1-2 Samuel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

1-2 Samuel is die 9de en 10de boeke in die kanon van Hebreeuse Geskrifte wat as die Ou Testament in die Bybel opgeneem is.

1 Samuel[wysig | wysig bron]

In hierdie boek speel die profeet Samuel 'n belangrike rol as leier en profeet wat die wil van die Here aan Saul bekend maak en hom tot koning salf en daarna ook vir Dawid tot koning salf. Die boek beskryf die oorgang van die tyd dat God leiers stuur om vir Israel te lei en te red, na dié van 'n gevestigde koninkryk onder Dawid. Samuel en Saul is in die jare die leiers: Samuel as profeet, priester en leier, Saul as eerste koning onder wie se regering elkeen in 'n groot mate nog doen soos in die tyd toe daar nog nie 'n koning in Israel geregeer het nie.

Nadat die Here vir Saul oor sy sonde gestraf en vir Dawid tot koning laat salf het, word Saul se leierskap al hoe swakker en dié van Dawid al hoe sterker. Die rede is: die Here het 'n bose gees in Saul se lewe gestuur, terwyl die Gees van die Here van die dag af dat Dawid tot koning gesalf is, kragtig in hom gewerk het.

2 Samuel[wysig | wysig bron]

Hierdie boek is na Samuel vernoem, al is hy reeds oorlede, want hy het vir Dawid, die hooffiguur in dié boek, tot koning gesalf. Die boek Samuel beskryf hoe Dawid eers koning net oor die Judastam was en later, na 'n burgeroorlog, oor al die stamme, hoe hy talle vreemde nasies oorwin en sy grondgebied uitbrei, maar hoe sy ryk dan weer amper verbrokkel deur sy sonde met Batseba.

Bron[wysig | wysig bron]