San Francisco Internasionale Lughawe

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
San Francisco Int. Lughawe
IATA: SFO – ICAO: KSFO – FAA: SFO
Opsomming
Tipe lughawe Openbaar
Eienaar/Operateur Stad en county San Francisco
Bedien San Franciscobaai-area
Ligging San Mateo County, Kalifornië, Verenigde State
Geopen 15 Maart 1927; 97 jaar gelede (1927-03-15)
Spil vir Alaska Airlines, United Airlines
Hoogte bo seevlak 13 vt / 4 m
Koördinate 37°37′08″N 122°22′30″W / 37.61889°N 122.37500°W / 37.61889; -122.37500Koördinate: 37°37′08″N 122°22′30″W / 37.61889°N 122.37500°W / 37.61889; -122.37500
Webtuiste flysfo.com
Aanloopbane
Rigting Lengte Oppervlak
vt m
10L/28R 11 870 3 618 Teer
10R/28L 11 381 3 469 Teer
01R/19L 8 650 2 637 Teer
01L/19R 7 650 2 332 Teer
Statistieke (2021)
Passasiers 24 343 627
Lugbewegings 265 597
Totale vrag (ton) 528 792
Bron: San Francisco Internasionale Lughawe[1] en FAA[2]

San Francisco Internasionale Lughawe (IATA: SFO, ICAO: KSFO, FAA LID: SFO) is 'n internasionale lughawe in San Mateo County, 21 km suid van die sentrum van San Francisco, Kalifornië.[3] Dit huisves vlugte na bestemmings regoor Noord-Amerika en is 'n belangrike poort na Europa, die Midde-Ooste, Asië en Australasië.

SFO is die grootste lughawe in die San Franciscobaai-area en die tweede besigste in Kalifornië, naas Los Angeles Internasionale Lughawe (LAX). In 2017 was dit die sewende besigste lughawe in die Verenigde State en die 24ste besigste in die wêreld volgens passasiersgetalle.[4] Dit is die vyfde grootste spilpunt vir United Airlines, wat vanaf Terminaal 3 en die Internasionale Terminaal funksioneer. SFO funksioneer as United se primêre Trans-Stille Oseaan-poort. Daarbenewens is SFO 'n belangrike instandhoudingsentrum vir United Airlines en huisves die SFO-museum wat in 1980 geskep is, die eerste museum in 'n internasionale lughawe. Dit dien ook as 'n spilpunt vir Alaska Airlines, wat uit Terminaal 2 bedryf word.

Die lughawe word besit en bedryf deur die stad en distrik San Francisco en het 'n San Francisco-posadres. Dit is egter buite San Francisco geleë in die ongeïnkorporeerde San Mateo County. Tussen 1999 en 2004 het die San Francisco-lughawekommissie SFO Enterprises, Inc. in die stad bedryf om toesig te hou oor sy besigheidsaankope en bedrywighede van ondernemings.[5][6][7][8]

Geskiedenis[wysig | wysig bron]

Mills Field, San Francisco-lughawe (c. 1930s)

Die stad en distrik San Francisco het aanvanklik 61 hektaar op die huidige lughaweterrein op 15 Maart 1927 gehuur, vir wat toe 'n tydelike en eksperimentele lughaweprojek sou wees.[9] San Francisco het op 7 Mei 1927,[10] op die koeiweiding van 150 hektaar 'n toewydingseremonie gehou by die vliegveld, amptelik genaamd die Mills Field Munisipale Lughawe van San Francisco. San Francisco het die eiendom en die omliggende gebied by die Mills Estate gekoop en die terrein uitgebrei tot 450 hektaar, sedert Augustus 1930.[9] Die lughawe se naam is in 1931 met die aankoop van die grond amptelik na San Francisco-lughawe verander. "Internasionaal" is aan die einde van die Tweede Wêreldoorlog bygevoeg namate oorsese dienste vinnig uitgebrei het.

Vroeë bedrywighede[wysig | wysig bron]

Die vroegste geskeduleerde vervoerders by die lughawe het Western Air Express, Maddux Air Lines en Century Pacific Lines ingesluit.[9] United Airlines is in 1934 gestig en het vinnig die sleutelredery by die lughawe geword, met Douglas DC-3-diens na Los Angeles en New York wat in Januarie 1937 begin het. 'n Nuwe passasiersterminaal is in 1937 geopen, gebou met befondsing van die Openbare Werke-administrasie.[9] Die Maart 1939 Amptelike Lugvaartgids toon 18 lugredery-vertrekke op weeksdae — sewentien United-vlugte en een TWA-vlug. Die Augustus 1952-kaart toon aanloopbaan 1L as 7 000 voet lank, 1R 7 750 voet, 28L 6 500 voet, en 28R 8 870 voet.

