Vlag van Finland
 |
|
| Bynaam | (fi) Suomen lippu (fi) Siniristilippu (sv) Finlands flagga (sv) blåkorsflagga |
|---|---|
| Gebruik | Burgerlike vlag en vaandel  |
| Verhouding | 11:18 |
| Goedgekeur | 28 Mei 1918[1] |
| Ontwerp | ’n Blou Skandinawiese kruis op ’n wit veld. Die vertikale arm van die kruis is in die rigting van die vlagpaal verskuif. |
.svg) |
|
| Bynaam | Staatsvlag |
| Gebruik | Staatsvlag en -vaandel  |
| Verhouding | 11:18 |
| Goedgekeur | 1978 |
| Ontwerp | ’n Seeblou Skandinawiese kruis op ’n wit veld met ’n reghoekige wapenskild (in die kleure goud en silwer op rooi) in die middel van die kruis. Die vertikale arm van die kruis is in die rigting van die vlagpaal verskuif. |
 |
|
| Bynaam | Swawelstertstaatsvlag |
| Gebruik | Oorlogsvlag en Vlootvaandel  |
| Verhouding | 11:19 |
| Goedgekeur | 1978 |
| Ontwerp | ’n Seeblou Skandinawiese kruis op ’n wit veld met ’n reghoekige wapenskild (in die kleure goud en silwer op rooi) in die middel van die kruis, swawelstert Afmetings: 4:3:4 (vertikaal) 5:3:6:5 (horisontaal). Die vertikale arm van die kruis is in die rigting van die vlagpaal verskuif. |
 |
|
| Bynaam | Presidentsvlag |
| Gebruik | Ander  |
| Verhouding | 11:19 |
| Goedgekeur | 1918 |
| Ontwerp | ’n Seeblou Skandinawiese kruis op ’n wit veld met ’n reghoekige wapenskild (in die kleure goud en silwer op rooi), swawelstert, met die vryheidskruis in die skildhoek (in die kleure goud op blou). Die vertikale arm van die kruis is in die rigting van die vlagpaal verskuif. |
 |
|
| Bynaam | Vlootvaandel |
| Gebruik | Ander |
| Verhouding | 1:1 |
| Goedgekeur | 1918 |
| Ontwerp | ’n Wit veld met die wapenskild in die middel |
Die nasionale vlag van Finland (Fins: Suomen lippu; Sweeds: Finlands flagga) is op 28 Mei 1918 amptelik in gebruik geneem. In Fins word na die vlag ook as Siniristilippu en in Sweeds as blåkorsflagga (albei beteken “bloukruisvlag”) verwys. Die vlag vertoon ’n seeblou Skandinawiese kruis op ’n wit veld. Die vertikale arm van die kruis is in die rigting van die vlagpaal verskuif volgens die patroon van die ander Skandinawiese vlae. Die Skandinawiese kruis verteenwoordig Christenskap.[2][3][4][5][6]
Die staatsvlag toon ’n wapenskild in die middel, maar dit is andersins identies aan die burgerlike vaandel. Die swawelstertstaatsvlag word deur die weermag gebruik. Die presidentsvlag is identies aan die swawelstertstaatsvlag, maar dit toon in die skildhoek die kruis van vryheid waarvan die Finse president as hoofmeester dien. Net soos die vlag van Swede is die vlag van Finland geskoei op die Skandinawiese kruis. Dit is na Finse onafhanklikheidwording van die Russiese Ryk aanvaar, toe baie Patriotiese Finne ’n unieke vlag vir hul land wou hê, maar sy ontwerp dateer uit die 19de eeu. Daar word gesê dat die blou kleur die land se duisende mere en die lug verteenwoordig, met wit vir die sneeu wat die land in die winter bedek. Hierdie kleurkombinasie is ook oor eeue heen in verskeie Finse provinsiale, militêre en munisipale vlae gebruik.
Ontwerp
[wysig | wysig bron]
Die Finse vlag het die volgende tegniese ontwerp:
.svg)
Grootte
[wysig | wysig bron]Volgens die Finse reg is die verhouding van die vlag 11:18, wat baie naby aan die goue snit is. Die swawelstertstaatsvlag is een eenheid langer en die sterte is vyf eenhede lank. Die spitswydte van die blou kruis is drie maateenhede wat dit ’n vertikale verhouding van 4:3:4 en ’n horisontale verhouding van 5:3:10 gee. Wanneer dit aan ’n vlagpaal gehys word, is die aanbeveling dat die vlag se wydte gelyk is aan een sesde van die hoogte van die vlagpaal.
