Gaan na inhoud

Liaoning

Koördinate: 41°06′0″N 122°18′0″O / 41.10000°N 122.30000°O / 41.10000; 122.30000
in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Liaoning

辽宁省 (Chinees)
Provinsie
Die Universiteit van Tegnologie in Dalian, Liaoning
Die Universiteit van Tegnologie in Dalian, Liaoning
Ligging van Liaoning in die Volksrepubliek China
Ligging van Liaoning in die Volksrepubliek China
Koördinate: 41°06′0″N 122°18′0″O / 41.10000°N 122.30000°O / 41.10000; 122.30000
LandVlag van Volksrepubliek China Volksrepubliek China
HoofstadShenyang
Grootste stadShenyang
Regering
 • TipeRegering van Liaoning
 • SekretarisZhang Guoqing
 • GoewerneurLiu Ning
Oppervlak
 • Totaal145 900 km2 (56 300 vk. myl)
Bevolking
 • Totaal43 900 000
 • Digtheid300/km2 (780/vk. myl)
 • Rang
14de
TydsoneUTC+08:00 (SST)
Etniese groepeHan (84%), Mantsjoes (13%), Mongole (2%), Hui (0,6%), Koreane (0,6%), Sibe (0,3%)
TaleNoordoostelike Mandaryns, Jiaoliao-Mandaryns, Beijing-Mandaryns, Pyongan-Koreaans, Mantsjoe
Webwerfwww.ln.gov.cn

Liaoning (Chinees: 辽宁, Pinyin: Liáoníng, luister (hulp·inligting)) is 'n provinsie van die Volksrepubliek China. In 2010 het die provinsie 'n bevolking van 43 900 000 gehad. Die hoofstad en grootste stad is Shenyang.

Die woord "Liaoning" in Chinese karakters

Liaoning vorm die suidelike deel van Mantsjoerye, die Chinese Noordooste, en grens aan die Geelsee in die suide, Noord-Korea in die suidooste, Jilin in die noordooste, Hebei in die suidweste en Binne-Mongolië in die noordweste.

Han-Chinese vorm met 84% die grootste etniese groep, gevolg deur Mantsjoes met 13%, Mongole met 2%, Hui-Chinese met 0,6% en Koreane met 0,6%.

Die moderne Liaoning-provinsie, wat histories 'n poort tussen China en Mantsjoerye was, is in 1907 as Fengtian- of Fengtien-provinsie gestig en is in 1929 na Liaoning hernoem. Dit was destyds ook bekend as Mukden-provinsie vir die Manchu-naam Shengjing, die voormalige naam van Shenyang. Onder die Japannese-marionet Manchukuo-regime het die provinsie teruggekeer na sy 1907-naam, maar die naam Liaoning is vir 'n kort tydjie in 1945 en toe weer in 1954 herstel. Liaoning grens aan die Geel See (Koreabaai) en Bohai See in die suide, Noord-Korea se Noord-Pjongan en Chagang provinsies in die suidooste, Jilin in die noordooste, Hebei in die suidweste en Binne-Mongolië in die noordweste. Die Yalu-rivier merk die provinsie se grens met Noord-Korea en loop uit in die Koreabaai tussen Dandong in Liaoning en Sinuiju in Noord-Korea. Liaoning is ook een van China se voorste provinsies in navorsing en onderwys. Vanaf 2022 het twee groot stede in Liaoning in die wêreld se top 200 stede gerangskik (Dalian 49ste en Shenyang 162ste) volgens wetenskaplike navorsingsuitset, soos opgespoor deur Nature Index.[3]

Geskiedenis

[wysig | wysig bron]
Die Ming Liaodong-muur (in pers).
Die Ming-dinastie het in 1371 beheer oor Liaoning oorgeneem. [4]

