Vlag van Griekeland

Vlag van Griekeland

Vlag van Griekeland
Bynaam	(el) Η Γαλανόλευκη (af) Blou-en-wit (el) Η Κυανόλευκη (af) Siaan-en-wit
Gebruik	Nasionale vlag en vaandel
Verhouding	2:3 (en ook 7:12)
Goedgekeur	22 Desember 1978 (Vlootvaandel sedert 1822, nasionale vlag 1969–70; sedert 1978)
Ontwerp	Nege horisontale bane in wit en blou afgewissel met ’n wit Griekse kruis op ’n blou agtergrond in die skildhoek.

Die nasionale vlag van Griekeland, waarna algemeen verwys word as die Blou-en-wit (Grieks: Γαλανόλευκη, Galanólefki) of die Siaan-en-wit (Grieks: Κυανόλευκη, Kyanólefki), is op 22 Desember 1978 amptelik in gebruik geneem. Die vlag vertoon nege horisontale bane in wit en blou afgewissel met ’n wit Griekse kruis op ’n blou agtergrond in die skildhoek. Dit is een van die vyf amptelike simbole van dié land en die wit Griekse kruis op ’n blou agtergrond in die skildhoek verteenwoordig die Grieks-Ortodokse Kerk. Die blasoen (heraldiese beskrywing) van die vlag is asuur, vier bane in silwer; in die skildhoek ’n Griekse kruis. Die amptelike vlagverhouding is 2:3. Die vlag se blouskakering het in gebruik verander, insluitende helder- en donkerblou, laasgenoemde word sedert die laat 1960’s meer gebruik. Die vlag is op 13 Januarie 1822 vir die eerste keer deur die Eerste Nasionale Vergadering by Epidaurus in gebruik geneem.

Alhoewel die nege strepe geen amptelike betekenis het nie, verteenwoordig hulle volgens die gewildste interpretasie die lettergrepe van die frase Ελευθερία ή Θάνατος (“Vryheid of die Dood”): die vyf blou bane vir die lettergrepe in Ελευθερία en die vier wit bane vir dié in ή Θάνατος. Daar word ook gesê dat die totaal van nege bane die letters van die woord ελευθερία (“Vryheid”) verteenwoordig. Wit en blou verteenwoordig die Griekse hemel en meer se kleure.

Geskiedenis

Daar is onenigheid oor die oorsprong van vandag se nasionale vlag met die wit-en-blou streeppatroon. Elke deel daarvan, insluitend die kleure, kruis en streeppatroon kan na baie ou historiese elemente teruggespoor word; dit is egter moeilik om kontinuïteit te bepaal, veral aangesien daar geen rekord van die presiese rede agter die aanvanklike aanvaarding vroeg in 1822 gevind kan word nie. Die blou kleur is waarskynlik afgelei van die burgerlike vaandel van die Romeine (Ortodoks-Christelik, Grieks) van 1453–1793 in die Ottomaanse Ryk.

Historici het voorgestel dat die huidige vlag afgelei is van ’n vroeëre ontwerp, die byna identiese vlag van die magtige Kretiese Kallergis-familie. Hierdie vlag is gebaseer op hul wapenskild waarvan die patroon na bewering afgelei is van die veldteken van hul voorouers Nikephoros II Phokas (963–969) van die Bisantynse Ryk. Hierdie patroon (volgens moeilik verifieerbare beskrywings) het nege bane in wit-en-blou en ook ’n kruis in die linker boonste hoek ingesluit. Hoewel die gebruik van die afwisselende blou en wit – of silwer – bane op (verskeie eeue-oue) wapenskilde van die Kallergis goed gedokumenteer is, het geen afbeelding van hierdie beskrywing behoue gebly nie.

