Biomediese ingenieurswese

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Telemedisyne stelsel. Federale Sentrum van Neurochirurgie in Tjoemen, 2013.

Biomediese ingenieurswese (BMI) of mediese ingenieurswese is die toepassing van ingenieursbeginsels en ontwerpkonsepte op medisyne en biologie vir gesondheidsorgtoepassings (bv. diagnostiese of terapeutiese doeleindes). BMI is ook tradisioneel logiese wetenskappe om gesondheidsorgbehandeling te bevorder, insluitend diagnose, monitering en terapie.[1][2] Ook ingesluit onder die bestek van 'n biomediese ingenieur is die bestuur van huidige mediese toerusting in hospitale terwyl dit voldoen aan relevante industriestandaarde. Dit behels verkryging, roetinetoetsing, voorkomende instandhouding en die maak van toerustingaanbevelings, 'n rol wat ook bekend staan as 'n Biomediese Toerusting Tegnikus (BMTT) of as 'n kliniese ingenieur.

Biomediese ingenieurswese het onlangs as sy eie studieveld na vore getree, in vergelyking met baie ander ingenieursrigtings. So 'n evolusie is algemeen aangesien 'n nuwe veld oorgaan van 'n interdissiplinêre spesialisasie onder reeds-gevestigde velde om as 'n veld in beskou te word insigself. Baie van die werk in biomediese ingenieurswese bestaan uit navorsing en ontwikkeling, wat oor 'n wye verskeidenheid subvelde strek. Prominente biomediese ingenieurstoepassings sluit in die ontwikkeling van bioversoenbare prosteses, verskeie diagnostiese en terapeutiese mediese toestelle wat wissel van kliniese toerusting tot mikro-inplantings, beeldtegnologieë soos MRI en EKG, regeneratiewe weefselgroei, en die ontwikkeling van Farmaseutiese middels insluitend biofarmaseutika.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Nuclear engineering, going forward". NuclearNewswire. American Nuclear Society. Besoek op 21 April 2023.
  2. "Nuclear Engineering". Britannica. Besoek op 19 April 2023.