Berkelium

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
97 curiumBerkeliumkalifornium
Tb

Bk

Upu
Algemeen
Naam, simbool, getal Berkelium, Bk, 97
Chemiese reeks Aktiniede
Groep, periode, blok n/b, 7, f
Voorkoms Silwer
Atoommassa 247 g/mol
Elektronkonfigurasie [Rn] 5f9 7s2
Elektrone per skil 2, 8, 18, 32, 27, 8, 2
Fisiese eienskappe
Toestand vastestof
Digtheid (naby k.t.) alfa: 14,78
beta: 13,25 g/cm³
Smeltpunt beta: 1259 K
(986 °C)
Kookpunt beta: 2900 K
(2627 °C)
Smeltingswarmte 7,92 kJ/mol
Verdampingswarmte kJ/mol
Atoomeienskappe
Kristalstruktuur dubbel seskantige diggepakte
Oksidasietoestande 2, 3, 4
Elektronegatiwiteit 1,3 (Skaal van Pauling)
Ionisasie-energieë 1ste: 1 kJ/mol
2de: 601 kJ/mol
3de: kJ/mol
Kovalente radius 170 pm
Diverse
Magnetiese rangskikking paramagneties
Elektriese resistiwiteit (20 °C) Ω·m
Termiese geleidingsvermoë (300 K) W/(m·K)
CAS-registernommer 7440-40-6
Geskiedenis
Genoem na Berkeley, Kalifornië, waar dit ontdek is
Ontdek deur Lawrence Berkeley National Laboratory
Ontdek 1949
Vernaamste isotope
Hoofartikel: Isotope van berkelium
iso NV halfleeftyd VM VE (MeV) VP
245Bk sin 4,94 d ε 0,810 245Cm
246Bk sin 1,8 d α 6,070 242Am
247Bk sin 1380 j α 5,889 243Am
248Bk sin >300 j[1] α 5,803 244Am
249Bk sin 330 d α 5,526 245Am
Portaal Chemie

Berkelium is 'n chemiese element met die simbool Bk en atoomgetal 97. Dit is 'n grys of silwerwit aktinied.

Ontdekking[wysig | wysig bron]

Berkelium is vir die eerste keer gesintetiseer in 1949 deur Glenn Seaborg, Albert Ghiorso, Stanley Thompson en Kenneth Street aan die Universiteit van Kalifornië, Berkeley. Hiermee het hulle 'n siklotron gebruik om Amerikium-241 te bombardeer met neutrone. Die naam berkelium is afgelei van die naam van die universiteit waar die element vir die eerste keer gesintetiseer is.

Toepassings[wysig | wysig bron]

Die radioaktiewe berkelium word slegs in baie klein hoeveelhede geproduseer vir wetenskaplike navorsing. Daar is nog geen vername industriële toepassings nie.

Eienskappe[wysig | wysig bron]

Hoewel berkelium nog nooit geïsoleer is nie, is daar al genoeg materiaal geproduseer om navorsing te kan doen na enkele eienskappe. Met redelike sekerheid kan gesê word dat dit 'n metaal is wat redelik maklik oksideer in lug en oplos in verdunde minerale sure. Röntgendiffraksietegnieke het bygedra tot die identifisering van enkele berkeliumverbindinge soos oksiede, fluoried en oksichloride. In die biologie speel berkelium geen bekende rol nie.

Verskyning[wysig | wysig bron]

In die natuur kom berkelium op aarde nie voor nie. Dit word op kunsmatige wyse geproduseer.

Isotope[wysig | wysig bron]

Stabielste isotope
Iso RA (%) Halfleeftyd VV VE (MeV) VP
247Bk sin 1380 j α 5,889 243Am
248Bk sin 9 j α 5,803 244Am
249Bk sin 320 d α 8,700 245Am

Daar is 19 radio-isotope bekend, waarvan 247Bk met 'n halfleeftyd van 1380 jaar die mees stabiel is. 248Bk en 249Bk het 'n halfleeftyd van onderskeidelik 9 jaar en 320 dae. Die oorblywende isotope het halfleeftye van minder as 5 dae.

Toksikologie en veiligheid[wysig | wysig bron]

Oor die toksikologie van berkelium is baie min bekend.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. Milsted, J.; Friedman, A. M.; Stevens, C. M. (1965). "The alpha half-life of berkelium-247; a new long-lived isomer of berkelium-248". Nuclear Physics. 71 (2): 299. doi:10.1016/0029-5582(65)90719-4.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]


H He
Li Be B C N O F Ne
Na Mg Al Si P S Cl Ar
K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
Cs Ba La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
Fr Ra Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
Alkalimetale Aardalkalimetale Lantaniede Aktiniede Oorgangsmetale Hoofgroepmetale Metalloïde Niemetale Halogene Edelgasse Chemie onbekend