|
Elsabé Antoinette Murray Joubert OIS (Paarl, 19 Oktober 1922 – 14 Junie 2020) was 'n Afrikaanssprekende Suid-Afrikaanse skrywer. Joubert het beroemdheid verwerf met haar novelle Die swerfjare van Poppie Nongena, wat in 13 tale vertaal is, en wat ook as 'n drama op die planke gebring is. Sy was die niggie van die Afrikaanse skrywer Gideon Joubert. Sy is op 14 Junie 2020 aan Covid-19 oorlede.
In April 1973 koop hulle ’n vakansiehuis in Onrus, waar Elsa aan huis van Jan Rabie bevriend raak met die skrywer Richard Rive. Richard stel haar bekend aan die Afrikaliteratuur en -werke van swart skrywers wat in Suid-Afrika verbode was, wat haar blootstelling aan en begrip van die kontinent verder verbreed. Hierdie kennis en begrip gee sy terug aan die gemeenskap in verskeie openbare optredes, waar sy lesings lewer oor Afrika en sy ontluikende skrywers. Saam met Klaas is sy in 1975 ’n stigterslid van die Afrikaanse Skrywersgilde en vanaf 1984 tot 1985 dien sy ook as voorsitter. Na die dood van Klaas in 1998 vestig sy haar in ’n woonstel in die aftreeoord Berghof in Tuine, Kaapstad. Wanneer nog ’n woonstel in die oord ’n jaar later vakant word, koop sy dit ook om ’n studeerkamer te kry waarin sy haar boeke en ’n lessenaar kan huisves. Sy ondergaan in Oktober 2002 ’n heupvervangingsoperasie nadat sy val en haar heup beseer. Later ondergaan sy ’n verdere heupvervanging, wat haar beweging baie bemoeilik.
Sy skryf reeds van kleintyd af. In standerd drie gee sy haar eerste koerant uit en skryf gedigte. Net na die herdenking van die Groot Trek skryf sy ’n essay vir Die Burger oor My grootste oomblik in die Ossewatrek, waarvoor sy ’n tweede prys kry. Nadat sy haar meestersgraad behaal, skryf sy ’n artikel oor die eilandmense naby Keimoes, wat in Die Huisgenoot verskyn en haar ook help om ’n pos as joernaliste by hierdie tydskrif te kry. In 1947 skryf sy onder die skuilnaam W. Prinsloo ’n kortverhaal, Marynatjie, wat in Die Huisgenoot gepubliseer word.
- ...lees verder
|
Die nasionale vlag van Denemarke dateer uit die dertiende eeu toe ’n banier met ’n wit-op-rooi kruis deur die konings van Denemarke gebruik is. ’n Ontstaanlegende met noemenswaardige invloed op nasionale Deense historiografie koppel die bekendstelling van die vlag aan die Slag van Lyndanisse van 1219. Die verlengde Skandinawiese kruis weerspieël die gebruik as seevlag in die 18de eeu. Die vlag het in die vroeë 16de eeu gewildheid as nasionale vlag begin kry. Privaat gebruik van die vlag is in 1834 onwettig verklaar, maar in 1854 weer toegestaan deur ’n regulasie. Die vlag het die wêreldrekord as die oudste nasionale vlag steeds in gebruik. Die vlag vertoon ’n rooi veld met ’n wit Skandinawiese kruis.
In Denemarke is dit belangrik dat die toegelate weergawe gebruik word en dat die vlae wat gebruik word aan die regte spesifikasies voldoen. Dit is ’n kriminele oortreding om ’n vlag te maak of uit te steek wat nie aan die vereistes voldoen nie.
Volgens die Deense vlagverklaring mag elke Deen bedags die burgerlike weergawe van die vlag hys. Wanneer dit donker word mag die vlag nie wapper nie, maar ’n mens mag wel ’n wimpel in die kleure van die Deense vlag aan die vlagmas hys. Daar is twee soorte Deense wimpels: ’n lange kleiner een (vimpel genoem) en ’n wyer een (stander). Die gebruik van die Splitflag en die Orlogsflag is, soos hierbo genoem, gewoonlik beperk tot onderskeidelik die Deense regering en die vloot.
Die knoppie aan die einde van die mas, indien teenwoordig, is rooi van kleur.
- ...lees verder
|
_large.jpg)
