Tanatos: Verskil tussen weergawes

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Content deleted Content added
k r2.7.3) (robot Bygevoeg: eo:Tanato
k r2.6.2) (robot Bygevoeg: sr:Танатос
Lyn 60: Lyn 60:
[[sk:Thanatos (boh)]]
[[sk:Thanatos (boh)]]
[[sl:Tanatos]]
[[sl:Tanatos]]
[[sr:Танатос]]
[[sv:Thanatos]]
[[sv:Thanatos]]
[[th:ทานาทอส]]
[[th:ทานาทอส]]

Wysiging soos op 21:36, 20 Desember 2012

Thanatos met vlerke en ’n swaard, Efese (omstreeks 325–300 v.C.

Thanatos (Grieks: Θάνατος; dood) was in die Griekse mitologie die verpersoonliking van die Dood. Hy was ’n mindere figuur waarna dikwels verwys word, maar wat selde persoonlik verskyn het.

Hy was die seun van Nyx (Nag) en Erebos (Duisternis) en ’n tweelingbroer van Hypnos (Slaap). Onder sy broers en susters was negatiewe verpersoonlikings soos Momos (blaam), Moros (noodlot), Nemesis (vergelding), Apate (misleiding), Geras (ouderdom) en Eris (onmin), en selfs Charon (wat die veerboot na Hades bestuur het).

Soms word genoem dat Thanatos vereenselwig word met vreedsame sterftes, terwyl die bloeddorstige Keres gewelddadige sterftes verteenwoordig het. Sy pligte as gids vir afgestorwenes is soms oorgeneem deur Hermes en sommige reken hy was bloot ’n aspek van Hermes wat later van hom onderskei is.

Thanatos is soms beskou ss genadeloos en baie mense het hom gehaat, maar hy kon maklik uitoorlê word, soos wat die skelm koning Sisyphos van Korinte gedoen het. Zeus het Thanatos opdrag gegee om Sisyphos in kettings na Tartaros te neem. Sisyphos het Thanatos skelm gevra om die kettings uit te toets om te kyk hoe hulle werk. Toe het hy Thanatos vasgebind en hom gedreig. Dit het ’n groot bohaai veroorsaak en niemand kon doodgaan nie totdat die bloeddorstige god van oorlog, Ares, tussenbeide getree en die Dood bevry het. (Hy was kwaad omdat sy oorloë nie meer pret was nie, want geen van sy teenstanders kon doodgaan nie.)

Sisyphos het die Dood ’n tweede keer geflous. Voordat hy gesterf het, het hy sy vrou gevra om sy liggaam ná sy dood in die middel van ’n openbare plein te gooi in ’n poging om sy vrou se liefde vir hom te toets. Ontsteld omdat sy vrou hom gehoorsaam het, het Sisyphos die koningin van die onderwêreld, Persephone, oorreed om hom toe te laat om terug te gaan en sy vrou te gaan uitskel omdat sy nie sy liggaam begrawe het soos ’n liefdevolle vrou sou doen nie. Toe hy eers in Korinte was, het hy geweier om terug te gaan na die onderwêreld. Hermes moes hom eindelik terugsleep daarheen.

Verwysings

Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Engelse Wikipedia-artikel [1]

Eksterne skakels