Benewens United het Pacific Seaboard Air Lines in 1933 tussen San Francisco en Los Angeles gevlieg; die Bellanca CH-300's het San Francisco – San Jose – Salinas – Monterey – Paso Robles – San Luis Obispo – Santa Maria – Santa Barbara – Los Angeles gevlieg.[11] Mededinging met United het daartoe gelei dat Pacific Seaboard al sy bedrywighede na die ooste van die VSA verskuif en homself herdoop het na Chicago en Southern Air Lines (C&S). Dit het 'n groot plaaslike en internasionale lugredery geword. Chicago & Southern is in 1953 verkry deur en het saamgesmelt met Delta Air Lines, wat Delta sy eerste internasionale roetes gegee het.[12] Delta het die roetemagtiging wat van C&S geërf is, gebruik om een van sy eerste internasionale dienste te vlieg wat met Convair 880-straalvliegtuie vanaf San Francisco na Montego Bay, Jamaika en Caracas, Venezuela onderneem is via tussenstoppe in Dallas en New Orleans in 1962.[13]

Tweede Wêreldoorlog[wysig | wysig bron]

Tydens die Tweede Wêreldoorlog is die lughawe as 'n Kuswagbasis en Army Air Corps-opleidingsbasis gebruik. Die basis is genoem Naval Auxiliary Air Facility Mills Field en Coast Guard Air Station, San Francisco.[14] Pan American World Airways (Pan Am), wat 'n internasionale vliegbootdiens vanaf Treasure Island bedryf het, moes sy Stille Oseaan- en Alaska-seevliegtuigbedrywighede in 1944 na SFO verskuif nadat Treasure Island onteien is vir gebruik as 'n militêre basis. Pan Am het na die Tweede Wêreldoorlog diens vanaf SFO begin met vyf weeklikse vlugte na Honolulu, waarvan een voortgegaan het na Canton Island, Fidji, Nieu-Kaledonië en Auckland.

Internasionale bedrywighede[wysig | wysig bron]

Qantas- en United Airlines-vliegtuie by SFO, 2018

Die eerste diens deur buitelandse lugrederye was op Australian National Airways (ANA) Douglas DC-4's wat deur British Commonwealth Pacific Airlines gevlieg is: Sydney – Auckland – Fidji – Kanton-eiland – Honolulu – San Francisco – Vancouver, BC. Die eerste vlug het Australië op 15 September 1946 verlaat.[15] In 1947 het Pan American World Airways sy "om die wêreld"-vlugte vanaf SFO na Guam, Japan, die Filippyne, China en ander lande begin; Pan Am het ook vanaf SFO na Sydney gevlieg.[16] In 1947 het United Airlines Douglas DC-6-vlugte na Hawaii en Philippine Airlines vlugte na Manila begin.[9]

TWA het in 1957 met Lockheed Constellations (L-1649A's) ononderbroke na Londen Heathrow en Parys Orly begin vlieg.[17][18] In 1954 het Qantas die ANA/BCPA-roete van SFO na Sydney oorgeneem; vanaf 1959 het hul Boeing 707's via Honolulu en Nadi, Fidji, na Sydney gevlieg.[19] Pan Am het Boeing 707-320's van Tokio ononderbroke na SFO geskeduleer (aanvanklik slegs in die winter) vanaf 1960–61; die weswaartse ononderbroke vlugte moes op die langerafstand Boeing 707-320B wag. British Overseas Airways Corporation (BOAC, 'n voorganger van British Airways) het in 1957 aangekom; in 1960 het sy Bristol Britannias van Londen – New York City – San Francisco – Honolulu – Wake-eiland – Tokio – Hongkong gevlieg as deel van BOAC se rondom-die-wêrelddiens.[20] Teen 1961 het BOAC die Britannias vervang met Boeing 707's wat nie die brandstofhervul op die Wake-eiland-vliegveld vereis het nie.[21] Japan Airlines (JAL) het in 1954 by SFO bygekom; in 1961 het dit Douglas DC-8s van San Francisco – Honolulu – Tokio gevlieg.[22] In 1961 het Lufthansa SFO begin bedien met Boeing 707's wat drie dae per week San Francisco – Montreal Dorval-lughawe – Parys Orly-lughawe – Frankfurt gevlieg het.[23] Lufthansa het in 1963 Boeing 720B's op hierdie roete bedryf saam met Boeing 707's na Frankfurt via Montreal en Londen Heathrow-lughawe.[23] Die Pan Am/Panagra-diens van SFO na Suid-Amerika is in die laat 1960's oorgeneem deur Braniff International, wat Douglas DC-8 -62's na SFO bedryf het ná Braniff se verkryging van Panagra.[24] In 1970 het CP Air (voorheen Canadian Pacific Air Lines) Boeing 737-200's ononderbroke gevlieg na Vancouver, BC en verder na Winnipeg, Toronto, Ottawa en Montreal.[25]

