Gefasiliteerde kommunikasie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie

Vrywaring: Die mediese inligting verskaf op Wikipedia dien slegs as 'n riglyn en dra geen waarborg van feitelike korrektheid nie.
Enige vrae of klagtes oor u persoonlike gesondheid behoort na 'n dokter verwys te word.

Gefasiliteerde kommunikasie (GK) (ook bekend as gesteunde tik of hand aan hand tik) is 'n wetenskaplik gediskrediteerde tegniek[1] wat poog om mense met outisme of ander kommunikasiegestremdhede se nie-verbale kommunikasie te ondersteun. Die fasiliteerder lei die arm of hand van die gestremde persoon en probeer hulle help om op 'n sleutelbord of ander toestel te tik.[2]

Daar is 'n wye ooreenkoms in die wetenskaplike gemeenskap en onder organisasies vir voorstanders van gestremdhede dat GK 'n pseudowetenskap is.[3] Navorsing dui daarop dat die fasiliteerder die bron is van die boodskappe wat deur GK verkry word, eerder as die gestremde persoon. Die fasiliteerder kan glo dat hy nie die bron van die boodskappe is nie weens die idiomotoriese effek, wat dieselfde effek is as wat met 'n Ouija-bord gebeur.[4][5] Uit studies is daar konstant gevind dat GK nie in staat is om die regte antwoord op selfs eenvoudige vrae te lewer as die fasiliteerder nie die antwoorde op die vrae ken nie (soos om die pasiënt, maar nie die fasiliteerder 'n voorwerp te wys).[6] Boonop is daar in talle gevalle aanvaar dat gestremde persone 'n samehangende boodskap tik terwyl die pasiënt se oë toegemaak is, of terwyl hulle wegkyk of geen belangstelling in die sleutelbord toon nie.[7]

Gefasiliteerde kommunikasie word "die mees wetenskaplik gediskrediteerde ingryping in al die ontwikkelingsgestremdhede" genoem.[8] Sommige promotors van die tegniek het beweer dat GK nie duidelik weerlê kan word nie omdat 'n onderwerp vertroue in 'n toetsomgewing kan verloor.[9] Daar bestaan egter 'n wetenskaplike konsensus dat gefasiliteerde kommunikasie nie 'n geldige kommunikasietegniek is nie, en die gebruik daarvan word sterk ontmoedig deur die meeste organisasies vir professionele spraak- en taalgestremdhede.[3] Daar is 'n groot aantal vals beskuldigings van misbruik gemaak deur gefasiliteerde kommunikasie.

Hoe dit nie werk nie[wysig | wysig bron]

Gefasiliteerde kommunikasie word bevorder as 'n manier om mense met ernstige kommunikasiegestremdhede te help om letters op 'n alfabetbord, sleutelbord of ander toestel aan te dui, sodat hulle onafhanklik kan kommunikeer. Dit word ook "ondersteunende tik",[10] "progressiewe kinestetiese terugvoer",[11] en "verbetering van geskrewe uitsette" genoem.[11] Dit hou verband met die "vinnige aanwysingsmetode",[12] ook bekend as "informatiewe aanwysing",[11] wat ook geen bewyse van effektiwiteit het nie.[13][14][15]

Die persoon met gestremdhede, wat dikwels nie op spraak kan staatmaak om te kommunikeer nie, word die kommunikasievennoot genoem, terwyl die persoon wat hul arm hou die fasiliteerder genoem word. Die fasiliteerder hou of raak aan die kommunikasievennoot se elmboog, pols, hand, mou of ander liggaamsdele[16] terwyl die kommunikasievennoot na letters van die alfabet op 'n sleutelbord of ander toestel wys.[11][17]

Voorstanders van GK beweer dat die rede waarom mense met outisme nie doeltreffend kan kommunikeer nie motoriese kwessies soos apraxia behels en dat hulle "nie vertroue in hul vermoëns het nie"[16][18] maar dat fisiese ondersteuning hulle help om hierdie beperking te oorkom. Hierdie eis word egter nie gestaaf nie. Navorsing dui aan dat nie-verbale outistiek weens intellektuele gestremdheid nie kan kommunikeer nie.[11]

