Gaan na inhoud

Charlton Heston

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Charlton Heston
'n Beeld van die betrokke persoonlikheid.
Heston in 1963.
Geboortenaam John Charles Carter
Geboorte 4 Oktober 1923
Illinois, VSA
Sterfte 5 April 2008 (op 84)
Beverly Hills, Kalifornië, VSA
Nasionaliteit Amerikaans
Beroep(e) Akteur
Aktiewe jare 1941-2003
Internet-rolprentdatabasis-profiel

Charlton Heston (gebore as John Charles Carter; 4 Oktober 1923 - 5 April 2008) was ’n Amerikaanse akteur van rolprente, TV en die teater[1] en ’n politieke aktivis. Hy het beroemd geword as hoofrolspeler in verskeie Hollywood-rolprente soos Bybelverhale, wetenskapsfiksie- en aksieprente. Hy het 'n Oscar gewen en is vir drie Golden Globes en drie Emmys benoem. Hy het talle erepryse gewen, onder meer die Jean Hersholt- humanitêre prys in 1978, die Golden Globes se Cecil B. DeMille-prys in 1967, die Screen Actors Guild se prys vir lewenslange prestasies in 1971, die Kennedysentrum-eerbewys in 1997 en die Presidensiële Vryheidsmedalje in 2003.[2][3]

Heston in 2001.

As ’n Hollywood-ster het hy oor 60 jaar in 100 rolprente verskyn. Sy bekendste rolle was in The Ten Commandments (1956); Ben-Hur (1959), waarvoor hy ’n Oscar gewen het; El Cid (1961); Planet of the Apes (1968); Julius Caesar (1970) en Antony and Cleopatra in 1972. Hy het ook verskyn in onder meer The Greatest Show on Earth (1952), Touch of Evil (1958), Airport 1975 (1974), Earthquake (1974) en Hamlet (1996). Van sy tonele wat die beste onthou word, is as Moses wat die Rooisee verdeel in The Ten Commandments en ’n strydwatweegeveg in Ben-Hur.

Sy hoofrolle het hom ’n ernstige, outoritêre persoonlikheid besorg en het verantwoordelikheid, individualisme en manlikheid uitgebeeld; hy het rolle wat nie klem op dié eienskappe gelê het nie van die hand gewys. Dit het ook gewig verleen aan sy politieke stem – Heston was nou by die politiek betrokke.[4] In die 1950's en vroeë 1960's was hy een van 'n handvol Hollywood-akteurs wat rassisme openlik veroordeel het en hy was 'n aktiewe ondersteuner van die burgerregtebeweging. In 1987 het Heston die Demokratiese Party verlaat en 'n Republikein geword. Hy het 'n konserwatiewe politieke-aksie-komitee gestig en Ronald Reagan gesteun. Heston was vir vyf termyne president van die Nasionale Vuurwapenvereniging, van 1998 tot 2003.

Nadat Alzheimer se siekte by hom gediagnoseer is, het Heston in 2003 ophou toneelspeel.[5]

Vroeë jare

[wysig | wysig bron]

Gesin

[wysig | wysig bron]

Heston is as John Charles Carter gebore en was die seun van Russell Whitford Carter, ’n saagmeulbediener, en sy vrou, Lilla.[6] Volgens die meeste bronne is hy in Evanston, Illinois, gebore.[7][8][9][10] In Heston se outobiografie[11] en ander bronne word egter genoem hy is in No Man's Land, Illinois, gebore – dit is nou ’n welgestelde voorstad van Chicago. Heston was van Engelse en gedeeltelike Skotse afkoms.[12] Sy vroegste koloniale voorouers het in die 1600's van Engeland in Amerika aangekom.[13][14]

Hy was 10 jaar oud toe sy ouers geskei is. Sy ma is kort daarna met Chester Heston getroud. Charlton het daarna in ’n ryk buurt van Chicago skoolgegaan.[15] Charlton was sy ouma aan moederskant se nooiensvan,[16] nie sy ma s'n nie. Dit is teenstrydig met ateljeeverwysings en wat Heston self gesê het. Sy vriende het hom "Chuck" genoem. Dit is onseker wanneer Heston se voornaam Charlton geword het. Op sy geboortesertifikaat word sy naam as Charlton aangedui, en volgens die sensus van 1930 was sy naam op sesjarige ouderdom Charlton J. Carter.[17] Latere weergawes en ateleebiografieë dui aan sy geboortenaam was John Charles Carter.