Kleure
[wysig | wysig bron]Die kleure vir die staatsvlag is in 1995 as CIE 1931 en CIE 1976-standaarde bepaal, asook as die Natuurkleurstelsel (Sweedse standaard SS 01 91 22) en in die Pantonestelsel soos volg:
Kleurskema |
Blou | Rooi | Geel |
|---|---|---|---|
| CIE (x, y, Y) | 0.1856, 0.1696, 5.86 | 0.576, 0.312, 10.9 | 0.486, 0.457, 45.7 |
| CIE (L*, a*, b*) | 29.06, 7.24, −36.98 | 39.4, 59.0, 29.6 | 73.4, 14.8, 79.0 |
| Natuurkleurstelsel (SS 01 91 22) | 4060-R90B | 1090-Y90R | 0080-Y204 |
| Pantone | 294 C | 186 C | 123 C |
| sRGB (benadering) | 24, 68, 126 | 181, 28, 49 | 237, 167, 0 |
| * Afdeling 3 van die bron geen vir die CIE-waarde illuminant D65 en meetgeometrie d/2°[7] | |||
Daar is geen amptelike RGB-definisie vir die kleure nie omdat die toonskaal te klein is. Die benaderde kleure in sRGB vanaf die CIE L*a*b*-kleure word in die tabel hierbo weergegee. Die geel lê in werklikheid buite die sRGB-kleurruimte. Die blou word “seeblou” genoem wat ’n donker tot medium blou is. Dit is nie ’n baie donker vlootblou nie en ook nie ’n helder groenerige blou soos turkoois of siaan nie. Dit kan vervang word met die heraldiese tinktuur van asuur. Persone wat die vlag wil herskep kan die hex-kleur #002F6C gebruik. Die RGB-waarde wat van die Pantone (294 C) afgelei is, t.w. 0-47-108 is ook naby aan die korrekte kleur.[8]
Rooi en geel word gebruik in die wapenskild wat op die staatsvlag vertoon word.
Geskiedenis
[wysig | wysig bron]Voorgeskiedenis
[wysig | wysig bron]Van die 1150’s tot in 1809 was Finland ’n integrale deel van die Sweedse Ryk, waarvolgens die vlag van Swede – ’n blou veld met ’n geel Skandinawiese kruis – ook oor Finland gewapper het. Tydens die Finse Oorlog het die Russiese Ryk Finland verower en met die Vrede van Fredrikshamn moes Swede Finland aan Rusland oorhandig. In dieselfde jaar is die Groothertogdom Finland gestig.[9]
Groothertogdom Finland
[wysig | wysig bron]
Die Groothertogdom Finland het nie ’n amptelike vlag op sy eie gehad nie, maar verskillende soorte vlae is vir verskillende geleenthede gebruik. In die 1860’s is in die Dieet van Finland oor ’n amptelike vlag gedebatteer, maar daar is nooit een goedgekeur nie.[10] Die vlag van Rusland was Finland se amptelike vlag tot en met sy onafhanklikwording.[11]
In 1812 is ’n amptelike vlag op see gekies vir regeringsgebruik. Dit was ’n wit vlag met die vlag van Rusland in die skildhoek en ’n kompasroos in die middel. In 1883 is dit vervang met ’n blou-kruis-vlag met die kompasroos in die skildhoek. ’n Posdiensvlag (’n wit vlag met die Russiese vlag in die skildhoek en ’n poshoring in die middel) is ook in die Groothertogdom gebruik, saam met ’n handelsvlag (’n blou vlag met die Russiese vlag in die skildhoek en die doeane-agentskap se embleem in die middel).
Op 3 Oktober 1821 is Finse skepe toegelaat om die Russiese vlag sonder toestemming te hys; oorspronklik was daar geen bepalings oor handelsvlae nie. Wit-blou-rooi-vlae met die Russiese vlag in die skildhoek is ook gebruik. Later is ses- en negebaanvlae met die kleure van die Russiese vlag twee of drie keer op ook in ’n mate gebruik.[12]
’n Blou vlag soortgelyk aan die huidige vlag van Finland is in 1861 vir die eerste keer gebruik deur die seiljagklub Nyländska Jaktklubben, versier met die wapen van Uusimaa in die skildhoek. Dit is geïnspireer deur die soortgelyke vlag van die Neva-seiljagklub. Die vlag van die seiljagklub is in 1890 deur die senaat goedgekeur, nadat die Sweedssprekende Östra Nylands Segelförening die vlag van Swede aangeneem het.[13]
Aan die einde van die 19de eeu is vlae met die Finse wapenskild op gebruik tydens nieamptelike geleenthede soos private landgoedere en betogings. By amptelike geleenthede is veral die Russiese wit-blou-rooi driekleur gebruik.[14]
Die Groothertogdom Finland het aan die Olimpiese Somerspele 1908 in Londen en die Olimpiese Somerspele 1912 in Stockholm met sy eie span deelgeneem. Tydens die 1908-openingseremonie het die Finse span laaste en bloot met ’n karton en die woord “Finland” op ingestap.[15] Tydens die 1912-openingseremonie het hulle onder ’n nasionale kentekenvlag van ’n Sweedssprekende vrouegimnastiekkluber uit Helsinki ingestap, terwyl tydens die medaljeseremonies vir die Finse atlete die Russiese vlag met ’n wit-blou wimpel op wat lees “Finland” gehys is.[16]
Ontstaan van die huidige vlag
[wysig | wysig bron]
Die eerste “vlag van Finland”, sover bekend, is in 1848 vertoon saam met die sing van die volkslied, die Maamme. Die motief vir daardie vlag was die Finse wapenskild, omring deur lourierblare, op ’n wit veld.
