Bloedlaster

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
'n Standbeeld van Simon van Trente, 'n Italiaanse kind vir wie se verdwyning en dood die stad se Jode geblameer is.

Bloedlaster of bloedverdigsels[1][2] is valse, antisemitiese aantygings[3][4] dat Jode veral Christelike kinders vang en hulle bloed in Joodse rituele gebruik. Die beskuldiging soos dit teen Jode gebruik is, is selde in antieke tye aangetref. Volgens die Romeinse skrywer Tertullianus is dit in die laat oudheid begin gebruik teen lede van die vroeë Christendom van die Romeinse Ryk.[5] 'n Millennium later, in die Middeleeue, het Christene dit begin gebruik as 'n aantyging teen Jode.[6][7] Dié aantyging, tesame met putvergifting en gasheerontheiliging, het van die Middeleeue tot in die moderne tyd 'n belangrike beskuldiging in Europa geword in die vervolging van Jode.[4]

Dikwels word met bloedlaster beweer Jode het menslike bloed nodig vir die maak van matso's, ongesuurde, plat brode wat tydens die Joodse Paasfees (ook Pasga, Pesach) geëet word. In vroeëre weergawes is Jode daarvan beskuldig dat hulle die kruisiging namaak.[8] Die beskuldigings sluit dikwels in dat Christelike kinders veral gesog is, en histories is dit gebruik om die verdwyning van baie kinders te verduidelik. In sommige gevalle is die vermeende slagoffers as heiliges vereer, soos William van Norwich, Hugh van Lincoln en Simon van Trente.

Die term "bloedlaster" word ook soms gebruik in verband met ander skadelike beskuldigings met 'n breër betekenis. Dit is egter omstrede, omdat Joodse groepe daarteen beswaar maak.[9][10][11]

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Daar was aanvanklik geen beskuldigings dat die bloed van Christelike kinders in matso's gebruik word nie; dit het eers later ontwikkel as 'n groot motivering in die misdaad.[12]

Moontlike voorlopers[wysig | wysig bron]

Die vroegste bekende beskuldiging van bloedlaster is deur 'n man met die naam Damokritus of Demokritus (nie die filosoof nie) wat in die Suda genoem word.[13] Hy het beweer "die Jode vang elke sewe jaar 'n vreemdeling, bring hom na die tempel in Jerusalem en offer hom deur sy vlees in stukkies te sny."[14]

Die Grieks-Egiptiese skrywer Apion het beweer die Jode offer Griekse slagoffers in hulle tempel. Hy skryf toe Antiochus IV die tempel in Jerusalem binnegaan, het hy 'n Griekse gevangene ontdek wat vir hom vertel het hy word vetgemaak om geoffer te word. Apion het beweer die Jode offer elke jaar 'n Griek en eet sy vlees terwyl hulle haatspreuke teen die Grieke skree.[15] Apion se bewering weerspieël waarskynlik houdings teenoor die Jode wat toe die rondte gedoen het, want soortgelyke bewerings is in die 1ste eeu v.C. deur Poseidonios en ander gemaak.[16] Later in die geskiedenis berig Sokrates van Konstantinoepel (f. 5de eeu) 'n dronk groep Jode het 'n Christelike kind aan 'n kruis vasgemaak in 'n spottery met die kruisiging en hom gebrand tot hy dood is.[17]

Die Israeliese akademikus Israel Yuval het voorgestel die oorsprong van bloedlaster kom uit die 12de eeu weens Christene se siening van Joodse gedrag tydens die Eerste Kruistog. Sommige Jode het selfmoord gepleeg en hulle kinders doodgemaak sodat hulle nie tot die Christendom bekeer kon word nie. Volgens Yuval het Christene dalk gereken as Jode hulle eie kinders kan doodmaak, kan hulle ook Christelike kinders doodmaak.[18][19]

Oorsprong in Engeland[wysig | wysig bron]

Die kruisiging van William van Norwich, soos uitgebeeld op 'n kanselskerm in die Heilige Drie-eenheidkerk in Loddon, Norfolk.

In 1144 is die Jode in Norwich, Engeland, valslik beskuldig van die rituele moord op 'n seun, William van Norwich, nadat hy met steekwonde in die woud gekry is. William se hagiograaf, Thomas van Monmouth, het valslik beweer daar is elke jaar 'n internasionale raad van Jode wat kies in watter land 'n kind tydens die Paasfees doodgemaak sal word. Dit sou wees vanweë 'n Joodse voorspelling dat die moord op 'n Christelike kind elke jaar sal verseker dat die Jode na die Heilige Land kan terugkeer. Volgens Monmouth is Engeland in 1144 gekies en het die raad die Jode van Norwich afgevaardig om die moord te pleeg. Hulle het William daarna ontvoer en gekruisig.[20]

Die legende is in 'n kultus omskep, met William wat die status van 'n heilige verkry het en pelgrims wat offerandes na die plaaslike kerk gebring het.[21]

Dit is gevolg deur soortgelyke bewerings in Gloucester (1168), Bury Sint Edmunds (1181) en Bristol (1183). In 1189 is die Joodse afvaardiging wat die kroning van Richard Leeuehart bygewoon het, deur die skare aangeval. Slagtings in Londen en York (1189-'90) het gou daarna gevolg. Op 16 Maart 1190 is 150 Jode in York aangeval en vermoor toe hulle in die koninklike kasteel gaan skuil. Sommige het selfmoord gepleeg eerder as om deur die skare gevang te word.[22] Die oorblyfsels van 17 liggame wat tussen die 12de en 13de eeu in 'n put in Norwich gegooi is, was hoogs waarskynlik deel van dié vervolging. (DNS-toetse het gewys vyf van hulle was waarskynlik lede van dieselfde Joodse gesin.)[23]