Binnelandse uitbreiding[wysig | wysig bron]

Openingsgala by die Sentrale Passasiersterminaal op 27 Augustus 1954

Die eerste ononderbroke vlugte na die Amerikaanse ooskus was United Douglas DC-7's in 1954. Die lughawe se nuwe terminaalgebou is op 27 Augustus 1954 geopen. Daar was 'n groot vertoon van vliegtuie insluitend 'n Convair B-36 Peacemaker-bomwerper, 'n wonder vir sy tyd.[26][27] Die gebou het die Sentrale Terminaal geword met die toevoeging van die Suidterminaal en die Noordterminaal en is in 1984 grootliks herbou as die Internasionale Terminaal en toe weer verander as die huidige Terminaal 2. Binnelands, lys die April 1957 Amptelike Lugdiensgids 71 geskeduleerde weeksdagvlugte op United, 22 op Western Airlines, 19 op Southwest Airways, 12 op Trans World Airlines (TWA), sewe op American Airlines en drie op Pacific Southwest Airlines. Wat internasionale vlugte betref, het Pan American 21 vertrekke per week gehad, en Japan Airlines (JAL) en Qantas elk vyf.

Aanloopbane[wysig | wysig bron]

Die lughawe beslaan 21,07 km2 op 'n hoogte van 4 meter bo seevlak. Dit het vier teeraanloopbane, gerangskik in twee kruisende stelle parallelle aanloopbane:[28]

  • Aanloopbaan 01L/19R: 2332 m × 61 m, oppervlak: asfalt, het goedgekeurde GPS-benaderings
  • Aanloopbaan 01R/19L: 2637 m × 61 m, oppervlak: asfalt, ILS / DME toegerus, en het goedgekeurde GPS/VOR benaderings
  • Aanloopbaan 10L/28R: 3618 m × 61 m, oppervlak: asfalt, Kategorie III ILS/DME toegerus, en het goedgekeurde GPS-benaderings
  • Aanloopbaan 10R/28L: 3469 m × 61 m, oppervlak: asfalt, ILS/DME toegerus, en het goedgekeurde GPS-benaderings

Die aanloopbane is benaam volgens hul magnetiese rigting, dus is die aanloopbane by 14°[29] vanaf magnetiese noord 01L/01R, en die aanloopbane by 284° is 28R/28L. Die uitleg van die parallelle aanloopbane (1L/1R en 28R/28L) is in die 1950's neergelê, en het 'n skeiding van slegs 230 meter.[28]

Tydens normale bedrywighede (ongeveer 81% van die tyd), gebruik binnelandse vertrekke aanloopbane 1L en 1R, terwyl oorsese internasionale vertrekke en alle aankomste aanloopbane 28L en 28R gebruik, wat voordeel trek uit die heersende wes-noordwestelike wind wat deur die San Bruno-kloof kom. Gedurende tye van swaar wind of as bedrywighede by Oakland Internasionale Lughawe bots met SFO-vertrekke (ongeveer 15% van die tyd), kan aanloopbane 1L en 1R nie gebruik word nie, en dus gebruik alle vertrek- en alle aankomste dan aanloopbane 28L en 28R. Hierdie konfigurasies staan gesamentlik bekend as die Wesplan, en akkommodeer aankomste teen 'n koers van tot 60 vliegtuie per uur.[28][30] Onder visuele vlugmaatreëls kan vliegtuie in wese gelyktydig sy-aan-sy land op 28L en 28R terwyl visuele skeiding gehandhaaf word.[28][31]

Wanneer die visuele benadering in die gedrang kom, word die Wesplan gehandhaaf met 'n wysiging om vliegtuie wat op 28L land om vir Instrumentlandingstelsel (ILS) toe te laat, terwyl die vliegtuig wat op 28R land 'n afwykende koers neem, gemonitor deur hoëskandeertempo-grondradar, om 'n laterale spasiëring groter as 750 voet te handhaaf totdat die vliegtuig visuele skeiding kan handhaaf. Visuele skeiding vind gewoonlik plaas sodra die vliegtuig op 'n hoogte van 2 100 voet (640 m) onder die wolkkleed gedaal het. Dit staan bekend as die "Precision Runway Monitor/Simultaneous Offset Instrument Approach" en verminder die kapasiteit tot 36 inkomende vliegtuie per uur. In swak sigtoestande vereis FAA instrumentbenaderingreëls dat vliegtuie laterale skeiding van 1 300 meter handhaaf, wat beteken dat slegs een aanloopbaan gebruik mag word, wat die kapasiteit van SFO tot 25-30 inkomende vliegtuie per uur verminder.[28][31]