Die huidige bloukruisontwerp is vir die eerste keer in Finland gebruik deur die Nyländska Jaktklubben, ’n seiljagklub wat in 1861 in Helsinki gestig is. Saam met die blou kruis op die wit veld het die seiljagklub die wapenskild van die provinsie Uusimaa met ’n kroon daaroor en twee gekruisde takke in die skildhoek bevat. Buiten die posisie van die kruis was die vlag soortgelyk aan dié van die St. Petersburg-seiljagklub wat in die vorige jaar gestig is. Die ontwerp kan teruggespoor word na die vaandel van die Russiese Vloot wat ’n blou Sint Andreaskruis op ’n wit veld gebruik. Gedurende die Krimoorlog het Finse handelskepe wat deur die Brits-Franse vloot gevang is, die vlag van Sint Joris vertoon, wat gebaseer was op die vlag van die Russiese doeanediens. In hierdie variant was die kruis dunner as in die moderne vlag en sy verhouding was 1:1. ’n Ander bloukruisvlag is in 1861 amptelik aanvaar vir die gebruik deur privaat vaartuie.
In 1910 het die Russiese owerhede, in verband met die Russifisering van Finland, verklaar dat ’n Russiese vlag in die skildhoek gevoeg moet word. Dit het egter teenstand ontlok; hierdie vlag is bespot as die “slawevlag” (orjalippu) en die meeste Finne het geweier om dit te vertoon. In plaas daarvan is ’n vaantjie (’n driehoekige vlag) sonder hierdie byvoeging vertoon en op dié manier is die besluit rakende die vlag omseil.
Die staatsvlag is in 1922 nog verder gewysig toe die kroon verwyder is en weer in 1978 toe die skildvormige wapenskild in ’n reghoekige vorm verander is.
Vlagvoorstelle
[wysig | wysig bron]
Kort ná Finland se onafhanklikwording in 1917 is ’n kompetisie geloods vir die ontwerp van ’n Finse vlag. Verskeie ontwerpe is ingedien. In terme van kleure kon die inskrywings hoofsaaklik in twee kategorieë gedeel word – een met rooi en geel wat van die Finse wapenskild kom, en die ander met blou en wit soos wat die vlagkleure vantevore reeds was.
Een inskrywing se ontwerp het die kruis van die Orde van die Dannebrog bevat, maar met ’n geel kruis op ’n rooi veld. ’n Ander ontwerp het diagonale blou en wit bane gehad, maar het kritiek ontlok deurdat dit skynbaar eerder voor ’n barbierswinkel gebruik sou kon word as om ’n nuwe onafhanklike land te verteenwoordig. Akseli Gallen-Kallela het ’n soortgelyke kruisvlag voorgestel, maar met die kleure omgeruil (’n wit kruis op ’n blou veld) maar dit sou te na aan die Sweedse vlag en die destydse Griekse vlag lyk. Eindelik het die kunstenaars Eero Snellman en Bruno Tuukkanen die finale vorm van die vlag gespesifiseer. Volgens tradisie is die vlag gebaseer op ’n ontwerp deur die digter Zachris Topelius wat uit ongeveer 1860 dateer.[17]
In Zachris Topelius se gedig Finlands flagga (“Finland se Vlag”), verskyn op 15 Junie 1863 in Helsingfors Tidningar, verwys hy onder andere na[18]
| Sweeds | Afrikaans |
|
Från vintersnö |
Van wintersneeu |
-
Vlag van die Keiserlike Alexander-universiteit -
Olavinlinna in Savonlinna, Finland, rondom 1875. Aan die kasteel se vlagpaal wapper ’n nieamptelike vlag van die Russiese Ryk sowel as die wapen van die Groothertogdom Finland. -
Tydelike handelsvlag wat deur die Senaat van Vaasa bevestig is -
Twee weergawes van ’n verwerpte ontwerp -
Vlagvoorstelle vir Finland -
Vlagvoorstelle vir Finland
Vorige vlae
[wysig | wysig bron]-
Vlag Finland in die Sweedse Ryk, 1150’s tot 1620 -
Vlag van Finland in die Sweedse Ryk, 1620 tot 1809 -
Die vlag van Rusland was die amptelike vlag van die Groothertogdom Finland, 1809 tot 1917 -
’n Variant van die Finse handelsvlag, 1809 tot 1821 -
Die jagvaandel wat gebruik is deur die Nyländska Jaktklubben, 1861 tot 1900 -
’n Variant van die Finse handelsvlag wat gebruik is deur die Sweedssprekende bevolking, 1905 -