Die Oudheid en die Bisantynse Ryk

Vlae soos in vandag se tyd het nie in die Oudheid bestaan nie. Daar is in plaas van vlae ’n verskeidenheid embleme en simbole gebruik om elke staat aan te dui en is geverf op die hoplietskilde. Die naaste parallel aan moderne vlae was die vexillum-agtige baniere wat Griekse leërs gevoer het, soos die sogenaamde phoinikis, ’n rieprooi doek wat bo-aan ’n staf of spies gemonteer is aan ’n horisontale stok. Dit blyk geen patroon of versiering te gehad het nie.

Die Bisantyne het, soos die Romeine voor hulle, ’n verskeidenheid vlae en baniere gebruik hoofsaaklik om verskillende militêre eenhede aan te dui. Dit was gewoonlik vierkantige of reghoekige baniere met ’n aantal banierkoppe aan. Die prominentste onder die vroeë Bisantynse vlae was die labarum. In die afbeeldings van die middel en latere Ryk wat behoue gebly het, hoofsaaklik die Skylitzes, is die oorheersende kleure rooi en blou in horisontale bane met ’n kruis wat gewoonlik in die middel van die vlag geplaas is. Ander algemene simbole wat prominent op seëls vertoon is, was afbeeldings van Christus, die Maagd Maria en heiliges, maar dit het eerder persoonlike as familie- of staatsimbole verteenwoordig. Heraldiek in die Wes-Europese styl was egter nog onbekend tot die laaste eeue van die Ryk.

Nêrens word gepraat van ’n staatsvlag nie, tot die Spaanse atlas Conosçimiento de todos los reynos in die middel 14de eeu die vlag van “die Ryk van Konstantinopel” afbeeld as ’n tetragram-Sint Joriskruis in rooi op wit, van die regerende Palailogos-familie. Daarop is vier betas of pyrekvola (“brandswaarde”) in elke kwart van die vlag aangebring wat die keiserlike leuse van Βασιλεύς Βασιλέων Βασιλεύων Βασιλευόντων (“Koning der Konings Regerend oor die Regeerders”) verteenwoordig. Die tetragramkruisvlag, soos dit in die tweede en derde kwarte van die ontwerp voorkom, is goed gedokumenteer. In dieselfde Spaanse atlas word hierdie “eenvoudige” tetragramvlag aangedui as die “vlag van Salonika en “die ware Griekeland en Ryk van die Grieke (‘la vera Grecia e el imperio de los griegos’)”. Die gevierendeelde rangskikking wat die Sint Joriskruis insluit is slegs in die Spaanse atlas gedokumenteer, en voeg waarskynlik die wapenskild van Genua (wat Galata beset het) en dié van die Bisantynse Ryk saam, en is waarskynlik slegs in Konstantinopel vertoon. Pseudo-Kodinos het die gebruik van die “tetragramkruis” op die banier (phlamoulon) wat deur die vlootvaartuie vertoon is, opgeteken, terwyl die megas doux ’n beeld van die keiser op ’n perd vertoon het.

Ottomaanse tydperk

Die handelskip Panagia tis Hydras, gebou in 1793, wat die Grieks-Ottomaanse vlag vertoon

Agios Nikolaos (1797) en Poseidon (1815), onder eienaarskap van die gebrs. Anargyros van Spetses, wat variante van die Russiese vlag vertoon

Gedurende die Ottomaanse heerskappy is verskeie nieamptelike vlae deur die Grieke gebruik, wat gewoonlik gebruik gemaak het van die Bisantynse dubbelkoppige adelaar, die kruis, uitbeeldings van heiliges en verskeie leuses. Die Christelike Griekse sipahi-kavallerie wat deur die Ottomaanse Sultan aangestel is, mog hul eie, duidelik Christelike, vlag gebruik wanneer hulle in Epirus en Peloponnesos was. Dit het die klassieke blou kruis op ’n wit agtergrond, met ’n prent van Sint Joris wat die draak doodmaak daarop, en is van 1431 tot 1639 gebruik toe hierdie voorreg deur die Sultan ingeperk is. Soortgelyke vlae is deur ander plaaslike leiers gebruik. Die naaste aan ’n Griekse “nasionale” vlag gedurende die Ottomaanse oorheersing was die sogenaamde “Grieks-Ottomaanse vlag” (Γραικοθωμανική παντιέρα), ’n burgerlike vaandel wat Grieks-Ortodokse handelaars (oftewel handelaars van die Grieksoorheersde Ortodokse millet) op hul skepe mog vertoon, met rooi bane (die vir Ottomaanse Ryk) en blou (vir Ortodoksie). Ná die Verdrag van Küçük Kaynarca kon handelskepe in Griekse besit ook die vlag van Rusland vertoon.

