Griekse oergode

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Godin Gaia, die aarde.

Die Griekse oergode is in die Griekse mitologie die gode wat die basis gevorm het vir die wêreld soos die Grieke dit geken het. Die antieke Grieke het verskillende idees oor die ontstaan van die wêreld gehad.

  • Volgens Hesiodus was Chaos die begin van die godewêreld. Uit Chaos het Gaia, Hemera, Nyx, Tartarus, Uranus, Hades, Chronos, Eros, Erebos en uiteindelik Aither ontstaan.
    • Chaos is die oermassa waaruit al die ander voortgekom het
    • Chronos is die koning van die gode
    • Gaia is die aarde
    • Hemera is die dag
    • Nyx is die nag
    • Tartarus is die onderwêreld
    • Uranus is die hemel
    • Hades is ook die onderwêreld
    • Eros is die liefde
    • Erebos is die duisternis
    • Aither is die atmosfeer
  • Homeros het gemeen Okeanos en Tetis was die ouers van al die gode.
  • In die werke van Orpheus was Nyx die begin van alles.
  • Volgens die liriese digter Alcman was die waternimf Tetis die begin van die wêreld. Sy het daarna poros (πόρος, pad), tekmor (τέκμωρ, teken) en skotos (σκότος, duisternis) geskep.
  • Empedokles het gemeen Afrodite en Ares het aan die begin van die skepping gestaan: hulle het die heelal geskep uit die vier elemente, met behulp van liefde en stryd.

Verwysings[wysig | wysig bron]

Hierdie artikel is merendeels vertaal vanaf die Nederlandse Wikipedia-artikel nl:Griekse oergoden