Pous Lucius III

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Pous Lucius III
Geboortenaam Ubaldo Allucingoli
Pontifikaat begin 1 September 1181
Pontifikaat eindig 25 November 1185
Voorganger Alexander III
Opvolger Urbanus III
Gebore 1097 ?
Lucca, Toskane
Sterf 25 November 1185
Verona, Italië
Ander pouse genaamd Lucius

Lucius III was die 171ste pous van die Rooms-Katolieke Kerk van 1181 tot 1185.

Biografie[wysig | wysig bron]

Pous Lucius III[1] is gebore as Ubaldo Allucingoli in 1097 (?) in Lucca, Toskane. Hy was oorspronklik 'n Cisterciënser monnik. Op 23 Februarie 1141 is hy deur Pous Innocentius II tot kardinaal-priester van St. Prassede. bevorder. In 1156 help hy om die verdrag van Benevento te sluit en word daarop deur Pous Alexander III op 1 Januarie 1159 as kardinaal-biskop van Ostia en Velletri aangestel. Na die vrede van Venesië word hy deur pous Alexander III gevra om te bemiddel in die stryd met keiser Frederik I Barbarossa oor die landgoedere van markgravin Mathilde van Toskane. Mathilde het haar landgoedere aan Pous Gregorius VII geskenk en op 17 November 1102 weer aan Pous Paschalis II, maar die keiser het geweier om dit te aanvaar. Ubaldo het ook nie daarin geslaag om 'n oplossing vir die geskil te vind nie. Hy was die dekaan van die kollege van kardinale en een van die mees invloedryke kardinale onder pous Alexander III. Op 1 September 1181 volg hy Pous Alexander III op en regeer tot sy dood op 25 November 1185. Hy word opgevolg deur Pous Urbanus III. Die naam ‘Lucius’ beteken 'ligdraer'.

Pontifikaat[wysig | wysig bron]

Pous Lucius III[2] word een dag na die dood van pous Alexander III tot pous verkies, maar omdat hy weier om die tradisionele gelduitdeling aan die volk van Rome te hou, word hy eers die volgende Sondag 6 September 1181 in Velletri in die amp bevestig. Hy kan net van November 1181 tot Maart 1182 in Rome aanbly, waarna hy vertrek na Velletri. In Velletri ontvang hy die gesant van koning Willem I van Skotland, wat deur pous Alexander III geëkskommunikeer is. Lucius gee kwytskelding aan die koning en stuur vir hom die orde van die Goue Roos op 17 Maart 1183. Van Velletri vertrek die pous na Segni waar hy op 5 September 1183 St. Bruno van Segni heilig verklaar. Op 8 Julie 1184 konsekreer die pous die katedraal van Bologna.

Die raad van 25 senatore wat Rome regeer het, wou graag Tusculum verower omdat die stad die pous gesteun het. Die pous kry egter Christiaan I van Buch, aartsbiskop van Mainz en 'n bekwame veldheer, om hom te help. Christiaan ontset Tusculum maar word daarna siek en sterf. Op 22 Julie 1183 kom die pous aan in Verona, waar hy hulp soek by keiser Frederik. Hy moet egter wag tot in September voordat die keiser daar aankom om te begin onderhandel.

Die onderhandelings met Barbarossa word as die belangrikste gebeurtenis van Lucius se pontifikaat bestempel. Die pous en die keiser kom ooreen om saam te werk en veral ketterye soos die Kathare, Waldense en Arnoldiste te bestry. Op 4 November 1184 publiseer die pous die bul "Ad abolendam" wat die basis vir die inkwisie lê. Die pous oortuig ook die keiser tot deelname aan die derde kruistog na dringende vertoë deur Boudewyn IV van Jerusalem. Hy bevestig die "Privilegium Romanum" van Pous Paschalis II (1100) en die "Charta caritatis" van Pous Callixtus II (1119) wat die Cisterciënser monnike vrystel van belasting op 22 November 1184. Lucius het egter nie Frederik se seun Hendrik as mede-regent erken nie, maar het nie beswaar gemaak teen Hendrik se verlowing aan sy tante Constance van Sisilië, wat 'n verswakking van die pouslike mag in Midde-Italië tot gevolg gehad het. 'n Deel van die curie het verdere onderhandelings verhinder uit vrees dat meer toegewings gemaak sou word.

Militêre aksies van Hendrik IV in die omgewing van Trier en die versuim van die keiser om op te tree teen die opstandige inwoners van Rome het die ou stryd tussen keiser en pous weer laat opvlam. Voordat daar egter 'n nuwe konfrontasie was, sterf Lucius in Verona.

Bibliografie[wysig | wysig bron]

  • Duff, Eamon (2001). Saints and Sinners: A History of the Popes, Yale University Press. ISBN 0-300-09165-6.
  • Maxwell-Stuart, P. G. (2002). Chronicle of the Popes: The Reign-by-Reign Record of the Papacy from St. Peter to the Present, Thames & Hudson. ISBN 0-500-01798-0.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. "Lucius III." Encyclopædia Britannica. 2008. Encyclopædia Britannica Online. 01 Aug. 2008 <http://www.britannica.com/EBchecked/topic/350632/Lucius-III>.
  2. Ott, Michael. "Pope Lucius III." The Catholic Encyclopedia. Vol. 9. New York: Robert Appleton Company, 1910. 1 Aug. 2008 <http://www.newadvent.org/cathen/09412b.htm>.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Wikisource
Wikisource
Die Engelse Wikisource bevat bronmateriaal oor hierdie onderwerp onder die titel:
  • BBKL Inskrywing (met Literatuurverwysings) in die Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (Duits)
  • PTA Inskrywing in "Popes through the Ages" deur J. Brusher S.J. (Engels)

Nota[wysig | wysig bron]

Saamgestel en vertaal uit die Nederlandse, Engelse, Duitse en Franse wikipedia en aangevul uit ander bronne soos aangedui.

Opvolging[wysig | wysig bron]

Voorafgegaan deur
Ugone van Ostia
Biskop van Ostia
11591181
Opgevolg deur
Teobaldo van Ostia
Voorafgegaan deur
Alexander III
Pous (Pontifex Maximus)
11811185
Opgevolg deur
Urbanus III