Ná die dood van klein sint Hugh van Lincoln was daar verhore en die teregstelling van Jode.[24] Die agtjarige Hugh het op 31 Julie 1255 in Lincoln verdwyn. Sy liggaam is op 29 Augustus in 'n put ontdek. 'n Jood met die naam Copin of Koppin het beken hy was betrokke. Hy het beken die Jode het die seun gekruisig nadat hulle vir dié doel in Lincoln byeengekom het. Koning Hendrik III, wat begin Oktober in Lincoln aangekom het, het Copin laat teregstel. Altesaam 91 Jode van Lincoln is gevange geneem en na Londen gestuur, waar 18 van hulle tereggestel is. Die res is kwytgeskeld ná die ingryping van monnike.[25] Binne 'n paar dekades sou Jode uit die hele Engeland verban word. Hulle is eers in 1657 toegelaat om terug te keer.

Europese vasteland[wysig | wysig bron]

Simon van Trente. Illustrasie in Hartmann Schedel se Weltchronik, 1493.

Nes in Engeland bestaan baie van die bloedlastersake op die Europese vasteland uit onbewese aantygings oor die lyke van Christelike kinders. Daar was na bewering dikwels bonatuurlike gebeurtenisse wat met die verdwynings en lyke verbind is, gebeure wat destyds dikwels as wonderwerke beskou is. Ook, nes in Engeland, het dié beskuldigings gewoonlik gelei tot die teregstelling van talle Jode – soms al die of byna al die Jode op die dorp.

Thomas van Monmouth se storie oor die jaarlike Joodse vergadering om te besluit watter gemeenskap 'n Christelike kind moet vermoor, het vinnige na die vasteland versprei. 'n Vroeë weergawe verskyn in Bonum Universale de Apibus ii. 29, § 23, deur Thomas van Cantimpré ('n klooster naby Cambray in Frankryk). Thomas skryf omstreeks 1260: "Dit is feitlik seker dat die Jode van elke provinsie elke jaar met lootjies besluit watter gemeente of stad Christelike bloed na die ander gemeentes moet stuur." Thomas het ook geglo sedert die tyd toe die Jode na Pontius Pilatus uitgegroep het "Laat die skuld vir sy bloed op ons en ons kinders rus!" (Matteus 27:25, 1983-vertaling) ondervind hulle bloedings, wat gelyk gestel kan word aan manlike menstruasie.[26] Volgens hom het die Jode geglo net Christelike bloed ("solo sanguine Christiano") sou dit kon genees. Volgens Thomas het die Jode egter dié voorspelling verkeerd verstaan: Die uitdrukking "solo sanguine Christiano" het nie beteken die bloed van enige Christen nie, maar van Jesus – die enigste ware genesing van alle fisieke en geestelike lyding.[27]

Die eerste bekende geval buite Engeland was in 1171 in Blois, Frankryk. Die beskuldiging was teen die dorp se hele Joodse gemeenskap, en het daartoe gelei dat sowat 31-33 Jode (onder andere 17 vroue)[28][29][30] op 29 Mei dié jaar doodgebrand is.[31] Die bloedlaster het gehandel oor R. Isaac, 'n Jood wat deur 'n Christelike dienskneg daarvan beskuldig is dat hy 'n vermoorde Christen in die Loire gegooi het.[32] Die kind se liggaam is nooit gevind nie. Die graaf het sowat 40 volwasse Jode van Blois laat arresteer en hulle is eindelik verbrand. Die verbrande liggame van die veroordeelde Jode het na bewering deur die verbranding ongeskonde gebly, en dit is 'n bekende wonderwerk en heiligemite vir beide Jode en Christene.[32] In dié geval was daar nog nie 'n bewering dat Jode die bloed van Christene nodig gehad het nie.[28]

'n Skildery van Werner van Oberwesel as 'n heilige.

In 1235, nadat die liggame van vyf seuns op Kersdag in Fulda, Hesse, Duitsland, ontdek is, het die dorp se inwoners beweer die Jode het hulle vermoor om hulle bloed te drink. Hulle het 34 Jode verbrand met die hulp van Kruisvaarders wat in dié tyd daar vergader het. Selfs nadat keiser Frederik II die Jode kwytgeskeld het ná 'n ondersoek, het bloedlaster in Duitsland voortgeduur.[33][34] Op Pforzheim, Baden, het 'n vrou na bewering in 1267 'n meisie aan die Jode verkoop. Hulle het haar glo oopgesny en in die rivier gegooi, waar bootsmanne haar gekry het; die meisie het om wraak geskree en toe gesterf. Die liggaam het na bewering gebloei toe die Jode daarheen geneem is. Die vrou en die Jode het skuld beken en is daarna vermoor.[35]

In 1270 het 'n beweerde wonderwerk in Weissenburg, Elsas,[36] die Jode glo geïmpliseer. 'n Kind se lyk is in die rivier gekry. Die Jode het haar na bewering oopgesny om haar bloed te kry, en sy het vyf dae lank bly bloei.[36]

