Sjikokoe
| Sjikokoe Inheemse naam: 四国 | |
|---|---|
 Shikoku-eiland, Japan | |
| Geografie
| |
| Ligging | Oos-Asië |
| Koördinate | 33°45′N 133°30′O / 33.750°N 133.500°OKoördinate: 33°45′N 133°30′O / 33.750°N 133.500°O |
| Argipel | Japanse Argipel
|
| Oppervlakte | 18 800 km² |
| Hoogste punt | Ishizuchi 1 982 m |
| Administrasie | |
 Japan
| |
| Prefekture | Ehime, Kagawa, Kochi, Tokushima
|
| Grootste stad | Matsuyama (514 865)
|
| Demografie | |
| Bevolking | 3 845 534
|
| Bevolkingsgroepe | Japanners |
Sjikokoe (Japannees: 四国, , letterlik: "Vier provinsies") is die kleinste (225 km lank en tussen 50 km en 150 km wyd) en het die kleinste bevolking (3 845 534 teen 2015) van die vier hoofeilande van Japan. Dit is suid van die eiland Honsjoe en oos van Kioesjoe geleë. Die eiland se antieke name sluit in Iyo-no-futana-shima (伊予之二名島), Iyo-shima (伊予島) en Futana-shima (二名島). Die huidige naam verwys na die vier voormalige provinsies waaruit die eiland bestaan het: Awa, Tosa, Sanuki en Iyo.
Sjikokoe vorm saam met Hokkaido, Honsjoe en Kioesjoe die vier hoofeilande van die Japanse Argipel tussen die See van Japan in die weste en die oop Stille Oseaan in die ooste. Dié eiland grens in die noorde aan die Binnelandse See en in die suide aan die Filippynse See.[1]
Sjikokoe se vulkane behoort tot die Ring van Vuur wat die Stille Oseaan van Nieu-Seeland tot Chili omsirkel.
Shikoku is 225 km lank en tussen 50 en 150 km breed.[2]
Geografie[wysig | wysig bron]
Shikoku-eiland, wat uit Shikoku en sy omliggende eilandjies bestaan, beslaan ongeveer 18 800 vierkante kilometer en bestaan uit vier prefekture: Ehime, Kagawa, Kōchi en Tokushima. Oorkant die Seto Binnelandse See lê die prefekture Wakayama, Osaka, Hyōgo, Okayama, Hiroshima en Yamaguchi op Honsjoe. In die weste lê die Prefekture Ōita en Miyazaki op Kioesjoe.
Shikoku word gereken as die 50ste grootste eiland volgens gebied in die wêreld. Boonop word dit gereken as die 23ste mees bevolkte eiland ter wêreld, met 'n bevolkingsdigtheid van 193 inwoners per vierkante kilometer.
Berge wat oos en wes loop, verdeel Shikoku in 'n smal noordelike substreek, frontend op die Seto Binnelandse See, en 'n suidelike deel wat na die Stille Oseaan kyk. Die Hortensia hirta-spesies kom in hierdie bergreekse voor. Die meeste van die 3,8 miljoen inwoners woon in die noorde, en almal behalwe een van die eiland se min groter stede is daar geleë. Berg Ishizuchi (石鎚山) in Ehime op 1 982 m is die hoogste berg op die eiland.
Nywerheid is matig goed ontwikkel en sluit die verwerking van erts van die belangrike Besshi-kopermyn in. Grond word intensief gebruik. Wye alluviale gebiede, veral in die oostelike deel van die sone, word met rys beplant en word vervolgens dubbel gesny met winterkoring en gars. Vrugte word regdeur die noordelike gebied in groot verskeidenheid verbou, insluitend sitrusvrugte, persimmons, perskes en druiwe. As gevolg van koringproduksie het Sanuki udon (讃岐うどん) 'n belangrike deel van die dieet in die Kagawa-prefektuur (voorheen Sanuki-provinsie) in die Edo-tydperk geword.
Die groter suidelike gebied van Shikoku is bergagtig en ylbevolk. Die enigste betekenisvolle laagland is 'n klein alluviale vlakte by Kōchi, die prefektuurhoofstad. Die gebied se matige winters het 'n mate van vragmotorboerdery gestimuleer, wat spesialiseer in die kweek van buite-seisoen groente onder plastiekbedekking. Twee gewasse rys kan jaarliks in die suidelike gebied verbou word. Die pulp- en papierbedryf het voordeel getrek uit die oorvloedige woude en hidro-elektriese krag.
