Andrei Gavrilov

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Andrei Gavrilov
Andrei Gavrilov, Januarie 2017.
Gebore
Andrei Vladimirovich Gavrilov / Андрей Владимирович Гаврилов (Russies)

(1955-09-21)21 September 1955
Moskou, Sowjetunie
NasionaliteitSwitsers
BeroepPianis
Ouer(s)Vladimir Gavrilov (vader)
Assanetta Eguiserian (moeder)
Sjabloon:Inligtingskas Musikale Kunstenaar

Andrei Gavrilov (in Russies Андрей Гаврилов, 21 September 1955) is 'n Switserse pianis van Russiese oorsprong.

Vroeë lewe en musikale loopbaan[wysig | wysig bron]

Andrei Gavrilov is in 'n gesin van kunstenaars in Moskou gebore. Sy vader was Vladimir Gavrilov (30 Mei 1923 - 4 Desember 1970), een van die mees vooraanstaande Russiese skilders gedurende die middel van die 20ste eeu. Gavrilov beskik by wyse van sy vader se bloedlyn ook oor Duitse voorouers. Sy moeder was die Armeense pianis Assanetta Eguiserian (20 Desember 1925 - 29 November 2006) wat onder Heinrich Neuhaus studeer het en Gavrilov sy eerste klavierlesse op 2-jarige ouderdom gegee het.

Gavroliv het in 1961 aan die Sentrale Musiekskool van Moskou ingeskryf en 'n student geword van Tatyana Kestner, wat onder Alexander Goldenweiser studeer het. Hy het sy studies onder 'n ander volgeling van Neuhaus (Lev Naumov) aan die Moskou-konservatoria voltooi. Op 18-jarige leeftyd, na slegs een semester aan die konservatoria,[1] het hy in 1974 die Internasionale Tsjaikofski-kompetisie gewen en internasionale roem behaal toe hy dieselfde jaar tydens die Salzburg-fees vir Sviatoslav Richter ingestaan het. Gavrilov het tot 1979 in al die grootste musieksentrums in die wêreld opgetree en tot 90 konserte per jaar gegee terwyl hy sy studies aan die universiteit voortgesit het.[1]

In 1979, op die kruin van sy loopbaan, het Herbert von Karajan, wat hom waargeneem het tydens 'n opvoering van Pjotr Tsjaikofski se Klavierconcerto nr. 1 in Berlyn, aangebied om al die concertos van Rachmaninoff saam met hom op te neem, ondanks die feit dat Karajan die werke selde gedirigeer het. In Desember 1979 is opnames van Rachmaninoff se Klavierconcerto nr. 2 beplan saam met die Berlynse Filharmoniese Orkes in Berlyn, maar Gavrilov het nie vir die repetisies verskyn nie. Dit is ontdek dat die hoof van die KGB, en die latere Sekretaris-generaal van die Kommunistiese Party van die Sowjetunie, Juri Andropof, met die goedkeuring van Leonid Brezhnev Gavrilov se paspoort en vliegkaartjie buitgemaak het en ook Gavrilov se telefoonlyn gesny het as gevolg van kritiese opmerkings wat Gavrilov oor die Sowjet-regime sou maak. Later is Gavrilov onder verpligte huisarres geplaas en is hy ook soms by psigiatriese afdelings ingeboek. Die eenhede wat Gavrilov bewaak het, het selfs een keer aan hom 'n amptelike bevel getoon wat gekonstateer dat 'n noodlottige ongeluk nie onvanpas sou wees nie. [2]

Die toedrag van sake is slegs deur Mikhail Gorbatsjov se uiteindelike ingryping in 1984 beëindig - Gavrilov het 'n "vrye paspoort" ontvang sodat hy weer in die Weste kon optree sonder dat hy eers vir politieke asiel hoef aansoek te doen. In die daaropvolgende jare het hy in Londen gewoon en vanaf 1989 in Bad Camberg naby Wiesbaden, Duitsland. Hy het ook Duitse burgerskap aanvaar.

