Simón Bolívar

Simón Bolívar
President van die Tweede Republiek van Venezuela
Ampstermyn 7 Augustus 1813 – 16 Julie 1814
Voorafgegaan deur	Francisco de Miranda (as 3de president van die Eerste Republiek van Venezuela)
Opgevolg deur	Homself
President van die Derde Republiek van Venezuela
Ampstermyn Oktober 1817 – 17 Desember 1819
Voorafgegaan deur	Homself
Opgevolg deur	Jose Antonio Paez (as 1ste president van Venezuela)
1ste President van Gran Colombia
Ampstermyn 17 Desember 1819 – 4 Mei 1830
Vise	Francisco de Paula Santander
Voorafgegaan deur	Amp geskep
Opgevolg deur	Domingo Caycedo
1ste President van Bolivië
Ampstermyn 12 Augustus 1825 – 29 Desember 1825
Voorafgegaan deur	Amp geskep
Opgevolg deur	Antonio José de Sucre
8ste President van Peru
Ampstermyn 8 Februarie 1824 – 28 Januarie 1827
Voorafgegaan deur	José Bernardo de Tagle y Portocarrero, Marquis of Torre Tagle
Opgevolg deur	Andrés de Santa Cruz
Persoonlike besonderhede
Geboorte	24 Julie 1783 Caracas, Kapteinskap-generaal van Venezuela, Spaanse Ryk (tans Venezuela)
Sterfte	17 Desember 1830 Santa Marta, Groot-Colombia (tans Colombia)
Eggenoot/eggenote	María Teresa Rodríguez del Toro y Alaysa
Religie	Rooms-Katolieke Kerk
Handtekening

Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios Ponte y Blanco (24 Julie 1783 – 17 Desember 1830), algemeen bekend as Simón Bolívar, was 'n Venezolaanse vryheidsvegter en politieke leier. Hy het verskeie Suid-Amerikaanse lande, soos Venezuela, Colombia, Ecuador, Peru en Bolivië van die Spanjaarde bevry. Hy was ook vir 'n paar jaar die president van Groot-Colombia, 'n land wat nie meer bestaan nie. Die land Bolivië is na hom vernoem. Hy word vandag as een van die mees invloedryke politici in die geskiedenis van Suid-Amerika beskou. Hy staan in Latyns-Amerika as El Libertador, oftewel Die Bevryder bekend.

Ambisie

Hy het in Madrid gestudeer en in 1810 na sy tuisland Venezuela teruggekeer, waar hy aan verskeie opstande deelgeneem het. Op 29-jarige leeftyd het hy reeds generaal geword. Ná 'n veldtog van drie maande het hy Caracas triomfantlik binnegetrek en diktatoriale mag oor die gebied van die huidige Venezuela verkry.

In 1815 moes hy egter voor die Spanjaarde vlug en na Jamaika uitwyk. Die Llaneros (inwoners van die laagland van Venezuela) het kort daarna teen die Spanjaarde in opstand gekom. Bolivar het teruggekeer in 1817. Maar hy kon eers die onafhanklikheid van die gebied in 1819 ná die val van Bogota herstel.

• 

  Ruiterstandbeeld van Bolívar in Medellín, Colombia.

• 

  Standbeeld Bolívar in Praag.

• 

  Borsbeeld van Simón Bolívar in Venezuelastraat, Antwerpen.

Bron

• KENNIS,  vol 7, 1980, bl. 1262-1263, ISBN 0 7981 0829 0

Eksterne skakels

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Simón Bolívar.