Die belangrikste rivier in Shikoku is die Yoshino-rivier. Dit loop 196 km van sy bron naby berg Ishizuchi, wat basies wes na oos oor die noordelike grense van die Kōchi en Tokushima Prefekture vloei, en bereik die see by die stad Tokushima. Die Yoshino is bekend vir Japan se beste watervlotvaart, met uitstappies wat langs die Oboke Koboke-gedeeltes van die rivier gaan.[3]
Shikoku het vier belangrike kape: Gamōda in Anan, Tokushima op die oostelikste punt op die eiland, Sada in Ikata, Ehime op die mees westelike punt. Muroto in Muroto, Kōchi en Ashizuri, die suidelike uiterste van Shikoku, in Tosashimizu, Kōchi, mond in die Stille Oseaan uit. Die eiland se mees noordelike punt is in Takamatsu. [4]
Anders as die ander drie groot eilande van Japan, het Shikoku geen aktiewe vulkane nie, en is dit die grootste van Japan se eilande wat hulle heeltemal ontbreek. Maar Shikoku het wel vulkaniese aktiwiteit in die verre prehistoriese verlede ervaar; 'n groot vulkaniese kaldera in die gebied van berg Ishizuchi was ongeveer 14 miljoen jaar gelede gedurende die Mioseen aktief.
Bevolking[wysig | wysig bron]
Shikoku het 'n totale bevolking van 3 630 320 in 2022. Die grootste stad is Matsuyama (bevolking: 507 137) en is die hoofstad van die Ehime Prefektuur. Shikoku is die hoofeiland met die derde grootste bevolkingsdigtheid, met 193 inwoners per vierkante kilometer.
Volgens Japannese sensusdata was die Shikoku-streek se piekbevolking in 1950 en het die gebied sedertdien negatiewe bevolkingsgroei ondergaan.[5][6]
Kultuur[wysig | wysig bron]
Samelewing en argitektuur[wysig | wysig bron]
Shikoku was histories taamlik geïsoleer en daarom het dit die oorspronklike kenmerke van Japan vir 'n langer tydperk behou, veral wat plantegroei en sommige argitektoniese werke betref. Daar is baie Boeddhistiese tempels.
Die "verlore" Shikoku is beskryf deur 'n Amerikaanse skrywer, Alex Kerr, wat vanaf 1970 vir baie jare in 'n afgeleë bergdorpie naby Oboke (大歩危) gewoon het.
Ashizuri-Uwakai Nasionale Park is in die suidwestelike deel van Shikoku geleë.
Tradisies[wysig | wysig bron]
Shikoku is ook bekend vir sy pelgrimstog van 88 tempels. Die pelgrimstog is gestig deur die Heian-tydperk Boeddhistiese priester Kūkai, 'n boorling van die hedendaagse Zentsūji-cho in die Kagawa-prefektuur. Volgens legende verskyn Kūkai vandag nog aan pelgrims. Die meeste hedendaagse pelgrims reis per bus en kies selde die outydse metode om te voet te gaan. Hulle word gesien met wit baadjies met die karakters wat dōgyō ninin (同行二人) lees wat "twee saam reis" beteken.
Die Tokushima-prefektuur het ook sy jaarlikse Awa Odori in Augustus ten tyde van die Obon-fees, wat elke jaar duisende toeriste van regoor Japan en van die buiteland lok.
Kōchi Prefektuur is die tuiste van die eerste jaarlikse Yosakoi-fees. Die grootste fees in Kōchi, dit vind elke jaar in Augustus plaas en lok dansers en toeriste van regoor Japan.
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ "Shikoku" (in Engels). Encyclopædia Britannica. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 April 2019. Besoek op 12 Augustus 2017.
- ↑ "Shikoku and Awaji Island" (PDF). Japan National Tourism Organization. September 2011. Geargiveer (PDF) vanaf die oorspronklike op 2013-02-04. Besoek op 2013-05-02.
- ↑ "Shikoku: Frommer's Guide from". Answers.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2012-02-29. Besoek op 2012-02-28.
- ↑ Takehara, Mami; Horie, Kenji; Tani, Kenichiro; Yoshida, Takeyoshi; Hokada, Tomokazu; Kiyokawa, Shoichi (2017). "Timescale of magma chamber processes revealed by U-Pb ages, trace element contents and morphology of zircons from the Ishizuchi caldera, Southwest Japan Arc". Island Arc. 26 (2): e12182. doi:10.1111/iar.12182.
- ↑ Ehime 1995–2020 population statistics
- ↑ Shikoku 1920–2000 population statistics
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Sjikokoe.- (en) Toerisme-inligting oor Sjikokoe op Wikivoyage
