Konrad Adenauer

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Konrad Adenauer
Konrad Adenauer

Bondskanselier van Duitsland
Ampstermyn
15 September 1949 – 16 Oktober 1963
Voorafgegaan deur -
Opgevolg deur Ludwig Erhard

Minister van buitelandse sake
Ampstermyn
15 Maart 1951 – 6 Junie 1955
Voorafgegaan deur -
Opgevolg deur Heinrich von Brentano

Persoonlike besonderhede
Gebore 5 Januarie 1876
Keulen, Duitse Keiserryk
Sterf 19 April 1967
Rhöndorf
Politieke party Christelik-Demokratiese Unie (CDU)
Eggenoot/-note Emma Weyer (1904-†1916)
Auguste Zinsser (1919-†1948)
Alma mater Universiteit van Freiburg
Universiteit van München
Universiteit van Bonn
Religie Rooms-Katoliek
Handtekening

Konrad Hermann Joseph Adenauer (* 5 Januarie 1876 in Keulen; † 19 April 1967 in Rhöndorf; eintlik Conrad Hermann Joseph Adenauer) was vanaf 1949 die eerste bondskanselier van die Federale Republiek van Duitsland (Wes-Duitsland). Naas hierdie amp, wat hy tot en met 1963 beklee het, het hy tussen 1951 en 1955 gelyktydig ook as minister van buitelandse sake gedien.

Konrad Adenauer het in die regte gestudeer en sy politieke loopbaan as lid van die Rooms-Katolieke Sentrumparty reeds in die Duitse Keiserryk en die Republiek van Weimar begin. Hy was burgemeester van Keulen, afgevaardigde in die Pruisiese Herehuis en voorsitter van die Pruisiese Staatsraad waar hy hom vir die belange van die Rynland beywer het - 'n streek waaraan hy hom sy lewe lank verbonde gevoel het. In die tyd van die Nasionaalsosialistiese bewind is hy van sy ampte onthef en tydelik in hegtenis geneem.

Ná die Tweede Wêreldoorlog was Adenauer een van die stigters van die Christelik-Demokratiese Unie van Duitsland (CDU) en het sestien jaar lank, tussen 1950 en 1966, as leier van dié party gedien. As president van die Parlementêre Raad, eerste bondskanselier en minister van buitelandse sake het hy sterk invloed op die politieke ontwikkeling van Wes-Duitsland uitgeoefen. Adenauer, wat in die ouderdom van 73 as kanselier verkies is, het vir Bonn as nuwe setel van die federale regering gepleit, 'n streng westerse beleid gevolg, samewerking in Europa en 'n aktiewe rol van Wes-Duitsland in die NAVO-alliansie bevorder. Hy het 'n streng anti-kommunistiese binnelandse beleid gevolg en ook ferm opgetree teenoor die Sowjetunie en sy Oos-Europese satellietstate. In ekonomiese opsig was hy 'n voorstaander van 'n sosiale markekonomie.