Suidelike Vuurwielsterrestelsel

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Suidelike Vuurwielsterrestelsel
Die Suidelike Vuurwielsterrestelsel, of Messier 83. (Bron: ESO)
Die Suidelike Vuurwielsterrestelsel, of Messier 83.
(Bron: ESO)
Soort stelsel Staaf-spiraalsterrestelsel
Sterrebeeld Noordelike Waterslang
Messier-naam Messier 83
Tipe SAB(s)c
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 13h 37m 00,9s
Deklinasie -29º 51' 57"
Skynmagnitude 7,54
Besonderhede
Afstand (ligjaar) 14,7 miljoen
Skynbare grootte  12′,9 × 11′,5
Rooiverskuiwing  +1,711 x 10−6
Ander name NGC 5236, UGCA 366, PGC 48082
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Die Suidelike Vuurwielsterrestelsel (ook bekend as Messier 83 of NGC 5236) is ’n staafspiraalsterrestelsel[1] sowat 14,7 miljoen ligjare van die Aarde af in die sterrebeeld Noordelike Waterslang. Dit is in 1752 in die Kaap die Goeie Hoop deur Nicolas-Louis de Lacaille ontdek[2] en Charles Messier het dit in 1781 in sy katalogus van komeetagtige voorwerpe opgeneem.

Dit is een van die naaste en helderste staafspiraalstelsels en kan met ’n verkyker gesien word. Ses supernovas is al in M83 gesien: SN 1923A, SN 1945B, SN 1950B, SN 1957D, SN 1968L en SN 1983N.

Op 16 Junie 2008 het ’n Nasa-projek aangekondig dat ’n groot aantal nuwe sterre in die buitenste streke van die sterrestelsel gevind is. Voorheen is geglo dié streke het nie die nodige materiaal vir stervorming nie.[3]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Multimedia Gallery: M83 – Southern Pinwheel Galaxy" (in Engels). NASA/JPL-Caltech/WISE Team. 25 Junie 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2019. Besoek op 27 Oktober 2012.
  2. K. G. Jones (1991). Messier's Nebulae and Star Clusters (2de uitg.). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-37079-5.
  3. "Stellar Birth in the Galactic Wilderness" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Koördinate: Sky map 13h 37m 00.9s, −29° 51′ 57″