Helen Mirren

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Helen Mirren
'n Beeld van die betrokke persoonlikheid.
Mirren op 7 Desember 2014 by die Moët British Independent Film Awards.

Geboortenaam Helen Lydia Mironoff
Geboorte 26 Julie 1945 (1945-07-26) (78 jaar oud)
Londen, Engeland
Nasionaliteit Brits
Beroep(e) Aktrise
Aktiewe jare 1965–tans
Webwerf http://www.helenmirrenofficial.com
Toekennings Orde van die Britse Ryk
Internet-rolprentdatabasis-profiel

Dame Helen Lydia Mirren DBE (geb. Mironoff op 26 Julie 1945) is ’n Britse aktrise. Sy het haar loopbaan in 1967 by die Royal Shakespeare Company begin en is een van die min akteurs wat drie van die volgende vier pryse gewen het: die Oscar, Emmy, Grammy en Tony. Sy het die Oscar vir beste aktrise in 2007 ontvang vir haar rol as koningin Elizabeth II in The Queen. In 2015 het sy die Tony gewen vir beste aktrise in ’n toneelstuk[1] vir haar rol, ook as Elizabeth II, in The Audience.[2] In 1993 het sy die eerste van verskeie Emmys gewen vir haar rol as speurder Jane Tennison in die ITV-reeks Prime Suspect.

Van haar ander noemenswaardige rolle was in die 1984-rolprent Cal, waarvoor sy ’n Cannes-prys gewen het, The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover (1989), The Madness of King George (1994), Teaching Mrs. Tingle (1999), Gosford Park (2001), Calendar Girls (2003), The Last Station (2009), Hitchcock (2012) en The Hundred-Foot Journey (2014). Sy het ook die rol van Victoria Winslow vertolk in die aksiekomedies Red en Red 2.

In 2003 het sy ’n Damekommandeur van die Britse Ryk (DBE) geword vir haar werk in die uitvoerende kunste.[3] In 2013 het sy ’n ster op die Hollywood Walk of Fame gekry[4] en in 2014 het Bafta aangekondig dat sy die ontvanger van die Academy Fellowship is.[5]

Vroeë lewe en familie[wysig | wysig bron]

Sy is in Hammersmith, Londen, gebore as Helen Lydia Mironoff,[6][7] dogter van Vasily Petrovich Mironoff en Kathleen "Kitty" Rogers. Haar ma was Engels en haar pa Russies. Hy was oorspronklik van Koerjanowo in Smolensk-oblast, Rusland.[8] Haar oupa aan vaderskant, kolonel Pjotr Wasilijewitsj Mironof, was in die keiserlike Russiese leër en het in die Russies-Japannese Oorlog van 1904 geveg. Hy het later ’n diplomaat geword en was besig met wapenonderhandelings in Brittanje toe die Russiese Rewolusie in 1917 uitbreek en hy en sy gesin in Brittanje gestrand sit.[9] Die voormalige diplomaat het ’n taxibestuurder in Londen geword om sy gesin te onderhou en het hom eindelik in Engeland gevestig. Hy het sy van Mironoff gespel.

Sy seun, Helen se pa, het hul van in die 1950's tot Mirren verengels en sy naam na Basil Mirren verander. Hy het die viola in die Londense Filharmoniese Orkes bespeel voor die Tweede Wêreldoorlog en later ’n taxi bestuur voordat hy ’n staatsdienswerker geword het. Mirren se ma was van die Ooseinde, die 13de van 14 kinders van ’n slagter wie se eie pa koningin Victoria se slagter was. Mirren beskou haar opvoeding as "baie antimonargisties".[10]

Mirren was die tweede van drie kinders. Sy het in Leigh-on-Sea, Essex, grootgeword.[11]

Loopbaan[wysig | wysig bron]

Vroeë werk[wysig | wysig bron]

Nadat Mirren haar skoolloopbaan en studie aan ’n onderwyserskollege in Londen voltooi het, is sy in die National Youth Theatre (NYT) aanvaar. Danksy haar werk hier is sy genooi om by die Royal Shakespeare Company aan te sluit. In 1970 het die regisseur/vervaardiger John Goldschmidt ’n dokumentêre rolprent, Doing Her Own Thing, gemaak oor Mirren tydens haar tyd by die Royal Shakespeare Company; dit is in Brittanje op televisie gewys.