’n Variant van die Finse handelsvlag wat gebruik is deur die Finssprekende bevolking -
Tydelike staatsvlag van Finland, Desember 1917 tot Mei 1918 -
Vlag van Finland, 1918 tot 1920 -
Staatsvlag van Finland, 1918 tot 1920 -
Militêre vlag van Finland, 1918 tot 1920 -
Vlag van die Finse regent, 1918 tot 1919 -
Staatsvlag van Finland, 1920 tot 1978 -
Militêre vlag van Finland, 1920 tot 1978 -
Presidentsvlag van Finland, 1920 tot 1944 en 1946 tot 1978 -
Presidentsvlag van Finland, 1944 tot 1946 -
Vlieëniersvlag van Finland, 1919 tot 1920 -
Vlieëniersvlag van Finland, 1920 tot 1978 -
Handelsvlag van Finland, 1919 tot 1920 -
Handelsvlag van Finland, 1920 tot 1978 -
Posdiensvlag van Finland, 1918 tot 1939 -
Posdiensvlag van Finland, 1939 tot 1978
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
Vlagprotokol
[wysig | wysig bron]Gebruik
[wysig | wysig bron]
Die Finse vlag word in drie hoofvariante gebruik. Die gewone nasionale vlag word gebruik deur al die burgers, organisasies, munisipaliteite en streke. Enigeen word toegelaat om die nasionale vlag te wapper wanneer hulle dit ook al as gepas ag.[19][20] Die reghoekige staatsvlag word gebruik deur instansies van die Finse nasionale en provinsiale regerings, die katedraalkapittels van die twee nasionale kerke (Evangelies en Ortodoks) en nievlootvaartuie van die staat.[20]
Die swawelstertstaatsvlag, wat ook die vlootvaandel is, word deur die Finse verdedigingsmagte gebruik. Die presidentsvlag en die beveltekens van die minister van verdediging, hoof van verdediging en bevelvoerder van die Finse Vloot word slegs deur die betrokke persone gebruik.
Al die openbare instansies sowel as die meeste privaat burgers en maatskappye hys die vlag op amptelike vlagdae. Benewens die amptelike vlagdae is daar sowat tien nieamptelike maar algemene vlagdae wat waargeneem word. Behalwe vir vlagdae word oor die algemeen geen vlae of korporatiewe vlae gehys nie. Die amptelike vlagdag word op Midsomerfees (Juhannus) gevier.
Die Finse vlag word om 08h00 gehys en teen sononder gestryk, maar nie later as 21h00 nie. Op Onafhanklikheidsdag word die vlag tot op 20h00 gewapper, ongeag die donker. Ná groot nasionale ongelukke kan die minister van binnelandse sake aanbeveel dat die vlag in die hele land halfstok gehys word.[21]
Dit is ’n besondere gebruik in Finland om die vlag tydens Midsomer van 18h00 op Midsomeraand tot 21h00 op Midsomerdag te laat wapper. Dit simboliseer die feit dat die duisternis op Midsomerfees nie na enige deel van Finland kom nie. Midsomerfees is ook die amptelike dag van die Finse vlag.[22]
Ander reëls
[wysig | wysig bron]Volgens Finse wette is dit verbode om die vlag te skend of om dit op ’n oneerbiedige wyse te gebruik. Dit is ook onwettig om ’n vlag sonder toestemming van die vlagpaal te verwyder. Skuldiges kan ’n boete opgelê word vir ontering van die vlag.[20]
Finse wette verbied ook die gebruik van die presidentsvlag of die staatsvlag sonder toestemming, asook die toevoeging van enige bykomende simbole tot die vlag. ’n Vlag met verskillende kleure of geometrie as wat die wette voorskryf, mag ook nie verkoop word nie. Dit word gesien as oortredings van die vlagregulasies wat tot ’n boete kan lei.[20]
Daar is ook algemene reëls oor hoe om die vlag met eerbied te gebruik. Die vlag moet nie vuil of beskadig wees nie. Die vlag mag nie aan die grond raak nie. Wanneer die vlag gewas is moet dit binnenshuis gedroog word. ’n Vlag wat verweer is moet weggedoen word deur dit te verbrand (hoewel nie met die bedoeling om dit oneer aan te doen nie), of deur dit in klein stukke te sny sodat dit nie as dele van die vlag herken kan word nie. Die vlag moet nie in die grond of die see begrawe word nie (insluitend om dit in die rommel te gooi).
