Slangolie
| Hierdie artikel is deel van 'n reeks oor |
| Alternatiewe medisyne, pseudomedisyne en skynwetenskappe |
|---|
 |
|
Skynmedisyne en skynwetenskap
|
|
Samesweringsteorieë
|
|
Tradisionele medisyne
|
|
Diagnose
|
Slangolie is 'n eufemisme vir misleidende bemarking. Dit verwys na die petroleum-gebaseerde minerale olie of "slangolie" wat voorheen as 'n genesingsmiddel vir allerhande soorte fisiologiese probleme verkoop is. Baie 19e-eeuse Amerikaanse ondernemers en 18de-eeu se Europese ondernemers het minerale olie geadverteer en verkoop, dikwels gemeng met verskillende aktiewe en onaktiewe huishoudelike kruie, speserye en verbindings maar geen slangverwante stowwe nie. Hulle het ligsinnige aansprake oor die effektiwiteit daarvan as 'n wondermiddel gemaak. William Rockefeller Sr het "rotsolie" as 'n kankergenesing verkoop (sonder verwysing na slange).
Patentmedisyne wat beweer dat dit 'n wondermiddel is, was baie algemeen vanaf die 18de tot die 20ste eeu, veral onder verkopers wat verslawende middels soos kokaïen, amfetamien, alkohol en opiumgebaseerde konkoksies verkoop het. Die middels is op medisyne-vertonings as medikasie of produkte vir die bevordering van gesondheid verkoop. Patentmedisyne het hul oorsprong in Engeland gehad, waar in 1712 'n patent op Richard Stoughton se Eliksier toegestaan is.[1]
In Tradisionele Chinese medisyne is slangolie soms 'n middel wat gemaak is van vet wat uit die Chinese waterslang (Enhydris chinensis) verkry is.[2] Dit is 'n smeermiddel of salf en word op die liggaam gesmeer om geringe fisiese pyn te verlig. Dit word al baie lank in tradisionele Chinese medisyne gebruik, en is 'n betreklik algemene medikasie wat voorgeskryf word deur dokters, wat die praktyk van tradisionele Chinese medisyne toeskryf.
Die effektiwiteit van slangolie as medisyne was 'n historiese bron van kontroversie in die Westerse wêreld, waar daar baie verwarring bestaan oor die oorsprong en grondwetlikheid daarvan. Chinese arbeiders wat betrokke was by die bou van die Eerste Transkontinentale Spoorweg in die VSA, en ongetwyfeld vertroud was met tradisionele Chinese medisyne, het slangolie gebruik om gewrigspyn soos artritis en bursitis te behandel en dit waarskynlik aan mede-Amerikaanse werkers voorgestel.[3]
Daar is geen bekende verslae van egte slangolie wat buite China verkoop word nie en dit bevat geen spore van die werklike slangekstrak nie. Slangolie in die Westerse kultuur is 'n bedrieglike wondermiddel, hoewel dit minder gevaarlik kan wees as sommige patentmedisyne wat bedwelmende of gevaarlike bestanddele bevat as sulke medisyne 'buite voorskrif' geneem word.
Baie moderne produkte wat nie deel uitmaak van die algemene medisyne nie en beweer dat dit voordele vir die gesondheid het, word steeds bemark deur tegnieke wat voorheen met slangolie geassosieer is. Voorbeelde hiervan is kruie- en voedingsaanvullings. Bewerings dat hierdie produkte wetenskaplik, gesond of natuurlik is, is meestal twyfelagtig.
Sien ook[wysig | wysig bron]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Nickell, J (1 Desember 1998). "Verkoop van slangolie; Ondersoekende lêers". Skeptical Inquirer (in Engels). Committee for Skeptical Inquiry. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 April 2020. Besoek op 13 April 2020.
- ↑ Alves, R.; Rosa, I.L. (2012). Diere in tradisionele volksgeneeskunde: implikasies vir bewaring. Life sciences (in Engels). Springer Berlin Heidelberg. ISBN 978-3-642-29025-1. Besoek op 13 April 2020.
- ↑ Graber, C (11 November 2007). "Verkopers van slangolie het iets geweet" (in Engels). Scientific American. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 November 2007. Besoek op 13 April 2020.
Eksterne skakels[wysig | wysig bron]
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Slangolie.