Op Oberwesel was beweerde wonderwerke naby Paasfees van 1287[37] ook die enigste bewyse teen die Jode. In dié geval is beweer die lyk van die 16-jarige Werner van Oberwesel (ook "Goeie Werner" genoem) het wonderwerke verrig, veral medisinale wonderwerke.[38] Lig het glo uit die liggaam geskyn.[39] Die seun is na bewering onderstebo opgehang en oopgesny.[38] Die gevolg was dat die Jode van Oberwesel en baie ander omliggende dorpe in die jare 1286-'89 kwaai vervolg en vermoor is.[40]

Daar was al baie voorstelle oor hoekom dié beskuldigings gedoen en versprei is. Daar is byvoorbeeld gereken die weergawe van Thomas van Monmouth en ander soortgelyke valse beskuldigings het grootliks te doen gehad met die ekonomiese en politieke belange van leiers, wat in werklikheid dié mites versprei het.[41] Verder is algemeen in Europa geglo Jode gebruik Christelike bloed vir medisinale en ander doeleindes.[42]

Renaissance en barok[wysig | wysig bron]

Van 'n 18de-eeuse ets van Brückenturm. BO: Die lyk van Simon van Trente. ONDER: Die "Jodesog", 'n obsene beeld van Jode en 'n vark.
  • Simon van Trente, twee jaar oud, het in 1475 verdwyn. Sy vader het beweer hy is deur die plaaslike Joodse gemeenskap ontvoer en vermoor. Altesaam 15 plaaslike Jode is tot dood veroordeel en verbrand. Simon is plaaslik as 'n heilige vereer, hoewel hy nooit deur die kerk in Rome amptelik tot heilige verklaar is nie. Pous Paulus VI het hom in 1965 uit die Roomse martelaarsboek laat verwyder.
  • Christopher van Toledo was 'n vierjarige Christelike seun wat na bewering in 1490 deur twee Jode en drie bekeerlinge tot die Christendom vermoor is. Agt mans is tereggestel. Daar word nou geglo[43] die saak is deur die Spaanse Inkwisisie versin om die verbanning van Jode uit Spanje makliker te maak.
  • In 'n saak op Tyrnau (vandag Trnava, Slowakye) is uit die absurditeit van verklarings wat deur die marteling van vroue en kinders verkry is, duidelik dat die aangeklaagdes die dood verkies het bo marteling en alles beken het wat van hulle gevra is. Hulle het selfs gesê Joodse mans menstrueer en dat hulle daarom die drink van Christelike bloed beoefen as 'n kuur.[44]
  • Op Bösing (vandag Pezinok, Slowakye) is beweer 'n negejarige seun het hom doodgebloei nadat hy gemartel is. Altesaam 30 Jode het skuld beken en is in die openbaar verbrand. Later is onthul die kind is lewend in Wene gevind. Hy is daarheen geneem deur die klaer, graaf Wolf van Bazin, as 'n manier om van sy Joodse skuldeisers op Bazin ontslae te raak.[45][46]
  • In Rinn, naby Innsbruck, is 'n seun met die naam Andreas Oxner (ook bekend as Anderl von Rinn) na bewering deur Joodse handelaars gekoop en wreed vermoor in 'n woud naby die stad; sy bloed is glo versigtig in houers versamel. Allerhande bewerings oor die seun is gemaak, soos dat die geld wat aan sy stiefpa vir hom betaal is, in blare verander het en dat 'n lelie op sy graf opgekom het. Die kultus het voortgeduur totdat dit in 1994 amptelik deur die biskop van Innsbruck verbied is.[47]
  • Op 17 Januarie 1670 is Raphael Levy, 'n lid van die Joodse gemeenskap van Metz, Frankryk, tereggestel op aanklag van die rituele moord op 'n boerekind wat op 25 September 1669, die aand voor Roosj Hasjana, vermis geraak het buite die dorp Glatigny in Frankryk.[48]
  • Sandomierz, 'n stad in Pole, was die verhoog van 'n paar bloedlastergevalle, wat gelei het tot die marteling en teregstelling van verskeie mense.[49]
'n Fresko in die Kerk van Sint Paulus in Sandomierz, Pole, wat bloedlaster uitbeeld.

19de eeu[wysig | wysig bron]

Een van die kinderheiliges in die Russies-Ortodokse Kerk is die sesjarige seun Gawriil Belostokski van die dorp Zwerki (nou in Pole). Volgens die legende wat die Kerk ondersteun, is die seun tydens Paasfees uit sy huis ontvoer terwyl sy ouers weg was. Sjoetko, 'n Jood van Białystok, is daarvan aangekla dat hy die seun na Białystok gebring, nege dae lank met skerp voorwerpe gesteek en sy bloed dreineer het. Hy het daarna die lyk teruggeneem na Zwerki en in 'n veld gelos. 'n Kultus het ontwikkel en die seun is in 1820 'n heilige gemaak. Op Allerheilige, 27 Julie 1997, het die Belarussiese staatstelevisie 'n rolprent gewys waarin beweer is die verhaal is waar.[50] Die herlewing van die kultus in Belarus is in internasionale verslae oor menseregte en godsdiensvryhede aangehaal as 'n gevaarlike uitdrukking van antisemitisme.[51][52][53][54]

