Groep van Sewe

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die lidlande van die Groep van Sewe (G7) en hulle verteenwoordigers tydens spitsberade.
Groep van Sewe
Groep van Sewe
Duitsland – Bondskanselier Olaf Scholz
Frankryk – President Emmanuel Macron
Italië – Eerste Minister Mario Draghi
Japan – Eerste Minister Fumio Kishida
Kanada – Eerste Minister Justin Trudeau
Verenigde Koninkryk – Eerste Minister Boris Johnson
Verenigde State – President Joe Biden

Die Groep van Sewe (kort G7) is 'n informele forum van die Westerse wêreld se leidende nywerheidslande wat in 1975 in die lewe geroep is. Die G7 se staats- en regeringshoofde kom gereeld vir spitsberade byeen om ekonomiese en ander kwessies te bespreek. Die G7 bestaan tans uit Duitsland, Frankryk, Italië, Japan, Kanada, die Verenigde Koninkryk en die Verenigde State. Die Russiese Federasie, wat in 1998 tot die forum toegetree het wat vervolgens as Groep van Agt bekendgestaan het, is ná die anneksasie van die Krim-skiereiland op 25 Maart 2014 uitgesluit. Die forum het sodoende na sy oorspronklike formaat teruggekeer.[1][2]

Staats- en regeringsleiers tydens die 43ste G7-spitsberaad in Taormina, Italië: Donald Tusk, Justin Trudeau, Angela Merkel, Donald Trump, Paolo Gentiloni, Emmanuel Macron, Shinzō Abe, Theresa May, Jean-Claude Juncker (van links na regs)

Die Europese Gemeenskap (sedert 1993 die Europese Unie) neem sedert 1977 aan die spitsberade deel en word deur die Europese Kommissie en die land, wat op dié tydstip die roterende presidentskap van die Europese Unie beklee, verteenwoordig.

Die forum het hom aanvanklik op die koördinasie van die lidlande se ekonomiese beleid toegespits, maar het later ook begin om internasionale vraagstukke soos die stryd teen armoede in die ontwikkelende lande, werkloosheid, die stryd teen misdaad en terrorisme en die proliferasie van massavernietigingswapens te behandel.

Die eerste internasionale ekonomiese spitsberaad van die (destyds ses) leidende nywerheidslande het in 1975 as G6-spitsberaad op inisiatief van die Franse regering in die kasteel van Rambouillet (Frankryk) plaasgevind.

Lys van die Groep van Sewe-spitsberade[wysig | wysig bron]

Gasheerplekke van G7-berade in Noord-Amerika
Gasheerplekke van G7-berade in Japan
Nommer Jaar Plek Land
1 1975 Rambouillet Vlag van Frankryk Frankryk
2 1976 San Juan Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
3 1977 Londen Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
4 1978 Bonn Vlag van Wes-Duitsland Wes-Duitsland
5 1979 Tokio Vlag van Japan Japan
6 1980 Venesië Vlag van Italië Italië
7 1981 Ottawa Vlag van Kanada Kanada
8 1982 Versailles Vlag van Frankryk Frankryk
9 1983 Williamsburg Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
10 1984 Londen Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
11 1985 Bonn Vlag van Wes-Duitsland Wes-Duitsland
12 1986 Tokio Vlag van Japan Japan
13 1987 Venesië Vlag van Italië Italië
14 1988 Toronto Vlag van Kanada Kanada
15 1989 Parys Vlag van Frankryk Frankryk
16 1990 Houston Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
17 1991 Londen Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
18 1992 München Vlag van Duitsland Duitsland
19 1993 Tokio Vlag van Japan Japan
20 1994 Napels Vlag van Italië Italië
21 1995 Halifax Vlag van Kanada Kanada
22 1996 Lyon Vlag van Frankryk Frankryk
23 1997 Denver Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
24 1998 Birmingham Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
25 1999 Keulen Vlag van Duitsland Duitsland
26 2000 Okinawa Vlag van Japan Japan
27 2001 Genua Vlag van Italië Italië
28 2002 Kananaskis Vlag van Kanada Kanada
29 2003 Évian-les-Bains Vlag van Frankryk Frankryk
30 2004 Sea Island Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
31 2005 Gleneagles Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
32 2006 Sint Petersburg Vlag van Rusland Rusland
33 2007 Heiligendamm Vlag van Duitsland Duitsland
34 2008 Tōyako Vlag van Japan Japan
35 2009 L’Aquila Vlag van Italië Italië
36 2010 Huntsville Vlag van Kanada Kanada
37 2011 Deauville Vlag van Frankryk Frankryk
38 2012 Camp David Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
39 2013 Lough Erne, Fermanagh Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
40 2014 Brussel Vlag van België België
41 2015 Krün, Beiere Vlag van Duitsland Duitsland
42 2016 Shima, Mie-prefektuur Vlag van Japan Japan
43 2017 Taormina, Sisilië Vlag van Italië Italië
44 2018 La Malbaie, Quebec Vlag van Kanada Kanada
45 2019 Biarritz, Nieu-Akwitanië Vlag van Frankryk Frankryk
46 2020 gekanselleer (Covid-19-pandemie) Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
47 2021 Carbis Bay, St Ives, Cornwall Vlag van Verenigde Koninkryk Verenigde Koninkryk
48 2022 N.v.t. Vlag van Duitsland Duitsland
49 2023 N.v.t. Vlag van Japan Japan
50 2024 N.v.t. Vlag van Italië Italië

Leiers van die G7[wysig | wysig bron]

Hoofonderwerpe[wysig | wysig bron]

Die G7-spitsberade word veral gekenmerk deur die geleidelike uitbreiding van hulle agenda's. Terwyl hulle in die 1970's nog deur ekonomiese vraagstukke oorheers is, het ook die internasionale politiek in die 1980's meer aandag gekry. In die negentigerjare het dit saam met kwelvrae soos die bestryding van terrorisme tot die hoofonderwerp van die spitsberade ontwikkel.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. (en) "U.S., other powers kick Russia out of G8". CNN. 25 Maart 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 April 2020. Besoek op 30 November 2018.
  2. (en) "Russia just quit the G8 for good". The Independent. 13 Januarie 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 September 2019. Besoek op 30 November 2018.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]