In Finland is die amptelike term wanneer die vlag halfstok gehys word suruliputus (“rou deur te vlag”). Dit word uitgevoer deur die vlag kort tot sy volle hoogte te hys en dit dan te laat saak tot sowat een derde van die vlagpaal se hoogte. Aan vlagpale teen mure of bo-op dakke word die middel van die vlag tot in die middel van die vlagpaal se hoogte gehys. Wanneer die vlag van sy halfstokposisie gestryk word, word dit kort tot volle hoogte gehys, voordat dit volledig laat saak word.[23]
Tradisioneel wapper privaat wonings en woonstelhuise die landsvlag halfstok op die dag van die dood van ’n inwoner en die vlag bly halfstok tot sononder of 21h00, afhangende wat eerste kom. Vlae word ook halfstok gehys op die begrafnisdag, met die uitsondering dat die vlag volstok gehys moet word nadat die begrafnis plaasgevind het.
Vlae word ook halfstok gehys by regeringsagentskappe en ambassades wêreldwyd op nasionale roudae en “die hele nasie word gevra om aan te sluit”. Hierdie dae is die afsterwe van voormalige of dienende presidente van Finland, sowel as beduidende katastrofiese gebeurtenisse soos die nasleep van die Indiese Oseaan-aardbewing en -tsoenami van 2004, 2011-aanvalle in Noorweë en belangrike nasionale gebeure soos die Konginkangas-busongeluk in 2004 en die skoolskietvoorvalle van Jokela en Kauhajoki.
In die verlede is vlae halfstok gehys op die Herdenkingsdag vir Gevalle Soldate wat op die derde Sondag van Mei gehou word. Oorspronklik is die vlag soggens volstok gehys, van 10h00 tot 14h00 halfstok gehys en vir die res van die dag weer volstok gehys. In 1995, met die 50ste herdenking van die Tweede Wêreldoorlog se einde, is die tradisie om die vlag halfstok te hys gestaak en die vlag word op die gewone manier volstok gehys.
Vlagdae
[wysig | wysig bron]
In Finnland is daar sowel amptelike as genaturaliseerde vlagdae.[24][25][26]
Op amptelike vlagdae, wat ook wettiglik bepaal is, moet by openbare geboue die Finse vlag gehys word. Dit is op die volgende dae van toepassing:[24]
| Datum[27] | Afrikaanse naam | Finse naam[28] | Sweedse naam[29] | Opmerkings |
|---|---|---|---|---|
| 28 Februarie | Kalevala-dag, Dag van Finse kultuur | Kalevalan päivä of suomalaisen kulttuurin päivä | Kalevaladagen of den finska kulturens dag | Op hierdie dag in 1835 het Elias Lönnrot die voorwoord van die eerste Kalevala-uitgawe onderteken. |
| 1 Mei | Werkersdag | vappu | första maj | Dag van Finse werk |
| Tweede Sondag in Mei | Moedersdag | äitienpäivä | morsdagen | |
| 4 Junie | Vlagdag van die Finse Verdedigingsmagte | puolustusvoimain lippujuhlan päivä | försvarets fanfest | Geboortedag van Carl Gustaf Emil Mannerheim, Maarskalk van Finland |
| Saterdag tussen 20 en 26 Junie | Midsomerfees | juhannus | midsommardagen | Die geleentheid word ook as die Dag van die Finse Vlag gevier. Die vlag word op Midsomeraand om 18:00 gehys en wapper deur die nag tot 21:00 die volgende dag. |
| Tweede Sondag in November | Vadersdag | isänpäivä | farsdagen | |
| 6 Desember | Onafhanklikheidsdag | itsenäisyyspäivä | självständighetsdagen | Die Finse onafhanklikheidsverklaring is op 6 Desember 1917 aangeneem |
| Beweeglik | Dae waarop Finland ’n parlementêre, presidensiële, plaaslike, Europese parlementsverkiesing of ’n referendum hou | |||
| Beweeglik | Inhuldigingsdag van die President van die Finse Republiek | presidentin virkaanastumispäivä | den dag då republikens president tillträder sitt ämbete | 1 Februarie of 1 Maart al om die ses jaar |
Daarbenewens word die Finse vlag tradisioneel op die volgende genaturaliseerde vlagdae gehys, maar dit is nie verpligtend nie. Dit is op die volgende dae van toepassing:[30]
| Datum | Afrikaanse naam | Finse naam | Sweedse naam | Opmerkings |
|---|---|---|---|---|
| 5 Februarie | Runeberg-dag | Runebergin päivä | Runebergsdagen | Geboortedag van die nasionale digter Johan Ludvig Runeberg |
| 19 Maart | Minna Canth-dag, Dag van Egalisme | Minna Canthin päivä of tasa-arvon päivä | Minna Canth-dagen of jämställdhetsdagen | Geboortedag van die romanskrywer en dramaturg Minna Canth |
| 9 April | Mikael Agricola-dag, Dag van die Finse taal | suomen kielen päivä | Mikael Agricoladagen of finska språkets dag | Op hierdie dag is Mikael Agricola, die stigter van die literêre Finse taal, oorlede en Elias Lönnrot, ’n versamelaar van folklore, gebore. |
