↑ "Autor de 'As Aventuras de Pi' é suspeito de plagiar brasileiro (portuguese)". Folha de S.Paulo. Januarie 2013. Besoek op Februarie 13, 2013.
  51. ↑ Hemminger, Peter (Maart 13, 2106). The Poseurs Guide to Yann Martel. Calgary Herald. Retrieved Maart 24, 2016.
  52. ↑ Simas, Shed (Julie 12, 2014). On Life of Pi, Plagiarism and the Media. Shed Simas. Retrieved Masrt 24, 2016.
  53. ↑ Life of Pi was defended by Nancy Lee on Canada Reads 2003. CBC (Canadian Broadcasting Corporation): Books. Retrieved Januarie 14, 2015.
  54. ↑ Tomas Venclova Is Latest Samuel Fischer Visiting Professor at Freie Universität Berlin. Freie Universität Berlin Presse. Retrieved Januarie 14, 2015.
  55. ↑ Writers in Residence at Saskatoon Public Library, 1981–2013 Geargiveer 8 April 2013 op Wayback Machine. Saskatoon Public Library: Collections, Connections. Retrieved Januarie 14, 2015.
  56. ↑ ARC Premieres New Work in Europe. The Royal Conservatory, Canada, News Release, October 28, 2004. Retrieved Januarie 14, 2015.
  57. ↑ ARC Ensemble: Recordings, Concert Excerpts. ARC Ensemble (Artists of The Royal Conservatory) Recordings. Retrieved Januarie 14, 2015.
  58. ↑ Yann Martel Appointed as a Visiting Scholar in English. University of Saskatchewan, College of Arts & Science, News & Events. Retrieved April 1, 2016.
  59. ↑ Will, Joanne (Summer 2008). Yann Martel: Life of Yann. Nuvo Magazine. Retrieved April 1, 2016.
  60. ↑ Lasdun, James (Junie 5, 2010). Yann Martel's follow-up to Life of Pi is a risky fable about genocide . The Guardian, UK, June 5, 2010. Retrieved Maart 24, 2016.
  61. ↑ Lo Dico, Joy (Mei 29, 2010). Independent Reviews: Beatrice and Virgil. The Independent, UK, Mei 29, 2010. Retrieved Maart 24, 2016.
  62. ↑ Ciabattari, Jane (April 10, 2010). NPR Reviews: Beatrice and Virgil. NPR online, April 10, 2010. Retrieved Maart 24, 2016.
  63. ↑ Malla, Pasha (April 9, 2010)."Fiction, or is it?". The Globe & Mail, Canada, April 9, 2010. Retrieved Januarie 21, 2015.
  64. ↑ 64,0 64,1 Adams, James (Junie 9, 2009). The Globe and Mail: Yann Martel hears from Harper('s team). The Globe and Mail. Retrieved March 24, 2016.
  65. ↑ Smith, Joanna (Februarie 1, 2011).Yann Martel shuts down Harper book club. The Star online. Retrieved Maart 24, 2016.
  66. ↑ Smith, Joanna (2011-02-01). "Canadian novelist Yann Martel mailed a book to Prime Minister Stephen Harper twice a month for the past four years. But after 100 titles and zero replies, he decided to give up his campaign". The Toronto Star. ISSN 0319-0781. Besoek op 2016-02-18.
  67. ↑ 101 Letters to a Prime Minister: Yann Martel opens up his book club. ipolitics.com. Retrieved Maart 24, 2016.
  68. ↑ "Premier odebrał książki od internautów!". Histmag. Besoek op Augustus 26, 2014.
  69. ↑ Royal Society of Literature, List Current Fellows. Royal Society of Literature, London, UK, 2016. Retrieved Maart 24, 2016.
  70. ↑ Saskatoon Public Library Announces 2010 Board. Saskatoon Public Library, Saskatoon, Saskatchewan, Canada, Junie 2, 2010. Retrieved Maart 31, 2016.
  71. ↑ Leadership Saskatoon Public Library. Saskatoon Public Library, Saskatoon, Saskatchewan, Canada. Retrieved Maart 31, 2016.
  72. ↑ Leadership Saskatoon Public Library, Past Board Meeting Minutes Geargiveer 28 Maart 2016 op Wayback Machine. Saskatoon Public Library, Saskatoon, Saskatchewan, Canada. Retrieved Maart 31, 2016.
  73. ↑ Broida, Mike (Februarie 12, 2016).The New York Times Sunday Book Review: The High Mountains of Portugal. The New York Times. Retrieved March 25, 2016.
  74. ↑ Zimmerman, Jean (Februarie 5, 2016).NPR Book Review: Confronting Loss While Scaling 'The High Mountains Of Portugal'. NPR online. Retrieved Maart 25, 2016.
  75. ↑ New York Times Bestseller List, Februarie 28, 2016: The High Mountains of Portugal. New York Times Bestseller List online. Retrieved Maart 25, 2016.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Yann_Martel&oldid=2069391"