Tydens reënbuie (ongeveer 4% van die tyd), verskuif die heersende winde na 'n suid-suidooslike rigting, en vertrekkende vliegtuie gebruik aanloopbane 10L en 10R en aankomende vliegtuie gebruik aanloopbane 19L en 19R. Hierdie opset staan bekend as die Suidooster-plan.[28][32]

By seldsame geleenthede (gemiddeld minder as een dag per jaar), bepaal windtoestande ander aanloopbaankonfigurasies, insluitend vertrek en landing op aanloopbane 10L en 10R, vertrek en landing op aanloopbane 1L en 1R, en vertrek op aanloopbane 19L en 19R en landings op aanloopbane 28L en 28R.

Gebaseerde vliegtuie en bedrywighede[wysig | wysig bron]

In 2019 het SFO 458 496 vliegtuigbedrywighede gehad, 'n gemiddeld van 1 255 per dag. Dit het bestaan uit 86% geskeduleerde kommersiële, 11% lugtaxi, 2% algemene lugvaart en <1% militêr. Daar was 14 vliegtuie gebaseer by SFO, 6 stralers, 1 helikopter en 7 militêre vliegtuie.

Vliegtuiggeraasvermindering[wysig | wysig bron]

SFO was een van die eerste lughawens wat 'n "Fly Quiet"-program geïmplementeer het, wat lugrederye gradeer op hul prestasie op geraasverminderingsprosedures terwyl hulle in en uit SFO vlieg. Die Jon C. Long Fly Quiet Program [33] is deur die Aircraft Noise Abatement Office van stapel gestuur om lugrederye aan te moedig om so stil as moontlik te opereer by SFO.

SFO was een van die eerste Amerikaanse lughawens wat 'n residensiële klankverminderingsprogram uitgevoer het. Hierdie program, wat in die vroeë 1980's deur die FAA geloods is, het die kostedoeltreffendheid van die vermindering van binneklankvlakke vir huise naby die lughawe, binne die 65 CNEL geraaskontoer, geëvalueer. Die program het van 'n geraasrekenaarmodel gebruik gemaak om verbetering in spesifieke residensiële interieurs vir 'n verskeidenheid geraasbeheerstrategieë te voorspel. Hierdie loodsprogram is vir 'n woonbuurt in Suid-San Francisco uitgevoer en sukses is behaal in al die huise wat ontleed is. Die koste het beskeie geblyk te wees, en die nakonstruksie-binneklankvlaktoetse het die voorspellings vir geraasvermindering bevestig. Tot op datum is meer as $153 miljoen bestee om meer as 15 000 huise in die naburige stede Daly City, Pacifica, San Bruno en Suid-San Francisco te isoleer.[34]

Terminale[wysig | wysig bron]

Terminaalkaart van SFO

Die lughawe het vier terminale (1, 2, 3, en Internasionaal) en sewe wandelgange (Instapgebiede A tot G) met 'n totaal van 115 hekke wat alfabeties in 'n antikloksgewyse ring gerangskik is. Terminaal 1 (instapgebied B), terminaal 2 (instapgebiede C en D), en terminaal 3 (instapgebiede E en F) hanteer binnelandse vlugte (insluitend voorafvrygestelde vlugte vanaf Kanada). Die Internasionale Terminaal (Instapgebiede A en G) hanteer internasionale vlugte en sommige binnelandse vlugte.

Histories is die oudste terminaalgebou wat nog staan, terminaal 2, wat oorspronklik in 1954 voltooi is as die sentrale terminaal met vier gange.[35] Terminaal 1 is in 1963 as die Suidterminaal bygevoeg met Piers F/FF (Pier F het twee satellietrotundas) en G, en Pier E is na voltooiing na die Suidterminaal hertoegewys. Internasionale verkeer is deur Pier G gelei, en 'n nuwe Rotunda G is in 1974 voltooi om Pier G uit te brei. Terminaal 3 is in 1979 bygevoeg as die Noordterminaal met Pier A. Sodra die Noordterminaal in 1979 voltooi was, is die piere ook linksom hernoem, met letterbenamings wat ooreenstem met hedendaagse instapgebiede, wat begin met Pier A (tans instapgebied A, oorspronklik Pier G), Pier B (tans instapgebied B, oorspronklik Pier F/FF), Pier C (tans Instapgebied C, oorspronklik Pier E), en Pier F (tans Instapgebied F, oorspronklik Pier A).[36] 'n Nuwe Pier E is in 1981 by die Noordterminaal gevoeg, ongeveer waar die ou Pier B gestaan het, en die Sentrale Terminaal is met 'n enkele pier (D) herbou om internasionale vlugte sedert 1983 te bedien, totdat 'n nuwe Internasionale Terminaal in 2000 geopen is. Sedertdien is die terminale in 2001 met nommers hernoem, en die ouer terminale is in die proses van opknapping. 'n Herbou van Terminaal 2 (voorheen die Sentrale Terminaal) is in 2011 voltooi, gevolg deur die voltooiing van die herbouing van Terminaal 3 Oos (Noordterminaal Pier E) in 2015, en herbouings van Terminaal 1 (Suidterminaal) en Terminaal 3 Wes (Noordterminaal Pier F) is geskeduleer om teen 2024 voltooi te wees.[37]

