Keir Starmer

Keir Starmer
Eerste minister van die Verenigde Koninkryk
Ampsbekleër
Termynaanvang 5 Julie 2024
Vise	Angela Rayner
Monarg	Charles III
Voorafgegaan deur	Rishi Sunak
Opposisieleier
Ampstermyn 4 April 2020 – 5 Julie 2024
Vise	Angela Rayner
Monarg	Elizabeth II Charles III
Eerste minister	Boris Johnson Liz Truss Rishi Sunak
Voorafgegaan deur	Jeremy Corbyn
Opgevolg deur	Rishi Sunak
Leier van die Arbeidersparty
Ampsbekleër
Termynaanvang 4 April 2020
Vise	Angela Rayner
Voorafgegaan deur	Jeremy Corbyn
LP vir Holborn and St Pancras
Ampsbekleër
Termynaanvang 7 Mei 2015
Voorafgegaan deur	Frank Dobson
Persoonlike besonderhede
Gebore	Keir Rodney Starmer 2 September 1962 (1962-09-02) Southwark, Londen
Politieke party	Arbeidersparty
Eggenoot/-note	Victoria Alexander (2007–)
Alma mater	Universiteit van Leeds St Edmund Hall, Oxford
Handtekening

Keir Rodney Starmer (gebore 2 September 1962) is 'n Britse politikus en sedert 5 Julie 2024 as die eerste minister van die Verenigde Koninkryk dien. Hy was 4 April 2020 die Opposisieleier en die Leier van die Arbeidersparty. Starmer is vir die eerste keer in 2015 tot Lid van die Parlement (LP) verkies vir Holborn and St Pancras. Het hy voorheen gedien as die Direkteur van Openbare Vervolging van 2008 tot 2013. Starmer het Rishi Sunak opgevolg as Eerste Minister van die Verenigde Koninkryk na die Arbeidersparty-oorwinning in die algemene verkiesing van 2024.

Starmer, gebore in Londen en getoë in Surrey, het die staatsskool Reigate Grammar School bygewoon wat 'n privaatskool geword het terwyl hy 'n student was. Hy was van jongs af polities aktief en het op die ouderdom van 16 by die Labour Party Young Socialists aangesluit. Hy het in 1985 'n Baccalaureusgraad in die Regte aan die Universiteit van Leeds gegradueer en 'n nagraadse Baccalaureusgraad in Siviele Reg by St Edmund Hall by die Universiteit van Oxford in 1986. Nadat hy tot die balie toegelaat is, het Starmer hoofsaaklik in kriminele verdedigingswerk gepraktiseer en in menseregte gespesialiseer. Hy het gedien as 'n menseregte-adviseur vir die Noord-Ierland Polisiëringsraad en is in 2002 aangestel as 'n Queen's Counsel, wat later sy werk oor polisiëring in Noord-Ierland aangehaal het as 'n belangrike invloed op sy besluit om 'n politieke loopbaan te volg. Gedurende sy tyd as Direkteur van Openbare Vervolging het hy 'n aantal groot sake hanteer, insluitend die Stephen Lawrence-moordsaak. Hy is aangestel as Ridderbevelvoerder van die Orde van die Bad (KCB) in die 2014 Nuwejaar-eerbewys vir dienste aan die reg en strafreg.

Starmer is by die algemene verkiesing in 2015 tot die Britse Laerhuis verkies. As 'n agterbanker het hy die onsuksesvolle Britain Stronger in Europe-veldtog in die 2016 Europese Unie-lidmaatskapreferendum ondersteun. Hy is deur Jeremy Corbyn as skaduminister vir immigrasie aangestel, maar het in Junie 2016 uit dié rol bedank as deel van die breër skadukabinetsbedankings in protes teen Corbyn se leierskap. Starmer het 'n nuwe pos onder Corbyn daardie jaar as skadue sekretarid vir die staat vir uittrede uit die Europese Unie aanvaar en 'n voorgestelde tweede referendum oor Brexit bepleit. Ná Corbyn se bedanking ná Arbeid se nederlaag by die algemene verkiesing in 2019, het Starmer hom as partyleier opgevolg deur die 2020-leiersverkiesing op 'n linkse platform te wen.

As die Arbeidersleier het Starmer die party weg van links en na die politieke sentrum herposisioneer. Hy het die belangrikheid daarvan beklemtoon om antisemitisme binne die party uit te skakel, 'n omstrede kwessie tydens Corbyn se leierskap. Sy ondersteuners het hom geprys vir sy antisemitisme-hervormings en dat hy gehelp het om Arbeid se geloofwaardigheid by die kiesers te verbeter in die nasleep van die vorige leierskap, terwyl sy kritici hom daarvan beskuldig het dat hy linkse Arbeid-lede onregverdig behandel het. In 2023 het Starmer vyf doelwitte vir sy regering uiteengesit, gerig op kwessies soos ekonomiese groei, gesondheid, skoon energie, misdaad en onderwys. Starmer het Arbeid tot 'n groot oorwinning in die algemene verkiesing van 2024 gelei, wat veertien jaar van konserwatiewe bewind beëindig het. Hierdie groot oorwinning was soortgelyk aan die een wat Tony Blair by die algemene verkiesing in 1997 behaal het, die laaste keer dat 'n Arbeiders-opposisie 'n konserwatiewe regering ontsetel het.