Die fasiliteerder word uitgebeeld as iemand wat die pasiënt help om na letters te verwys, om onwillekeurige armbewegings te beheer, foute te vermy, beweging te inisieer,[19] verbale aanwysings te gee en morele ondersteuning te gee.[17][20][21][22][23] Daar word ook beweer dat die fasiliteerder in die kommunikasievermoë van die pasiënt moet glo.[24][25][26]

Janyce Boynton praat oor Gefasiliteerde kommunikasie aan CSICon 2019 (in Engels)

Die voormalige fasiliteerder Janyce Boynton, wat die tegniek verwerp het nadat sy aan dubbelblinde proewe deelgeneem het, het later berig dat haar opleiding[27][28] as vanselfsprekend aanvaar het dat die proses werk, en dat die kompleksiteit van fasilitering dit moeilik gemaak het om te besef dat boodskappe uit haar verwagtinge kom en nie van haar pasiënte nie:

"As jy fasiliteer, word jy so afgelei deur ander dinge. Jy voer gesprekke, vra en beantwoord vrae, probeer om na die persoon te kyk om te kyk of hy na die sleutelbord kyk. ... Jou brein is so besig dat jy uit die oog verloor wat met jou hand aangaan ... dit is wat dit laat voel asof dit werk, want hoe meer jy dit oefen, hoe meer voel die bewegings regtig vloeiend."[27][29][28]

Scott Lilienfeld, die Dobbs-professor in sielkunde aan die Emory-universiteit vermaan beoefenaars van geestesgesondheidspraktyk in The Neuroethics Blog om nie hul "epistemiese pligte te ignoreer nie en die verantwoordelikhede te onthou om na akkurate kennis oor die wêreld te streef", en het geskryf:

"Uiteindelik wou die voorstanders van gefasiliteerde kommunikasie individue met outisme help. Maar die gefasiliteerde kommunikasie-tragedie leer ons dat goeie bedoelings nie voldoende is nie. Goeie bedoelings gekoppel aan growwe onakkurate kennis en die afwesigheid van 'n selfkritiese ingesteldheid kan rampspoedig wees. Hierdie tragedie leer ons ook dat professionele persone wie nie hul epistemiese pligte nakom nie ernstige kwaad kan doen sonder om van plan te wees om dit te doen nie."[30]

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Die gefasiliteerde kommunikasie-beweging kan teruggevoer word na die sestigerjare in Denemarke, maar hulle kon nie daar slaag nie as gevolg van 'n gebrek aan wetenskaplike bewyse.[22] Dit het in die 1970's in Australië gewild geword grootliks as gevolg van die pogings van die spesiale opvoeder Rosemary Crossley.[30][31][32][33][34] Dit is in die laat 1980's in die Verenigde State van Amerika gewild gemaak deur Arthur Schawlow en Douglas Biklen.[16][18][19][31][35] GK het ook aandag geniet in Asië en Europa.[11][32][36]

Vroeë gebruikers van gefasiliteerde kommunikasie het dit geprys vir die oënskynlike eenvoudigheid.[18][24][25][37][38] Dit is bevorder as 'n "onderrigstrategie"[39] wat nie objektiewe evaluering of noukeurige monitering vereis het nie.[25] Reeds in 1991 het meer as 40 eweknie-geëvalueerde studies egter nie net daarin nie geslaag om die doeltreffendheid van GK te demonstreer nie, maar het aangedui dat enige gerapporteerde suksesse te danke was aan die invloed van die fasiliteerder.[40] Hierdie invloed word meestal aan nie-bewuste bewegings (Idiomotoriese effek) toegeskryf,[41][42] en daar word gemeen dat fasiliteerders regtig nie bewus is daarvan dat hulle die kommunikasie beheer nie.[43][44]

Eise[wysig | wysig bron]

Outeurskap van boodskappe[wysig | wysig bron]

Praktisyns van die tegniek het gemeld dat mense met gestremdhede onverwags hoë geletterdheidsgrade gehad het, ondanks die feit dat hulle nie-verbale, ongeletterde en onbevoeg is om meer as basiese lewensvaardighede aan te leer.[18][24][38] Hulle het gesê dat GK die gedagtes en gevoelens van matig tot ernstig gestremde persone wat op tradisionele maniere ontoeganklik was, ontsluit. [45][38][46][47][48]

