Simón Bolívar
Simón Bolívar | |
![]() |
|
President van die Tweede Republiek van Venezuela
|
|
Ampstermyn 7 Augustus 1813 – 16 Julie 1814 |
|
Voorafgegaan deur | Francisco de Miranda (as 3de president van die Eerste Republiek van Venezuela) |
---|---|
Opgevolg deur | Homself |
President van die Derde Republiek van Venezuela
|
|
Ampstermyn Oktober 1817 – 17 Desember 1819 |
|
Voorafgegaan deur | Homself |
Opgevolg deur | Jose Antonio Paez (as 1ste president van Venezuela) |
1ste President van Gran Colombia
|
|
Ampstermyn 17 Desember 1819 – 4 Mei 1830 |
|
Vise | Francisco de Paula Santander |
Voorafgegaan deur | Amp geskep |
Opgevolg deur | Domingo Caycedo |
1ste President van Bolivië
|
|
Ampstermyn 12 Augustus 1825 – 29 Desember 1825 |
|
Voorafgegaan deur | Amp geskep |
Opgevolg deur | Antonio José de Sucre |
8ste President van Peru
|
|
Ampstermyn 8 Februarie 1824 – 28 Januarie 1827 |
|
Voorafgegaan deur | José Bernardo de Tagle y Portocarrero, Marquis of Torre Tagle |
Opgevolg deur | Andrés de Santa Cruz |
Persoonlike besonderhede
|
|
Geboorte | 24 Julie 1783 Caracas, Kapteinskap-generaal van Venezuela, Spaanse Ryk (tans Venezuela) |
Sterfte | 17 Desember 1830 Santa Marta, Groot-Colombia (tans Colombia) |
Eggenoot/eggenote | María Teresa Rodríguez del Toro y Alaysa |
Religie | Rooms-Katolieke Kerk |
Handtekening | ![]() |
Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios Ponte y Blanco (24 Julie 1783 – 17 Desember 1830), algemeen bekend as Simón Bolívar, was 'n Venezolaanse vryheidsvegter en politieke leier. Hy het verskeie Suid-Amerikaanse lande, soos Venezuela, Colombia, Ecuador, Peru en Bolivië van die Spanjaarde bevry. Hy was ook vir 'n paar jaar die president van Groot-Colombia, 'n land wat nie meer bestaan nie. Die land Bolivië is na hom vernoem. Hy word vandag as een van die mees invloedryke politici in die geskiedenis van Suid-Amerika beskou. Hy staan in Latyns-Amerika as El Libertador, oftewel Die Bevryder bekend.[1]
Ambisie[wysig | wysig bron]
Hy het in Madrid gestudeer en in 1810 na sy tuisland Venezuela teruggekeer, waar hy aan verskeie opstande deelgeneem het. Op 29-jarige leeftyd het hy reeds generaal geword. Ná 'n veldtog van drie maande het hy Caracas triomfantlik binnegetrek en diktatoriale mag oor die gebied van die huidige Venezuela verkry.
In 1815 moes hy egter voor die Spanjaarde vlug en na Jamaika uitwyk. Die Llaneros (inwoners van die laagland van Venezuela) het kort daarna teen die Spanjaarde in opstand gekom. Bolivar het teruggekeer in 1817. Maar hy kon eers die onafhanklikheid van die gebied in 1819 ná die val van Bogota herstel.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ HAT Taal-en-feitegids, Pearson, Desember 2013, ISBN 978-1-77578-243-8
Bron[wysig | wysig bron]
- KENNIS, vol 7, 1980, bl. 1262-1263, ISBN 0 7981 0829 0
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Simón Bolívar.