Tambora

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Tambora
Tomboro
Die kaldera van die berg Tambora. Die kaldera van die berg Tambora.
Ligging Klein-Soenda-eilande, Indonesië
Hoogte 2 850 meter bo seevlak
Reeks Soendaboog
Koördinate 8°15′S 118°0′O / 8.250°S 118.000°O / -8.250; 118.000Koördinate: 8°15′S 118°0′O / 8.250°S 118.000°O / -8.250; 118.000
Bergtipe Stratovulkaan
Laaste uitbarsting 1967
Ligging van Tambora Tomboro op 'n kaart (Indonesië)
Tambora Tomboro
Tambora
Tomboro
Ligging in die Indonesië.

Die berg Tambora, of Tomboro, is 'n aktiewe stratovulkaan op die Klein-Soenda-eilande, Indonesië. Dit is gevorm deur die aktiewe subduksiesone onder hom. Voor sy uitbarsting in 1815 was dit meer as 4 300 m hoog, wat dit een van die hoogste pieke in die Indonesiese argipel gemaak het.

Tambora se uitbarsting in 1815 was die grootste in die aangetekende geskiedenis en van die Holoseen (die afgelope 11 700 jaar). Die magmakamer onder Tambora is deur vorige uitbarstings gedreineer en die berg was eeue lank rustend terwyl dit hervul is. Vulkaniese aktiwiteit het in 1815 'n hoogtepunt bereik, wat gelei het tot 'n ontploffende uitbarsting. Die ontploffing is gehoor op die eiland Soematra, meer as 2 000 km van daar. Swaar vulkaanas het geval op plekke soos Borneo, Sulawesi en Java, en die berg se maksimum hoogte is verlaag van sowat 4 300 m tot 2 850 m. Hoewel ramings wissel, was die sterftesyfer minstens 71 000.[1] Die uitbarsting het in die volgende jare wêreldwyd tot klimaatsafwykings gelei, terwyl 1816 bekend geraak het as "die jaar sonder 'n somer" vanwee die impak op die weer van Noord-Amerika en Europa. In die Noordelike Halfrond het oeste misluk en vee gevrek, en dit het die ergste hongersnood van die eeu veroorsaak.

Geologie[wysig | wysig bron]

'n Topografiese kaart van Sumbawa.
'n Lugfoto van die kaldera.

Die berg Tambora is in die noordelike deel van die eiland Sumbawa, Klein-Soenda-eilande, geleë.[2] Dit is deel van die Soendaboog, 'n ketting vulkaaneilande wat die suidelike ketting van die Indonesiese argipel uitmaak.[3] Tambora vorm sy eie skiereiland op Sumbawa, bekend as die Sanggar-skiereiland. Noord van die skiereiland lê die Floressee[1] en suid daarvan is die 86 km lange en 36 km breë Salehbaai.[4]

Tambora lê 340 km noord van die Soendatrogstelsel ('n depressie in die seebodem) en 180 tot 190 km bo die boonste oppervlak van die aktiewe subduksiesone. Die eiland Sumbawa word in die noorde en suide deur oseaankors begrens.[5]

Die 1815-uitbarsting[wysig | wysig bron]

Ramings vir die begin van vulkanisme op die berg Tambora wissel van 57 000[4] tot 43 000 jaar gelede.[6] Die vorming van Tambora het 'n groot magmakamer onder die berg geledig.

