Gaan na inhoud

Swartoogsterrestelsel

Koördinate: Sky map 12h 56m 43.7s, +21° 40′ 58″
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Swartoogsterrestelsel
Die Swartoogsterrestelsel, of M64, soos gesien deur die Hubble-ruimteteleskoop.
Die Swartoogsterrestelsel, of M64, soos gesien deur die Hubble-ruimteteleskoop.
Soort stelsel Spiraalsterrestelsel
Sterrebeeld Berenike se Hare
Messier-naam Messier 64
Tipe (R)SA(rs)ab, HIISy2
Waarnemingsdata (Epog J2000)
Regte klimming 12h 56m 43,7s
Deklinasie +21º 40' 58"
Skynmagnitude 9,36
Besonderhede
Afstand (ligjaar) 24 miljoen
Skynbare grootte  10,71' × 5,128'
Rooiverskuiwing  +0,001361
Ander name NGC 4826, UGC 8062, PGC 44182, Bose Oog
Portaal  Portaalicoon   Sterrekunde

Die Swartoogsterrestelsel (ook bekend as onder meer Messier 64 en NGC 4826) is ’n spiraalsterrestelsel in die sterrebeeld Berenike se Hare. Dit is in Maart 1779 deur Edward Pigott ontdek en in April dieselfde jaar onafhanklik deur Johann Elert Bode asook in 1780 deur Charles Messier, wat dit in sy katalogus van komeetagtige voorwerpe opgeneem het.

Dit het ’n skouspelagtige, donker strook van absorberende lig voor die helder kern, vandaar die naam "Swart Oog" of "Bose Oog". Dit is deur klein teleskope sigbare en dus goed bekend onder amateur-sterrekykers.

Stervorming

[wysig | wysig bron]

By die eerste aanblik lyk M64 soos ’n redelik gewone sterrestelsel, waarin al die sterre se wentelbane in dieselfde rigting is, kloksgewys soos gesien op die Hubble-foto. Onlangse studies het egter gelei tot die ontdekking dat die interstellêre gas in die buitenste streke van M64 in die teenoorgestelde rigting wentel as die binneste sterre en gas. Die binneste streek het ’n deursnee van net sowat 3 000 ligjare, terwyl die buitenste streek nog 40 000 ligjare verder strek. Hierdie patroon lei waarskynlik tot die vorming van talle nuwe sterre in die gebied tussen dié twee streke.

Botsing met buursterrestelsel

[wysig | wysig bron]

Sterrekundiges glo die rede dat die twee streke in teenoorgestelde rigtings draai, is die gevolg daarvan dat M64 ’n satellietstelsel waarmee dit gebots het, opgeneem het – dalk meer as ’n miljard jaar gelede. Stervorming vind plaas waar die twee streke se roterende gas bots, saamgepers word en ineenkrimp.

Warm, blou sterre wat pas gevorm het, kan duidelik op die Hubble-foto gesien word, asook pienk wolke van gloeiende waterstof wat fluoresseer wanneer dit blootgestel word aan die ultravioletlig van nuwe sterre.

Die Swartoogsterrestelsel is sowat 17 miljoen ligjare van die Aarde af[1] en beslaan 10,71 × 5,128 boogminute.[2]

Verwysings

[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]