Suid-Afrikaanse Rugbyunie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Suid-Afrikaanse Rugbyunie
Kenteken van die Suid-Afrikaanse Rugbyunie
Kenteken van die Suid-Afrikaanse Rugbyunie
Engelse naam South African Rugby Union
Afkorting SARU
Land Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Sportsoorte Rugby, Sewesrugby
Gestig op 23 Mei 1992
Gestig in Kaapstad, Suid-Afrika
Lid van Wêreldrugby
Aangesluit in 1992
Vastelandse beheerliggaam Rugby Afrika
President Mark Alexander
Hoof- uitvoerende beampte Rian Oberholzer (waarnemend)
Setel Kaapstad, Suid-Afrika
Amptelike taal Engels
Amptelike webwerf sarugby.co.za

Die Suid-Afrikaanse Rugbyunie (afgekort “SARU”), oftewel SA Rugby, is die bestuursliggaam wat rugby in Suid-Afrika beheer en reël. SARU is by die Wêreldrugby geaffilieer[1] en organiseer verskeie nasionale spanne, insluitend die Springbokke (Suid-Afrika se nasionale seniormansrugbyspan), Blitsbokke, Junior Bokke en Opkomende Springbokke. Hulle bestuur saam met die Argentynse Rugbyunie, Rugby Australia en Nieu-Seeland Rugby as ’n gesamentlike onderneming SANZAAR, die beheerliggaam van beide Superrugby en Die Rugbykampioenskap, die vernaamste rugbytoernooie in die Suidelike Halfrond. Die SARU hou ook toesig oor Sewesrugby in Suid-Afrika en aangesien dit ’n Olimpiese sportsoort is, werk hulle met die Suid-Afrikaanse Sportkonfederasie en Olimpiese Komitee saam. Die Suid-Afrikaanse Rugbyunie het reeds belangrike toernooie soos die Rugbywêreldbeker 1995 aangebied.

Die 14 provinsiale spanne in Suid-Afrikaanse plaaslike rugby

Die SARU het in 1992 ná die einde van Apartheid met die saamsmelting van die blanke Suid-Afrikaanse Rugbyraad en die multiëtniese Suid-Afrikaanse Rugbyunie ontstaan. Die SARU bestaan uit 14 plaaslike beheerliggame, wat elkeen sy eie span kies vir die Curriebeker, die oudste en belangrikste Suid-Afrikaanse rugbybeker.[2] Die Suid-Afrikaanse beheerliggaam kon in Julie dieselfde jaar aansluit by die Konfederasie van Afrikarugby (Engels: Confederation of African Rugby; Frans: Confédération Africaine de Rugby; nou Rugby Afrika) en is sedertdien by verre die vasteland se belangrikste beheerliggaam.[3]

Naas die amptelike nasionale span roep die SARU ook ander keurspanne byeen. Die Junior Bokke is die o/20-nasionale span en hulle neem aan die Wêreldrugby o/20-kampioenskap deel.[4] Die Blitsbokke is die Suid-Afrikaanse sewesrugbyspan en hulle draf tydens internasionale toernooie soos Wêreldrugby se Sewesreeks, Sewesrugbywêreldbeker, die Olimpiese Somerspele en Statebondspele uit.[5] Kinders en jongmense word reeds op skool aan rugby bekend gestel en na gelang van hul belangstelling en talent begin hul met hul afrigting. Die talentvolste spelers op skoolvlak word jaarliks ná die Cravenweek (genoem na Danie Craven) vir die “SA Skolespan” gekeur.[6] Elke Suid-Afrikaanse universiteit beskik oor ’n eie rugbyspan wat aan die Varsitybeker en die Varsityskild deelneem.[7]

Benewens die nasionale kampioenskap word daar ook jaarliks in die internasionale Verenigde Rugbykampioenskaptoernooi meegeding teen spanne van Ierland, Italië, Skotland en Wallis. Suid-Afrika neem met vier konsessies, waaroor SARU toesig hou, deel: Die Bulls uit Pretoria, die Lions uit Johannesburg, die Sharks uit Durban en die Stormers uit Kaapstad. Aangesien die seisoene min oorvleuel word baie spelers in albei professionele ligas ingespan.[8]

In die debakel van die Wêreldbekertoernooi in 2003 word die Springbokke in die kwarteindronde uitgeskakel. Verder het SARU die skandaal ervaar van Kamp Staaldraad, die oefenkamp wat deur die destydse Bokafrigter, Rudolf Straeuli, gereël is. Straeuli moes bedank, asook Rian Oberholzer, die besturende direkteur van South Africa Rugby (Pty) Ltd, die kommersiële arm van SARFU. Kort daarna het SARFU-president Silas Nkununu, wat voor ’n sterk herverkiesingsuitdaging te staan gekom het, sy verkiesingsnominasie onttrek. Brian van Rooyen word in 2004 tot president van SARU verkies. Hy word spoedig ’n baie polariserende figuur in die Suid-Afrikaanse sport, met sy teenstanders wat hom beskuldig van finansiële kansvattery, voortrekkery en algemene wanbestuur. Sy bestuurstyl is ook in die algemeen as outokraties beskou. Een van die belangrikste klagtes teen die Van Rooyen-administrasie was die toekenning van stadions vir die Springbokke se tuistoetswedstryde. Die KwaZulu-Natalse Unie en die Vrystaatse Unie het in 2005 of 2006 nie ’n Drienasiestoets ontvang nie. Beide unies, uitgesproke teenstanders van Van Rooyen, beskuldig hom daarvan dat hy hulle vir hul teenstand gestraf het.

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. (en) "South Africa". Wêreldrugby. Besoek op 1 November 2023.
  2. (en) "Currie Cup Premier Division". Suid-Afrikaanse Rugbyunie. Besoek op 1 November 2023.
  3. (en) "Rugby Africa Unions". Rugby Afrika. 2020. Besoek op 1 November 2023.
  4. (en) "Junior Springboks". Suid-Afrikaanse Rugbyunie. Besoek op 1 November 2023.
  5. (en) "Springboks Sevens". Suid-Afrikaanse Rugbyunie. Besoek op 1 November 2023.
  6. (en) "SA Schools". Suid-Afrikaanse Rugbyunie. Besoek op 1 November 2023.
  7. (en) "Main page". Varsitybeker. Besoek op 1 November 2023.
  8. (en) "SA Rugby votes four leading sides into expanded Pro16 from 2021". RTÉ. 29 September 2020. Besoek op 1 November 2023.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]