Gedurende die Orlovopstand van 1769 is die historiese blou kruis op ’n wit agtergrond weer gebruik deur belangrike militêre leiers, soos Olga III, wat dit tot die opstand van 1821 gebruik het. Die het die gewildste vlag van die opstand geword en daar is gesê dat dit die nasionale vlag moet word. Die “omgekeerde” kleure, ’n wit kruis op ’n blou agtergrond, is ook gedurende die opstand as Griekse vlag gebruik. Hierdie ontwerp is blykbaar vroeër ook gebruik as ’n plaaslike simbool (’n soortgelyke vlag van die 16de of 17de eeu is naby Chania opgemerk).

Giannis Stathas, ’n militêre leier, het sedert 1800 ’n vlag op sy skip gebruik waarop ’n wit kruis op ’n blou agtergrond was. Die eerste vlag met dié ontwerp wat eindelik aanvaar is, is in 1807 in die Evangelistria-klooster in Skiathos ontwerp en gehys. Verskeie militêre leiers (insluitend Theodoros Kolokotronis en Andreas Miaoulis) het daar vergader vir beraadslaging en opstand, en hulle is deur die plaaslike biskop onder die vlag besweer.

Vlae van die rewolusie

Vlae gebruik deur verskeie admiraals van die Revolusionêre Vloot uit ’n manuskrip van 1823

Voor en gedurende die vroeë dae van die Griekse Onafhanklikheidsoorlog (1821–1829) is verskillende vlae ontwerp, voorgestel en gebruik: deur verskeie Griekse intellektuele in Wes-Europa, en deur plaaslike leiers, opperhoofde en streeksrade. Buiten die kruis het talle van die vlae afbeeldings van heiliges bevat, die feniks (wat die hergeboorte van die Griekse volk simboliseer), leuses soos “Vryheid of die dood” (Ελευθερία ή Θάνατος) of die bylbundelagtige embleme van die Genootskap van Vriende (Filiki Eteria), die geheime organisasie wat die opstand georganiseer het.

Aanname

Die ou landsvlag wapper steeds oor die ou parlementsgebou in Athene

Griekse onderwysers en gegradueerdes van die evangeliese skool Smirna met die Griekse vlag in 1878

Europese monargieë, bondgenote in die sogenoemde “Konsert van Europa”, was agterdogtig teenoor nasionale of sosiale rewolusionêre bewegings soos die Etaireia. Die Eerste Griekse Nasionale vergadering, byeengeroep in Januarie 1822, het gevolglik stappe onderneem om homself van die Etaireia se nalatenskap te distansieer en die ontluikende Griekeland uitgebeeld as ’n “gewone”, geordende volkstaat. Vervolgens is nie net die streeksrade vervang met ’n sentrale administrasie nie, daar is ook besluit om al die rewolusionêre vlae af te skaf en ’n universele landsvlag aan te neem. Die rede hoekom die bepaalde rangskikking (’n wit kruis op blou) gekies is in plaas van die meer gewilde blou kruis op ’n wit veld, bly onbekend.

Op 15 Maart 1822 het die voorlopige regering met die dekreet no. 540 die presiese patroon bepaal: ’n wit kruis op ’n blou (eenvoudig) vir die landsvlag; nege afwisselnd gekleurde bane met die wit kruis op ’n blou veld in die skildhoek vir die vlootvaandel; en blou met ’n blou kruis op ’n wit veld in die skildhoek vir die burgerlike vaandel (handelsvlag). Op 30 Junie 1828 is, deur ’n dekreet deur die goewerneur Ioannis Kapodistrias, die burgerlike vaandel verwyder en die kruis-en-strepe vaandel het die nasionale vaandel geword, gebruik deur beide vloot- en handelskepe.