Opvoeding

[wysig | wysig bron]

Heston het dikwels vertel hoe hy as kind in yl beboste gebiede in Noord-Michigan geloop en die karakters "vertolk" het van wie hy in boeke gelees het.[18] Later, in die hoërskool, het hy by 'n dramaprogram aangesluit. Hy was ook aktief in die Winnetka-gemeenskapsteater, waardeur hy 'n dramabeurs aan die Noordwestelike Universiteit in Illinois gekry het.[19][20] Hy was van 1941 tot 1943 aan die universiteit.

Tweede Wêreldoorlog

[wysig | wysig bron]

In Maart 1944 is Heston met 'n medestudent van die Noordwestelike Universiteit, Lydia Marie Clarke, getroud. In dieselfde jaar het hy by die lugmag aangesluit, waar hy twee jaar lank 'n radio-operateur en lugskutter was.[21][22] Hy het die rang stafsersant gehad.

Loopbaan

[wysig | wysig bron]
Rolprentpryse
Prys Jaar Kategorie Prent
Gewen
Oscar 1960 Akteur Ben-Hur
Golden Globe 1962 Henrietta-prys (Wêreldgunsteling)
Golden Globe 1967 Cecil B. DeMille-prys
Benoem
Golden Globe 1957 Akteur The Ten Commandments
Golden Globe 1960 Akteur Ben-Hur
Golden Globe 1963 Akteur The Pigeon That Took Rome

Ná die oorlog het Heston en Clarke in New York gewoon en as modelle vir kunstenaars gewerk. As ’n manier om by toneelspel betrokke te raak, het hulle in 1947 besluit om ’n teater te bestuur in Asheville, Noord-Carolina.

In 1948 het hulle na New York teruggekeer waar Heston ’n byrol aangebied is in Shakespeare se Antony and Cleopatra op Broadway. Hy het ook ’n paar rolle op TV gekry. Die rolprentvervaardiger Hal B. Wallis het hom in 1950 in ’n TV-produksie van Wuthering Heights gesien en hom ’n kontrak aangebied.

Hollywood

[wysig | wysig bron]
Heston as Moses in Cecil B. DeMille se The Ten Commandments, 1956.

Heston se eerste professionele verskyning in ’n rolprent was in Dark City, ’n film noir van 1950. Sy deurbraak was in Cecil B. DeMille se The Greatest Show on Earth, wat as die beste prent van 1952 aangewys is. In 1956 het Heston ’n ikoon geword vir sy uitbeelding van Moses in die uiters suksesvolle prent The Ten Commandments (1956). Die regisseur, Cecil B. DeMille, het hom vir die rol gekies omdat hy gedink het Heston lyk baie soos Michelangelo se standbeeld van Moses.[23] DeMille het Heston se seun van drie maande oud, Fraser, gekies vir Moses as baba. The Ten Commandments het een van die grootste lokettreffers van alle tye geword. Heston se toneelspel is deur resensente opgehemel. The Hollywood Reporter het hom beskryf as "skitterend, aantreklik en prinslik (en menslik) in die tonele van Moses as jong man, en majestueus en verskriklik wanneer sy rol dit vereis".[24] Volgens die New York Daily News was hy "merkwaardig doeltreffend as beide die jong, prinslike Moses en die Patriargale redder van sy volk".[25] Toe die Egiptiese Teater in Desember 1998 heropen, het dit Cecil B. DeMille se oorspronklike The Ten Commandments vertoon wat 75 jaar tevore sy première daar gehad het. Charlton en Lydia Heston was eregaste by die vertoning.

Die vorige jaar het Heston saam met Jane Wyman in Lucy Gallant gespeel en in 1958 het hy die rol vertolk van ’n Meksikaanse polisie-offisier, Ramon Miguel Vargas, in Orson Welles se hoog aangeskrewe film noir Touch of Evil.

Heston poseer vir sy vrou, Lydia, nadat hy ’n Oscar gewen het vir sy rol in Ben-Hur.

Sterstatus

[wysig | wysig bron]
Uit die lokprent van Ben-Hur, 1960.
Janet Leigh en Heston in Touch of Evil.

Nadat Marlon Brando, Burt Lancaster en Rock Hudson[26] die titelrol in Ben-Hur (1959) van die hand gewys het, het Heston die rol aanvaar en die Oscar vir beste akteur gewen – een van die destyds ongeëwenaarde 11 Oscars wat die prent ingepalm het.

Heston het hierna die hoofrolle vertolk in verskeie fiktiewe en historiese epiese prente: El Cid (1961), 55 Days at Peking (1963), as Michelangelo in The Agony and the Ecstasy (1965) en Khartoum (1966). Hy het ook in die western Will Penny (1968) gespeel.