Lugkantverbindings[wysig | wysig bron]

Lugkantverbinding tussen die Internasionale Terminaal en Terminaal 3

Daar is lugkantverbindings by SFO wat passasiers in staat stel om (na-sekuriteit) tussen die meeste aangrensende terminaalgeboue rond te wandel. 'n Kort lugkantverbinding verbind Terminaal 3 se Instaparea F met die Internasionale Terminaal Instapgebied G.[38] 'n Luglike 500 voet [39] lugkantverbinding verbind Instaparea C met die res van Terminaal 2.[40] In Mei 2021 is die sloping en herbou van die suidelike gedeelte van Terminaal 1 (Instapgebied B) voltooi en 'n lugkantverbinding met Internasionale Instapgebied A is bygevoeg.[41] In November 2021 het nuwe lugkant- en landkantverbindings Terminale 2 en 3 verbind.[42]

Daar is geen lugkantverbindings tussen Internasionale Instapgebiede A en G nie (die hoofterminaalarea van die Internasionale Terminaal skei die twee instapareas). Teen 2024 sal die opknapping van Instaparea C 'n lugkantverbinding tussen dit en die res van opgeknapte Terminaal 1 byvoeg.[43] Dit beteken dat alle hekke by die lughawe verby (agter) die sekuriteitspunt gekoppel sal word.

Harvey Milk terminaal 1[wysig | wysig bron]

Kunswerk ter herdenking van gayregte-aktivis en voormalige San Francisco-toesighouer Harvey Milk (1930–1978)


SFO Museum[wysig | wysig bron]

SFO Museum is in 1980 geskep as 'n samewerking tussen die San Francisco Lughawe Kommissie en die Beeldende Kunste Museums van San Francisco en was die eerste museum in 'n internasionale lughawe.[44] Dit is in 1999 deur die Amerikaanse Vereniging van Museums geakkrediteer, en bevat sowel permanente kunswerke as tydelike uitstallings in meer as 20 galerye. Die Lugvaartmuseum en -biblioteek (amptelik die San Francisco-lughawekommissie-lugvaartbiblioteek en Louis A. Turpen-lugvaartmuseum) is in die Internasionale Terminaal geleë, met 'n model van 'n DC-3.[45][46]

Gereelde reisigers en lugdienspersoneel het glo aan SFO Museum-amptenare gesê hulle maak 'n punt daarvan om vroeg by die lughawe aan te kom om die galerye te besigtig.[47]

Landvervoer[wysig | wysig bron]

Transito[wysig | wysig bron]

BART-trein by SFO-stasie in 2020

Die AirTrain is 'n landkant mensevervoerstelsel wat die terminale, die twee internasionale terminale, motorparkeerplekke, die BART-stasie, die Grand Hyatt-hotel, die lughawe se huurmotorsentrum en die langtermynparkeergarage verbind. Die AirTrain is ten volle outomaties en gratis om te ry.[48][49]

Motorvoertuig[wysig | wysig bron]

Luguitsig oor die lughawe. 'n Spaghetti-aansluiting verbind die passasiersterminaalpaaie met US Route 101.

Die lughawe is geleë op US Route 101, 21 km suid van die sentrum van San Francisco. Dit is naby die US 101-wisselaar met Interstate 380, 'n kort snelweg wat US 101 met Interstate 280 verbind. Korttermynparkering is in die sentrale terminaalarea en twee internasionale terminaalmotorhuise geleë. Langtermynparkering is geleë op South Airport Blvd. en San Bruno-laan en word deur pendelbusse bedien.[50]

Passasiers mag ook langtermyn parkeer by 'n uitgesoekte aantal BART-stasies wat parkeerterreine het, met 'n permit wat vooraf aanlyn te koop is.[51]

Taksi[wysig | wysig bron]

Taksi's vertrek vanaf aangewese taksi-sones geleë by die padsentrum-eilande, op die aankoms-/bagasie-eisvlak van alle terminale.[52]

Ander geriewe[wysig | wysig bron]