In 1993 het hy uitgetree uit die aktiewe kulturele toneel, konserte gekanselleer en geen verdere ateljee-opnames gemaak nie.[2] Hy is soos volg aangehaal in The Guardian: "Ek was nie tevrede met myself nie. Materieel gewys het ek wel goed gedoen. Maar ek het geweet dat indien ek op die wyse sou voortgaan, ek nie die kunstenaar sou word wat ek van gedroom het nie en wat ek eintlik wou word - vry, oorspronklik, idealisties, weg van die sogenaamde musiekindustrie, welke opsig self 'n teenstrydigheid is."[2]

Die beplande twee jaar-lange sabbatsjaar het uiteindelik tot agt jaar gegroei. Op hierdie tydstip het hy die betekenis van komponiste se werke, en godsdienstige en filosofiese vrae, bestudeer. Hy het 'n halwe jaar in Fidji gewoon, en aan sy klaviertegniek gewerk. [3] In 2001 het hy na Luzern, Switserland verhuis en in die 2001/02-seisoen weer sy konsertwerk hervat. Hy woon sedert Augustus 2008 saam met sy tweede vrou en hul seun in die Zürich-kanton.

In 1974 het hy vir Melodiya Tsjaikofski se 1ste klavierconcerto opgeneem tydens die pryswenner-konsert van die Tsjaikofski-kompetisie saam met 'n lewendige solo-voordrag. In 1976 het 'n ateljee-opname van Rachmaninoff se Klavierconcerto nr. 3 gevolg. Hy het vanaf 1977 tot 1989 eksklusief vir EMI opgeneem. Uit daardie tyd dateer die legendariese opnames van die Études van Chopin en vele ander werke, veral deur Chopin, Skriabin, Prokofiëf, Rachmaninoff en J. S. Bach. Hy het vanaf 1991 tot 1993 vir Deutsche Grammophon opgeneem, waartydens hy ook enkele werke wat reeds vir EMI opgeneem is weer opgeneem het. 'n Aantal projekte, baie met opnames wat nuut was in die diskografie van Gavrilov, is in 1992 bekend gemaak maar is nooit gerealiseer nie: Bach se Engelse Suites, BWV 806-811, die volledige Beethoven klavierconcertos, die Korale Fantasie van Beethoven en Beethoven se Diabelli Variasies, sowel as meer vae planne vir werke deur Liszt (Transendentale Etudes, Grandes Etudes de Paganini), Ravel se volledige soloklavier werke en orkeswerke en die klavierconcertos van Grieg en Schumann.[4]

In 2012 het Andrei Gavrilov vir die eerste keer meesterklasse in Madrid en later in Londen gehou.[5][6] In 2013 het hy die skryfwerk aan sy drie-volume outobiografie voltooi, die eerste volume daarvan welke in Russies[7] en Duits gepubliseer is[8] in Maart en April 2014, asook in Engels[9] in Desember 2016. Hy het ook sy eerste opname in 20 jaar gemaak: 'n CD bestaande uit Chopin se Nokturnes, welke opgeneem was om spesifiek ingesluit te word saam met elke eksemplaar van die boek.

In April 2013 het Andrei Gavrilov tydens 'n konsert in Belgrado opgetree en drie romantiese concertos in een aand saam met 'n volle orkes gedirigeer.[10] Hy het ook tydens 'n verdere konsert in Bristol in Mei 2014 twee romantiese concertos voor die klavier gedirigeer.[11]

Volledige diskografie[wysig | wysig bron]

Indien nie andersins vermeld nie, is opnames tot 1976 op Melodiya vrygestel, opnames vanaf 1977 tot 1989 op EMI (aanvanklik as 'n mede-produksie saam met Melodiya) en opnames vanaf 1991 tot 1993 op Deutsche Grammophon.

1974

  • Tsjaikofski: Klavierconcerto No.; met die USSR Staat-radio en televisie Simfonieorkes gedirigeer deur Dmitri Kitaenko (Finale konsert van die Internasionale Tsjaikofski Kompetisie 1974 - lewendig).
  • Haydn: Klaviersonate No. 52 in E-mol majeur Hob. XVI/52; Skriabin: Etude op. 42/5; Liszt: La Campanella; Tsjaikofski: Variasies op. 19/6; Ravel: Pavane pour une infante défunte; Scarbo uit Gaspard de la nuit. Lewendig (Tsjaikofski-Variasies lewendig vanaf die Tsjaikofski Kompetisie).

