Messier 37

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Messier 37
Bron: NOAO
Bron: NOAO
Soort stelsel Oop sterreswerm
Sterrebeeld Koetsier
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 05h 52m 18s
Deklinasie +32º 33' 02"
Skynmagnitude 6,2
Besonderhede
Afstand (ligjaar) 4 500 ligjare (1 300 parsek)
Skynbare grootte  24 boogminute
Ander name M37, NGC 2099
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Messier 37 of M37 (ook bekend as NGC 2099) is ’n oop sterreswerm in die sterrebeeld Koetsier. Dit is die helderste van drie sterreswerms in die Koetsier en is voor 1654 deur Giovanni Battista Hodierna ontdek. Hy het ook M36 en M38 ontdek. Laasgenoemde twee is in 1749 herontdek deur Guillaume Le Gentil en M37 in 1764 deur Charles Messier. Dit word ook geklassifiseer as Trumpler-tipe I,1,r of I,2,r.

Die swerm het sowat 150 sterre met ’n sigbare helderheid van meer as 12,5 mag. Daar is minstens ’n dosyn rooireuse en sy warmste hoofreeksster is tipe B9 V. Dit bevat net soveel of meer metale (swaarder elemente) as die Son.[1] M37 is sowat 4 500 ligjare (1 300 parsek) van die Aarde af.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Wu, Zhen-Yu et al. (November 2009), "The orbits of open clusters in the Galaxy", Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 399 (4): 2146–2164, doi:10.1111/j.1365-2966.2009.15416.x, Bibcode2009MNRAS.399.2146W 

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Koördinate: Sky map 05h 52m 19s, 32° 33′ 02″