Charles III van die Verenigde Koninkryk

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
(Aangestuur vanaf Charles, Prins van Wallis)
Jump to navigation Jump to search
Charles III
Koning van Engeland
Charles III in 2019.
Charles III in 2019.
Bewind 8 September 2022 - tans
Voorganger Eizabeth II
Regmatige opvolger William, Prins van Wallis
Gebore Prins Charles van Edinburg
14 November 1948 (1948-11-14) (73 jaar oud) ; Buckingham-paleis, Londen
Eggenotes Diana, Prinses van Wallis (1981–1996)
Camilla Parker Bowles (sedert 2005)
Kinders William
Harry
Volle naam Charles Philip Arthur George
Huis Windsor
Vader Prins Philip
Moeder Elizabeth II
Geloof Kerk van Engeland

Charles III (Charles Philip Arthur George; 14 November 1948) is koning van die Verenigde Koninkryk en 14 ander lande van die Statebond. Hy was die regmatige Britse troonopvolger sowel as die Hertog van Cornwall en van Rothesay van 1952 tot met sy opvolging in 2022. Hy was die langs lewende regmatige troonopvolger in die geskiedenis van Brittanje.[1] Hy was ook die langs dienende Prins van Wallis: van Julie 1958 tot 8 September 2022 ná die dood van sy moeder, Elizabeth II.[2] Verder is hy die oudste persoon wat dié land se troon bestyg: op 73-jarige ouderdom.

Charles is in Buckingham-paleis gebore as die eerste kleinkind van koning George VI en koningin Elizabeth. Hy het sy opvoeding aan die skole Cheam en Gordonstoun ontvang, wat albei ook deur sy vader bygewoon is. Nadat hy 'n BA-graad aan die Universiteit van Cambridge ontvang het, het Charles van 1971 tot 1976 in die Britse lugmag en vloot gedien.

In 1981 is hy getroud met lady Diana Spencer, by wie hy twee seuns het: prins William en prins Harry. In 1996 is die paartjie geskei ná buite-egtelike verhoudings deur albei partye, waaroor breedvoerig in die pers berig is. Diana is die volgende jaar in Parys in 'n motorongeluk dood. In 2005 is Charles getroud met sy minnares van 'n lang tyd, Camilla Parker Bowles.

As Prins van Wallis het Charles verskeie amptelike verpligtinge namens koningin Elizabeth II behartig. Hy het in 1976 die Prince's Trust gestig, wat die borge van sy welsynorgansasies is, en is die beskermheer, president of 'n lid van meer as 400 ander welsynorganisasies. Prins Charles se menings oor die rol van argitektuur in die gemeenskap en die bewaring van historiese geboue het wye aandag van Britse argitekte en ontwerpers ontlok.[3][4] Hy is ook die skrywer of medeskrywer van 'n paar boeke.

As 'n selfverklaarde omgewingsbewuste het Charles hom in die openbaar uitgespreek oor sake soos organiese landbou en aardverwarming, wat hom pryse en lof van omgewingsgroepe in die sak gebring het.[5][6]

Weens sy steun aan alternatiewe medisyne, onder meer homeopatie, was hy ook die onderwerp van kritiek.[7][8]

Vroeë lewe en opvoeding[wysig | wysig bron]

Charles in die arms van sy moeder met sy doop, saam met sy vader en grootouers aan moederskant, 1948

Charles is op 14 November 1948 in Buckingham-paleis gebore[9] tydens die bewind van sy oupa aan moederskant, George VI, as die oudste kind van prinses Elizabeth, Hertogin van Edinburg, en prins Philip, Hertog van Edinburg.[10] Hy is op 15 Desember daar gedoop deur die aartsbiskop van Kantelberg, Geoffrey Fisher.

Met die dood van sy oupa en die troonbestyging van sy ma in 1952 as koningin Elizabeth II het hy die regmatige troonpvolger geword. As die monarg se oudste seun het hy dadelik die titels Hertog van Cornwall, Hertog van Rothesay, Graaf van Carrick, Baron van Renfrew, Lord of the Isles en Prins van Skotland gekry.[11] Soos die gewoonte was met kinders van aristokrate, is 'n goewernante, Catherine Peebles, aangestel om na die vroeë opvoeding van Charles en sy jonger sibbes, Anne, Andrew en Edward, om te sien.

Charles saam met sy ouers en suster, prinses Anne, in Oktober 1957

Buckingham-paleis het in 1955 aangekondig dat Charles 'n skool sal bywoon eerder as om 'n privaat onderwyser te hê. Hy was die eerste regmatige troonopvolger van Brittanje wat op dié manier opgevoed is.[12] Op 7 November 1956 het Charles begin skoolgaan aan Hill House School in Wes-Londen.[13] Daarna het hy twee van sy vader se voormalige skole bygewoon: Cheam[14] van 1958 af[13] en Gordonstoun[15] van 1962 af.[13] In 1959 kry hy die titel "Prins van Wallis", maar die besetting sou eers plaasvind sodra hy volwassenheid bereik het.