Outisme[wysig | wysig bron]

Ondanks bewerings van voorstanders dat outisme 'n motoriese beheersing- en emosionele (dws vertroue) probleem is wat oorkom kan word met fisiese ondersteuning, [16][25][34] word outisme op akademiese en kliniese terreine aanvaar as 'n neurologiese probleem wat dikwels gepaard gaan met intellektuele gestremdhede. 'n Kernkenmerk van outisme is ernstige kommunikasieprobleme wat nie oorkom kan word bloot deur iemand anders se hand vas te hou nie.[11][49] Fasiliteerders verwerp objektiewe gegewens en gebruik openbare opinie en kwalitatiewe studies[50][51] om die doeltreffendheid van GK te bevorder, ondanks 'n lang geskiedenis van outisme-navorsing.[52][53][54]

Blinde toets[wysig | wysig bron]

Ondanks die onwilligheid van die GK-gemeenskap om aan die toetsing deel te neem, het navorsers buite die gemeenskap blinde eksperimente opgestel om te bepaal wie die kommunikasie doen. Sommige van die toetse is uitgevoer as 'n direkte reaksie op sake rakende die aantygings van seksuele misbruik wat gemaak is deur middel van gefasiliteerde kommunikasie teen ouers, onderwysers en versorgers van persone met gestremdhede.[22][55][56][57][58]

'n Aantal gekontroleerde evaluerings is egter ook gedoen deur klinici, navorsers en programadministrateurs wat die gebruik van GK oorweeg het, maar 'n objektiewe, empiriese basis wou hê om te besluit watter rol, indien enige, GK in hul programme sou speel.[18]

Teen 2005 is meer as 50 gekontroleerde studies en blinde toetse gedoen, benewens talle gekontroleerde toetse wat in regsgevalle uitgevoer is. Die studies het deurgaans "sonder twyfel" getoon dat die boodskappe wat deur middel van gefasiliteerde kommunikasie verkry is, deur die fasiliteerders en nie hul kommunikasievennote beheer word nie.[59]

Die oorgrote meerderheid bewyse dui nou daarop dat gefasiliteerde kommunikasie nie wetenskaplik geldig is nie. Hierdie inligting het egter nie baie individue verhinder om hierdie tegniek onder verskillende omstandighede te gebruik nie en het ook gepleit vir die doeltreffendheid daarvan.[60]

Bewerings van misbruik en wangedrag van fasiliteerders[wysig | wysig bron]

Daar was gevalle waar gefasiliteerde kommunikasie bewerings van seksuele of fisieke mishandeling tot gevolg gehad het.[61] Dikwels is die beweerde mishandeling seksueel en bevat dit "uitgebreide, eksplisiete, pornografiese besonderhede."[18][62]

In 1993 het die dokumentêre film "Prisoners of Silence"[63] op die program Frontline (uitgesaai op PBS) die verhaal bevat van Gerry Gherardi van Noord-Carolina wat deur GK-gegenereerde boodskappe beskuldig word van die seksuele mishandeling van sy seun. Ondanks betogings oor onskuld, was Gherardi gedwing om ses maande weg van sy huis af te bly.[9] Die aanklagte is van die hand gewys toe die hof-bevele met dubbele blinde toetse getoon het dat Gherardi se seun nie kon skryf nie.[64] In dieselfde jaar het Bernard Rimland, 'n navorsingsielkundige wat die outisme-navorsingsinstituut van San Diego gestig het, in 'n New York Times-artikel berig dat hy geweet het van ongeveer 25 gevalle waar gesinne beskuldig word deur gefasiliteerde kommunikasie van seksueel mishandeling van hul kinders.[65]

Teen 1995 was daar 60 bekende sake,[66][67] met baie ander wat afgehandel is sonder om die publieke sigbaarheid te bereik. Sedertdien het die aantal sake toe geneem. Benewens die beskuldigings van seksuele mishandeling, het fasiliteerders volgens berigte verlief geraak op hul kommunikasievennote, en op vertroue op GK vir toestemming, het hulle seksuele, fisiese kontak met mense in hul sorg begin,[11][68] wat ernstige etiese en wetlike probleme opgewek het.[69]