In 1968 het Heston in Planet of the Apes gespeel en in 1970 het hy ’n kleiner byrol gehad in die opvolg, Beneath the Planet of the Apes. Hy het ook in 1970 Markus Antonius gespeel in Shakespeare se Julius Caesar. Die volgende jaar was hy in die wetenskapsfiksieprent The Omega Man te sien.

Heston het sy debuut as regisseur in 1972 gemaak en ook Markus Antonius gespeel in Antony and Cleopatra. Nadat dit negatiewe resensies ontvang het, is die prent nooit uitgereik vir rolprentteaters nie. Dit is ook selde op TV gesien. Dit is eers in Maart 2011 op DVD uitgereik.[27] Daarna het meer geslaagde prente gevolg, soos Soylent Green (1973) en Earthquake (1974).

Van 1973 af is Heston meer dikwels in byrolle en die teater gesien. Hy het saam met sy seun Fraser verskeie TV-prente gemaak, onder meer Treasure Island (1990) en A Man For All Seasons. In 1992 het hy in ’n kort reeks video's verskyn, Charlton Heston Presents the Bible, waarin hy stukke uit die Bybel voorlees. Dit het groot sukses op video en DVD behaal.

Hy het daarna in verskeie rolprente en TV-programme opgetree. Sy laaste filmrol was in 2003 as die berugte Nazi-dokter Josef Mengele in My Father, Rua Alguem 5555.[28]

Politieke sienings

[wysig | wysig bron]
Heston in 1961 in 'n Kongresvergadering.
Heston (regs) in 1963 saam met Sidney Poitier (links) en Harry Belafonte by die burgerregte-optog in Washington, D.C.

Heston se politieke aktivisme het vier stadiums gehad.[29] In die eerste stadium, van 1955 tot 1961, het hy liberale Demokratiese presidentskandidate ondersteun en petisies vir liberale politieke kwessies onderteken. Van 1961 tot 1972, die tweede stadium, het hy steeds Demokratiese presidentskandidate ondersteun. In 1963 het hy buite die rolprentbedryf sigbaar geword toe hy die wet op burgerregte ondersteun het. Van 1965 tot 1971 was hy die verkose president van die Screen Actors Guild en het hy vasgesit met sy liberale mededinger, Ed Asner. In 1968 het hy gehelp om vuurwapenbeheer bekend te stel toe hy by medesterre van Hollywood aangesluit het ter ondersteuning van die wet op vuurwapenbeheer van 1968.[30]

Die derde stadium het in 1972 begin. Heston het die liberalisme van George McGovern verwerp en die Republikein Richard Nixon in 1972 as president ondersteun.[31](pp192–193) In die 1980's het hy Ronald Reagan gesteun gedurende sy Konserwatiewe presidentskap.

In 1995 het Heston se vierde stadium begin met sy eie politieke-aksie-geldinsamelingskomitee en sy deelname aan die politiek van die Nasionale Vuurwapenvereniging. Hy het die Konserwatiewe siening gesteun en die media en akademici geblameer vir die instelling van regstellende aksie, wat hy beskou het as omgekeerde rassisme.[32]

Kultuuroorlog

[wysig | wysig bron]

"the God-fearing, law-abiding, Caucasian, middle-class Protestant—or even worse, evangelical Christian, Southern—or even worse, rural, apparently straight—or even worse, admitted heterosexuals, gun-owning—or even worse, NRA card-carrying, average working stiff—or even worse, male working stiff—because, not only don't you count, you are a down-right obstacle to social progress. Your voice deserves a lower decibel level, your opinion is less enlightened, your media access is insignificant; and frankly, mister, you need to wake up, wise up, and learn a little something from your new America; and until you do, would you mind shutting up?"

—Heston se "Fighting the Culture War in America"-toespraak (1997) [33]

Heston het uit protes uit Actors Equity bedank en gesê die vakbond se weiering dat 'n wit akteur die Eurasiese rol in Miss Saigon vertolk, was "onbetaamlik rassisties".[34][35] Hy het beweer CNN se telesendings uit Bagdad "saai twyfel" oor die geallieerde aksie in die Golfoorlog van 1990-1991.[26] Tydens die verfilming van The Savage in 1952 is Heston met bloed in die Miniconjou-Lakotavolk geïnisieer. Hy het gesê hy het geen Amerikaanse Indiane-erfenis nie, maar kies om 'n "Amerikaanse boorling" te wees om te keer dat die term eksklusief vir Amerikaanse Indiane gebruik word.[11]