| 27 April | Nasionale Veteranedag | kansallinen veteraanipäivä | nationella veterandagen | Die Tweede Wêreldoorlog het op 27 April 1945 in Finland geëindig. |
| 9 Mei | Europag | Eurooppa-päivä | Europadagen | Die Finse Departement van Binnelandse Sake het aanbeveel dat op hierdie dag die vlag van Europa langs die Finse vlag gehys word.[31] |
| 12 Mei | Dag van Finse Identiteit | J.V. Snellmannin päivä of suomalaisuuden päivä | Snellmansdagen of finskhetens dag | Geboortedag van die staatsman Johan Vilhelm Snellman |
| Derde Sondag in Mei | Gedenkdag | kaatuneitten muistopäivä | de stupades dag | ’n Gedenkdag vir almal wat in Finse oorloë, gevegsagtige pligte of vredesoperasies gesneuwel het, beide tydens gevegte en nadat hulle gestaak is, insluitende diegene wat tereggestel is of as krygsgevangene gesterf het. |
| 6 Julie | Eino Leino-dag, Dag van Somer en Digkuns | Eino Leinon päivä of Runon ja suven päivä | Eino Leinodagen of diktens och sommarens dag | Geboortedag van die digter Eino Leino |
| Laaste Sondag in Augustus | Finse Natuurdag | Suomen luonnon päivä | den finska naturens dag | |
| 1 Oktober | Miina Sillanpää-dag, Dag van Burgerlike Deelname | Minna Sillanpään päivä of kansalaisvaikuttamisen päivä | Miina Sillanpää-dagen of medborgarinflytandets dag | Die datum herdenk die verklaring van algemene stemreg in Finland op 1 Oktober 1906.[32] |
| 10 Oktober | Aleksis Kivi-dag, Dag van Finse Letterkunde | Aleksis Kiven päivä of suomalaisen kirjallisuuden päivä | Aleksis Kividagen of den finska litteraturens dag | Geboortedag van die nasionale skrywer Aleksis Kivi |
| 24 Oktober | Verenigde Nasies-dag | Yhdistyneiden kansakuntien päivä | FN-dagen | Die Verenigde Nasies het sy bedrywighede op 24 Oktober 1945 begin. |
| 6 November | Dag van Sweedse Kultuur | ruotsalaisuuden päivä | svenska dagen | Val saam met die Gustav II Adolf-dag in Swede.[33] |
| 20 November | Kinderdag | lapsen oikeuksien päivä | barnkonventionens dag | Die verklaring van die Kinderregte is deur die Verenigde Nasies op 20 November 1959 aangeneem. |
| 8 Desember | Jean Sibelius-dag, Dag van Finse Musiek | Jean Sibeliuksen päivä of suomalaisen musiikin päivä | Jean Sibeliusdagen of den finländska musikens dag | Geboortedag van die Finse komponis Jean Sibelius. |
Daarbenewens beskik die Sami en Ålanders oor hul eie vlagdae vir hul eie amptelike vlae.
Seiljagklubvaandels
[wysig | wysig bron]’n Finse besonderheid is dat enige in Finland geregistreerde seiljagklub aansoek mag doen vir die gebruik van ’n amptelik vir seiljagte goedgekeurde vlag met die klubembleem. So ’n vaandel sal die burgerlike vaandel met ’n wit kruis wees, 3⁄5 van ’n eenheidwyd, op die blou kruis en met die klubembleem in die skildhoek. Die meeste seiljagklubs deel hierdie vaandels aan hul lede uit en hulle word wyd gebruik, maar dit word aanbeveel om hulle buite Finse waters nie te gebruik nie om verwarring te voorkom.[verwysing benodig] Die seiljagklubvaandel is egter geldig selfs vir amptelike internasionale gebruik.[20]
-
Tydelike handelsvlootvaandel “Vlag van Sint George”, gebruik tydens die Krimoorlog, 1853 tot 1856 -
Vlag van die Nyländska Jaktklubben, 1861 tot 1910
-
Vlag van die Nyländska Jaktklubben, 1910 tot 1917 -
Die Finse seiljagklub se vlagontwerp; Die omsirkelde X word met die klubkenteken vervang; vlagverhouding: 11:18
Wimpels
[wysig | wysig bron]
Wimpels is ’n redelik algemene Nordiese en Skandinawiese tradisie. ’n Wimpel kan gehys word op enige dag wat nie ’n amptelike vlagdag is nie en dit is meestal ’n manier om aan te dui dat die “baas van die huis” tuis is of bloot ter versiering. Gevolglik is wimpels gewoonlik meer algemeen sigbaar as die onderskeidelike nasionale vlag van die land. Hierdie wimpels het ’n lang, smal, driehoekige vorm, gewoonlik ’n derde tot die helfte van die lengte van die vlagpaal. In sommige lande word wimpels ook gebruik om die windrigting te bepaal. Anders as die nasionale vlag, wat gewoonlik ’n bepaalde tydsraamwerk het waartydens dit amptelik gedurende die dag gehys kan word, word wimpels as meer informeel beskou en kan hulle heeldag en nag gehys word totdat hulle verslyt is.