In Suid-Afrika[wysig | wysig bron]

Fasiliteerde kommunikasie het sy weg na Suid-Afrika gevind. In die akademiese kringe, byvoorbeeld:

  • In 2019 het die Sentrum vir Aanvullende en Alternatiewe Kommunikasie van die Universiteit van Pretoria 'n "Handleiding vir Aanvullende en Alternatiewe Kommunikasiehulpbronne" verkoop. Dit sluit 'n gedeelte oor gefasiliteerde kommunikasie in.[70]

Privaat organisasies bied ook hierdie behandeling aan, byvoorbeeld:

  • Die private organisasie, Star Academy, noem gefasiliteerde kommunikasie en alternatiewe en aanvullende kommunikasie as 'n sterk onderdeel van die behandeling by Star, spesifiek vir kinders en adolessente wat vokale beperkings het. Star is gekoppel aan beide die Raad vir Sertifisering van Gedragsintervensies (Behavioral Intervention Certification Council) en die Sentrum vir Outisme en Verwante Versteurings (Center for Autism and Related Disorders), albei in Amerika.[71]

Suid-Afrikaners is ook betrokke by regstryde as gevolg van gefasiliteerde kommunikasie, byvoorbeeld:

  • In 2007 is 'n Suid-Afrikaanse man, Julian Wendrow (wie in Michigan in die VSA woon), 80 dae tronk toe gestuur nadat 'n assistent van 'n skoolonderwyser met behulp van gefasiliteerde kommunikasie Wendrow se dogter, Aislinn, se vingers op 'n rekenaartoetsbord gedruk het om 'n beskuldiging van verkragting uit te spel. Die dogter het 'n liggaamlike ondersoek ondergaan wat uiteindelik geen bewys van mishandeling gevind het nie. Hy het 'n skikking van R15 miljoen van die polisie in Michigan gekry.[72][73]