In Heston se toespraak van 1997 wat genoem is "Fighting the Culture War in America", het hy 'n "kultuuroorlog" retories betreur wat volgens hom gevoer word deur 'n generasie mediamense, opvoeders, vermaakkunstenaars en politici. Hy het gesê: "Die grondwet is deur 'n klomp slim ou dooie wit mans wat die land geskep het aan ons nagelaat om ons te lei! Sommige deins terug as ek dit sê, maar dis waar ... hulle was wit mans! Nes die meeste van die mans wat in Lincoln se naam gesterf het omdat hulle in die 1860's teen slawerny was. Hoekom moet ek dus skaam wees vir wit mans? Hoekom is Hispanic Pride of Black Pride 'n goeie ding, maar White Pride roep geskeerde koppe en wit mantelkappe op? Hoekom is die Million Man March in Washington deur baie as vooruitgang gevier, maar die Promise Keepers March in Washington met agterdog en bespotting begroet? Ek sal jou sê hoekom: kulturele oorlogvoering!" In 'n toespraak voor studente by die Harvard-regsfakulteit met die onderwerp "Winning the Cultural War", het Heston gesê: "As Amerikaners in politike korrektheid geglo het, sou ons steeds koning George se ouens gewees het – onderdane wat aan die Britse troon gebind is."[36]

Heston en oudpresident Ronald Reagan in 1981 tydens 'n vergadering van die presidensiële taakmag oor die kunste en geesteswetenskappe in die Withuis se kabinetskamer.

Hy het vir die studente gesê: "Julle is die beste en die slimste. Julle, hier in hierdie vrugbare wieg van Amerikaanse akademia, hier in die kasteel van geleerdheid op die Charlesrivier. Julle is die room. Maar ek sê vir julle julle en julle eweknieë oor die land heen is die sosiaal mees gekonformeerde en polities mees stilgemaakte generasie sedert Concord Bridge. En solank julle dit as reg beskou en dit verdra, is julle lafaards volgens julle oupas se standaarde."[37] In 'n toespraak by die Brandeis-universiteit in Massachusetts het hy gesê: "Politieke korrektheid is tirannie met maniere."[38]

Siekte en dood

[wysig | wysig bron]

In 1996 het Heston ’n heupvervanging ondergaan en in 1998 is prostaatkanker by hom gediagnoseer. Die kanker was ná ’n paar bestralingsessies in remissie. In 2000 het hy bekend gemaak dat hy in dié jaar vir alkoholisme behandel is in ’n kliniek in Utah.[39]

Op 9 Augustus 2002 het hy aangekondig dat hy gediagnoseer is met simptome wat ooreenstem met Alzheimer se siekte.[40] In Julie 2003 het hy die Presidensiële Vryheidsmedalje van pres. George W. Bush ontvang. In Maart 2005 het verskeie koerante berig dat sy toestand vinnig agteruitgaan.[41]

Heston is op 5 April 2008 by sy huis in Kalifornië oorlede met sy vrou van 64 jaar, Lydia, aan sy sy. Die familie het nie die oorsaak van sy dood bekend gemaak nie.[42][43]

Heston se begrafnis was 'n week later, op 12 April 2008. Dit is deur 250 mense bygewoon, onder andere Nancy Reagan, Arnold Schwarzenegger, Olivia de Havilland, Keith Carradine, Pat Boone, Tom Selleck, Oliver Stone en Christian Bale.[44][45][46]

Filmografie

[wysig | wysig bron]

Hier onder volg ’n lys van die rolprente waarin Heston gespeel het:[47]

