Gaan na inhoud

Bono

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Bono in 2011.

Paul David Hewson (gebore 10 Mei 1960), bekend onder die bynaam Bono (/ˈbɒnoʊ/ BON-oh), is 'n Ierse sanger-liedjieskrywer en aktivis.[1] Hy is die hoofsanger en primêre liriekskrywer van die rockgroep U2.

Gebore en getoë in Dublin, Ierland, het hy Mount Temple Comprehensive School bygewoon waar hy in 1976 met sy toekomstige vrou, Alison Stewart, begin uitgaan het, asook saam met skoolmaats die groep gevorm het wat U2 geword het.[2] Bono het homself gou gevestig as 'n passievolle frontman vir die groep deur sy ekspressiewe vokale styl en grootse gebare en liedjieskryf. Sy lirieke sluit gereeld sosiale en politieke temas en godsdienstige beelde in wat deur sy Christelike oortuigings geïnspireer is. Gedurende U2 se vroeë jare het Bono se lirieke bygedra tot die groep se rebelse en geestelike toon. Soos die groep verouder het, het sy lirieke meer geïnspireer geraak deur persoonlike ervarings wat met die ander lede gedeel is. As lid van U2 het Bono 22 Grammy-toekennings ontvang en is in die Rock and Roll Hall of Fame opgeneem.

Afgesien van sy musiek, is Bono 'n aktivis vir maatskaplike geregtigheidsake, beide deur U2 en as 'n individu. Hy is veral aktief in die veldtog om uiterste armoede en MIV/VIGS in Afrika te beveg, waarvoor hy medestigter was van DATA, EDUN, die ONE Campaign, en Product Red. In die nastrewing van hierdie sake het hy aan voordeelkonserte deelgeneem en politici en staatshoofde vir verligting beywer. Bono is vereer vir sy filantropiese pogings.[3] In 2005 is Bono as een van die Time-persone van die Jaar aangewys. Hy is in 2007 deur Elizabeth II van die Verenigde Koninkryk 'n ereridderskap toegeken vir "sy dienste aan die musiekbedryf en vir sy humanitêre werk", en is 'n Kommandeur van die Franse Ordre des Arts et des Lettres (Orde van Kuns en Lettere) aangestel in 2013.[3] Bono het ook kritiek ontlok omdat hy Afrika-ondernemings omseil het in sy aktivistiese pogings en vir belastingvermyding in sy persoonlike finansies.[4][5]

Buite die groep het hy saam met talle kunstenaars opgeneem. Hy het saam met U2-groepmaat, The Edge, aan verskeie projekte saamgewerk, insluitend: liedjies vir Roy Orbison, Tina Turner en Martin Garrix; en die klankbane van die musiekblyspel Spider-Man: Turn Off the Dark en 'n Londense verhoogverwerking van A Clockwork Orange. In besigheid het hy belê in die opknapping van die Clarence Hotel in Dublin, en was besturende direkteur en 'n besturende vennoot van die private-ekwiteitsfirma Elevation Partners, wat in verskeie maatskappye belê het.[6]

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. Richardson, Elaina (Februarie 2002). "Bono-Fire". Oprah.com. Besoek op 9 Junie 2023.
  2. "Adam Clayton biography – U2 bassist". atU2.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2007. Besoek op 19 November 2010.; Moss, Vincent (24 Desember 2006). "The Unforgettable Sire". Sunday Mirror. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Februarie 2008. Besoek op 19 November 2010.; McIntosh, Elise (3 Oktober 2006). "In Music and Love, U2 Has Staying Power". Staten Island Advance.
  3. 3,0 3,1 Mellgren, Douglas (24 Februarie 2006). "Bono Among Nobel Peace Prize Nominees". SFGATE. Associated Press. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Augustus 2009. Besoek op 14 Januarie 2007.
  4. "Bono and Bob Geldof increase Africa's problems say charity". NME.COM. 23 November 2007. Besoek op 22 September 2014.
  5. Horin, Adele (26 Julie 2008). "Tax tourists and the crown prince of thieves". The Sydney Morning Herald. Sydney. Besoek op 19 Maart 2015.
  6. "Billboard.biz". Billboard. 18 Mei 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2013. Besoek op 22 September 2014.

Bronnelys

[wysig | wysig bron]