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Vyse, Stuart (7 Augustus 2018). "Outisme-oorloë: Wetenskap slaan terug". Skeptical Inquirer Online (in Engels). Skeptical Inquirer. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Maart 2019. Besoek op 10 Desember 2019.
  2. Auerbach, David (12 November 2015). "Gefasiliteerde kommunikasie is 'n kultus wat nie sal sterf nie". Slate (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2018. Besoek op 10 Desember 2019.
  3. 3,0 3,1 Hemsley, Bronwyn (2018). "Stelselmatige oorsig van gefasiliteerde kommunikasie 2014-2018 vind geen nuwe bewys dat boodskappe wat deur middel van gefasiliteerde kommunikasie afgelewer word, geskryf is deur die persoon met die gestremdheid nie". Autism and Developmental Language Impairments (in Engels). 3: 1–8. doi:10.1177/2396941518821570. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  4. Lilienfeld (26 Februarie 2015). Waarom gierige outisme-behandeling-modes voortduur (Engels). Science Daily. Emory University. URL besoek op 11 Desember 2019.
  5. Ganz, Jennifer B. (Februarie 2017). "1610/5000 Gefasiliteerde kommunikasie: die herlewing van 'n ongedwonge behandeling vir individue met outisme". Intervention in School and Clinic (in Engels). 54: 52–56. doi:10.1177/1053451217692564. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp); line feed character in |title= at position 10 (hulp)
  6. Montee, B B (1995). "'n Eksperimentele analise van gefasiliteerde kommunikasie". Journal of Applied Behavior Analysis (in Engels). 28 (2): 189–200. doi:10.1901/jaba.1995.28-189. PMC 1279809. PMID 7601804. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  7. Goldacre, Ben (5 Desember 2009). "Maak kontak met 'n helpende hand". The Guardian (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Mei 2020. Besoek op 11 Desember 2019.
  8. Wichert, Bill. "Professor is skuldig bevind aan seksuele aanranding van gestremde man". NJ.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Februarie 2019. Besoek op 11 Desember 2019.
  9. 9,0 9,1 Palfreman, Jon (19 Oktober 1993). "Voorste linies: Gevangenes van stilte". PBS (in Engels). WGBH Educational Foundation. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Junie 2018. Besoek op 11 Desember 2019.
  10. International Society for Augmentative Alternative Communication (2014). "ISAAC Position Statement on Facilitated Communication: International Society for Augmentative and Alternative Communication". Augmentative and Alternative Communication (in Engels). 30 (4): 357–358. doi:10.3109/07434618.2014.971492. PMID 25379709.
  11. 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 11,6 11,7 Lilienfeld, Scott O. (2 Februarie 2015). "Die volharding van geringe ingrypings te midde van negatiewe wetenskaplike bewyse: gefasiliteerde kommunikasie vir outisme as voorbeeld". Evidence-Based Communication Assessment and Intervention (in Engels). 8 (2): 62–101. doi:10.1080/17489539.2014.976332. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  12. Burling, Stacey (17 Mei 2004). "1027/5000 'n Tempo-instellingstegniek vir outisme. Sy het die tegniek op haar seun gebruik. Sommige twyfel aan die waarde van haar metodes". Philadelphia Inquirer (in Engels). p. C.1. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 11 Desember 2019.
  13. Wombles, Kimberly (18 Februarie 2015). "Sommige modes sterf nooit - hulle skuil net agter ander name: Gefasiliteerde Kommunikasie is nie en sal nooit Aanvullende Kommunikasie wees nie". Evidence-Based Communication Assessment and Intervention (in Engels). 8 (4): 181–186. doi:10.1080/17489539.2015.1012780. Besoek op 11 Desember 2019.
  14. Travers, Jason (19 Mei 2015). "Gefasiliteerde kommunikasie - Die pseudowetenskaplike verskynsel maak 'n terugkeer". The Asha Leader Blog (in Engels). American-Speech-Language-Hearing Association. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Oktober 2019. Besoek op 11 Desember 2019.
  15. Wombles, Kim. "Waarom 'n vinnige aanwysingsmetode nog steeds nie die getuienisgebaseerde toets slaag nie". Science 2.0 (in Engels). ION Publications LLC. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Desember 2019. Besoek op 11 Desember 2019.
