Sjanghai-samewerkingsorganisasie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Die Sjanghai-samewerkingsorganisasie (SSO) is 'n Eurasiese politieke, ekonomiese, internasionale veiligheids- en verdedigingsorganisasie. Dit is die wêreld se grootste streeksorganisasie in terme van geografiese omvang en bevolking, wat ongeveer 60% van die oppervlakte van Eurasië, 40% van die wêreldbevolking dek. Sy gekombineerde BBP is ongeveer 20% van globale BBP.[1]

Die SSO is die opvolger van die Sjanghai Vyf, wat in 1996 tussen die Volksrepubliek China, Kazakstan, Kirgisië, Rusland en Tadjikistan gevorm is.[2] Op 15 Junie 2001 het die leiers van hierdie nasies en Oesbekistan in Sjanghai vergader om 'n nuwe organisasie met dieper politieke en ekonomiese samewerking aan te kondig; die SSO-handves is op 7 Julie 2002 onderteken en het in werking getree op 19 September 2003. Sy lidmaatskap het sedertdien uitgebrei na agt state, met Indië en Pakistan wat op 9 Junie 2017 aangesluit het. Verskeie lande is betrokke as waarnemers of dialoogvennote.

Die SSO word beheer deur die Staatshoofde Raad, sy hoogste besluitnemende liggaam, wat een keer per jaar vergader.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Iran looks east after China-led bloc OKs entry". France 24. 18 September 2021. Besoek op 14 Julie 2022.
  2. Gill, Bates (30 November 2001). "Shanghai Five: An Attempt to Counter U.S. Influence in Asia?". Brookings. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Mei 2015. Besoek op 26 April 2015.