  • In Welizh in Smolensk-oblast is 'n vermoorde kind in 1823 buite die dorp gevind. Beskuldigings deur 'n dronk prostituut het gelei tot die inhegtenisneming van baie plaaslike Jode. Sommige is eers in 1835 vrygelaat.[55]
  • Damaskussaak: In Februarie 1840 het 'n Katolieke monnik, vader Thomas, en sy werker in Damaskus verdwyn. Die Joodse gemeenskap van Damaskus is van die rituele moord op hulle beskuldig.
  • In 1840 is die Jode van Rhodos onder die Ottomaanse Ryk daarvan beskuldig dat hulle 'n Griekse Christenseun vermoor het. Die lastereis is ondersteun deur die plaaslike goewerneur en die Europese konsuls op Rhodos. Verskeie Jode is gevange geneem en gemartel, en die hele Joodse kwartier is vir 12 dae geblokkeer. In 'n ondersoek deur die sentrale Ottomaanse regering is bevind die Jode is onskuldig.
  • In Maart 1879 is 10 Joodse mans van 'n bergdorp verhoor in Koetaisi, Georgië, weens die beweerde ontvoering van 'n Christenmeisie. Die verhoor het baie aandag geniet in Rusland (waarvan Georgië toe deel was). Terwyl uiteenlopende tydskrifte soos Westnik Ewropi en Sankt-Peterboergskije Wedomosti hulle verbasing daaroor uitgespreek het dat Middeleeuse vooroordele in 'n moderne staat kan voorkom, het die koerant Nowoje Wremja geskimp oor die bestaan van vreemde Joodse sektes met onbekende praktyke.[56] Die mans is vrygespreek.
  • In 1882 is Jode op die dorp Tiszaeszlár in Hongarye aangekla van die rituele moord op 'n 14-jarige Christenmeisie, Eszter Solymosi. Die saak het 'n oplewing in antisemitisme in die land veroorsaak. Die aangeklaagdes is eiendelik vrygespreek.
  • In 1899 is Leopold Hilsner, 'n Tsjeggiese Joodse swerwer, aangekla van die moord op 'n 19-jarige Christenvrou, Anežka Hrůzová, met 'n snyword aan haar keel. Ondanks die progressiewe aard van die gemeenskap destyds in Oostenryk-Hongarye, is Hilsner skuldig bevind en ter dood veroordeel. Hy is later skuldig bevind aan nog 'n onopgeloste moord, ook op 'n Christenvrou. In 1901 is die vonnis versag tot lewenslange tronkstraf. In Maart 1918 het die Oostenrykse keiser, Karel I, Hilsner begenadig. Hy is nooit vrygespreek nie en die regte moordenaars is nooit gevind nie.

20ste en 21ste eeu[wysig | wysig bron]