  16. 16,0 16,1 16,2 16,3 Biklen, Douglas (1990). "Ongebonde kommunikasie: Outisme en Praxis". Harvard Educational Review (in Engels). 60 (3): 291–314. doi:10.17763/haer.60.3.013h5022862vu732.
  17. 17,0 17,1 Schwiegert, Mary Beth (28 Desember 2000). "Wil om te slaag: Lititz-man veg outisme - en gaan universiteit toe". Lancaster New Era (in Engels). Lancaster, Pennsylvania. p. D-1.
  18. 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 Green, Gina (1994). "Geestelike wonderwerk of Bedrieëry van die hand?". Skeptic (in Engels). 2 (3): 68–76.
  19. 19,0 19,1 Jacobson, John W. (September 1995). "'n Geskiedenis van gefasiliteerde kommunikasie: wetenskap, pseudowetenskap en teen-wetenskap: Wetenskap werkgroep oor gefasiliteerde kommunikasie". American Psychologist (in Engels). 50 (9): 750–765. doi:10.1037/0003-066x.50.9.750. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  20. Mangiacasale, Angela (23 Januarie 992). "Nuwe stem: Stelsel kan gestremdes laat kommunikeer". The Ottawa Citizen (in Engels). No. Final Edition. p. D3.
  21. Mostert, Mark P. (18 Junie 2012). "Gefasiliteerde kommunikasie: Die empiriese imperatief om verdere professionele wanpraktyke te voorkom". Evidence-Based Communication Assessment and Intervention (in Engels). 6 (1): 18–27. doi:10.1080/17489539.2012.693840.
  22. 22,0 22,1 22,2 von Tetzchner, Stephen (1997). "Historiese kwessies in intervensienavorsing: verborge kennis en fasiliteringstegnieke in Denemarke". European Journal of Disorders of Communication (in Engels). 32 (1): 1–18. doi:10.3109/13682829709021453. PMID 9135710.
  23. Greenbaum, Kurt (27 September 1992). "Outistiese metode betwis: Navorser sê kind nie gehelp nie". Sun-Sentinel (in Engels). Fort Lauderdale, Florida. p. 8B.
  24. 24,0 24,1 24,2 Kim, Rose (17 Junie 1992). "Die towerkuns aanraak-sleutelbordtegniek help studente met erge gestremdhede om te kommunikeer". Los Angeles Times (in Engels). No. Home Edition. Los Angeles, California. p. 3. Besoek op 11 Desember 2019.
  25. 25,0 25,1 25,2 25,3 Green, Gina (1995). "'n Ekonomiese gedragsinterpretasie van die gefasiliteerde kommunikasieverskynsel". Psychology in Mental Retardation and Developmental Disabilities (in Engels). 21 (2): 1–8.
  26. Libman, Gary (17 November 1992). "'n Omstrede tegniek kan die sleutel wees om aan lyers 'n manier te gee om te kommunikeer; ontsluit outisme". Los Angeles Times (in Engels). No. Home Edition. p. 1. Besoek op 11 Desember 2019.
  27. 27,0 27,1 Boynton, Janyce (Maart 2012). "Gefasiliteerde kommunikasie—watter skade kan dit doen: Bekentenisse van 'n voormalige fasiliteerder". Evidence-Based Communication Assessment and Intervention (in Engels). 6 (1): 3–13. doi:10.1080/17489539.2012.674680.
  28. 28,0 28,1 Burke, Michael (11 April 2016). "Hoe fasiliteerders woorde beheer wat in gefasiliteerde kommunikasie getik word sonder om dit te besef". Daily Orange (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Oktober 2019. Besoek op 11 Desember 2019.
  29. Burke, Michael (11 April 2016). "Dubbelpraatjie". Daily Orange (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 November 2019. Besoek op 11 Desember 2019.
  30. 30,0 30,1 Lilienfeld, S.O. "Die etiese plig om te weet: Gefasiliteerde kommunikasie vir outisme as voorbeeld van 'n tragiese saak". The Neuroethics Blog (in Engels). Emory Center For Ethics. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Julie 2019. Besoek op 11 Desember 2019.
  31. 31,0 31,1 Dillon, Kathleen M. (1993). "Gefasiliteerde kommunikasie, outisme en Ouija". Skeptical Inquirer (in Engels). 17 (3): 281–287.
  32. 32,0 32,1 Alferink, Larry A. (2007). "Opvoedkundige praktyke, bygelowige gedrag en "mite-geleenthede"". Scientific Review of Mental Health Practice (in Engels). 5 (2): 21–30.
  33. Palfreman, Jon (11 Mei 2012). "Die donker nalatenskap van GK". Evidence-Based Communication Assessment and Intervention (in Engels). 6 (1): 14–17. doi:10.1080/17489539.2012.688343.
  34. 34,0 34,1 Well, Judith (9 Maart 1994). "Fasilitering: Hoeveel van 'n helpende hand?". Jerusalem Post (in Engels). Jerusalem. p. 07.
  35. Wright, Pearce (11 Mei 1999). "Doodsberig: Hoe die laser ons wêreld verander het: Arthur Schawlow". The Guardian (in Engels). Londen, Engeland. p. 18. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Januarie 2020. Besoek op 12 Desember 2019.