Voor die 3de eeu vC het mense van Donghu, Gojoseon en Yemaek Liaoning bewoon.[5] Die staat Yan het die gebied omstreeks 300 vC verower. Twee bevelvoerders, Liaodong ("oos van die Liao-rivier") en Liaoxi ("wes van die Liao-rivier"), is binne die Liaoning-streek gevestig. Die Yan-stad Xiangping, die middelpunt van Liaodong, was geleë op die terrein van die huidige Liaoyang-stad.[6] Soos die Han-dinastie geval het, het krygsheer Gongsun Du en sy gesin 'n semi-onafhanklike staat gevestig en in stand gehou wat in Liaodong gebaseer is, totdat dit in 238 deur Cao Wei verslaan is. Die staat, ook bekend as Yan, het talle maritieme diplomatieke en handelsekspedisies uitgevoer, en het 'n blywende invloed op Noordoos-Asiatiese kultuur gehad ondanks die feit dat dit van korte duur was.[7] Na die einde van die Wes-Jin-dinastie is Liaoning regeer deur Xianbei-state van die Murong-stam - Voormalige Yan, Later Yan en Noord-Yan. In 436, toe Noordelike Wei die hoofstad van Yan ingeneem het, is Liaodong-skiereiland deur Goguryeo oorgeneem. Tang-dinastie het die streek tydens die Goguryeo-Tang-oorlog geannekseer. Toe die An Lushan-rebellie Tang se hulpbronne van sy grense af weggespoel het, het Bohai egter geleidelik na Liaodong uitgebrei. Uiteindelik is Liaoning deur die Khitan Liao-dinastie verower, gevolg deur die Jurchen Jin-dinastie en die Mongoolse Ryk.

Die Ming-dinastie het in 1371 beheer oor Liaoning oorgeneem,[8] net drie jaar na die verdrywing van die Mongole uit Beijing. Omstreeks 1442 is 'n verdedigingsmuur gebou om die landbouhartland van die provinsie te verdedig teen 'n potensiële bedreiging van die Jurchen-Mongoolse Oriyanghan (wat Ming se sytakke was) vanuit die noordweste. Tussen 1467 en 1468 is die muur uitgebrei om die streek ook teen die noordooste te beskerm teen aanvalle van Jianzhou Jurchens (wat later as die Manchu-mense bekend sou word). Alhoewel soortgelyk in doel aan die Groot Muur van China, was hierdie "Liaodong-muur" van 'n laerkoste-ontwerp. Terwyl klippe en teëls in sommige dele gebruik is, was die grootste deel van die muur in werklikheid bloot 'n gronddyk met grotte aan beide kante.[9]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ (en) "Doing Business in China – Survey". Ministry Of Commerce – People's Republic Of China. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Augustus 2013. Besoek op 5 Augustus 2013.
  2. ↑ (en) "Communiqué of the National Bureau of Statistics of People's Republic of China on Major Figures of the 2010 Population Census [1] (No. 2)". National Bureau of Statistics of China. 29 April 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Julie 2013. Besoek op 4 Augustus 2013.
  3. ↑ "Leading 200 science cities | Nature Index 2022 Science Cities | Supplements | Nature Index". www.nature.com (in Engels). Besoek op 30 November 2022.
  4. ↑ John W. Dardess (2012). Ming China, 1368–1644: A Concise History of a Resilient Empire. Rowman & Littlefield. pp. 18–. ISBN 978-1-4422-0490-4.
  5. ↑ 先秦辽阳地区部族问题初探. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Julie 2011. Besoek op 16 Januarie 2011.
  6. ↑ Byington, Mark E. (2020). The Ancient State of Puyŏ in Northeast Asia: Archaeology and Historical Memory. Brill. p. 44. ISBN 9781684175673.
  7. ↑ 郭大顺 (2018). "考古学观察下的古代辽宁". 地域文化研究 (1).
  8. ↑ John W. Dardess (2012). Ming China, 1368–1644: A Concise History of a Resilient Empire. Rowman & Littlefield. pp. 18–. ISBN 978-1-4422-0490-4.
  9. ↑ Edmonds, Richard Louis (1985). Northern Frontiers of Qing China and Tokugawa Japan: A Comparative Study of Frontier Policy. University of Chicago, Department of Geography; Research Paper No. 213. pp. 38–40. ISBN 0-89065-118-3.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Liaoning&oldid=2643751"