Die Finse wimpel toon die kruisontwerp van die nasionale vlag. Die wimpeldriehoek het ’n basis van ongeveer een tiende van die wimpel se lengte en dit is met ’n enkele koord aan die vlagpaal vasgemaak wat dit die vermoë gee om rond te waai wanneer dit gehys is.[34] Die wimpel se vorm, ontwerp en gebruik word egter nie deur ’n wet bepaal nie, solank dit nie stroop met die gebruik van die nasionale vlag nie, wat wél bepaal is. ’n Wimpel mag ook oornag bly hang. Benewens die algemene wimpel (wat gebaseer is op die nasionale vlag van Finland) en streeksvariante is daar ook familie-, stads- en munisipaliteitsvariante, wat almal gehys mag word. Dit is ’n algemene praktyk om óf die wimpel van die streek van verblyf óf van die familielede se streek van herkoms te hys.
Ander vlae
[wysig | wysig bron]Vlae en standaarde
[wysig | wysig bron]-
Staatsvlag van Finland, sedert 1978 -
Militêre vlag van Finland, sedert 1978 -
Vlag van die Finse Lugmag -
Variant van die Finse vlootgeus -
Presidentsvlag van Finland, sedert 1978
Subnasionale vlae
[wysig | wysig bron]Streeksvlae
[wysig | wysig bron]Van die 19 Finse landskappe (Fins: maakunta; Sweeds: landskap) beskik oor hul eie vlae wat almal amper identies aan elkeen se wapen is.
Etniese vlae
[wysig | wysig bron]Finland se grootste etniese minderhede beskik oor hul eie vlae.
![Vlag van die Kven[35]](/wiki/L%C3%AAer:Flag_of_the_Kven_people.svg)
![Vlag van die Sweedssprekende minderheid in Finland[36]](/wiki/L%C3%AAer:Flag_of_the_Finland_Swedes.svg)
![Vlag van die Sami[37]](/wiki/L%C3%AAer:Sami_flag.svg)
.svg)
Munisipale vlae
[wysig | wysig bron]Sommige van die Finse munisipaliteite beskik ook hul eie vlae.
.svg)
Verwante vlae
[wysig | wysig bron]
Sien ook
[wysig | wysig bron]
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ (en) "Finland". Flags of the World. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) Jeroen Temperman (2010). State Religion Relationships and Human Rights Law. Martinus Nijhoff Publishers. ISBN 978-9004181489. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (fi) Yrjö Varpio (1980). Väinö Linna: toisen tasavallan kirjailija. Söderström. p. 235. ISBN 9789510100813. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) Carol A. Foley (1996). The Australian Flag: Colonial Relic or Contemporary Icon. William Gaunt & Sons. ISBN 978-1-86287-188-5. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) Andrew Evans (2008). Iceland. Bradt. ISBN 978-1-84162-215-6. Besoek op 7 Julie 2025.
Die legende lui dat 'n rooi kleed met die wit kruis bloot uit die lug geval het gedurende die slag van Valdemar in die middel van die 13de eeu, waarna die Dene seëvierend was. As teken van die goddelike reg het Denemarke sy kruis in die ander Skandinawiese lande waar hy regeer het, vertoon en soos elke volk onafhanklikheid verkry het, het hulle die Christelike simbool geïnkorporeer.
- ↑ (fi) "Suomen lippu muistuttaa kristillisistä arvoista". Rauhantervehdys 41/2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Maart 2017. Besoek op 9 Maart 2017.
- ↑ (fi) "Valtioneuvoston päätös Suomen lipun väreistä 827/1993". Finlex. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) "Pantone 294C". rgbTo.
- ↑ (en) "Finland". American Political Science Review. 4 (3): 350–364. 1910. doi:10.2307/1945868. ISSN 1537-5943. JSTOR 1945868. S2CID 240188077.
- ↑ (fi) Caius Kajanti (1997). Siniristilippumme. pp. 110–140. ISBN 951-1-13552-X.
- ↑ (fi) "Suomen lipun historia". Departement van Binnelandse Sake. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (fi) Caius Kajanti (1997). Siniristilippumme. pp. 88–90. ISBN 951-1-13552-X.
