Vallei van die Koninginne

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Vallei van die Koninginne
'n Algemene uitsig oor die Vallei van die Koninginne.
'n Algemene uitsig oor die Vallei van die Koninginne.
Koördinate 25°43′39″N 32°35′35″O / 25.72750°N 32.59306°O / 25.72750; 32.59306Koördinate: 25°43′39″N 32°35′35″O / 25.72750°N 32.59306°O / 25.72750; 32.59306
Plaaslike naam  وادي الملكات (Arabies)
Ta-Set-Neferoe (Egipties)
Land Vlag van Egipte Egipte
Soort Dodeakker
Geskiedenis
Tydperk 18de Dinastie
Unesco-wêrelderfenisgebied
Tipe Kultureel
Kriteria i, iii, vi
Verwysing 87
Streek† Arabiese State
Beskrywing* Antieke Thebe met sy nekropolis
Streek soos deur Unesco geklassifiseer.
* Naam soos op die Wêrelderfenislys

Die Vallei van die Koninginne (Arabies: وادي الملكات, Wādī al-Malekāt) is 'n terrein in Egipte waar die vroue van farao's in antieke tye begrawe is.[1] Dit was toe bekend as Ta-Set-Neferoe, "die plek van skoonheid". Farao's self is in die Vallei van die Konings begrawe.[2]

X1
G1
Q1X1
O1
F35F35F35
Ta-Set-Neferoe
in hiërogliewe

Volgens Christian Leblanc bestaan die Vallei van die Koninginne uit die hoof-wadi, waar die meeste grafte geleë is, die Vallei van Prinses Ahmose, die Vallei van die Tou, die Vallei van die Drie Putte en die Vallei van die Dolmen. Die hoof-wadi bevat 91 grafkelders en die ander valleie nog 19. Die begrafnisse in die ander valleie dateer almal van die 18de Dinastie.[3]

Die rede dat die Vallei van die Koninginne as begraafplek gebruik is, is nie bekend nie. Die nabyheid aan die werkersdorpie Deir el-Medina en die Vallei van die Konings kon 'n rol gespeel het. Nog 'n oorweging is dalk die bestaan van die heilige grot wat aan die godin Hathor opgedra is in die ingang na die vallei. Die grot kon vereenselwig gewees het met die verjonging van die oorledenes.[3]

Saam met die Vallei van die Konings en die nabygeleë Thebe (die moderne Luxor), is die Vallei van die Koninginne in 1979 opgeneem op Unesco se lys van Wêrelderfenisterreine.[4]

18de Dinastie[wysig | wysig bron]

Een van die eerste grafkelders wat in die vallei gebou is, is dié van prinses Ahmose, 'n dogter van Seqenenre Tao, die laaste farao van die 17de Dinastie, en koningin Sitdjehoeti. Dit dateer waarskynlik van die bewind van Toetmoses I. Die grafkelders van dié tydperk bevat ook die mummies van verskeie lede van die adel, insluitende 'n hoof van stalle en 'n visier.[3]

Die meeste grafkelders in die Vallei van die Drie Putte dateer van die 18de Dinastie (die Toetmoses-tydperk). Hulle is gemerk met die letters A-L. Die vallei bevat drie grafkelders met skagte, vandaar die naam. Die moderne name van dié grafkelders is QV89, QV90 en QV91.[3]

Die Vallei van die Dolmen bevat 'n ou voetpad wat deur werkers gebruik is van Deir el-Medina na die Vallei van die Koninginne. Aan dié pad is 'n klein tempel wat uit die rotse gekap en aan Ptah en Meretseger opgedra is.[3]

Die grafkelders uit dié tydperk het gewoonlik 'n eenvoudige vorm en bestaan uit 'n kamer en 'n skag vir die mummie. Sommige is vegroot vir meer as een mummie. Dit sluit die grafkelders van verskeie prinse en prinsesse in, sowel as van 'n paar adellikes.[3]

Die Grafkelder van die Prinsesse is in die vallei geleë. Dit dateer van die bewind van Amenhotep III. Sy ligging is tans onbekend, maar vondste uit die grafkelder is in museums en sluit fragmente van graftoerusting vir verskeie lede van die koninklike familie in.[5] Van die fragmente is dié van begrafnisflesse.[6][7]

19de Dinastie[wysig | wysig bron]

'n Toneel uit die grafkelder van Nefertari.

Tydens die 19de Dinastie het die gebruik van die vallei selektiewer geraak. Die grafkelders uit dié tydperk behoort eksklusief aan koninklike vroue. Baie van die belangrikste vroue van Ramses I, Seti I en Ramses II is in die vallei begrawe. Een van die bekendstes is die grafkelder vir koningin Nefertari (1290-1324 v.C.), wat uit die rots gekap is. Die reliëfs in die grafkelder is steeds ongeskonde. Ander lede van die koninklike familie is steeds in die Vallei van die Konings begrawe. KV5, die grafkelder van die seuns van Ramses II, is 'n voorbeeld.[3]

20ste Dinastie[wysig | wysig bron]

Aan die begin van die 20ste Dinastie is die vallei steeds baie gebruik. Grafkelders vir die vroue van Ramses III is voorberei en, anders as tydens vroeëre dinastieë, ook vir verskeie prinse. Grafkelders is minstens tot tydens Ramses VI se bewind gebou.[3]

Derde Oorgangstydperk en later[wysig | wysig bron]

Ná die 20ste Dinastie is geen verdere grafkelders hier gebou nie. Baie van die kelders is egter hergebruik. Sommige is aangepas vir meer as een mummie. Soms is begrafnisputte in bestaande grafkelders gebou. Nie veel is bekend van die vallei in die Ptolemeïese tydperk nie, maar in die Romeinse tydperk is die terrein weer vir begrafnisse gebruik.

In die Koptiese tydperk is 'n paar skuilplekke vir hermiete opgerig. Grafkelders QV60 (Nebettawi) en QV73 (Henoettawi) toon tekens van Koptiese besetting. Muurskilderings is met pleister bedek en met Christelike simbole versier. Die Christelike teenwoordigheid het tot in die 7de eeu voortgeduur.[3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Sims 2000, p. 26
  2. Sims 2000, p. 24
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Demas, Martha, and Neville Agnew, eds. 2012. Valley of the Queens Assessment Report: Volume 1. Los Angeles, CA: Getty Conservation Institute. Getty Conservation Institute, skakel na artikel
  4. "Ancient Thebes with its Necropolis". UNESCO World Heritage Centre. United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization. Besoek op 7 September 2021.
  5. Dodson A. en Hilton D. The Complete Royal Families of Ancient Egypt, Londen 2004
  6. Porter, Bertha en Moss, Rosalind, "Topographical Bibliography of Ancient Egyptian Hieroglyphic Texts, Statues, Reliefs and Paintings" Volume I: The Theban Necropolis, Deel 2. "Royal Tombs and Smaller Cemeteries", Griffith-instituut. 1964, pp. 766–767
  7. "QV 30 Nebiri". Theban Mapping Project. Besoek op 30 April 2023.

Bibliografie[wysig | wysig bron]

Skakels[wysig | wysig bron]