1941-1959

[wysig | wysig bron]
Jaar Prent Rol Regisseur Ander akteurs
1941 Peer Gynt Peer Gynt David Bradley Betty Hanisee, Lucielle Powell
1950 Julius Caesar Marc Antony David Bradley Harold Tasker, David Bradley
Dark City Danny Haley / Richard Branton William Dieterle Lizabeth Scott, Viveca Lindfors, Dean Jagger
1952 The Greatest Show on Earth Brad Braden Cecil B. DeMille Betty Hutton, Cornel Wilde, Dorothy Lamour, James Stewart
Ruby Gentry Boake Tackman King Vidor Jennifer Jones, Karl Malden
The Savage James "Jim" Aherne jr. George Marshall Susan Morrow
1953 The President's Lady Pres. Andrew Jackson Henry Levin Susan Hayward, John McIntire
Pony Express "Buffalo Bill" Cody Charles Marquis Warren Rhonda Fleming, Jan Sterling, Forrest Tucker
Arrowhead Ed Bannon Charles Marquis Warren Jack Palance, Katy Jurado, Brian Keith
Bad for Each Other Dr. Tom Owen Irving Rapper Lizabeth Scott
1954 The Naked Jungle Christopher Leiningen Byron Haskin Eleanor Parker, William Conrad
Secret of the Incas Harry Steele Jerry Hopper Robert Young, Nicole Murray
1955 The Far Horizons William Clark Rudolph Maté Fred MacMurray, Donna Reed
The Private War of Major Benson Maj. Bernard R. "Barney" Benson Jerry Hopper Julie Adams, William Demarest
Lucy Gallant Casey Cole Robert Parrish Jane Wyman
1956 The Ten Commandments Moses Cecil B. DeMille Yul Brynner, Anne Baxter, Edward G. Robinson, Nina Foch, Debra Paget, John Derek, Yvonne De Carlo, Vincent Price, Martha Scott
1957 Three Violent People Kapt. Colt Saunders Rudolph Maté Anne Baxter, Tom Tryon, Gilbert Roland
1958 Screen Snapshots: Salute to Hollywood Homself Ralph Staub John Wayne, Zsa Zsa Gabor
Touch of Evil Ramon Miguel "Mike" Vargas Orson Welles Janet Leigh, Orson Welles, Dennis Weaver, Zsa Zsa Gabor, Marlene Dietrich
The Big Country Steve Leech William Wyler Gregory Peck, Jean Simmons, Carroll Baker, Burl Ives, Charles Bickford, Chuck Connors
The Buccaneer Genl. Andrew Jackson Anthony Quinn Yul Brynner, Claire Bloom, Inger Stevens, Charles Boyer, Henry Hull, Lorne Greene
1959 Ben-Hur Ben-Hur William Wyler Jack Hawkins, Haya Harareet, Stephen Boyd, Martha Scott, Cathy O'Donnell, Sam Jaffe, Hugh Griffith, Finlay Currie
The Wreck of the Mary Deare John Sands Michael Anderson Gary Cooper, Virginia McKenna, Michael Redgrave, Richard Harris

1961-1970

[wysig | wysig bron]
Jaar Prent Rol Regisseur Ander akteurs
1961 El Cid El Cid (Rodrigo Díaz de Vivar) Anthony Mann Sophia Loren, Raf Vallone, Geneviève Page, John Fraser, Gary Raymond, Hurd Hatfield, Herbert Lom
1962 The Pigeon That Took Rome Kapt. Paul MacDougall / Benny the Snatch / Verteller Melville Shavelson Elsa Martinelli
1963 Diamond Head Richard "King" Howland Guy Green Yvette Mimieux, George Chakiris, James Darren
55 Days at Peking Maj. Matt Lewis Nicholas Ray David Niven, Ava Gardner
The Five Cities of June Verteller Bruce Herschensohn
1965 The Greatest Story Ever Told Johannes die Doper George Stevens Max von Sydow, Telly Savalas
The Agony and the Ecstasy Michelangelo Carol Reed Rex Harrison, Diane Cilento
Major Dundee Maj. Amos Charles Dundee Sam Peckinpah Richard Harris, Jim Hutton, James Coburn
The War Lord Chrysagon Franklin J. Schaffner Richard Boone, Rosemary Forsythe
1966 Khartoum Genl. Charles "Chinese" Gordon Basil Dearden Laurence Olivier, Ralph Richardson
1967 All About People Verteller Saul Rubin
While I Run This Race Verteller Edmund Levy
1968 Counterpoint Lionel Evans Ralph Nelson Maximillian Schell, Kathryn Hays
Will Penny Will Penny Tom Gries Joan Hackett, Donald Pleasence
Planet of the Apes George Taylor Franklin J. Schaffner Roddy McDowell, Kim Hunter, Maurice Evans, Linda Harrison
1969 Number One Ron "Cat" Catlan Tom Gries Jessica Walter, Bruce Dern
1970 Beneath the Planet of the Apes George Taylor Ted Post James Franciscus, Kim Hunter, Maurice Evans, Linda Harrison
The Hawaiians Whipple "Whip" Hoxworth Tom Gries Tina Chen, Geraldine Chaplin, John Phillip Law
Julius Caesar Marc Antony Stuart Burge Jason Robards, John Gielgud, Robert Vaughn, Richard Chamberlain, Diana Rigg, Christopher Lee