  • Die opstand teen Jode in 1903 in Kisjinef (nou Chișinău in Moldowa) het begin nadat 'n antisemitiese koerant geskryf het 'n Russiese Christenseun, Michail Ribatsjenko, is dood gevind op die dorp Doebossari. Die koerant het beweer Jode het hom vermoor om sy bloed te kry vir die maak van matso's. Sowat 49 Jode is vermoor en honderde is beseer, met meer as 700 huise wat geplunder en vernietig is.
  • In 1910 is die Jode in Sjiraz, Iran, valslik beskuldig van die moord op 'n Moslemmeisie. Die hele Joodse kwartier is geplunder, 12 Jode is gedood en sowat 50 beseer.[57]
'n Antisemitiese pamflet in die 1910's in Kijif, met 'n foto van die vermoorde Joesjtsjinski, wat tydens die verhoor van Beilis gemaak is en lui: "Christene, pas julle kinders op!!! Dit is op 17 Maart die Joodse Paasfees."
  • In Kijif is 'n Joodse fabriekbestuurder, Menahem Mendel Beilis, aangekla van die moord op die 13-jarige Andri Joesjtsjinski, 'n Christenkind. Hulle het glo sy bloed gebruik om matso's te maak. 'n Jurie van Christene het hom vrygespreek ná 'n opspraakwekkende verhoor in 1913.[58]
  • In 1928 is die Jode van die dorp Massena, New York, valslik beskuldig van die ontvoering van en moord op 'n Christenmeisie.
  • Jode is dikwels beskuldig van die rituele moord op Christene vir hulle bloed in Der Stürmer, 'n antisemitiese koerant in Nazi-Duitsland. Die koerant se berugte uitgawe van Mei 1934 is later deur die Nazi-owerhede verbied. Daarin is die beweerde rituele moorde deur Jode vergelyk met die Christelike nagmaal.[59]
  • Die anti-Joodse geweld in 1944-'46 in Pole, waarin tot 1 000 - 2 000 Jode volgens sommige ramings vermoor is (237 aangetekende gevalle),[60] het onder meer beskuldigings van bloedlaster behels.
  • Koning Faisal van Saoedi-Arabië (bewind: 1964-'75) het beskuldigings teen Persiese Jode gemaak wat die vorm van bloedlaster aangeneem het.[61]
  • The Matzah of Zion is in 1986 deur die Siriese minister van verdediging, Moestafa Tlass, geskryf. Dit konsentreer op twee sake: hernude beskuldigings van rituele moorde teen Jode in die Damaskussaak van 1840 en "The Protocols of the Elders of Zion".[62] 'n Siriese afgevaardige by 'n VN-konferensie in 1991 het die boek aangehaal. Die Egiptiese rolprentvervaardiger Munir Radhi het in 2008 planne aangekondig om die boek tot 'n rolprent te verwerk.[63]
  • Vroeg in Januarie 2005 het sowat 20 lede van die Russiese Staatsdoema in die openbaar 'n beskuldiging van bloedlaster teen die Joodse volk ingebring. Hulle het die kantoor van die prokureur-generaal genader en geëis dat Rusland "alle Joodse organisasies verbied". Hulle het beweer alle Joodse groepe is ekstremisties, "anti-Christelik en wreedaardig", en het hulle selfs beskuldig van praktyke wat rituele moorde insluit. Van die antisemitiese beskuldigings was bewerings soos "dat die hele demokratiese wêreld vandag onder die finansiële en politieke beheer van internasionale Jode is". "En ons wil nie hê ons Rusland moet onder sulke onvrye lande tel nie." Die eis is in 'n ope brief aan die prokureur-generaal gepubliseer in Roes Prawoslawnaja (Русь православная, "Ortodokse Rusland"), 'n nasionaal-konserwatiewe koerant. Die groep het bestaan uit lede van die ultra-nasionalistiese Liberale Demokrate, die Kommunistiese faksie en die nasionalistiese Rodina ("Vaderland"), met sowat 500 ondersteuners. Die dokument is bekend as "Die Brief van 500" ("Письмо пятисот").[64][65] Teen die einde van die maand is die groep kwaai gekritiseer en hulle het hulle eis teruggetrek.
  • Aan die einde van April 2005 het vyf seuns tussen die ouderdomme van 9 en 12 in Krasnojarsk, Rusland, verdwyn. In Mei 2005 is hulle verbrande lyke in die stad se rioolstelsel ontdek. Die misdaad is nie bekend gemaak nie, en in Augustus 2007 is die ondersoek tot 18 November 2007 verleng.[66] Sommige Russiese nasionalistese groepe het beweer 'n Joodse sekte het die kinders met 'n rituele doel vermoor.[67][68] Die nasionalis M. Nazarof, een van die skrywers van "Die Brief van 500", het beweer 'n "Chassidistiese sekte bestaan waarvan die lede kinders voor Paasfees vermoor om hulle bloed te versamel". Hy het die Beilis-saak as bewys genoem. M. Nazarof het ook beweer "die ritueel vereis dat die liggaam weggegooi word, eerder as om dit te versteek". "Die Unie van die Russiese Volk" het geëis dat amptenare die Jode deeglik ondersoek, en om soektogte uit te voer in sinagoges, bakkerye wat matso's maak en hulle kantore.[69]
  • In 'n toespraak in 2007 het Raed Salah, die leier van die noordelike tak van die Islamitiese Beweging in Israel, verwys na Jode in Europa wat in die verlede kinders se bloed gebruik het om heilige brood te maak. "Laat wie ook al 'n beter verduidelik soek, vra wat met sommige kinders in Europa gebeur het wie se bloed ingemeng is in die deeg van die [Joodse] heilige brood."[70]