  36. Gifford, Aaron (9 Oktober 2000). "Professor probeer nog steeds om sy metode te bevestig". The Post-Standard (in Engels). No. Final Edition. Syracuse, New York. p. B2.
  37. Celiberti, David (2010). "Fasiliteer dit: Deel 1 van 'n tweedelige onderhoud met Dr. James Todd". Science in Autism Treatment (in Engels). 7 (2).
  38. 38,0 38,1 38,2 Ballon, Diana (25 April 1992). "'n Sonstraal vir "Rain Man". 'n Nuwe tegniek om met outistiese kinders te kommunikeer, word deur skeptici met skeptisisme begroet - maar die anekdotiese getuienis is dwingend". The Globe and Mail (in Engels). Toronto, Ontario. p. D.8.
  39. Stengle, Bernice (5 September 1993). "Michael lewer 'n towerspel". St. Petersburg Times (in Engels). No. City Edition. St. Petersburg, Florida.
  40. Mostert, Mark (2014). "'n Aktivistiese benadering tot GK ontluisteren". Research and Practice for Persons with Severe Disabilities (in ~Engels). 39 (3): 203–210. doi:10.1177/1540796914556779.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  41. Spitz, Herman (3 Februarie 1997). Nie-bewuste bewegings: Van mistieke boodskappe tot gefasiliteerde kommunikasie (in Engels). Routledge. ISBN 978-0-805-82564-0. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 April 2015. Besoek op 12 Desember 2019.
  42. von Tetzchner, Stephen (25 Junie 2012). "Begrip van gefasiliteerde kommunikasie: Lesse van 'n voormalige fasiliteerder - Opmerkings oor Boynton, 2012". Evidence-Based Communication Assessment and Intervention (in Engels). 6 (1): 28–35. doi:10.1080/17489539.2012.699729.
  43. Boodman, Sandra G. (17 Januarie 1995). "Kan outistiese kinders bereik word deur 'gefasiliteerde kommunikasie'? Wetenskaplikes sê nee". The Washington Post. No. Final Edition. Washington, D.C. p. z01. Besoek op 12 Desember 2019.
  44. Brasier, L.L.; Wisely, John (18 Desember 2007). "Misbruikgevalle hang op 'n sleutelbord". McClatchy-Tribune Business News (in Engels). Washington, D.C. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 April 2015. Besoek op 12 Desember 2019.
  45. Dineen, Janice (21 Desember 1991). "Hoe die outistiese Chloe die mediese wêreld verstom het". Toronto Star (in Engels). No. SA2 Edition. Toronto, Ontario. p. A1.
  46. Brown, Molly T. (28 Julie 1992). "Die getikte stem help die nie-verbale kommunikeer". Buffalo News (in Engels). Buffalo, New York. p. C:1.
  47. "29-jarige leer tik en gestremdheid verdwyn". The Vancouver Sun (in Engels). No. 2* Edition. Vancouver, B.C. 24 Desember 1991. p. E22.
  48. Wolff, Jamey (3 November 1991). "Die woorde wat hulle nie kan sê nie [Brief]". The New York Times (in Engels). No. Late Edition (East Coast). New York, New York. p. A.10.
  49. Calculator, Stephen (Oktober 1999). "Kyk wie wys nou: Waarskuwings wat verband hou met die kliniese gebruik van gefasiliteerde kommunikasie". Language, Speech and Hearing Services in Schools (in Engels). 30 (4): 408–414. doi:10.1044/0161-1461.3004.408. PMID 27764351.
  50. Travers, Jason (September 2014). "Gefasiliteerde kommunikasie ontken mense met gestremdhede hul stem". Research and Practice for Persons with Severe Disabilities (in Engels). 39 (3): 195–202. doi:10.1177/1540796914556778. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  51. Cardinal, Donald (September 2014). "Die rypwording van gefasiliteerde kommunikasie: 'n middel tot onafhanklike kommunikasie". Research and Practice for Persons with Severe Disabilities (in Engels). 39 (3): 189–194. doi:10.1177/1540796914555581. Besoek op 13 Desember 2019. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  52. Oswald, Donald P. (September 1996). "Boek Resensie: Gefasiliteerde kommunikasie: Die kliniese en sosiale verskynsel. (Howard C. Shane) 1994". Journal of Behavioral Education (in Engels). 6 (3): 355–357. doi:10.1007/BF02110136. JSTOR 41824137.
  53. Cuff, John Haslett (19 Oktober 1993). "Televisie se "Prisoners of Silence: 'n Skokkende blik op outisme-navorsing". The Globe and Mail (in Engels). Toronto, Ontario. p. C.4.