1971-1980

[wysig | wysig bron]
Jaar Prent Rol Regisseur Ander akteurs
1971 The Omega Man Robert Neville Boris Segal Anthony Zerbe, Rosalind Cash
1972 Antony and Cleopatra Marc Antony Charlton Heston Hildegarde Neil, Eric Porter
The Special London Bridge Special Tennis player David Winters Tom Jones, Kirk Douglas, Jennifer O'Neill
Skyjacked Kapt. Henry "Hank" O'Hara John Guillerman Yvette Mimieux, James Brolin
The Call of the Wild John Thornton Ken Annakin Michele Mercier
1973 Soylent Green Speurder Robert Thorn Richard Fleischer Edward G. Robinson, Leigh Taylor-Young, Chuck Connors, Joseph Cotten
The Three Musketeers Kardinaal de Richelieu Richard Lester Michael York, Raquel Welch, Richard Chamberlain, Oliver Reed, Faye Dunaway, Christopher Lee, Geraldine Chaplin
1974 Airport 1975 Alan Murdock Jack Smight Karen Black, George Kennedy, Gloria Swanson, Efrem Zimbalist jr., Susan Clark, Helen Reddy, Linda Blair, Dana Andrews, Roy Thinnes, Sid Caesar, Myrna Loy, Ed Nelson, Nancy Olson, Larry Storch, Martha Scott
The Four Musketeers Kardinaal Richelieu Richard Lester Michael York, Raquel Welch, Richard Chamberlain, Oliver Reed, Faye Dunaway, Christopher Lee, Geraldine Chaplin
Earthquake Stewart Graff Mark Robson Ava Gardner, George Kennedy, Lorne Greene, Geneviève Bujold, Richard Roundtree, Marjoe Gortner, Barry Sullivan, Lloyd Nolan, Victoria Principal, Monica Lewis, Walter Matthau
1975 The Fun of Your Life Verteller John J. Hennessy
1976 Midway Kapt. Matthew Garth Jack Smight Henry Fonda, Toshirō Mifune, Robert Mitchum
Two-Minute Warning Kapt. Peter Holly Larry Peerce John Cassavetes, Martin Balsam, Beau Bridges, Jack Klugman, Gena Rowlands, David Janssen, Marilyn Hassett, Walter Pidgeon, Mitchell Ryan, Pamela Bellwood, David Groh, Brock Peters
The Last Hard Men Sam Burgade Andrew V. McLaglen James Coburn, Barbara Hershey, Jorge Rivero, Michael Parks
1977 Crossed Swords Hendrik VIII Richard Fleischer Oliver Reed, Raquel Welch, Mark Lester, Ernest Borgnine, George C. Scott, Rex Harrison
1978 Gray Lady Down Kapt. Paul Blanchard David Green David Carradine, Stacy Keach, Ned Beatty, Christopher Reeve
1980 The Mountain Men Bill Tyler Richard Lang Brian Keith
The Awakening Matthew Corbeck Mike Newell Susannah York, Stephanie Zimbalist

1982-2003

[wysig | wysig bron]
Jaar Prent Rol Regisseur Ander akteurs
1982 Mother Lode Silas McGee / Ian McGee Charlton Heston Kim Basinger, Nick Mancuso
1989 Call from Space Net stem Richard Fleischer James Coburn
1990 Solar Crisis Adml. "Skeet" Kelso Richard C. Sarafian Tim Matheson, Peter Boyle, Jack Palance
Almost an Angel God John Cornell Paul Hogan, Linda Kozlowski
1992 Genghis Khan
(onvoltooi)		 Togrul Ken Annakin, Peter Duffield, Antonio Margheriti Richard E. Grant, Richard Tyson
1993 Wayne's World 2 Goeie akteur Stephen Surjik Mike Myers, Dana Carvey, Tia Carrere, Christopher Walken, Kim Basinger
Tombstone Henry Hooker George P. Cosmatos Kurt Russell, Val Kilmer, Sam Elliott, Bill Paxton, Powers Boothe, Michael Biehn, Billy Bob Thornton
1994 True Lies Spencer Trilby James Cameron Arnold Schwarzenegger, Jamie Lee Curtis, Bill Paxton, Tom Arnold, Tia Carrere
1995 America: A Call to Greatness Verteller/gasheer Warren Chaney Peter Graves, Mickey Rooney, Deborah Winters, Rita Moreno, Gene Autry, Dorian Harewood, Cassidy Rae, Jane Russell
In the Mouth of Madness Jackson Harglow John Carpenter Sam Neill, Julie Carmen, Jürgen Prochnow
1996 The Dark Mist Verteller Ryan Carroll Teri Austin
Alaska Colin Perry Fraser Clarke Heston Thora Birch
Hamlet Player King Kenneth Branagh Kenneth Branagh, Julie Christie, Billy Crystal, Gérard Depardieu, Derek Jacobi, Jack Lemmon, Robin Williams, Kate Winslet
1997 Hercules Verteller Ron Clements, John Musker Tate Donovan, James Woods, Rip Torn, Danny DeVito
1998 Armageddon Verteller Michael Bay Bruce Willis, Billy Bob Thornton, Ben Affleck, Liv Tyler, Michael Clarke Duncan
1999 Gideon Addison Sinclair Claudia Hoover Christopher Lambert, Carroll O'Connor, Shirley Jones
Any Given Sunday Kommissaris Oliver Stone Al Pacino, Cameron Diaz, Dennis Quaid, James Woods, Jamie Foxx
2001 Town & Country Eugenie se pa Peter Chelsom Warren Beatty, Diane Keaton, Andie MacDowell, Goldie Hawn, Garry Shandling
Cats & Dogs Die Mastiff Lawrence Guterman Jeff Goldblum, Elizabeth Perkins
Planet of the Apes Zaius Tim Burton Mark Wahlberg, Tim Roth, Helena Bonham Carter, Paul Giamatti, Michael Clarke Duncan
The Order Prof. Walter Finley Sheldon Lettich Jean-Claude Van Damme
2002 Bowling for Columbine Homself Michael Moore Michael Moore
2003 My Father, Rua Alguem 5555 Josef Mengele Egidio Eronico Thomas Kretschmann, F. Murray Abraham