  • In 'n toespraak wat op 31 Maart 2010 uitgesaai is op Al-Aqsa TV, 'n TV-stasie in Gasa wat deur Hamas beheer word, het Salah Eldeen Sultan, die stigter van die Amerikaanse Sentrum vir Islamitiese Navorsing in Columbus, Ohio, die Islamities-Amerikaanse Universiteit in Southfield, Michigan en die Sultan Publishing Co.,[71] beweer Jode neem Christene en ander gevange en vermoor hulle om hulle bloed vir die maak van matso's te gebruik. Sultan, wat in 2005 beskryf is as "een van Amerika se voorste Moslemgeleerdes", het gesê: "Die Sioniste vang verskeie nie-Moslems – Christene en ander... dit het in 'n buurt in Damaskus gebeur. Hulle het die Franse dokter, Toma, vermoor wat die Jode en ander gratis behandel het. Hoewel hy hulle vriend was en hulle die meeste by hom baat gevind het, het hulle hom en sy verpleegster vermoor. Hulle het toe die matso's geknie met die bloed van dr. Toma en sy verpleegster. Hulle doen dit elke jaar. Die wêreld moet dié feite van die Sionistiese entiteit en hulle verskriklike korrupte geloof weet. Die wêreld moet dit weet."[72][73][74]
  • In 'n onderhoud wat op 12 Mei 2013 op Al-Hafez TV in Egipte uitgesaai is, het Khaled Al-Zaafrani van die Egiptiese party Reg en Vooruitgang gesê: "Dit is goed bekend dat hulle [die Jode] tydens Paasfees matso's maak wat die 'Bloed van Sion' genoem word. Hulle vat 'n Christenkind, sny sy keel af en vermoor hom. Hulle neem dan sy bloed en maak hulle matso's. Dit is 'n baie belangrike ritueel vir die Jode waarvan hulle nooit afsien nie... Hulle sny dit en baklei oor wie die Christelike bloed gaan eet." In dieselfde onderhoud beweer Al-Zaafrani: "Die Franse konings en Russiese tsaars het dit in hulle Joodse kwartiere ontdek. Al die slagting van Jode wat in dié lande voorgekom het, was omdat hulle ontdek het die Jode vang en vermoor hulle kinders om matso's te maak."[75][76][77]
  • In 'n onderhoud wat op 28 Julie 2014 op Al-Quds TV van Libanon uitgesaai is, het Osama Hamdan, die topverteenwoordiger van Hamas in Libanon, gesê: "Ons onthou almal hoe die Jode Christene vermoor het om hulle bloed in hulle heilige matsso's in te meng. Dit is nie ons verbeelding of iets wat uit 'n rolprent kom nie. Dit is 'n feit, wat in hulle eie boeke en deur historiese bewyse gestaaf word."[78] In 'n daaropvolgende onderhoud met CNN se Wolf Blitzer, het Hamdan sy opmerkings verdedig en gesê hy "het Joodse vriende".[79]
  • In Maart 2020 het die Italiaanse skilder Giovanni Gasparro 'n skildery onthul oor die martelaarskap van Simon van Trente met die titel "Die martelaarskap van sint Simon van Trente ingevolge Joodse rituele moord". Die skildery is onder andere deur die Italiaanse Joodse gemeenskap en die Simon Wiesenthal-sentrum veroordeel.[80][81]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ "Blood Accusation". Jewish Encyclopedia. (1901–1906). New York: Funk & Wagnalls. 
  2. ↑ Dundes, Alan, red. (1991). The Blood Libel Legend: A Casebook in Anti-Semitic Folklore. University of Wisconsin Press. ISBN 978-0-299-13114-2.
  3. ↑ Turvey, Brent E. Criminal Profiling: An Introduction to Behavioral Evidence Analysis, Academic Press, 2008, p. 3. "Blood libel: An accusation of ritual murder made against one or more persons, typically of the Jewish faith".
  4. ↑ 4,0 4,1 Chanes, Jerome A. Antisemitism: A Reference Handbook, ABC-CLIO, 2004, pp. 34–45.
  5. ↑ Emanuele D'Antonio, Jewish Self-Defense against the Blood Libel in Mid-Nineteenth Century Italy: the Badia Affair and Proceedings of the Castilliero Trial (1855-56), Quest. Issues in Contemporary Jewish History volume 14, 1 pp. 23–47
  6. ↑ Norman Cohn, Europe's Inner Demons, (1975) Paladin Books 1976 pp.1-8.
  7. ↑ Albert Ehrman, 'The Origins of the Ritual Murder Accusation and Blood Libel, Tradition vol. 14, No. 4 Lente 1976 p. 83
  8. ↑ "The life and miracles of St. William of Norwich". 1896.
  9. ↑ "What does 'blood libel' mean?". BBC. 12 Januarie 2011. Besoek op 16 April 2018.
  10. ↑ Jim Geraghty (12 Januarie 2011). "The Term 'Blood Libel': More Common Than You Might Think". National Review. Besoek op 16 April 2018.
  11. ↑ Boteach, Shmuley (14 Januarie 2011). "Sarah Palin Is Right About 'Blood Libel'". The Wall Street Journal.
  12. ↑ Paul R. Bartrop, Samuel Totten, Dictionary of Genocide, ABC-CLIO, 2007, p. 45.
  13. ↑ BLOOD ACCUSATION in Jewish Encyclopedia. (Richard Gottheil, Hermann L. Strack, Joseph Jacobs). Besoek op 10/31/18.
  14. ↑ David Patterson (2015). Anti-Semitism and Its Metaphysical Origins. Cambridge University Press. p. 1. ISBN 978-1-107-04074-8.
  15. ↑ Louis H. Feldman, Jew and Gentile in the Ancient World: Attitudes and Interactions from Alexander to Justinian, Princeton University Press, Princeton, New Jersey, 1993. pp. 126–27.
  16. ↑ Feldman, Louis H. Studies in Hellenistic Judaism, Brill, 1996, p. 293.
  17. ↑ "Blood libel in Syria". Jewishvirtuallibrary.org. Besoek op 23 Januarie 2010.
  18. ↑ Lily Galili (18 Februarie 2007). "And if it's not good for the Jews?". Haaretz. Besoek op 18 Februarie 2007.
  19. ↑ Two Nations in Your Womb: Perceptions of Jews and Christians in Late Antiquity and the Middle Ages by Israel J. Yuval; translated by Barbara Harshav and Jonathan Chipman, University of California Press, 2006
