Julianus
| Julianus | |
|---|---|
| Keiser van die Romeinse Ryk | |
-CNG.jpg) ’n Portret van Julianus op ’n bronsmuntstuk van 360-363.
| |
| Caesar | 6 November 355 - Februarie 360, onder Constantius II |
| Augustus | 3 November 361 - 26 Junie 363 (verklaar in Februarie 360) |
| Gebore | 331 Konstantinopel |
| Oorlede | 26 Junie 363 (op 31 of 32) Mesopotamië |
| Volle naam | Flavius Claudius Julianus |
| Voorganger | Constantius II |
| Opvolger | Jovianus |
| Dinastie | Konstantynse |
| Vrou | Helena |
| Vader | Julius Constantius |
| Moeder | Basilina |
| Godsdiens | Romeinse politeïsme |
Julianus (Grieks: Ἰουλιανὸς; 331 - 26 Junie 363) was van 361 tot 363 keiser van die Romeinse Ryk, sowel as ’n filosoof en skrywer in Grieks.[1] Sy verwerping van die Christendom en sy bevordering van Neoplatoniese Hellenisme in die plek daarvan, het daartoe gelei dat die Christelike kerk hom as Julianus die Geloofsversaker gebrandmerk het.[2][3]
Julianus was lid van die Konstantynse dinastie en is as kind wees gelaat. Hy is grootgemaak deur die Gotiese slaaf Mardonius, wat ’n groot invloed op hom gehad en hom van ’n uitstekende opvoeding voorsien het.[4] In 355 het Constantius II hom caesar van die westelike provinsies gemaak. In 360 het Julianus se soldate hom tot augustus verklaar en dit het tot ’n burgeroorlog met Constantius gelei. Dié is egter dood voordat daar enige veldslag was, en hy het Julianus voor sy dood as sy opvolger aangewys.
Dood en opvolging[wysig | wysig bron]
In 363 het Julianus ’n ambisieuse veldtog teen die Sassanidiese Ryk onderneem. Die veldtog was aanvanklik suksesvol,[5] maar hy het nie die ryk probeer beleër nie en in Persië se hartland inbeweeg. Hy het egter gou voorraadprobleme ondervind en moes noodgedwonge noordwaarts terugtrek terwyl hy voortdurend deur die Perse aangeval is. Tydens die Slag van Samarra is Julianus onder geheime omstandighede dodelik gewond.[6][4]
Hy is opgevolg deur Jovianus, ’n senior offisier in die keiserlike wag. Dié moes noodgedwonge grondgebied afstaan om die vasgekeerde Romeinse magte te red.[7]
Verwysings[wysig | wysig bron]
- ↑ Grant, Michael (1980). Greek and Latin authors, 800 B.C.–A.D. 1000, Part 1000. H. W. Wilson Co. p. 240. ISBN 978-0-8242-0640-6.
- ↑ Gibbon, Edward. "23". The History of the Decline and Fall of the Roman Empire.
- ↑ A Companion to Julian the Apostate (in Engels). Brill. 2020-01-20. ISBN 978-90-04-41631-4.
- ↑ 4,0 4,1 "Julian". Encyclopædia Britannica Online. Besoek op 23 Augustus 2018.
- ↑ "Conflict in Ancient Greece and Rome: The Definitive Political, Social, and Military Encyclopedia".. (2016). ABC-CLIO.
- ↑ "Ancient Rome: The reign of Julian". Encyclopædia Britannica Online. Besoek op 23 Augustus 2018.
- ↑ Potter, David (2009). Rome in the Ancient World - From Romulus to Justinian. Thames & Hudson. p. 289. ISBN 978-0500251522.
Skakels[wysig | wysig bron]
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
Normdata  |
|
|---|