- ↑ (fi) Caius Kajanti (1997). Siniristilippumme. pp. 79–80. ISBN 951-1-13552-X.
- ↑ (fi) Caius Kajanti (1997). Siniristilippumme. p. 164. ISBN 951-1-13552-X.
- ↑ (fi) Sjöblom, Kenth (2007). "Autonominen olympiamaa" [Sporting autonomy]. In Tikander, Vesa; et al. (reds.). Sadan vuoden olympiadi. Suomalaisen olympialiikkeen historia. Helsinki: WSOY. pp. 27–28. ISBN 978-951-0-32429-5.
- ↑ (fi) Caius Kajanti (1997). Siniristilippumme. pp. 176–178. ISBN 951-1-13552-X.
- ↑ (en) Eric Inglefield (1978). Flags. Ward Lock. p. 53.
- ↑ (sv) "Finlands flagga". Wikisource. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) "Flying the Finnish flag". Departement van Binnelandse Sake. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Februarie 2012. Besoek op 8 Februarie 2012.
- ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 (fi) "Laki Suomen lipusta (380/1978)". Finlex. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) "Times of day the flag should be flown". Departement van Binnelandse Sake. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Februarie 2012. Besoek op 13 Februarie 2012.
- ↑ (fi) "Asetus Suomen lipusta (383/1978) 3–4 §". Finlex. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) "Flying the flag at half-mast". Departement van Binnelandse Sake. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ 24,0 24,1 (en) "The days the Finnish flag is flown". Sisääsiainministeriö. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Julie 2007. Besoek op 4 Julie 2007.
- ↑ (fi) "Asetus liputuksesta Suomen lipulla". Finlex. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (sv) "Förordning om flaggning med Finlands flagga". Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) "Finnish flag days". Departement van Binndelandse Sake. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (fi) "Liputuspäivät ja ajat". Sisäministeriö. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (sv) "Flaggdagar och flaggtider". Inrikesministeriet. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Junie 2025. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (fi) "Vakiintuneet liputuspäivät". Finse Departement van Binnelandse Sake. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Januarie 2012. Besoek op 26 Januarie 2012.
- ↑ (fi) "Liputus EU-lipulla". Sisäministeriö. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Februarie 2023. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (fi) "Miina Sillanpään liputuspäivä". Miina Sillanpään Seura. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (sv) "Svenska dagen". Uppslagsverket Finland. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) "Finnish "husband" pennants". Flags of the World. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (no) "Endelig et felles flagg for kvenene". NRK. 18 Mei 2017. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (en) "Swedish speaking population in Finland". Flags of the World. Besoek op 7 Julie 2025.
- ↑ (no) "samisk flagg". Store norske leksikon. Besoek op 7 Julie 2025.
Bronnelys
[wysig | wysig bron]- (fi) Caius Kajanti (1997). Siniristilippumme. Helsinki: Otava. ISBN 951-1-13552-X.
- (fi) Caius Kajanti (1983). Suomen lippu kautta aikojen. Helsinki: Siniairut. ISBN 951-95798-0-X.
- (fi) Matti Klinge (1999). Suomen sinivalkoiset värit: Kansallisten ja muidenkin symbolien vaiheista ja merkityksestä. Helsinki: Otava. ISBN 951-1-15314-5.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron] |
Wikimedia Commons bevat media in verband met Vlae van Finland. |
- (en) Finland by Flags of the World.
- (en) "Flag of Finland". Encyclopædia Britannica. Besoek op 7 Julie 2025.
| Onafhanklike lande | Albanië · Andorra · Armenië1 · Azerbeidjan1 · Belarus · België · Bosnië en Herzegowina · Bulgarye · Denemarke · Duitsland · Estland · Finland · Frankryk · Georgië1 · Griekeland · Hongarye · Ierland · Italië · Kasakstan1 · Kroasië · Letland · Liechtenstein · Litaue · Luxemburg · Malta · Moldowa · Monaco · Montenegro · Nederland · Noord-Masedonië · Noorweë · Oekraïne · Oostenryk · Pole · Portugal · Roemenië · Rusland1 · San Marino · Serwië · Siprus1 · Slowakye · Slowenië · Spanje · Swede · Switserland · Tsjeggië · Turkye1 · Vatikaanstad · Verenigde Koninkryk (Engeland · Noord-Ierland · Skotland · Wallis) · Ysland |  |
|---|---|---|
| Omstrede gebiede | Abchasië1 · Artsach1 · Kosovo · Noord-Siprus1 · Suid-Ossetië1 · Transnistrië | |
| Afhanklike-, outonome- en ander gebiede | ||
| Ander entiteite | ||
1 Transkontinentale land · 2 Gebiede wat ook deel van Noord-Amerika kan uitmaak · 3 Gebiede wat ook deel van Asië kan uitmaak · 4 Gebiede van ook deel van Afrika kan uitmaak | ||
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal. |