Teater[wysig | wysig bron]

Mirren by die Orange British Academy Film Awards, 2007.

Van November 1975 af het Mirren in verskeie produksies in die Weseinde gespeel. Ná ’n redelik onsuksesvolle poging tot ’n loopbaan in Amerika het sy na Brittanje teruggekeer en weer in verskeie Britse produksies opgetree. Op 15 Februarie 2013 het sy in die Gielgud-teater die rol begin vertolk van koningin Elizabeth II in die wêreldpremière van Peter Morgan se The Audience.[12] In April is sy by die Olivierprys-toekenningsaand aangewys as beste aktrise vir dié rol.[13]

Nog ’n verhoogdeurbraak het in 1994 in die Weseinde gevolg, as Natalja Petrowna in Iwan Toergjenef se A Month in the Country. Haar mede-akteurs was John Hurt en Joseph Fiennes. Sy is twee keer benoem vir ’n Tony vir die rol. Op 7 Junie 2015 het sy die Tony gewen vir haar vertolking van koningin Elizabeth II in The Audience.

Rolprente[wysig | wysig bron]

Mirren op 22 Julie 2010 by die Comic Con in San Diego.

Mirren het in haar loopbaan in talle rolprente gespeel. Van haar vroeëre optredes sluit in rolle in A Midsummer Night's Dream (1968), Age of Consent, O Lucky Man!, Caligula, Excalibur, 2010, The Long Good Friday, White Nights, The Mosquito Coast en The Madness of King George.

Meer onlangs het sy gespeel in Gosford Park saam met Maggie Smith en in Calendar Girls saam met Julie Walters, asook in The Clearing, Pride, Raising Helen en Shadowboxer. Sy het ook die stem verskaf vir verskeie rolprentrolle. Tydens haar loopbaan het sy drie Engelse koninginne in verskillende rolprente en TV-reekse vertolk: Elizabeth I in die TV-reeks Elizabeth I (2005), Elizabeth II in The Queen (2006) en Charlotte van Mecklenburg-Strelitz, vrou van George III, in The Madness of King George (1994). Sy is die enigste aktrise wat albei koninginne Elizabeth op die silwerdoek uitgebeeld het.

Mirren ontvang haar ster op die Hollywood Walk of Fame in Januarie 2013.

Mirren het verskeie pryse gewen vir haar naamrol in The Queen, onder meer ’n Bafta, Golden Globe en Oscar. Sy het Alfred Hitchcock se vrou gespeel in die 2012-prent Hitchcock, oor die maak van die 1960-prent Psycho.[14]

In 2014 het sy saam met die Indiese akteur Om Puri verskyn in die komediedrama The Hundred-Foot Journey en in 2015 saam met Ryan Reynolds in Woman in Gold.[15] Laasgenoemde prent het gemengde reaksie uitgelok, hoewel Mirren en Reynold se spel geloof is.[16] Sy was ook Hedda Hopper, die bekende aktrise en skinderrubriekskrywer, in die 2015-biografiedrama Trumbo.

Televisie[wysig | wysig bron]

Mirren is bekend vir haar rol as speurder Jane Tennison in die gewilde Prime Suspect, ’n televisiedramareeks wat verskeie pryse gewen het. Vir haar vertolking van Tennison het sy tussen 1992 en 1994 drie agtereenvolgende Bafta-pryse ontvang.[17] Sy het ook talle ander TV-rolle vertolk, onder meer in Cousin Bette (1971); As You Like It (1979); The Twilight Zone (1985); The Passion of Ayn Rand (1999), waarvoor sy ’n Emmy en Golden Globe gewen het; en The Collection, saam met Laurence Olivier, Alan Bates en Malcolm McDowell. Sy was Elizabeth I in Elizabeth I (2005), waarvoor sy ’n Emmy gewen het. Haar ander vertolking waarvoor sy ’n Emmy gekry het, was in Prime Suspect: The Final Act (2006).