'n Hoë vulkaankeël met 'n enkele sentrale opening het voor die uitbarsting van 1815 ontstaan. Dit het die vorm van 'n stratovulkaan gehad.[7] Tambora was verskeie eeue lank rustend terwyl magma geleidelik in sy magmakamer afgekoel het.[3] Die druk het geweldig toegeneem. In 1812 het die vulkaan begin rommel en 'n donker wolk gevorm.[8]

'n Matig groot uitbarsting op 5 April 1815 is gevolg deur plofgeluide wat op 'n afstand van tot 1 400 km gehoor kon word. Die oggend van 6 April 1815 het vulkaanas in Oos-Java begin val.[8] Op 10 en 11 April is op Soematra (meer as 2 600 km van daar) geluide gehoor wat soos geweerskote geklink het.[9]

Die oggend van 12 April het die uitbarstings intenser geraak.[8] Drie kolomme vlamme het uitgeskiet en saamgesmelt terwyl die berg 'n vloeiende massa vuur geword het.[9] Stukke puimsteen van tot 20 cm breed het teen agtuur die aand begin neerreën, gevolg deur as omstreeks nege- tot tienuur. Die kolom het ineengestort en piroklastiese strome veroorsaak wat teen die berg afgerol het na die see aan alle kante van die skiereiland. Die dorp Tambora is uitgewis. Harde plofgeluide is die aand van 11 April gehoor. Die sluier van as het tot op Java en Sulawesi versprei, terwyl 'n "salpeteragtige reuk" in Batavia geruik is. Die reën van tefra het nie voor 17 April afgeneem nie.[8]

Die magnitude van die uitbarsting word op VEI-7 geraam.[10] Dit het 4-10 keer die energie van die uitbarsting van Krakatoa in 1883 gehad.[11] 'n Geraamde 100 km3 ejekta met 'n massa van 1,4×1014 kg is uitgewerp.[1] Dit het 'n kaldera van 6 tot 7 km breed en 600 tot 700 m diep agtergelaat.[8]

Voor die uitbarsting was die berg Tambora sowat 4 300 m hoog,[8] een van die hoogste pieke van die Indonesiese argipel. Ná die tyd was die hoogste punt 2 851 m.[12]

Tambora se uitbarsting van 1815 is die grootste en verwoestendste uitbarsting in die aangetekende geskiedenis; 'n vergelyking met ander groot uitbarstings word hier onder getref.[1][8][13] 'n Donkerte wat deur die uitgeworpe as veroorsaak is, is twee dae lank tot 600 km ver gesien.[8] Piroklastiese strome het versprei tot 20 km van die kruin af en 'n geraamde 9,3-11,8 × 1013 g sulfaataërosols is deur die uitbarsting vrygelaat.[14]

Slagoffers[wysig | wysig bron]

Die getal slagoffers van die Tambora-uitbarsting word sedert die 19de eeu in verskeie bronne geraam. Dit wissel van Zollinger se 10 100, meestal weens piroklastiese strome, in 1847[15] tot Stothers se 88 000 in 1984.[8] Volgens sommige ramings is nog 37 825 mense op Sumbawa dood weens verhongering.[16] en nog 10 000 op Lombok weens siektes en honger. Selfs syfers so hoog soos 117 000 is al voorgestel.[13]

Oppenheimer (2003) raam die sterftesyfer op minstens 71 000.[1]

Vergelyking van groot vulkaanuitbarstings
Vulkaan Ligging Jaar Kolom-
hoogte (km)		  VEI  N. Halfrond-
somerafwyking (°C)		 Slagoffers
Taupo Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 181 51 7 ? Onwaarskynlik
Paektu Vlag van Noord-Korea Noord-Korea 946 25 6+ ? ?
Samalas Vlag van Indonesië Indonesië 1257 38-43[17] 7[18] -1,2[19] ?
Kuwae Vlag van Vanuatu Vanuatu 1452 ? 6 -0,5 ?
Huaynaputina Vlag van Peru Peru 1600 46 6 -0,8 ≈1 400
Tambora Vlag van Indonesië Indonesië 1815 44[20] 7 -0,5 >71 000
Krakatau Vlag van Indonesië Indonesië 1883 80 6 -0,3 36 600
Santa María Vlag van Guatemala Guatemala 1902 34 6 Geen 7 000 - 13 000
Katmai Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 1912 32 6 -0,4 2
Mt. St. Helens Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 1980 19 5 Geen 57
El Chichón Vlag van Meksiko Meksiko 1982 32 4-5 ? >2 000
Nevado del Ruiz Vlag van Colombia Colombia 1985 27 3 Geen 23 000
Pinatubo Vlag van Filippyne Filippyne 1991 34 6 -0,5 1 202
Bronne: Oppenheimer (2003),[1] en Smithsonian Institution se Global Volcanism Program[21]