Op 7 Februarie 1828 is die Griekse vlag vir die eerste keer internasionaal erken deur ’n amptelike groet van Britse, Franse en Russiese magte in Nafplio, die destydse hoofstad van Griekeland.

• 
  Griekse vlag op land, 1822 tot 1969 en 1975 tot 1978 soos goedgekeur deur die Eerste Nasionale Vergadering by Epidaurus
• 
  Nasionale vlag vir oorsese gebruik en as burgerlike vaandel, sedert 1978 die enigste nasionale vlag van Griekeland
• 
  Burgerlike vaandel, 1822 tot 1828
• 
  ’n Donker variant van die nasionale vlag, 1970 tot 1975

Historiese ontwikkeling

Die eerste amptelike bepalings vir die oorlogsvlag of vlootvaandel (gepubliseer op 3 Junie 1833)

Administrative flags of Greece (1934)

Ná die stigting van die Koninkryk Griekeland in 1832 het die nuwe koning, Otto, die koninklike wapen (’n skild in sy voorvaderlike Beierse patroon met ’n kroon op) in die middel van die kruis vir militêre vlae gevoeg (vir beide op land en ter see). Die dekreet van 4 (16) April 1833 het voorsiening gemaak vir verskeie maritieme vlae soos die oorlogsvlag of vlootvaandel (met ’n verhouding van 18:25), wimpel, koninklike vaandel (met ’n verhouding van 7:10) en burgerlike vaandel (d.w.s die vlootvaandel sonder ’n wapen).

In 1863 is die 17-jarige Deense prins Wilhelm tot Griekeland se nuwe koning verkies en hy het die naam George I aangeneem. Volgens ’n koninklike dekreet van 28 Desember 1863 is krone ingevoer op die verskeie vale pleks van die wapen. Soortgelyke reëlings is getref vir die koninklike vlae wat die wapen van die Huis van Sleeswyk-Holstein-Sonderburg-Glücksburg op ’n vierkantige weergawe van die nasionale vlag getoon het. ’n Vierkantige weergawe van die landsvlag met Sint Joris in die middel is op 9 April 1864 goedgekeur as die weermag se kleure. Die presiese vorm en gebruik van die vlae is bepaal deur ’n koninklike dekreet op 26 September 1867. Deur ’n nuwe koninklike dekreet op 31 Mei 1914 is die verskeie vlae van Griekeland en sy weermag verder gereguleer. Met hierdie dekreet is die vlag met die kroon goedgekeur as staatsvlag vir gebruik deur departemente, ambassades en staatsdienste, terwyl die seevlag (sonder die kroon) toegelaat is vir gebruik deur privaat persone.

Op 25 Maart 1924 is met die stigting van die Tweede Helleniese Republiek die krone van al die vlae verwyder. Op 20 Februarie 1930 is die nasionale vlag se verhouding bepaal as 2:3 en die arms van die kruise as “een vyfde van die vlag se breedte”. Die landweergawe van die nasionale vlag is gebruik deur departemente, ambassades en oor die algemeen deur al die staats- en militêre dienste, terwyl die seevlag gebruik is deur vloot- en handelskepe, konsulate en privaat burgers. Op 10 Oktober 1935 het Georgios Kondylis die monargie herstel. Met die dekreet van 7 November 1935 is die dekreet van 31 Mei 1914 heringestel.

Militêre diktatuur

Die wetlike bepalings het vir ’n betreklik lang tydperk onveranderd gebly. In 1967 het ’n nuwe verpligte wet (198) die verklaring van streeksvlagdae bepaal, maar nie die vlag gewysig nie. Op 18 Augustus 1969 is die seevlag egter tot die enigste nasionale vlag verklaar en op 18 Augustus 1970 is die vlagverhouding verander van 2:3 tot 7:12. Vlae wat deur departemente, ambassades en openbare geboue gebruik is, het die kroon in die middel getoon tot die amptelike afskaffing van die monargie op 1 Junie 1973 en die gebruik van die kroon is amptelik op 16 Julie dieselfde jaar gestaak.

