Yasunari Kawabata
Yasunari Kawabata | |
---|---|
Yasunari Kawabata in 1938 | |
Gebore | 21 Julie 1899 |
Sterf | 16 April 1972 Zushi, Kanagawa, Japan |
Nasionaliteit | Japan |
Beroep | skrywer |
Yasunari Kawabata (Japannees: 川端 康成 Kawabata Yasunari; 11 Junie 1899 – 16 April 1972) was 'n Japannese kortverhaal- en romanskrywer wie se spare, liriese, subtiel geskakeerde prosa hom in 1968 die Nobelprys vir Letterkunde besorg het, die eerste Japannese outeur om die prys te ontvang.[1] Sy werk het breë internasionale aantrekking gehad en hy word steeds wys gelees.
Lewensgeskiedenis
[wysig | wysig bron]Yasunari Kawabata is op 11 Junie 1899 in Osaka, Japan gebore as die enigste seun van 'n welaf en gesofistikeerde dokter. Op die ouderdom van drie jaar verloor hy albei sy ouers en word hy na sy blinde, siek oupa aan moederskant in 'n afgeleë dorpie gestuur waar hy baie eensaam grootword. Die traumatiese verlies het ongetwyfeld 'n emosionele letsel gelaat aangesien die tema van dood en eensaamheid deur al Kawabata se werk eggo.
Eers wou hy 'n skilder word, maar na sy kortverhale gepubliseer is terwyl hy nog op hoërskool was, het hy besluit om 'n skrywer te word. Hy het in 1920 sy literêre studies aan die Tokio Keiserlike Universiteit begin en vier jaar later gegradueer. Saam met Yokomitsu Riichi, het Kawabata 'n tydskrif gestig, getiteld Bungei Jidai (Die Kunsera), wat die nuwe beweging in moderne Japannese letterkunde bepleit het.
In 1927 is sy eerste suksesvolle kortverhaal, Izu no odoriko (Die Izu-danser) gepubliseer, wat halfoutobiografies was aangesien dit 'n weergawe van sy eie jeugdige geboeidheid met 'n danser was. Na sy huwelik in 1931 het hy homself in Kamakura gevestig en verskeie ander merkwaardige werke geskryf. In 1935 het hy met een van sy bekendste romans, Yukiguni (Die Sneeuland) begin, maar dit eers twaalf jaar later voltooi omdat hy nie kon besluit op 'n gepaste einde nie. In 1954 word nog een van Kawabata se beste werke gepubliseer, Yama no oto (Die klank van Die Berge) waarin hy gebruik maak van 'n reeks gekoppelde episodes om 'n gesin se krisis weer te gee.
In die sestigerjare het Kawabata meer sosiaal geraak en deur die Verenigde State getoer, by universiteite klas gegee, propaganda gemaak vir politieke kandidate en jong skrywers bevorder. In 1968 ontvang hy die Nobelprys vir Letterkunde.
Op 16 April 1972, twee jaar na sy vriend Yukio Mishima selfmoord gepleeg het, pleeg Kawabata selfmoord, maar laat geen briefie agter nie.
Belangrikste prestasies
[wysig | wysig bron]Yasunari Kawabata, die eerste Japannese romanskrywer wat 'n Nobelprys vir Letterkunde gewen het, het moderne Westerse realisme kunstig met die klassieke Japannese literêre styl gekombineer en daardeur 'n moreel-estetiese kultuurbewustheid geskep wat lesers ver buite die grense van Japan raak. Kawabata is een van die min Asiatiese skrywers wat daarin geslaag het om die wispelturige literêre smake van die Weste te bevredig.
Hy was 'n lid van die Kunsakademie van Japan en voorsitter van die PEN klub van Japan in welke hoedanigheid hy as afgevaardigde by verskeie internasionale kongresse opgetree het. In 1959 het hy die Goethe Medalje in Frankfurt am Main ontvang en in 1968 ontvang hy die Nobelprys vir Letterkunde. Onder sy bekendste werke is Die Izu-danser, Die Sneeuland, Die Klank van die Berge, Duisend Kraanvoëls en Die Ou Capitol.
Verwysings
[wysig | wysig bron]- ↑ "The Nobel Prize in Literature 1968" (in Engels). Nobelprize.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Augustus 2018. Besoek op 7 Oktober 2017.
Eksterne skakels
[wysig | wysig bron]- Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Yasunari Kawabata.