  20. ↑ Langham, Raphael (10 Maart 2008). "William of Norwich". The Jewish Historical Society of England. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2011. Besoek op 1 Julie 2019.;
    Langmuir, Gavin I (1996), Toward a Definition of Antisemitism, University of California Press, pp. 216ff.
  21. ↑ "St. William of Norwich".
  22. ↑ Design, SUMO. "The 1190 Massacre: History of York". historyofyork.org.uk.
  23. ↑ "Jewish bodies found in medieval well in Norwich". BBC News. 23 Junie 2011.
  24. ↑ "The Knight's Tale of Young Hugh of Lincoln", Gavin I. Langmuir, Speculum, Vol. 47, No. 3 (Julie 1972), pp. 459–482.
  25. ↑ Sien Langmuir (1972), p479; Jacobs, Jewish Ideals, pp. 192–224
  26. ↑ Albert Ehrman, "The Origins of the Ritual Murder Accusation and Blood Libel," Tradition: A Journal of Orthodox Jewish Thought, Vol. 15, No. 4 (Lente 1976): 86
  27. ↑ Albert Ehrman, "The Origins of the Ritual Murder Accusation and Blood Libel," Tradition: A Journal of Orthodox Jewish Thought, Vol. 15, No. 4 (Spring 1976): 88.
  28. ↑ 28,0 28,1 Albert Ehrman, "The Origins of the Ritual Murder Accusation and Blood Libel," Tradition: A Journal of Orthodox Jewish Thought, Vol. 15, No. 4 (Lente 1976): 85.
  29. ↑ Susan L. Einbinder "Pucellina of Blois: Romantic Myths and Narrative Conventions," Jewish History, Vol. 12, No. 1 (Spring 1998): 29
  30. ↑ Hallo, William W.; Ruderman, David B.; Stanislawski, Michael, reds. (1984). Heritage: Civilization and the Jews: Source Reader. Santa Barbara, Kalifornië: Praeger Special Studies. p. 134. ISBN 978-0275916084.
  31. ↑ Trachtenberg, Joshua, red. (1943). The Devil and the Jews, The Medieval Conception of the Jew and its Relation to Modern Anti-Semitism. Yale University Press. ISBN 0-8276-0227-8.
  32. ↑ 32,0 32,1 Susan L. Einbinder "Pucellina of Blois: Romantic Myths and Narrative Conventions," Jewish History, Vol. 12, No. 1 (Spring 1998): 30-31.
  33. ↑ "1235: 34 Jews Burned to Death in First 'Blood Cannibalism' Case". Haaretz. 28 Desember 2014. Besoek op 22 Junie 2020.
  34. ↑ "Blood Libel". Encyclopedia.com. Middle Ages section of Encyclopaedia Judaica article. Besoek op 25 Februarie 2023.{{cite web}}: AS1-onderhoud: ander (link)
  35. ↑ Steven K. Baum, "When Fairy Tales Kill," Journal for the Study of Antisemitism, Vol. 1, No. 2 (2009): 190-191.
  36. ↑ 36,0 36,1 "Blood Libel," Zionism and Israel – Encyclopedic Dictionary, n.d. http://www.zionism-israel.com/dic/blood_libel.htm.
  37. ↑ Jörg R. Müller, "Ereẓ gezerah—'Land of Persecution': Pogroms against the Jews in the regnum Teutonicum from c. 1280 to 1350," The Jews of Europe in the Middle Ages (Tenth to Fifteenth Centuries): Proceedings of the International Symposium, ed. Christoph Cluse (20–25 October 2002): 249.
  38. ↑ 38,0 38,1 Ariel Toaff, Blood Passover, vert. Gian Marco Lucchese en Pietro Gianetti (AAARG, 2007): 64.
  39. ↑ Jörg R. Müller, "Ereẓ gezerah—'Land of Persecution': Pogroms against the Jews in the regnum Teutonicum from c. 1280 to 1350," The Jews of Europe in the Middle Ages (Tenth to Fifteenth Centuries): Proceedings of the International Symposium, ed. Christoph Cluse (20–25 October 2002): 249-250.
  40. ↑ Jörg R. Müller, "Ereẓ gezerah—'Land of Persecution': Pogroms against the Jews in the regnum Teutonicum from c. 1280 to 1350," The Jews of Europe in the Middle Ages (Tenth to Fifteenth Centuries): Proceedings of the International Symposium, ed. Christoph Cluse (20–25 October 2002): 250.
  41. ↑ Jeffrey Cohen, Review of The Murder of William of Norwich: The Origins of the Blood Libel in Medieval Europe, by E.M. Rose Journal of Interdisciplinary History, Vol. 47, No. 3 (Winter 2017): 410.
  42. ↑ Joshua Trachtenberg, The Devil and the Jews: The Medieval Conception of the Jew and its Relation to Modern Anti-Semitism. (Vardo Books, 2001): 142-143.
  43. ↑ Reston, James: "Dogs of God: Columbus, the Inquisition, and the defeat of the Moors", p. 207. Doubleday, 2005. ISBN 0-385-50848-4
  44. ↑ (:Unav) (2017). "Sexing_the_Jewish_Body.PDF". doi:10.7916/D89Z9CT6. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  45. ↑ richardsh (27 Mei 2015). "27 May 1529 Blood Libel and Burning to Death of 30 Jews in Bazin, Hungary #otdimjh". On This Day in Messianic Jewish History (in Engels). Besoek op 29 September 2020.
  46. ↑ Jelinek, Yeshayahu (2007). "Pezinok". Encyclopedia.com. Encyclopaedia Judaica article (2 uitg.). Besoek op 25 Februarie 2023.
  47. ↑ Medieval Sourcebook: A Blood Libel Cult: Anderl von Rinn, d. 1462 Geargiveer 10 Januarie 2011 op Wayback Machine www.fordham.edu.
  48. ↑ Edmund Levin, The Exoneration of Raphael Levy, The Wall Street Journal, 2 Februarie 2014. Besoek op 10 Oktober 2016.
  49. ↑ Daniel Tilles (25 Februarie 201). "The "compelling need for truth": reflections on Sandomierz's blood-libel plaque". Notes from Poland. Besoek op 5 Desember 2023.
  50. ↑ Is the New in the Post-Soviet Space Only the Forgotten Old? by Leonid Stonov, International Director of Bureau for the Human Rights and Law-Observance in the Former Soviet Union, the President of the American Association of Jews from the former USSR