Plaaslike gevolge[wysig | wysig bron]

Al die plantegroei van die eiland is vernietig. Bome en puimsteen het saam in die see gespoel.[8] Wolke dik as het die kruin op 23 April steeds bedek. Ontploffings het op 15 Julie opgehou, hoewel vrygestelde rook tot op 23 Augustus nog gesien is. Vlamme en rommelende naskokke is in Augustus 1819, vier jaar ná die voorval, gerapporteer.

'n Matige tsoenami het die kus van verskeie eilande in die Indonesiese argipel op 10 April getref, met golwe van tot vier meter hoog in Sanggar. Die uitbarstingskolom het die stratosfeer op 'n hoogte van meer as 43 km getref.[1] Growwe asdeeltjies het 'n week of twee ná die uitbarstings nog geval, terwyl fyner deeltjies maande tot jare lank op 'n hoogte van 10 tot 30 km in die atmosfeer gebly het.[8]

Wêreldwye gevolge[wysig | wysig bron]

Die uitbarsting het 10 miljoen tot 120 miljoen ton swael[1] in die stratosfeer vrygestel en 'n wêreldwye klimaatsafwyking veroorsaak.

Gasse op Tambora wat weens groot druk vrygestel word.

In die lente en somer van 1816 is 'n stratosferiese sulfaatsluier, wat as 'n "droë mis" beskryf is, in die noordoostelike VSA gesien. Nie wind of reën het dit verwyder nie, en dit het die sonlig so verdof en verrooi dat sonvlekke met die blote oog sigbaar was.[1] Dele van die Noordelike Halfrond het uiterse weerstoestande gehad en 1816 het bekend geword as "die jaar sonder 'n somer". Gemiddelde temperature oor die wêreld heen het met tussen 0,4 en 0,7 °C gedaal,[8] en dit het wêreldwyd groot landbouprobleme veroorsaak. Ná 4 Junie 1816, toe daar in die somer ryp in Connecticut was, het koue weer oor die grootste deel van Nieu-Engeland versprei. Op 6 Junie 1816 het dit in Albany, New York, en Dennysville, Maine, gesneeu. Soortgelyke toestande het minstens drie maande lank voortgeduur en oeste dwarsoor Noord-Amerika verwoes. Ook in Kanada was dit bitter koud.[1]

Dié jaar het die tweede koudste jaar in die Noordelike Halfrond geword sedert 1400,[10] terwyl die 1810's die koudste aangemelde dekade was – die gevolg van Tambora se uitbarsting en ander vermeende vulkaniese aktiwiteite tussen 1809 en 1810.[22]

Benewens 'n koeler somer, het dele van Europa 'n stormagtige winter gehad,[1] met die riviere Elbe en Ohře wat in Februarie 1816 vir 12 dae gevries het. As gevolg daarvan het die prys van koring, rog en hawermout teen 1817 skerp gestyg.[23]

Diè klimaatsafwyking is al genoem as rede vir die intensiteit van die tifusepidemie van 1816-'19 in Suidoos-Europa en die oostelike Mediterreense streek.[1] In Ierland was daar 'n groot hongersnood nà die mislukking van koring-, hawermout- en aartappeloeste. In baie Europese stede het die benarde situasie gelei tot opstande, brandstigting en plundery. Dit was die ergste hongersnood van die 19de eeu.[1]

Panorama[wysig | wysig bron]

'n Panorama van die kaldera op die berg Tambora, Julie 2017
'n Panorama van die kaldera op die berg Tambora, Julie 2017