  54. Singer, George (September 2014). "Bewysstandaarde: TASH, gefasiliteerde kommunikasie en die wetenskap-gebaseerde praktyke". Research and Practice for Persons with Severe Disabilities (in Engels). 39 (3): 178–188. doi:10.1177/1540796914558831. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  55. Dickerson, Brian (17 Maart 2008). "Brian Dickerson se kolom: 'n wettige gruwelvertoning skeur die familie van Oakland County uitmekaar". McClatchy-Tribune Business News (in Engels). Washington, D.C.
  56. Shane, Howard C. (September 1994). "'n Ondersoek na die rol van die fasiliteerder in "gefasiliteerde kommunikasie"". American Journal of SpeechLanguage Pathology (in Engels). 3 (3): 48–54. doi:10.1044/1058-0360.0303.48. {{cite journal}}: Onbekende parameter |coauthors= geïgnoreer (hulp)
  57. Twachtman-Cullen, Diane (Augustus 1997). 'n Passie om te glo (in Engels). Boulder, Colorado: Westview Press. ISBN 978-0-813-39098-7.
  58. Seebach, Linda (23 September 2008). "Bedrieërs tot die redding". Wall Street Journal (in Engels). No. Eastern Edition. New York, New York. p. A.27. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Januarie 2020. Besoek op 13 Desember 2019.
  59. Riggott, Julie (2005). "Pseudowetenskap in Outisme-behandeling: Help of Beseer die Nuus- en Vermaakmedia?". Scientific Review of Mental Health Practice (in Engels). 4 (1): 58–60.
  60. Kreidler, Marc (28 Apri 2016). "Syracuse, Appel, en Outisme" (in Engels). Skeptical Inquirer. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2019. {{cite web}}: Gaan datum na in: |date= (hulp)
  61. Spake, Amanda (31 Mei 1992). "Skeptici en Gelowiges; Die gefasiliteerde kommunikasie-debat". The Washington Post (in Engels). p. W22. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 November 2018. Besoek op 13 Desember 2019.
  62. Shane, Howard C., red. (Junie 1994). Gefasiliteerde kommunikasie: Die kliniese en sosiale verskynsel (in Engels). Singular Publishing Group. ISBN 978-1-565-93341-5.
  63. "Prisoners of Silence". FRONTLINE (in Engels). PBS. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Augustus 2019. Besoek op 13 Desember 2019.
  64. Koehler, Robert (19 Oktober 1993). "TV Resensie: 'Prisoners' Toets Outisme-tegniek". Los Angeles Times (in Engels). No. Home Edition. Los Angeles, California. p. 9.
  65. Goldman, Daniel (13 Julie 1993). "Nuwe behandelings vir outisme wek hoop en skeptisisme". The New York Times (in Engels). p. C.1. Besoek op 13 Desember 2019.[dooie skakel]
  66. Lilienfeld, Scott O. (Maart 2007). "Sielkundige behandelings wat skade veroorsaak". Perspectives on Psychological Science (in Engels). 2 (1): 53–70. CiteSeerX 10.1.1.531.9405. doi:10.1111/j.1745-6916.2007.00029.x. PMID 26151919.
  67. Margolin, K.N. (1994). "Hoe word gefasiliteerde kommunikasie beoordeel? Gefasiliteerde kommunikasie en die regstelsel". In Shane, Howard C. (red.). Gefasiliteerde kommunikasie: Die kliniese en sosiale verskynsel (in Engels). San Diego, CA: Singular Publishing. pp. 227–257. ISBN 978-1-565-93341-5.
  68. Sundstrom, Kathy (17 Oktober 2014). "Versorger: "Ek het verlief geraak": Ouma is skuldig aan onsedelike omgang". Sunshine Coast Daily (in Australiese Engels). Queensland, Australia. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Januarie 2020. Besoek op 13 Desember 2019.{{cite news}}: AS1-onderhoud: onerkende taal (link)
  69. Todd, James T. (13 Julie 2012). "Die morele verpligting om empiries te wees: Opmerkings oor Boynton se "Gefasiliteerde kommunikasie - watter skade kan dit doen: Bekentenisse van 'n voormalige fasiliteerder."". Evidence-Based Communication Assessment and Intervention. 6 (1): 36–57. doi:10.1080/17489539.2012.704738. Besoek op 13 Desember 2019.
  70. "AAC Resource Manual". Higher Education | University of Pretoria (in Engels). 13 Desember 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 Junie 2019. Besoek op 13 Desember 2019.
  71. "Outisme behandelings". The Star Academy (in Engels). 14 Februarie 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Desember 2019. Besoek op 13 Desember 2019.
  72. Philp, Rowan (22 Januarie 2012). "Pa se nagmerrie oor seksaanklag". TimesLIVE (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Desember 2019. Besoek op 13 Desember 2019.
  73. Brasier, L.L. (1 Junie 2015). "Oakland betaal Wendrows $ 2 miljoen vir vals seksbeskuldigings". freep (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Desember 2019. Besoek op 13 Desember 2019.