Rorkwal

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Rorkwal
Vergelyking in grootte met die gemiddelde mens
Wetenskaplike klassifikasie
Koninkryk:
Filum:
Klas:
Subklas:
Orde:
Suborde:
Familie:
Genus:
Spesie:
B. physalus
Binomiale naam
Balaenoptera physalus
(Linnaeus, 1758)
Verspreiding van die rorkwal

Die rorkwal (Balaenoptera physalus) is 'n seesoogdier wat aan die orde van die baardwalvisse behoort. Dit is die tweede grootste walvis en die tweede grootste dier op aarde, na die blouwalvis,[2] met 'n lengte van tot 27 m.[2]

Rorkwalle is lank en slank, met 'n bruinerig-grys bokant en 'n valer onderkant. Daar word tussen ten minste twee subspesies onderskei: die Noordelike rorkwal van die Noordelike Atlantiese Oseaan en die groter Antarktiese rorkwal in die Suidelike Oseaan. Rorkwalle kom in al die groot oseane van die aarde voor, van poolstreke tot tropiese waters. Hulle is slegs afwesig van die gebiede naby aan die yskappe in beide die Noord- en Suidpool en ander relatief klein gebiede weg van die ope oseaan. Die hoogste bevolkingsdigtheid kom voor in matige en koel waters.[3] Die rorkwal se dieet bestaan uit skole vissies, pylinkvis en skulpdiere, waaronder aasgarnale en planktonkrefies.

Soos ander groot walvisse, was die rorkwal 'n teiken van walvisvangers tydens die twintigste eeu en word dit tans as 'n bedreigde spesie beskou. Die Internasionale Walvisvangskomissie (IWK) het 'n moratorium op kommersiële vangs van die vinwalvis ingebring,[4] alhoewel Ysland en Japan aangekondig het dat hulle van plan is om walvisvangs voort te sit. Japan het verklaar dat dit nie meer as 50 walvisse in die 2008-seisoen sal vang nie. Die spesie word ook deur inwoners van Groenland gevang, onder voorsiening deur die IWK wat hulle toestaan om walvisse te vang om aan hulle lewensbehoeftes te voldoen. Botsings met skepe en onderwatergeraas wat deur menslike aktiwiteit veroorsaak word hou ook 'n bedreiging vir die herstelling van die spesie in.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Reilly, S.B., Bannister, J.L., Best, P.B., Brown, M., Brownell Jr., R.L., Butterworth, D.S., Clapham, P.J., Cooke, J., Donovan, G.P., Urbán, J. & Zerbini, A.N. (2008) Balaenoptera physalus Geargiveer 9 Februarie 2009 op Wayback Machine. Verkry op 7 Oktober 2008.
  2. 2,0 2,1 "Balaenoptera physalus Fin Whale" (in Engels). MarineBio.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Februarie 2019. Besoek op 23 Oktober 2006.
  3. National Marine Fisheries Service (2006). Draft recovery plan for the fin whale (Balaenoptera physalus) (pdf). Silver Spring, Maryland: National Marine Fisheries Service.
  4. "Revised Management Scheme" (in Engels). International Whaling Commission. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Desember 2018. Besoek op 7 November 2006.