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 Oppenheimer, Clive (2003). "Climatic, environmental and human consequences of the largest known historic eruption: Tambora volcano (Indonesia) 1815". Progress in Physical Geography. 27 (2): 230–259. doi:10.1191/0309133303pp379ra. S2CID 131663534.
  2. ↑ "Mount Tambora". Mount Tambora (in Engels). Besoek op 4 Maart 2021.
  3. ↑ 3,0 3,1 Foden, J. (1986). "The petrology of Tambora volcano, Indonesia: A model for the 1815 eruption". Journal of Volcanology and Geothermal Research. 27 (1–2): 1–41. Bibcode:1986JVGR...27....1F. doi:10.1016/0377-0273(86)90079-X.
  4. ↑ 4,0 4,1 Degens, E.T.; Buch, B. (1989). "Sedimentological events in Saleh Bay, off Mount Tambora". Netherlands Journal of Sea Research. 24 (4): 399–404. Bibcode:1989NJSR...24..399D. doi:10.1016/0077-7579(89)90117-8.
  5. ↑ Foden, J.; Varne, R. (1980). "The petrology and tectonic setting of Quaternary—Recent volcanic centres of Lombok and Sumbawa, Sunda arc". Chemical Geology. 30 (3): 201–206. Bibcode:1980ChGeo..30..201F. doi:10.1016/0009-2541(80)90106-0.
  6. ↑ Gertisser, R.; Self, S.; Thomas, L.E.; Handley, H.K.; Van Calsteren, P.; Wolff, J.A. (1 Februarie 2012). "Processes and Timescales of Magma Genesis and Differentiation Leading to the Great Tambora Eruption in 1815". Journal of Petrology. 53 (2): 271–297. Bibcode:2012JPet...53..271G. doi:10.1093/petrology/egr062.
  7. ↑ "Geology of Tambora Volcano". Vulcanological Survey of Indonesia. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2007. Besoek op 2 Augustus 2018.
  8. ↑ 8,00 8,01 8,02 8,03 8,04 8,05 8,06 8,07 8,08 8,09 8,10 8,11 Stothers, Richard B. (1984). "The Great Tambora Eruption in 1815 and Its Aftermath". Science. 224 (4654): 1191–1198. Bibcode:1984Sci...224.1191S. doi:10.1126/science.224.4654.1191. PMID 17819476. S2CID 23649251.
  9. ↑ 9,0 9,1 Raffles, S. (1830). Memoir of the life and public services of Sir Thomas Stamford Raffles, F.R.S. &c., particularly in the government of Java 1811–1816, and of Bencoolen and its dependencies 1817–1824: with details of the commerce and resources of the eastern archipelago, and selections from his correspondence (PDF). Londen: John Murray. Besoek op 2 Augustus 2018. Aangehaal deur Oppenheimer (2003)
  10. ↑ 10,0 10,1 Briffa, K.R.; Jones, P.D.; Schweingruber, F.H.; Osborn, T.J. (1998). "Influence of volcanic eruptions on Northern Hemisphere summer temperature over the past 600 years". Nature. 393 (6684): 450–455. Bibcode:1998Natur.393..450B. doi:10.1038/30943. S2CID 4392636.
  11. ↑ Blast from the Past; article; [July, 2002]; Deur Robert Evans; Smithsonian Magazine, aanlyn; besoek op 10 September 2020
  12. ↑ Monk, K.A.; Fretes, Y.; Reksodiharjo-Lilley, G. (1996). The Ecology of Nusa Tenggara and Maluku. Hong Kong: Periplus Editions Ltd. p. 60. ISBN 978-962-593-076-3.
  13. ↑ 13,0 13,1 Cao, S.; Li, Y.; Yang, B. (2012). "Mt. Tambora, Climatic Changes, and China's Decline in the Nineteenth Century". Journal of World History. 23 (3): 587–607. doi:10.1353/jwh.2012.0066. S2CID 145137831.