Bibliografie

[wysig | wysig bron]

Deur Heston:

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Berkvist, Robert (6 April 2008). "Charlton Heston, Epic Film Star and Voice of N.R.A., dies at 84". The New York Times. Besoek op 6 April 2008.
  2. ↑ "Charlton Heston". Golden Globe Awards Official Website. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2015. Besoek op 18 Augustus 2015.
  3. ↑ Swartz, Tracy (26 Februarie 2016). "After his death, Charlton Heston's family split his Oscars". Chicago Tribune. Besoek op 17 September 2021.
  4. ↑ Emilie Raymond, From My Cold, Dead Hands: Charlton Heston and American Politics, (2006) bl. 4-5, 33
  5. ↑ Charlton Heston's Last Sneer SFGate. 30 April 2003
  6. ↑ Film Reference Biography. Filmreference.com. URL besoek op 14 November 2011.
  7. ↑ Werling, Karen (16 April 2008). "Appreciation: Charlton Heston's life as a Wildcat". North by Northwestern (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 September 2011. Besoek op 18 Maart 2010.
  8. ↑ Berkvist, Robert (6 April 2008). "Charlton Heston, Epic Film Star and Voice of N.R.A., Dies at 84". New York Times (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Desember 2019. Besoek op 18 Maart 2010.
  9. ↑ "Charlton Heston – Biography". IMDb: The Internet Movie Database (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Augustus 2018. Besoek op 18 Maart 2010.
  10. ↑ "Charlton Heston Biography". biography.com (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 September 2011. Besoek op 18 Maart 2010.
  11. ↑ 11,0 11,1 Heston, Charlton: In The Arena, Simon & Schuster, 1995. ISBN 0-684-80394-1.
  12. ↑ "Hollywood legend Charlton Heston was proud of Scots roots". Daily Record (Skotland). 7 April 2008.
  13. ↑ "Hollywood legend Charlton Heston was proud of Scots roots". Daily Record (Skotland). 7 April 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 April 2008. Besoek op 11 Desember 2014.
  14. ↑ "Charlton Heston". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Desember 2015. Besoek op 5 Desember 2015.
  15. ↑ Habermehl, Kris (25 Januarie 2007). "Fire Breaks Out At Prestigious High School" (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Augustus 2009. Besoek op 28 Junie 2008.
  16. ↑ The 1880 United States Census; Chicago, Cook County, Illinois.
  17. ↑ "Charlton J Carter". FamilySearch. Besoek op 9 April 2024.The 1930 United States Census; Richfield, Roscommon County, Michigan.
  18. ↑ Private Screenings: Charlton Heston (1998) . Tcm.com; Besoek op 14 November 2011.
  19. ↑ "New Theater Honors Alvina Krause". Northwestern Magazine. Spring 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 April 2014. Besoek op 2 Desember 2013.
  20. ↑ Goode, James (15 Desember 2004). "Ms. Alvina Krause". Bloomsburg University of Pennsylvania. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Februarie 2012. Besoek op 2 Desember 2013.
  21. ↑ Mecca, Pete (10 Desember 2013). "During World War II, Hollywood got serious". Covnews.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 September 2015. Besoek op 8 Augustus 2014.
  22. ↑ "Heston tribute to airmen". The Independent. 2 Augustus 1997. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 April 2016. Besoek op 24 Augustus 2014.
  23. ↑ Orrison, Katherine (1999). Written in Stone: Making Cecil B. DeMille's Epic The Ten Commandments. Vestal Press. p. 15. ISBN 978-1461734819. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Mei 2021. Besoek op 23 Julie 2018.
  24. ↑ "'The Ten Commandments': Read THR's 1956 Review". The Hollywood Reporter. 5 Oktober 1956. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Augustus 2017. Besoek op 22 Augustus 2017.
