Kwik(I)chloried

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Eienskappe

Algemeen

Naam Kwik(I)chloried
Struktuurformule van
Struktuurformule van
Chemiese formule Hg2Cl2
Molêre massa 472,08 [g/mol][1]
CAS-nommer 10112-91-1[1]  
Voorkoms gebroke wit vastestof[1]  
Reuk Reukloos [1]
Fasegedrag  
Selkonstantes a = 4.4795(5) Å, c = 10.9054(9) Å[2]  
Ruimtegroep I4/mmm 
Nommer 139  
Strukturbericht D3₁
Smeltpunt 400 °C[1]
Kookpunt
Digtheid
Oplosbaarheid onoplosbaar[1] 
Ksp 1,9 10-18[3]

Suur-basis eienskappe

pKa

Veiligheid

Flitspunt nie-brandbaar 
LD50 210 [mg/kg] (oraal; rot)[1]

Tensy anders vermeld is alle data vir standaardtemperatuur en -druk toestande.

 
Portaal Chemie

Kwik(I)chloried is 'n chloried van kwik is sy +1 oksidasietoestand. Dit is molekulêre verbinding met die formule Hg2Cl2. Die stof kom in die natuur as die mineraal kalomel voor.

Chemiese eienskappe[wysig | wysig bron]

Die verbinding kan beskou word as 'n sout van Hg1+. Die kristalstruktuur van Hg(I)verbindings soos die chloried, die bromied, die jodied en die dihidraat-nitraat wys egter dat hierdie ioon as 'n dimeer Hg22+ voorkom met 'n Hg-Hg-binding van respektiewelik 253pm, 258pm, 269pm en 254pm lengte.[4] Dit kan verklaar word deur die elektronkonfigurasie van die Hg1+-ioon wat as [Xe]4f145d106s1 weergegee kan word. Dit het dus 'n ongepaarde s-elektron soos 'n waterstof- of 'n litiumatoom en kan hierdeur 'n dimeer met 'n 6s1-6s1-sigmabinding vorm, nes in H2 of Li2.

Kwik(I)nitraat HgNO3 kan verkry word deur kwik met 'n ondermaat salpetersuur te laat reageer. Dit is 'n oplosbare kwik(I)sout. Indien soutsuur bygevoeg word slaan kwik(I)chloried neer:

Kwik(I)chloried los nie in soutsuur of salpetersuur op nie, maar koningswater oksideer dit tot kwik(II)chloried wat baie beter oplos. Met ammoniumhidroksied kleur kwik(I)chloried swart deur die vorming van 'n kompleks.[5]

Gebruike[wysig | wysig bron]

Elektrochemie[wysig | wysig bron]

Kwik(I)chloried word gebruik in die kalomelelektrode. Vanweë die toksiese eienskappe van kwik en sy verbindings word hierdie elektrode nogtans vervang deur die silwerchloriedelektrode. Solank die elektrodes nie breek nie, is daar min besoedelingsgevaar, maar in die geval van breek is die silwer een minder geneig tot besoedeling aangesien silwer 'n vaste stof is in plaas van 'n vloeistof.

Katalisator[wysig | wysig bron]

Kwik(I)chloried word in China baie as katalisator gebruik vir die vervaardiging van vinielchloried, die monomeer waaruit PVC vervaardig word. Hulle gebruik 'n proses wat asetileen met waterstofchloried laat reageer. Ongelukkig is Hg2Cl2 vlugtig teen dié proses se werkstemperatuur. Dit beteken dat dit ontsnap en die omgewing besoedel. Vanweë die Minimata-konvensie oor kwik van 2013 moet hierdie proses vervang word. Daar word navorsing gedoen op 'n katalisator gebaseer op goud.[6]

Medies[wysig | wysig bron]

In die verlede is kwik en sy verbindings dikwels in medikasie gebruik. Kwik(i)chloried is as 'n behandeling vir hardlywigheid en as 'n diuretikum aangewend. Dit was suksesvol as behandeling van sifilis, maar die pasiënt het verswakkende newe-effekte daarvan gely. Dit was selfs as tandekrypoeiers vir babas te koop omrede dit oormatige speekselafskeiding veroorsaak. Maar al hierdie gebruike is nou gestaak vanweë sy toksisiteit en om die besoedeling van die omgewing met kwik teen te staan. Die grootste oorsaak daarvan is nogtans die verbranding van steenkool om elektrisiteit op te wek.[7]

Toksisiteit[wysig | wysig bron]

Soos die meeste kwikverbinding is kwik(I)chloried baie toksies. Daar word veronderstel dat Mohamed se kleinseun, al-Hasan ibn-'Ali, wat in 669 dood is op net 45 jaar, deur vergiftiging met hierde stof vermoor is.[8]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 "MSDS". Fisher. Besoek op 8 Oktober 2023.
  2. "Hg2Cl2". Aflow.
  3. "Solubility Product Constants near 25 °C". University of Rhode Island.
  4. D. Grdenić (1956). "The Hg–Hg bond length in the mercurous ion. Part I. The crystal structure of mercurous nitrate dihydrate". Journal of the Chemical Society (Resumed): 1312.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  5. R.N. de Haas (1903). Scheikundige oefeningen. Wolters.{{cite book}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  6. Andy Extance (2016). "New Catalyst Can Reduce Mercury Emissions". Scientific American.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  7. John Emsley (2013). "Mercury". Royal society of chemistry; education in chemistry.{{cite web}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)
  8. Nicole Burke, Mitchell Golas, Cyrus L Raafat, Aliyar Mousavi (2016). "A forensic hypothesis for the mystery of al-Hasan's death in the 7th century: Mercury(I) chloride intoxication". Med Sci Law. 56 (3): 167–71. doi:10.1177/0025802415601456.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: gebruik authors-parameter (link)