  14. ↑ Self, S.; Gertisser, R.; Thordarson, T.; Rampino, M.R.; Wolff, J.A. (1 Oktober 2004). "Magma volume, volatile emissions, and stratospheric aerosols from the 1815 eruption of Tambora" (PDF). Geophysical Research Letters. 31 (20): L20608. Bibcode:2004GeoRL..3120608S. doi:10.1029/2004GL020925. hdl:20.500.11820/6925218f-d09e-4f9d-9f2e-3ab8419b223f.
  15. ↑ Zollinger (1855): Besteigung des Vulkans Tamboro auf der Insel Sumbawa und Schiderung der Eruption desselben im Jahren 1815, Winterthur: Zurcher and Fürber, Wurster and Co., aangehaal deur Oppenheimer (2003).
  16. ↑ Haeseler, Susanne (2016). "Der Ausbruch des Vulkans Tambora in Indonesien im Jahr 1815 und seine weltweiten Folgen, insbesondere das "Jahr ohne Sommer" 1816" (PDF) (in Duits). Deutscher Wetterdienst. pp. 1–18. Besoek op 2 Augustus 2018.
  17. ↑ Vidal, CélineM.; Komorowski, Jean-Christophe; Métrich, Nicole; Pratomo, Indyo; Kartadinata, Nugraha; Prambada, Oktory; Michel, Agnès; Carazzo, Guillaume; Lavigne, Franck; Rodysill, Jessica; Fontijn, Karen (8 Augustus 2015). "Dynamics of the major plinian eruption of Samalas in 1257 A.D. (Lombok, Indonesia)". Bulletin of Volcanology. 77 (9): 73. Bibcode:2015BVol...77...73V. doi:10.1007/s00445-015-0960-9. S2CID 127929333.
  18. ↑ Whelley, Patrick L.; Newhall, Christopher G.; Bradley, Kyle E. (22 Januarie 2015). "The frequency of explosive volcanic eruptions in Southeast Asia". Bulletin of Volcanology. 77 (1): 1–11. Bibcode:2015BVol...77....1W. doi:10.1007/s00445-014-0893-8. PMC 4470363. PMID 26097277.
  19. ↑ Guillet, Sébastien; Corona, Christophe; Stoffel, Markus; Khodri, Myriam; Lavigne, Franck; Ortega, Pablo; Eckert, Nicolas; Sielenou, Pascal Dkengne; Daux, Valérie; (Sidorova), Olga V. Churakova; Davi, Nicole; Edouard, Jean-Louis; Zhang, Yong; Luckman, Brian H.; Myglan, Vladimir S.; Guiot, Joël; Beniston, Martin; Masson-Delmotte, Valérie; Oppenheimer, Clive (2017). "Climate response to the Samalas volcanic eruption in 1257 revealed by proxy records" (PDF). Nature Geoscience. 10 (2): 123–128. Bibcode:2017NatGe..10..123G. doi:10.1038/ngeo2875.
  20. ↑ "Tambora, Sumbawa, Indonesia". volcano.oregonstate.edu. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Junie 2017. Besoek op 26 Februarie 2019.
  21. ↑ "Large Holocene Eruptions". Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Mei 2013. Besoek op 7 November 2006.
  22. ↑ Cole‐Dai, Jihong; Ferris, David; Lanciki, Alyson; Savarino, Joël; Baroni, Mélanie; Thiemens, Mark H. (1 November 2009). "Cold decade (AD 1810–1819) caused by Tambora (1815) and another (1809) stratospheric volcanic eruption" (PDF). Geophysical Research Letters. 36 (22): L22703. Bibcode:2009GeoRL..3622703C. doi:10.1029/2009GL040882.
  23. ↑ Brázdil, Rudolf; Řezníčková, Ladislava; Valášek, Hubert; Dolák, Lukáš; Kotyza, Oldřich (2016). "Climatic effects and impacts of the 1815 eruption of Mount Tambora in the Czech Lands". Climate of the Past. 12 (6): 1361–1374. Bibcode:2016CliPa..12.1361B. doi:10.5194/cp-12-1361-2016.

Skakels[wysig | wysig bron]

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Tambora&oldid=2639055"