Ná die herinstelling van demokrasie het die wet 48/1975 en die presidensiële dekreet 515/1975, wat albei op 7 Junie 1975 in werking getree het, die situasie hersien en die voormalige “landsvlag” as die enigste vlag van Griekeland aangewys en dat dit ook op see gebruik moes word. In 1978 is die situasie weer verander, toe die seevlag weer die enigste vlag van Griekeland geword het en al die vorige bepalings geskrap is.

• 
  Vlootvaandel, 1833 tot 1858
  Verhouding: 18:25
• 
  Vlootvaandel, 1858 tot 1862
  Verhouding: 2:3
• 
  Staatsvlag, 1863 tot 1924 en 1935 tot 1973
• 
  Vlootvaandel, 1863 tot 1924 en 1935 tot 1973
• 
  Enigste nasionale vlag, 1969 tot 1970
  Verhouding: 2:3
• 
  Enigste nasionale vlag, 1970 tot 1975
  Verhouding: 7:12

Teorieë oor die blou en wit kleure

Verskeie Griekse navorsers het probeer om ’n kontinuïteit in gebruik en betekenis van die kleure blou en wit deur die Griekse geskiedenis heen vas te stel.

Aangehaalde gebruike sluit in die patroon van blou en wit op die skild van Achilles, die skynbare verband van blou met die godin Atena, van Alexander die Grote se weermagbaniere, moontlike blou en wit vlae wat gedurende die Bisantynse tydperk gebruik is, vermeende wapens van keiserlike dinastieë en adellike families, uniforms, keiserklere, stamvaders se trone, ens., 15de-eeuse weergawes van die Bisantynse keiserlike embleme en natuurlik gevalle in gebruik tydens die Ottomaanse heerskappy en die Griekse rewolusie.

’n Aantal bronne beskryf sedert ten minste 1810 en deur die rewolusie heen ’n vlag wat bestaan uit agt horisontale bane afwisselend blou en wit wat deur Grieke as ’n seevlag gebruik is en wat ’n verband met die oorspronklike vlootvaandel suggereer.

Aan die ander kant merk die Groot Griekse Ensiklopedie in sy 1934-inskrywing oor die Griekse vlag op dat “baie dinge gesê is oor die oorsake wat tot hierdie bepalings vir die Griekse vlag gelei het, maar sonder historiese meriete”.

Vorige vlae

• 
  Ortodoks-Christelik, Grieks) handelsvlag, 1453 tot 1793
• 
  Hierdie ontwerp van die 14de eeu gedurende die Palaiologos, is die enigste bewese vlag van die Bisantynse Ryk
• 
  Vlag wat deur die Griekse sipahi’s van die Ottomaanse leër gebruik is, 1431 tot 1619
• 
  Burgerlike vaandel vir handelskepe in besit van Ottomaanse onderdane wat ook Grieks-Ortodoks was (Rum) millet, 1453 tot 1793
• 
  Burgerlike vlag en vaandel van die Prinsdom Samos, 1835 tot 1912
• 
  Vlag van die Republiek van die Sewe Eilande, 1800 tot 1807, die eerste outonome moderne Griekse staat
• 
  Nasionale vlag en vaandel van die Kretensiese Staat, 1898 tot 1913
• 
  Vlag van die Ikareense Vrystaat, 1912

Onafhanklikheidsoorlog

• 
  Vlagvoorstel vir Griekeland deur Rigas Feraios in sy manuskripte
• 
  Biskop Germanos van Patras seën die vlag van die Griekse rewolusionêres by die klooster Agia Lavra, deel van 'n gewilde verhaal oor die begin van die 1821-rewolusie, alhoewel dit nooit werklik gebeur het nie
• 
  Vlag wat deur rewolusionêre gebruik is van 1769 tot die vroeë stadiums van die Onafhanklikheidsoorlog