Persoonlike lewe[wysig | wysig bron]

Mirren het in die vroeë 1980's saam met die akteur Liam Neeson gewoon. Sy is op 31 Desember 1997, op sy 53ste verjaardag, getroud met haar lewensmaat sedert 1986, die regisseur Taylor Hackford.[18] Hulle het op die stel van die rolprent White Nights ontmoet. Dit is haar eerste huwelik en sy derde.

Mirren se outobiografie, In the Frame: My Life in Words and Pictures, is in September 2007 in Brittanje gepubliseer.[19]

Filmografie[wysig | wysig bron]

Roprente en televisiewerk
Jaar Titel Rol Notas
1966 Press for Time Penelope Squires Geen erkenning
1967 Herostratus
1968 A Midsummer Night's Dream Hermia
1969 Age of Consent Cora Ryan
1970 Red Hot Shot
1972 Savage Messiah Gosh Boyle
Miss Julie Miss Julie
1973 O Lucky Man! Patricia
1975 Caesar and Claretta Claretta Petacci
1976 Hamlet Ophelia/Gertrude
1978 As You Like It Rosalind BBC Television Shakespeare
1979 The Quiz Kid Joanne ’n Deel van ITV Playhouse
S.O.S. Titanic Mary Sloan TV-fliek
Caligula Caesonia
1980 Hussy Beaty
The Fiendish Plot of Dr. Fu Manchu Alice Rage
The Long Good Friday Victoria
1981 Excalibur Morgana
1984 Cal Marcella
2010 Tanya Kirbuk
Faerie Tale Theatre: "The Little Mermaid" Prinses Amelia TV-reeks, episode 1
1985 Heavenly Pursuits Ruth Chancellor
Coming Through Frieda von Richthofen Weekley
White Nights Galina Ivanova
1986 The Mosquito Coast Mother Fox
1988 Pascali's Island Lydia Neuman
1989 When the Whales Came Clemmie Jenkins
The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover Georgina Spica
Red King, White Knight Anna TV-fliek
1990 Bethune: The Making of a Hero Frances Penny Bethune
The Comfort of Strangers Caroline
1991 Prime Suspect Jane Tennison TV-reeks
Where Angels Fear to Tread Lilia Herriton
1993 The Hawk Annie Marsh
Royal Deceit Geruth
1994 The Madness of King George Koningin Charlotte
1995 The Snow Queen Snow Queen (stem)
1996 Some Mother's Son Kathleen Quigley Ook medevervaardiger
Losing Chase Chase Phillips TV
1997 Critical Care Stella
1998 Sidoglio Smithee Haarself
Tracey Takes On... Professor Horen TV-reeks: episode 1
The Prince of Egypt Die koningin (stem)
1999 The Passion of Ayn Rand Ayn Rand
Teaching Mrs. Tingle Eve Tingle
2000 Greenfingers Georgina Woodhouse
2001 The Pledge Dokter
No Such Thing The Boss
Happy Birthday Ook regisseur
Last Orders Amy
Gosford Park Mev. Wilson
2002 Door to Door Mev. Porter TV
Georgetown Annabelle Garrison TV
2003 The Roman Spring of Mrs. Stone Karen Stone TV
Calendar Girls Chris Harper
2004 The Clearing Eileen Hayes
Raising Helen Dominique
2005 The Hitchhiker's Guide to the Galaxy Deep Thought (stem)
Elizabeth I Koningin Elizabeth I
Shadowboxer Rose
2006 The Queen Koningin Elizabeth II
2007 National Treasure: Book of Secrets Emily Appleton
2008 ' Elinor Loredan
2009 State of Play Cameron Lynne
The Last Station Sofia Tolstaja
2010 Love Ranch Grace Bontempo
The Tempest Prospera
Brighton Rock Ida
Red Victoria Winslow
Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole Nyra (stem)
Saturday Night Live Haarself TV (kameerol)
2011 Arthur Lillian Hobson
Saturday Night Live Haarself (aanbieder) TV
The Debt Rachel Singer
2012 The Door Emerenc
Glee Stem van Becky Jackson TV (geen erkenning)
Hitchcock Alma Reville
2013 Phil Spector Linda Kenney Baden TV-fliek
Monsters University Dean Hardscrabble Stemrol
Red 2 Victoria Winslow
2014 The Hundred-Foot Journey Madame Mallory
2015 Woman in Gold Maria Altmann
Unity Verteller Dokumentêr
Eye in the Sky Kol. Katherine Powell
Trumbo Hedda Hopper