1976

1977

  • Prokofiëf: Klavierconcerto No. 1; 2 Stukke uit Romeo en Juliet (Tien Stukke vir Klavier.2C Op. 75). Ravel: Klavierconcerto vir die Linkerhand; Pavane pour une infante défunte. Concertos saam met die Londen Simfonieorkes onder leiding van Simon Rattle.
  • Ravel: Gaspard de la nuit. Prokofiëf: Suggestion diabolique. Liszt: La Campanella. Tsjaikofski: Variasies, Op. 19/6. Balakiref: Islamey.
  • Tsjaikofski: Klavierconcerto No. 1; met die Philharmonia-orkes gedirigeer deur Riccardo Muti.
  • Sjostakowitsj: Vioolsonate, Op. 134. Met Gidon Kremer (lewendig vanaf die Groot Saal van die Moskouse Konservatoria). Melodiya.

1979

  • Händel : Suites HWV 426, 429, 431, 432, 436, 437, 440, 447 (lewendig vanaf die Tours-fees by die Chateau de Marcilly-sur-Maulne; die ander suites is gespeel deur Sviatoslav Richter).
  • Prokofiëf: 10 Stukke uit Romeo en Juliet; Klaviersonate No. 8.
  • Weber: Grand Duo Concertant, Op 48; Hindemith: Vioolsonate, Op. 11; Schnittke: Vioolsonate No. 2. Met Gidon Kremer.

1981

  • Beethoven: Klavierconcerto No. 3, met die USSR Staat-simfonieorkes onder leiding van Yuri Temirkanov. Lewendig, Melodiya.
  • Weber: Grand Duo Concertant, Op. 48; Brahms: Klarinettrio, Op 114; Berg: 4 Stukke vir Klarinet en Klavier. Met Ivan Monighetti, Tjello, Anatoly Kamishev, Klarinet. Melodiya.

1982

  • J. S. Bach: Klavesimbel (Klavier)concertos BWV 1052-1058, saam met die Moskouse Kamerorkes onder leiding van Yuri Nikolaevsky. Melodiya

1983

  • Mozart: Klavierconcerto No. 10; Mendelssohn: Concerto vir 2 Klaviere in E-majeur. Met Dang Thai Son, 2de klavier, Moskouse Kamerorkes onder leiding van Pavel Kogan. Melodiya.

1984

  • J. S. Bach: Franse Suites, BWV 812-817.
  • Rachmaninoff: Seleksies uit sy Morceaux de Fantaisie, Op. 3, Ses Moments Musicaux, Op, 16, Preludes, Op. 23, Preludes, Op. 32, Études-Tableaux, Op. 39.
  • Skriabin: Sonate No. 4; Seleksie van Preludes Opp. 9/1; 11/2, 4-6, 8-14, 16, 18, 20, 22, 24; 13/1-3; 15/1, 5; 16/2, 4; Etude, Op. 42/5.

1984/1985

  • Chopin: Klaviersonate No. 2; Ballades No. 1, No. 2, No. 3, No. 4

1985/1987

  • Chopin: Études, Opp. 10, 25.

1986

1987

  • Schumann: Papillons, Karnaval, Faschingsschwank aus Wien.

1988

1989

  • Rachmaninoff: Klavierconcerto No. 2; Rapsodie op 'n Tema van Paganini; saam met die Philadelphia Orkes onder leiding van Riccardo Muti.
  • Rachmaninoff: Klavierconcerto No. 2; saam met die Koninklike Filharmoniese Orkes gedirigeer deur Vladimir Ashkenazy (lewendig in Moskou)
  • Strawinski: Concerto vir Twee Klaviere; Die Rite van Lente; Scherzo; Sonate vir Twee Klaviere, met Vladimir Ashkenazy, Decca Records

1991

  • Chopin: Klaviersonate No. 2; 4 Ballades
  • Prokofiëf: Klaviersonates No. 3, No. 7, No. 8
  • Schubert: Impromptus D. 899 en 935

1992:

  • J. S. Bach: Goldberg Variasies
  • Britten: Friday Afternoons, Op. 7, Golden Vanity, Op. 78 (beide saam met die Wiener Sängerknaben); Sailing, Night, Ballad of Little Musgrave and Lady Barnard (almal uit die Holiday Suite, Op. 5).
  • Prokofiëf: 10 Stukke uit Romeo en Juliet; Suggestion diabolique. Prelude, Op 12/7. Ravel: Gaspard de la Nuit; Pavane pour une infante défunte.

1993

  • J. S. Bach: Franse Suites.
  • Grieg: Liriese Stukke, Opp. 12/1; 38/1; 43/1, 2, 6; 47/2-4; 54/1-5; 57/6; 62/4; 65/5-6; 68/3,5; 71/1-3, 6-7

1999

  • Chopin: Klaviersonate No. 2; Ballades No. 1 and 4; Etudes Opp. 10/3-5, 9, 12. Lewendig by Maulbronn Abbey, K&K Verlagsanstalt.