Rewolusievlae

• 
  Vlag van Griekeland soos voorgestel deur Rigas Velestinlis in 1797
• 
  Vlag van die Heilige Ring met feniks en leuse “uit die as is ek herbore”
• 
  Vlag van Alexander Ypsilantis
• 
  Vlag van die Areopagus van Oostelike Kontinentale Griekeland
• 
  Die vlag van Andreas Londos
• 
  Die vlag van Krokodeilos Kladas
• 
  Vlag van die Filiki Eteria met die letters van die leuse “Vryheid of die Dood”
• 
  Vlag van die Grieke van Thracië
• 
  Vlag van die Maniates
• 
  Gebruik in Thessalië, geskep deur Anthimos Gazis
• 
  Vlag van Hydra-eiland
• 
  Vlag van Spetses-eiland
• 
  Vlag van Kastellorizo-eiland
• 
  Vlag van Chalkidiki
• 
  Vlag van Athanasios Diakos
• 
  Vlag van die Militêr-Politieke Bestel van Samos

Ontwerp

Korrekte vertikale vertoon

Verkeerde vertikale vertoon

In 1978 is die seevlag as die enigste nasionale vlag aanvaar. Dit het ’n verhouding van 2:3. Die vlag word as oorlogs- en burgerlike vaandel op see en op land gebruik en het alle ander ontwerpe wat nog tot daardie tyd oorgebly het, vervang. Geen ander ontwerpe en wapens mag op die vlag vertoon word nie. Tot op hede is nog geen presiese spesifikasie vir die blou kleur van die vlag uitgereik nie. Gevolglik kan vlae in die praktyk wissel van ligte tot donkerblou. Die Griekse vlagdag is op 27 Oktober jaarliks.

Die ou landsvlag word nog by die ou parlementsgebou in Athene vertoon, waar die Nasionale Historiese Museum ook gehuisves is, en kan nieamptelik deur landsburgers vertoon word.

Konstruksietekening

Kleure

Die Griekse regering het geen amptelike spesifikasie van die blou kleur van die vlag nie. Gevolglik kom vlae van Griekeland in verskeie skakerings van blou voor. In die onlangse wetgewing oor die nasionale vlag word soos volg na die kleure verwys:

Die nasionale vlag van Griekeland is siaan en wit, dit bestaan uit nege (9) bane gelyk in wydte, waarvan vyf (5) siaan en vier (4) wit is sodat die onderste en boonste bane siaan is en die ander om die beur wit is

As gevolg van die gebruik van die woord ‘siaan’ (κυανός, Kyanos), wat ook ‘blou’ in Grieks kan beteken, bly die presiese skakering van blou onseker. Hoewel dit die gebruik van ’n ligter skakering van blou veronderstel, soos op die vlag van die Verenigde Nasies, is die kleure van die Griekse vlag geneig om donkerder te wees, veral gedurende die kolonelsregime van 1967–1974, met die uitsondering van die regeringsjare van koning Otto toe ’n baie ligte skakering van blou gebruik is. Gevolglik lê die besluit van die skakering van blou by die vlagmaker soos gesien kan word in die onderstaande tabel.

Wit			Blou			Bron	Jaar
Pantone	Heksadesimaal	CMYK	Pantone	Heksadesimaal	CMYK
Wit	#FFFFFF	0% - 0% - 0% - 0%	286 C	#005BAE	100% - 60% - 0% - 5%	Album des Pavillons	2000
Wit	#FFFFFF		285	#2175D8		Olimpiese Somerspele 2008-vlaghandleiding	2008
Wit	#FFFFFF		Reflex Blue	#004C98		Olimpiese Somerspele 2012-vlaghandleiding	2012

Vlagprotokol

Die Griekse paradevlag

Die gebruik van die Griekse vlag word gereguleer deur Wet 851. Die wet noem spesifiek die volgende:

• Die vlag moet, wanneer dit by die presidensiële paleis, die parlement, die departemente, ambassades en konsulate van Griekeland, skole, militêre kampe, en openbare en privaat skepe asook die vloot, vertoon word:

1. Van 8:00 tot sonsak vertoon word,
2. Aan ’n wit vlagpaal hang met ’n wit kruis op ’n wit sfeer aan die bopunt van die vlagpaal,
3. Geensins geskeur of beskadig wees nie. Indien die vlag beskadig is moet dit op eerbiedwaardige wyse verbrand word.