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3109769/All-hail-Queen-Helen-Mirren-picks-second-major-gong-playing-Elizabeth-II-Tony-Award-Broadway-s-biggest-night.html
  2. Helen Mirren crowned top actress at top UK theatre awards Geargiveer 24 September 2015 op Wayback Machine. Reuters. 28 April 2013
  3. "Dame Helen centre stage at palace" (in Engels). BBC. 5 Desember 2003. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 September 2017.
  4. "Helen Mirren Gets Hollywood Walk Of Fame Star" Geargiveer 16 Januarie 2013 op Wayback Machine. Sky News. 4 Januarie 2013.
  5. "Dame Helen Mirren – BAFTA Fellow in 2014". BAFTA (in Engels). 26 Januarie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Oktober 2014. Besoek op 26 Januarie 2014.
  6. Lahr, John (2 Oktober 2006). "Command Performance" (in Engels). The New Yorker. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Desember 2013. Besoek op 24 Oktober 2010.
  7. Births, Marriages & Deaths Index of England & Wales, 1916–2005.; at ancestry.com
  8. Helen Mirren reveals the joy of meeting her Russian relatives. Dailymail.co.uk (17 September 2013). URL besoek op 30 Desember 2013
  9. Pyotr Vasilievich Mironov Collection: The Russian Government Committee in London (1914–1939). Ssees.ucl.ac.uk. URL besoek op 30 Desember 2013
  10. Finn, Natalie (26 Februarie 2007) "Helen Mirren, British Royal Tea?". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2007. Besoek op 12 Januarie 2016.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link). E! Online. URL besoek op 30 Desember 2013
  11. Piccalo, Gina (7 Februarie 2011) "Helen Mirren interview". The Telegraph. URL besoek op 6 November 2012
  12. The Audience Geargiveer 16 Januarie 2013 op Wayback Machine. Hitthetheatre.co.uk. URL besoek op 30 Desember 2013.
  13. "Helen Mirren crowned queen of the stage". 3 News NZ. 30 April 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Desember 2013. Besoek op 12 Januarie 2016.
  14. http://metro.co.uk/2013/06/09/monsters-university-star-helen-mirren-declares-herself-hopeless-at-voice-acting-3834278/
  15. Valentine, Colin. "Gustav Klimt Painted Much More Than 'The Woman In Gold'". Huffpost Arts & Culture. Besoek op 7 Augustus 2015.
  16. "Woman in Gold". Rotten Tomatoes (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Februarie 2020. Besoek op 7 Augustus 2015.
  17. "Dame Helen Mirren: 10 things you need to know about the Oscar nominated actress". The Mirror. URL besoek op 7 November 2012
  18. Helen Mirren and Taylor Hackford Marriage Profile. Marriage.about.com. URL besoek op 30 Desember 2013
  19. Book review: The Stage newspaper, 1 November 2007

Verdere leesstof[wysig | wysig bron]

  • Command Performance, ’n profiel van Helen Mirren deur John Lahr in The New Yorker, 2 Oktober 2006
  • In the Frame: My Life in Words and Pictures (outobiografie) deur Helen Mirren, Weidenfeld and Nicholson, 2007 ISBN 978-0-297-85197-4.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]