SFO is die tuiste van die een van die grootste vliegtuigonderhoudsbasisse ter wêreld met volledige MRO-basisbedrywighede: instandhouding, herstel, opknapping, verf, sweiswerk, masjienwinkel, gereedskap en matrys, vervaardiging van onderdele, vervaardiging, ingenieurswese en heraanpassing (Boeing en Airbus-gesertifiseer, onder andere). Dit dien as die hoofglobale MRO-basis vir United Airlines en bedien meer as 40 ander lugrederye, militêre kliënte en vliegtuighuuroperateurs.[53][54][55][56]

Die oostekant van die vliegveld word oorheers deur die Superbay, 'n 39 070 m2 onderhoudsloods wat vier 747's kan huisves. Die fasiliteit is oorspronklik in die 1970's gebou en word deur United Airlines en American Airlines gedeel.[57]

Nippon Cargo Airlines het sy San Francisco-tak op die lughaweperseel.

Die Amerikaanse Kuswag bedryf "Coast Guard Air Station San Francisco" met sy oprit en geboue naby die vragterminaal, wat ses MH-65 Dolphin-helikopters bedryf.

Statistiek[wysig | wysig bron]

San Francisco Internasionale Lughawe passasiersbestemmings

Topbestemmings[wysig | wysig bron]

Besigste binnelandse roetes vanaf SFO (Mei 2021 – April 2022)[58]
Rang Plek Passasiers Lugredery
1 Los Angeles, Kalifornië 943 000 Alaska, American, Delta, JetBlue, Southwest, United
2 New York–JFK, New York 754 000 Alaska, American, Delta, JetBlue, United
3 Chicago–O'Hare, Illinois 722 000 Alaska, American, United
4 Newark, New Jersey 632 000 Alaska, United, JetBlue
5 Seattle-Tacoma, Washington 609 000 Alaska, Delta, United
6 Denver, Colorado 582 000 Frontier, Southwest, United
7 Las Vegas, Nevada 550 000 Alaska, Frontier, Southwest, United
8 Honolulu, Hawaii 527 000 Alaska, Hawaiian, Sun Country, United
9 San Diego, Kalifornië 495 000 Alaska, Southwest, United
10 Phoenix, Arizona 467 000 Alaska, American, Frontier, Southwest, United
Besigste internasionale roetes vanaf SFO (2019)[59]
Rang Lughawe Passasiers Lugredery
1 London–Heathrow, VK 1 050 777 British Airways, United Airlines, Virgin Atlantic
2 Hongkong 1 015 470 Cathay Pacific, Singapore Airlines, United Airlines
3 Taipei–Taoyuan, Taiwan 1 001 137 China Airlines, EVA Air, United Airlines
4 Vancouver, Kanada 738 029 Air Canada, United Airlines, WestJet
5 Seoul–Incheon, Suid-Korea 699 471 Asiana Airlines, Korean Air, United Airlines
6 Toronto–Pearson, Kanada 652 906 Air Canada, United Airlines
7 Frankfurt, Duitsland 633 414 Lufthansa, United Airlines
8 Paris–Charles de Gaulle, Frankryk 545 458 Air France, United Airlines
9 Singapoer 506 967 Singapore Airlines, United Airlines
10 Shanghai–Pudong, China 486 292 China Eastern Airlines, United Airlines

Markaandeel van rederye[wysig | wysig bron]

Grootste lugrederye op SFO
(Mei 2021 – April 2022)[60]
Rang Lugredery Passasiers Aandeel
1 United Airlines 10 190 000 40,15%
2 SkyWest Airlines 3 792 000 14,94%
3 American Airlines 2 621 000 10,33%
4 Delta Air Lines 2 574 000 10,14%
5 Alaska Airlines 2 027 000 7,99%
6 Ander rederye 4 177 000 16,46%

Verkeersvolume[wysig | wysig bron]

Verkeer volgens kalenderjaar[1]
Jaar Rang Op en af passasiers Verandering Vliegtuigbewegings Vrag (ton)
1998 40,101,387 432,046 598,579
1999 40,387,538 0.7% 438,685 655,409
2000 9 41,048,996 1.8% 429,222 695,258
2001 14 34,632,474 15.6% 387,594 517,124
2002 19 31,450,168 9.2% 351,453 506,083
2003 22 29,313,271 6.8% 334,515 483,413
2004 21 32,744,186 8.8% 353,231 489,776
2005 23 33,394,225 2.0% 352,871 520,386
2006 26 33,581,412 0.5% 359,201 529,303
2007 23 35,790,746 6.6% 379,500 503,899
2008 21 37,402,541 4.5% 387,710 429,912
2009 20 37,453,634 0.1% 379,751 356,266
2010 23 39,391,234 5.2% 387,248 384,179
2011 22 41,045,431 4.2% 403,564 340,766
2012 22 44,477,209 8.4% 424,566 337,357
2013 22 44,944,201 1.2% 421,400 325,782
2014 21 47,074,162 4.9% 431,633 349,585
2015 15 50,067,094 6.2% 429,815 389,934
2016 23 53,106,505 6.1% 450,388 420,086
2017 24 55,832,518 5.1% 460,343 491,162
2018 25 57,793,313 3.5% 470,164 500,081
2019 24 57,488,023 0.5% 458,496 546,437
2020 N/A 16,427,801 71.4% 231,163 439,358
2021 N/A 24,343,627 48.2% 265,597 528,792