• Die vlag mag op sekere dae wat deur die departement van binnelandse sake gespesifiseer is, deur burgerlikes vertoon word, en ook tydens sport en ander soortgelyke gebeurtenisse.
• Wanneer die vlag vertikaal vertoon word, moet die skildhoek aan die linkerkant van die vlag wees van die aansig van die aanskouer af.
• Die vlag moet nooit:

1. Ontsier word deur daarop te skryf of deur beelde of simbole daarop aan te bring nie,
2. Gebruik word om ’n standbeeld te bedek nie. In daardie geval moet ’n kleed in die nasionale kleure gebruik word,
3. Uit vensters of balkonne vertoon word sonder die gebruik van ’n vlagpaal nie,
4. Vir kommersiële doelwitte gebruik word nie,
5. Gebruik word as logo vir enide maatskappy of organisasie, selfs nie by verskillende proporsies nie.

Die skildhoek moet altyd, in die geval dat die vlag oor ’n kis gedrapeer is, aan die regterkant van die oorledene se kop wees.

Vlagdae

Versierings vir Ochi-dag in Poros

Wet 851/1978 stel die algemene uiteensetting vir die spesifieke dae waarop die vlag gehys moet word. Vir nasionale vakansiedae geld dit landwyd, maar op plaaslike dae is dit slegs van toepassing op die gebiede waar die genoemde vakansiedag gevier word. Daarbenewens kan die vlag ook op dae van nasionale rou halfstok gehys word. Die Departement van Binnelandse Sake het die gesag om vlagdae te proklameer as dit nie reeds geproklameer is nie en die afkondiging van streekvlagdae berus by die verkose hoof van elke streekseenheid (vroeër prefekture).

Nasionale vlagdae in Griekeland

Datum	Naam	Rede
25 Maart	25 March	Herdenking van die datum waarop die Griekse onafhanklikheidsoorlog begin het.
28 Oktober	Ochi-dag (Geen dag)	Herdenking van die weiering om die Italiaanse ultimatum van 1940 te aanvaar.
17 November	Politegniese Dag	Herdenking van die politegniese opstand in Athene teen die militêre junta (skoolvakansie).

Hoewel 17 November nie ’n amptelike nasionale vakansiedag is nie, noem Presidensiële dekreet 201/1998 dat op die spesifieke dag eerbied aan die vlag betoon moet word.

Gebruik in die Republiek Siprus

Volgens die Republiek Siprus se grondwet geniet die gemeenskapsowerhede en hul instellings die reg om op vakansiedae die Griekse vlag (sowel as die vlag van Turkye) langs die vlag van Siprus te hys. Enige burger mag, sonder enige beperking, die Griekse of die Turkse vlag of albei, langs die vlag van Siprus hys.

Militêre vlae

Oorlogsvlae van die weer- en lugmag

Die oorlogsvlag (soortgelyk aan regimentskleure) van die weer- en lugmag is vierkantig met ’n wit kruis op ’n blou agtergrond. Op die weermag se oorlogsvlag word in die middel van die kruis Sint Joris getoon en op die lugmag se oorlogsvlag die aartsengel Migael.

In die weermag word vlae gewoonlik gevoer deur infanterie-, tenk en regimente van spesiale magte en bataljons, die Militêre Akademie Evelpidon, die Onderoffisiersakademie en die presidensiële wag tydens veldslae of parades.

• 
  Oorlogsvlag (regimentskleur) van die Helleniese Weermag
• 
  Lugmag en burgerlike lugvaandel, 1973 tot 1978

Vloot- en burgerlike vaandels

Die huidige vloot- en burgerlike vaandels is identies aan die nasionale vlag.

