Pentateug

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Skildery wat Moses met die Tien Gebooie uitbeeld

Die Pentateug is die eerste vyf boeke van die Ou Testament in die Bybel. Penta is Grieks vir 5 en Teuchos is Grieks vir boek. Pentateug beteken dus die "vyf boeke" of "vyf boekrolle." Hierdie vyf boeke staan ook as die Torah of Boeke van Moses bekend. Hulle is:

Die Pentateug vertel die verhaal van die skepping van die wêreld tot die dood van Moses en die Israeliete se voorbereiding om die land Kanaän in te gaan. Die verhaal word in drie dele vertel. Die eerste deel (Gen. 1-11) is oor die skepping en die begin van die mensdom op aarde. Die tweede deel (Genesis 12-50) vertel die stories van die Israeliete se voorsate, hoofsaaklik Abraham, Isak, Jakob en Josef. Die derde deel, wat met die boek van Eksodus begin, beskryf hoe die Israeliete Egipte verlaat en die vroeë geskiedenis van Israel as 'n volk. Dit bevat verskeie wette oor hoe die Israeliete hulle samelewing moet reël en bou. Deuteronomium is hoofsaaklik Moses se finale toespraak aan sy volk asook 'n opsomming van die Pentateug.

Die Pentateug is die oudste deel van die Bybel, maar skoliere weet nie presies wanneer hierdie boeke geskryf is nie. Die vroegste dele is moontlik meer as 1000 jaar voor die finale dele geskryf. Moderne argeologiese vondse dui daarop dat sommige van die oudste stories in Genesis tot drie duisend jaar terug kan dateer.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]