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 "Air Traffic Statistics". flySFO.com. San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Februarie 2017. Besoek op 5 Februarie 2017.
  2. ↑ "Air Traffic Statistics". San Francisco International Airport. Januarie 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Julie 2016. Besoek op 12 Julie 2016.
  3. ↑ GeoNIS id=1653945 San Francisco International Airport
  4. ↑ "Airports Council International – Worldwide Airport Traffic Report – Calendar Year 2017" (PDF). The Port Authority of NY & NJ. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 8 Mei 2018. Besoek op 31 Mei 2018.
  5. ↑ Smith, Matt (28 Maart 2001). "Flying Blind". SF Weekly. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2009. Besoek op 3 Augustus 2009.
  6. ↑ "Financial Audits". City and County of San Francisco. 22 Januarie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 November 2009. Besoek op 3 Augustus 2009.
  7. ↑ "SFO Enterprises, Inc". SF Weekly. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 Julie 2011. Besoek op 3 Augustus 2009.
  8. ↑ The Shock Doctrine, Naomi Klein; p. 396.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 "History of SFO". San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Julie 2017. Besoek op 14 Julie 2017.
  10. ↑ "negative: Mills Field Municipal Airport of San Francisco". SFO Museum. 7 Mei 1927. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Desember 2015. Besoek op 10 November 2015.
  11. ↑ "Pacific Seaboard Air Lines". Airline Timetable Images. Summer 1933. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2015. Besoek op 28 Augustus 2015.
  12. ↑ "Family". Delta Flight Museum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Augustus 2015. Besoek op 28 Augustus 2015.
  13. ↑ "Delta Air Lines system timetable". 1 Februarie 1962. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2015. Besoek op 28 Augustus 2015.
  14. ↑ "Historic California Airfields: Coast Guard Air Station, San Francisco, NAAS Mills Field, San Francisco Municipal Airport". www.militarymuseum.org.
  15. ↑ "British Commonwealth Pacific Airlines". Airline Timetable Images. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 September 2015. Besoek op 28 Augustus 2015.
  16. ↑ "Pan Am timetable, 1947". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016.
  17. ↑ "TWA Skyliner Magazine, 1957-08-15_01". digital.shsmo.org (in Engels). Besoek op 8 Junie 2021.
  18. ↑ JP (16 September 2019). "The Cadillac of the Constellation Line". TheAvGeeks (in Engels (VSA)). Besoek op 8 Junie 2021.[dooie skakel]
  19. ↑ "Qantas Timetable". Airline Timetable Images. 6 November 1959. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Oktober 2015. Besoek op 28 Augustus 2015.
  20. ↑ "BOAC system timetable". Airline Timetable Images. 24 April 1960. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2001. Besoek op 28 Augustus 2015.
  21. ↑ "BOAC system timetable". Airline Timetable Images. 1 Augustus 1961. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2001. Besoek op 28 Augustus 2015.
  22. ↑ "Japan Airlines system timetable". Airline Timetable Images. 1 Desember 1961. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2001. Besoek op 28 Augustus 2015.
  23. ↑ 23,0 23,1 "Lufthansa system timetable". Airline Timetable Images. 1 April 1961. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2001. Besoek op 28 Augustus 2015.
  24. ↑ "Braniff International system timetable". Airline Timetable Images. 1 Julie 1968. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2001. Besoek op 28 Augustus 2015.
  25. ↑ "CP Air system timetable". Airline Timetable Images. 15 Julie 1970. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2001. Besoek op 28 Augustus 2015.
  26. ↑ Fredricks, Darold (1 Julie 2013). "Convair B-36 'Peacemaker'". San Mateo Daily Journal. Besoek op 4 Augustus 2017.
  27. ↑ Wilson, Marshall (4 Desember 2000). "A Guide to the New International Wing". San Francisco Chronicle. Hearst Communications. pp. A–1. Besoek op 3 Augustus 2009.
  28. ↑ 28,0 28,1 28,2 28,3 28,4 28,5 "Weather and Operations at SFO: A Primer for the Media" (PDF). San Francisco International Airport. Januarie 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 25 Mei 2017. Besoek op 5 Augustus 2017.
  29. ↑ "Airport Diagram" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 1 Desember 2017.
  30. ↑ "West Plan". San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Mei 2017. Besoek op 5 Augustus 2017.
  31. ↑ 31,0 31,1 "Formation landing with a Boeing 747-400 at SFO". AvGeekery [blog]. 7 September 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Augustus 2017. Besoek op 5 Augustus 2017.
  32. ↑ "Southeast Plan". San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Mei 2017. Besoek op 5 Augustus 2017.