Die eenvoudige wit kruis op ’n blou veld-patroon word ook as die vlootvaandel gebruik en dit vorm ook die grondslag vir vlootrangvlae. Hierdie vlae word beskryf in hoofstuk 21 (artikels 2101–30) van die vlootvoorskrifte. ’n Vaandel word ook deur groter skepe van die Helleniese Kuswag getoon.

Eenhede van vloot- of kuswagpersoneel in parade toon die oorlogsvaandel pleks van die oorlogsvlag.

• 
  Vlootgeus van Griekeland
• 
  Vlootrangvlag van die Griekse eerste minister
• 
  Vlootrangvlag vir ’n volle admiraal
• 
  Kuswagvaandel, 1973 tot 1980

Ander uniformdienste

In die verlede is ’n oorlogsvlag toegeken aan die voormalige halfmilitêre Helleniese Gendarmerie, wat later saamgesmelt het met die stadspolisie om die Helleniese Polisie te vorm. Die vlag was soortgelyk aan die oorlogsvlag van die weermag, maar dit het Sint Irene in plaas van Sint Joris getoon.

Aangesien die Brandweerdiens en die Helleniese Polisie as burgerlike agentskappe beskou word, word aan hulle nie oorlogsvlae toegeken nie. Hulle gebruik eerder die nasionale vlag. Identiese reëls is vir die voormalige stadspolisie toegepas. Daar is onlangs egter ’n oorlogsvlag aan die Polisieakademie toegeken en hulle het op Onafhanklikheidsdag, 25 Maart 2011, vir die eerste keer met hierdie vlag geparadeer. Die vlag is soortgelyk aan die weermag se oorlogsvlag, maar Sint Joris is vervang met Artemius van Antiogië.

Vlag van die staatshoof

Die presidentsvlag word tans deur die presidensiële besluit 274/1979 voorgeskryf.

• 
  Vlag met die monogram van koning Otto van Griekeland, 1833 tot 1862
• 
  Koninklike standaard van Griekeland, 1833 tot 1858
• 
  Koninklike standaard van Griekeland, 1858 tot 1862
• 
  Koninklike standaard van Griekeland, 1863 tot 1913
• 
  Vlag van koning George I van Griekeland, 1863 tot 1913
• 
  Vlag van koning Konstantyn I van Griekeland in sy hoedanigheid as ’n veldmaarskalk, 1914 tot 1917 en 1920 tot 1922
• 
  Vlag van die president van Griekeland, 1924 tot 1935
• 
  Koninklike standaard van Griekeland, 1936 tot 1973
• 
  Vlag van die president van Griekeland, 1973 tot 1974
• 
  Vlag van die president van Griekeland, sedert 1979

Gebruik van die dubbelkoppige adelaar

Die dubbelkoppige adelaar was die simbool van die Palaiologos-dinastie

Een van die mees herkenbare en geliefde Griekse simbole, die dubbelkoppige adelaar, is nóg deel van die moderne Griekse vlag nóg wapen (hoewel dit amptelik deur die Griekse weermag, die Kerk van Griekeland, die Sipriotiese Nasionale Garde en die Kerk van Siprus gebruik word en in 1926 in die Griekse wapen opgeneem is.)

• 
  Vlag van die Grieks-Ortodokse Kerk
• 
  Vlag van die Outonome Republiek Noord-Epirus
• 
  Vlag van die Generale Staf van die Helleniese Weermag

Bronnelys

• (el) Mazarakis-Ainian, Ioannis. Η Ιστορία της Ελληνικής Σημαίας. Nikosia, Siprus: Kulturele Stigting van die Bank van Siprus. 1996.
• (el) I. Nouchakis, Η Σημαία μας (Ons vlag), Athene 1908.

Eksterne skakels

• (en) Griekeland op Flags of the World.
• (en) "Flag of Greece". Encyclopædia Britannica. Besoek op 5 Junie 2025.