  51. ↑ Belarus. International Religious Freedom Report 2003 Geargiveer 7 September 2007 op Wayback Machine Released by the Bureau of Democracy, Human Rights and Labor
  52. ↑ Belarus. International Religious Freedom Report 2004 Released by the Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor
  53. ↑ Belarus. International Religious Freedom Report 2005 Released by the Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor
  54. ↑ Belarus. International Religious Freedom Report 2006 Released by the Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor
  55. ↑ Avrutin, Eugene (2017). The Velizh Affair: Blood Libel in a Russian Town. Oxford: Oxford University Press. ISBN 9780190640521.
  56. ↑ Effie Ambler, Russian Journalism and Politics: The Career of Aleksei S. Suvorin, 1861–1881 (Detroit: Wayne State University Press, 1972: ISBN 0-8143-1461-9), p. 172.
  57. ↑ Littman, David (1979). "Jews Under Muslim Rule: The Case of Persia" (PDF). Institute of Contemporary History. p. 14. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2022.
  58. ↑ Malamud, Bernard, red. (1966). The Fixer. POCKET BOOKS, a Simon & Schuster division of GULF & WESTERN CORPORATION. ISBN 0-671-82568-2.
  59. ↑ German propaganda archive – Caricatures from Der Stürmer, Calvin College website.
  60. ↑ Bankier, David (1 Januarie 2005). The Jews are Coming Back: The Return of the Jews to Their Countries of Origin After WW II. Berghahn Books. ISBN 9781571815279.
  61. ↑ Gerber, Gane S. (1986). "Anti-Semitism and the Muslim World". In Berger, David (red.). History and hate: the dimensions of anti-Semitism. Philadelphia: Jewish Publication Society. p. 88. ISBN 0-8276-0267-7. LCCN 86002995. OCLC 13327957.
  62. ↑ Frankel, Jonathan. The Damascus Affair: "Ritual Murder", Politics, and the Jews in 1840, pp. 418, 421. Cambridge University Press, 1997. ISBN 978-0-521-48396-4
  63. ↑ Jeffrey Goldberg (2008). Prisoners: A Story of Friendship and Terror. Vintage Books. p. 250. ISBN 978-0-375-72670-5.
  64. ↑ "Письмо пятисот. Вторая серия. Лучше не стало". Xeno.sova-center.ru. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Mei 2013. Besoek op 23 Januarie 2010.
  65. ↑ "Русская линия / Актуальные темы / "Письмо пятисот": Обращение в Генеральную прокуратуру представителей русской общественности с призывом запретить в России экстремистские еврейские организации". Rusk.ru. Besoek op 23 Januarie 2010.
  66. ↑ "The investigation of the murder of five schoolboys in Krasnoyarsk was extended again (Regnum, 20 August 2007)". Regnum.ru. 20 Augustus 2007. Besoek op 23 Januarie 2010.
  67. ↑ ""Jewish people were accused with murder of children in Krasnoyarsk" ("Regnum", 12 May 2005)". Regnum.ru. 16 Mei 2005. Besoek op 23 Januarie 2010.
  68. ↑ "Russian nationalistic publishers "Russian Idea"". Rusidea.org. Besoek op 23 Januarie 2010.
  69. ↑ "В убийстве красноярских детей обвинили евреев и вспомнили дело Бейлиса" [Hasids were accused in Krasnoyarsk children murder, the Beilis Affair was reanimated]. regnum.ru. 16 Mei 2005.
  70. ↑ "Islamic Movement head charged with incitement to racism, violence", Haaretz, 29 Januarie 2008.
  71. ↑ "Egyptian extremists an ill wind in Arab Spring" by Harry Sterling, Calgary Herald, 2 September 2011. p. A13
  72. ↑ Blood Libel on Hamas' Al-Aqsa TV – American Center for Islamic Research President Dr. Sallah Sultan: Jews Murder Non-Jews and Use Their Blood for Passover Matzos, MEMRI, Special Dispatch No. 2907, 14 April 2010.
  73. ↑ Blood Libel on Hamas TV – President of the American Center for Islamic Research Dr. Sallah Sultan: Jews Murder Non-Jews and Use Their Blood to Knead Passover Matzos, MEMRITV, clip no. 2443 – Transcript, 31 March 2010 (video clip available here).
  74. ↑ Egypt: More Calls to Murder Israelis by Maayana Miskin, Arutz Sheva 7 (Isranelnationalnews.com), 28 August 2011.
  75. ↑ Egyptian Politician Khaled Zaafrani: Jews Use Human Blood for Passover Matzos, MEMRITV, Clip No. 3873 (transkripsie), 24 Mei 2013 (see also: Video Clip).
  76. ↑ Egyptian Politician: Jews Use Human Blood for Passover Matzos deur Elad Benari, Arutz Sheva, 17 Junie 2013.
  77. ↑ Egyptian politician revives Passover blood libel deur Gavriel Fiske, Times of Israel, 19 Junie 2013.
  78. ↑ Top Hamas Official Osama Hamdan: Jews Use Blood for Passover Matzos, MEMRITV, Clip No. 4384 (transcript), 28 July 2014. (video clip available here)
  79. ↑ Blood libel: the myth that fuels anti-Semitism Geargiveer 12 Augustus 2014 op Wayback Machine deur Candida Moss en Joel Baden, CNN, 6 Augustus 2014.
  80. ↑ Reich, Aaron (27 Maart 2020). "Italian artist accused of antisemitism for new painting of blood libel". The Jerusalem Post. Besoek op 12 April 2020.
  81. ↑ Liphshiz, Cnaan (28 Maart 2020). "Italian painter unveils depiction of 1475 blood libel". Israel National News. Besoek op 12 April 2020.

Skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Bloedlaster&oldid=2636712"