  33. ↑ "Fly Quiet Program – Jon C. Long Fly Quiet Awards". flySFO.com. San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 September 2015. Besoek op 28 Augustus 2015.
  34. ↑ "Residential Sound Insulation Program". SFO – Aircraft Noise Abatement Office. BridgeNet International. 1 September 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Desember 2009. Besoek op 12 September 2009.
  35. ↑ Payne, Andy T. "San Francisco International Airport: Gateway to the Golden Gate, Part 1: 1927–1959". Yesterday's Airlines. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Augustus 2017. Besoek op 9 Augustus 2017.
  36. ↑ Payne, Andy T. "San Francisco International Airport: Gateway to the Golden Gate, Part 2: 1959–1978". Yesterday's Airlines. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Augustus 2017. Besoek op 9 Augustus 2017.
  37. ↑ Payne, Andy T. "San Francisco International Airport: Gateway to the Golden Gate, Part 3: 1978–2015". Yesterday's Airlines. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Augustus 2017. Besoek op 9 Augustus 2017.
  38. ↑ "Connecting at San Francisco – Airport Maps and Connections – Check-In & Immigration". Air New Zealand. 8 Oktober 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Januarie 2016. Besoek op 17 Desember 2015.
  39. ↑ McGinnis, Chris (19 November 2014). "New "secret passageway" at SFO – Chris McGinnis". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 September 2015. Besoek op 17 Desember 2015.
  40. ↑ "New options for Delta flyers at SFO – TravelSkills". 12 November 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Maart 2015. Besoek op 17 Desember 2015.
  41. ↑ "Next phase of Harvey Milk Terminal 1 opens at SFO".
  42. ↑ "San Francisco Airport postpones multiple construction projects". International Airport Review.
  43. ↑ "A Masterpiece In Progress: Terminal 1 Renovation Breaks Ground at SFO | San Francisco International Airport". FlySFO | San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Februarie 2019. Besoek op 8 Februarie 2019.
  44. ↑ "Mission and History". San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Augustus 2017. Besoek op 9 Augustus 2017.
  45. ↑ Todd, Gail (19 Januarie 2012). "S.F. International Airport: Also an art museum". San Francisco Chronicle. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Augustus 2017. Besoek op 9 Augustus 2017.
  46. ↑ "Public Art Map". SFO Museum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Augustus 2017. Besoek op 9 Augustus 2017.
  47. ↑ Xiao, An (21 November 2013). "Curating at the Airport: The SFO Museum". Hyperallergic. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Augustus 2017. Besoek op 9 Augustus 2017.
  48. ↑ "Airtrain FAQ". flySFO.com. San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Augustus 2009. Besoek op 3 Augustus 2009.
  49. ↑ "Getting Around SFO | San Francisco International Airport". 17 Junie 2022.
  50. ↑ "Parking at a Glance". flySFO.com. San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Augustus 2015. Besoek op 28 Augustus 2015.
  51. ↑ "BART – Parking". Bart.gov. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Mei 2010. Besoek op 6 Julie 2013.
  52. ↑ "Taxi Pick-Up Locations". flySFO.com. San Francisco International Airport. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Julie 2009. Besoek op 3 Augustus 2009.
  53. ↑ "Archived copy". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Maart 2013. Besoek op 8 April 2018.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  54. ↑ "Archived copy". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Julie 2017. Besoek op 8 April 2018.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  55. ↑ "Archived copy" (PDF). Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 26 Mei 2016. Besoek op 8 April 2018.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (link)
  56. ↑ Archived at Ghostarchive and the "Take a tour of the maintenance facility for United Airlines". YouTube. 12 Junie 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Junie 2016. Besoek op 19 Mei 2018.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link): "Take a tour of the maintenance facility for United Airlines". YouTube. 12 Junie 2016. Besoek op 19 Mei 2018.
  57. ↑ "San Francisco International Airport Superbay Hangar". Weitz. Besoek op 1 Mei 2022.
  58. ↑ "RITA | BTS | Transtats". transtats.bts.gov. Besoek op 15 Julie 2022.
  59. ↑ "International_Report_Passengers | Department of Transportation – Data Portal". data.transportation.gov. Besoek op 23 Julie 2021.
  60. ↑ "| DataSF | City and County of San Francisco". data.sfgov.org. Besoek op 30 Junie 2021.
Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=San_Francisco_Internasionale_Lughawe&oldid=2620129"