  25. ↑ "Flashback: Original 1956 review of 'The Ten Commandments' in the Daily News". New York Daily News. 9 November 1956. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Augustus 2017. Besoek op 22 Augustus 2017.
  26. ↑ 26,0 26,1 Thomas, Bob (6 April 2008). "Film Legend Charlton Heston Dead at 84" (in Engels). Associated Press. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 April 2008. Besoek op 13 Julie 2013.
  27. ↑ Antony & Cleopatra: Movies & TV. Amazon.com. URL besoek op 14 November 2011.
  28. ↑ Variety, 12 Februarie 2004.
  29. ↑ Raymond, From My Cold, Dead Hands, pp. 5–7
  30. ↑ Ben Garrett, "'From My Cold, Dead Hands': A Profile of Charlton Heston" ThoughtCo(11 Maart 2019) aanlyn
  31. ↑ Raymond, Emilie (18 Augustus 2006). From My Cold, Dead Hands: Charlton Heston and American Politics (in Engels). University Press of Kentucky. ISBN 978-0-8131-7149-4.
  32. ↑ Steven J. Ross, Hollywood Left and Right: How Movie Stars Shaped American Politics (2011), Chapter 7. 978-0-19-518172-2
  33. ↑ "Charlton Heston Address to Free Congress 20th Anniversary Gala". Montgomery Citizens for a Safer Maryland. 20 Desember 1997. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Julie 2011. Besoek op 5 Oktober 2020.
  34. ↑ Shimakawa, Karen (2002). National Abjection: The Asian American Body Onstage. Duke University Press. pp. 50–51. ISBN 978-0822328230. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Januarie 2016. Besoek op 31 Oktober 2015.
  35. ↑ Ross, Hollywood Left and Right: How Movie Stars Shaped American Politics (2011), p. 307
  36. ↑ Heston, Charlton (16 Februarie 1999). "Winning the Cultural War". American Rhetoric. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Januarie 2019. Besoek op 5 Oktober 2020.
  37. ↑ Heston, Charlton. Winning the Cultural War Geargiveer 19 Januarie 2019 op Wayback Machine, americanrhetoric.com, 16 Februarie 1999.
  38. ↑ "Heston Champions Second Amendment". CBS News. 29 Maart 2000. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 September 2015. Besoek op 23 Augustus 2015.
  39. ↑ Charlton Heston 'feeling good' after alcohol rehab.
  40. ↑ Charlton Heston has Alzheimer's symptoms. Geargiveer 1 Februarie 2008 op Wayback Machine CNN News. 9 Augustus 2002.
  41. ↑ Charlton Heston – Heston In Rapid Decline – Contactmusic News. Contactmusic.com (2005-03-06). URL besoek op 14 November 2011.
  42. ↑ Welkos, Robert W. and Susan King. Charlton Heston, 84; actor played epic figures. Los Angeles Times. 5 April 2008. URL besoek op 12 April 2010.
  43. ↑ Charlton Heston Dies at Beverly Hills Home. FoxNews.com. 5 April 2008. URL besoek op 12 April 2010.
  44. ↑ Politicians, actors and relatives gather for funeral of Hollywood icon Charlton Heston Geargiveer 13 April 2008 op Wayback Machine, International Herald Tribune; besoek op 12 April 2008.
  45. ↑ "Stars attend Heston's LA funeral" Geargiveer 15 Januarie 2009 op Wayback Machine, BBC.co.uk; besoek 13 April 2008.
  46. ↑ "Fraser Heston in conversation with James Byrne". Secret of the Incas web site. 12 Mei 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Oktober 2012. Besoek op 23 Oktober 2012.
  47. ↑ Rovin, Jeff (1980). The Films of Charlton Heston. Secaucus, New Jersey: Citadel Press. ISBN 0-8065-0561-3.

Verdere leesstof

[wysig | wysig bron]
  • Bernier, Michelle Bernier. Charlton Heston: An Incredible Life (2de uitg. 2009) [1]
  • Raymond, Emilie. From My Cold, Dead Hands: Charlton Heston and American Politics (2006) [2]
  • Rovin, Jeff. The Films of Charlton Heston (1980)

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Charlton_Heston&oldid=2768853"