2014

  • Chopin: 9 Nokturnes, No.1 in B-mol mineur, Op.9/1; No.8 in D-moll majeur, Op.27/2; No.20 in C# mineur, Op.postuum.; No.5 in F# majeur, Op.15/2; No.9 in B majeur, Op.32/1; No.4 in F majeur, Op.15/1; No.15 in F mineur, Op.55/1; No.10 in A-mol majeur, Op.32/2; No.13 in C mineur, Op.48/1 (opname: 17.5.2013 Fazioli-saal, Sacile, Italië)

2018

  • Modest Moessorgski: "Prente by 'n Uitstalling". UCM records. "Unzipped Classical Music". Andrei Gavrilov se eie nuwe plate-etiket.

TV - en radio uitsendings en ander opnames[wysig | wysig bron]

TV[wysig | wysig bron]

1979

1989

1990

  • Prokofiëf: Suggestion diabolique; "Montagues and Capulets" (van: 10 stukke vir Klavier uit Romeo en Juliet, 2C Op. 75); Klaviersonate No. 8. Gavrilov gesels ook saam met die Britse komponis Michael Berkeley oor die werke (in Engels, met subtitels in Duits). Südwestfunk.
  • Rachmaninoff: Moment musical, Op. 16/3; Elegie, Op. 3/1. Südwestfunk.
  • Skriabin: Prelude, Op. 9; Sonate No. 4; Etude, Op. 42/5. Südwestfunk

2000

Radio[wysig | wysig bron]

2009

  • Chopin: Nokturnes, Opp. 9/1, 27/2, Op. 20 Post. in C# mineur, 15/2, 32/1, 15/1, 55/1, 32/2. Prokofiëf: Klaviersonate No. 8; Suggestion diabolique, Op. 4/4. Scarlatti: Sonate in D mineur, L.366/K.1. Hessischer Rundfunk, lewendige uitvoering.

Ander opnames[wysig | wysig bron]

2006

  • Chopin: Nokturnes, Opp. 9/1, Op. 20 Post. in C# mineur, 15/2, 15/1, 55/1, 32/2 en 48/1. Lewendig vanaf die Luzern-fees.[12]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 Gavrilov, Andrei (2004). "Bechstein ist Balsam" (PDF). bechstein.com (in Duits). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 13 Augustus 2010.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Moss, Stephen (21 Desember 2006). "The pianist who fell to earth" (in Engels). The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Maart 2016. Besoek op 4 April 2016.
  3. ↑ Verwysingfout: Invalid <ref> tag; no text was provided for refs named : 0
  4. ↑ Gramophone Junie 1992
  5. ↑ "Ebi y Gavrilov actuarán en Encuentros Internacionales de Musica de Alcobendas - ABC.es - Noticias Agencias". ABC (in Spaans). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Maart 2014. Besoek op 13 April 2016.
  6. ↑ "Piano Masterclass With Andrei Gavrilov at The Red Hedgehog, London". pineapstertickets.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 17 Julie 2015.
  7. ↑ "Андрей Гаврилов "Чайник, Фира и Андрей"". Книжный магазин «Москва» (in Russies). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2015. Besoek op 17 Julie 2015.
  8. ↑ Andrei Gavrilov: Tchaikovsky, Fira and Me. Diederichs Verlag (Hardcover). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Maart 2014. Besoek op 12 Maart 2014.
  9. ↑ Andrei Gavrilov: Andrei, Fira and Pitch: Scenes from a Musician Life. Asteroid Publishing (Paperback – December 20, 2016).
  10. ↑ "Belgrade Philharmonic Orchestra and Andrei Gavrilov at Kolarac (12 Apr 13)". Songkick (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 November 2016. Besoek op 17 Julie 2015.
  11. ↑ "Bristol Ensemble Northern Lights: Andrei Gavrilov / Shows / Colston Hall". colston hall listings (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 November 2019. Besoek op 17 Julie 2015.
  12. ↑ Moss, Stephen (21 Desember 2006). "'Feel free': Gavrilov plays Chopin". The Guardian (in Engels (VK)). ISSN 0261-3077. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Desember 2016. Besoek op 13 April 2016.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrei_Gavrilov&oldid=2432143"