Oseanografie

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Termohaliene sirkulasie

Oseanografie (van Antieke Grieks ὠκεανός (ōkeanós) 'oseaan', en γραφή (grafiek) 'skrif'), ook bekend as oseanologie, seewetenskap en oseaanwetenskap, is die wetenskaplike studie van die oseane. Dit is 'n Aardwetenskap, wat 'n wye reeks onderwerpe dek, insluitend ekosisteemdinamika, seestrome, golwe en geofisiese vloeistofdinamika; plaattektoniek en seebodemgeologie; en vloede van verskeie chemiese stowwe en fisiese eienskappe binne die oseaan en oor sy grense. Hierdie uiteenlopende onderwerpe weerspieël veelvuldige dissiplines wat oseanograwe gebruik om verdere kennis van die wêreldsee in te samel, insluitend astronomie, biologie, chemie, geografie, geologie, hidrologie, meteorologie en fisika. Paleoseanografie bestudeer die geskiedenis van die oseane in die geologiese verlede. 'n Oseanograaf is 'n persoon wat baie sake bestudeer wat met oseane te make het, insluitend mariene geologie, fisika, chemie en biologie.

Bronne[wysig | wysig bron]