In sy gemagtigde outobiografie van 1994 deur Jonathan Dimbleby word Elizabeth en Philip as fisiek en emosioneel afsydige ouers beskryf, en Philip word daarvan beskuldig dat hy Charles se sensitiewe geaardheid misken het deur hom te dwing om Gordonstoun by te woon, waar hy geboelie is.[16] Charles het Gordonstoun egter later geloof en gesê die skool het hom baie oor homself en sy eie vermoëns en onvermoëns geleer. "Dit het my geleer om uitdagings te aanvaar en die leiding te neem." In 1975 het hy in 'n onderhoud gesê hy is bly dat hy Gordonstoun bygewoon het en dat die "hardheid van die plek baie oordryf word".[17] Charles het sy skoolopvoeding in 1967 voltooi.[18][19]

Charles het ná skool vir die tweede keer die tradisie verbreek deur reguit universiteit toe te gaan, eerder as om by die Britse weermag aan te sluit.[14] In Oktober 1967 is hy toegelaat tot Trinity-kollege in Cambridge, waar hy vir die eerste deel van sy tyd daar argeologie en antropologie bestudeer het voordat hy na geskiedenis oorgeslaan het.[20][21][18] In sy tweede jaar het Charles die Universiteitskollege van Wallis in Aberystwyth bygewoon.[18] Hy het op 23 Junie 1970 aan die Universiteit van Cambridge afstudeer met 'n BA-graad. Hy was die eerste Britse regmatige troonopvolger met 'n universiteitsgraad.[18] Op 2 Augustus 1975 het Cambridge 'n MA aan hom toegeken. Aan Cambridge is MA 'n akademiese rang en nie 'n nagraadse graad nie.[18]

Prins van Wallis[wysig | wysig bron]

Charles by die Amerikaanse president Richard Nixon tydens 'n ampsbesoek aan die VSA in Julie 1970.

Charles het op 26 Julie 1958 die titels Prins van Wallis en Graaf van Chester gekry,[22][23] hoewel sy inhuldiging eers op 1 Julie 1969 gehou is toe sy ma hom in 'n televisieuitsending kroon.[24] Hy het sy setel in die Britse Hoërhuis in 1970 ingeneem[25] en sy eerste toespraak in Junie 1974 gelewer.[26] Hy was die eerste koninklike wat 'n toespraak daar lewer ná die toekomstige Edward VII in 1884.[27]

Charles het begin om meer openbare pligte na te kom en die Prince's Trust in 1976 gestig.[28] In 1981 het hy na die VSA getoer.[29]

Militêre opleiding en loopbaan[wysig | wysig bron]

Charles het in die Britse Lugmag gedien, en het ook in die voetspore van sy pa, oupa en twee oupagrootjies gevolg deur in die Britse Vloot te dien. Tydens sy tweede jaar aan Cambridge het hy versoek om lugmagopleiding te kry en dit ontvang. Op 8 Maart 1971 het hy self na die lugmagkollege Cranwell gevlieg om verder daar as vlieënier opgelei te word.[30][31]

Hy het daarna 'n vlootloopbaan gevolg. In 1974 het hy as 'n helikoptervlieënier gekwalifiseer en by die vloot se lugeskader aangesluit.[32] Hy het ophou vlieg ná 'n ongeluk in 1994, waarvoor 'n ondersoekraad die bemanning verantwoordelik gehou het.[33][34]

Amptelike pligte[wysig | wysig bron]

In 2008 het The Daily Telegraph Charles beskryf as die "lid van die koninklike familie wat die hardste werk".[35] Hy het in dié jaar 560 amptelike afsprake gehad,[35] in 2010 altesaam 499[36] en in 2011 meer as 600.

Charles, die Hertogin van Cornwall en die koningin op 7 Junie 2011 saam met Walliese politici in die gebou van die Walliese parlement in Cardiff.

As Prins van Wallis het Charles amptelike pligte namens die koningin uitgevoer. Hy het inhuldigings gedoen en die begrafnis van oorsese ampsdraers bygewoon.[37] Hy het dikwels na Wallis gereis en elke somer 'n week lank afsprake daar nagekom en belangrike nasionale gebeure bygewoon.[38]

In 1970 het Charles Bermuda besoek vir die viering van die parlement se 350ste herdenking.[39] Hy het ook die koningin verteenwoordig op die onafhanklikheidsvierings in Fidji in 1970,[40] die Bahamas in 1973,[41] Papoea-Nieu-Guinee in 1975,[42] Zimbabwe in 1980[43] en Broenei in 1984.[44]

In 1983 het Christopher John Lewis, wat in 1981 'n skoot met 'n .22-geweer op die koningin gevuur het, uit 'n psigiatriese hospitaal probeer ontsnap om 'n sluipmoord uit te voer op Charles, wat Nieu-Seeland saam met Diana en William besoek het.[45] Terwyl Charles Australië in Januarie 1994 op Australiëdag besoek het, het David Kang twee skote met 'n afsitpistool op hom gevuur uit protes teen die behandeling van 'n paar honderd Kambodjaanse asielsoekers wat in kampe aangehou is.[46] In 1995 was Charles die eerste lid van die koninklike familie wat die Republiek Ierland in 'n amptelike hoedanigheid besoek het.[47] In 1997 het hy die koningin by die oorhandigingseremonie van Hongkong verteenwoordig.[48]

Charles en die Hertogin van Cornwall het ook 'n week per jaar in Skotland deurgebring. Hy is die beskermheer van verskeie Skotse organisasies.[49] Sy diens aan die Kanadese weermag laat hom toe om oor troepaktiwiteite ingelig te word en om die troepe te besoek terwyl hy in Kanada is en aan seremonies deel te neem.[50]

Op die begrafnis van pous Johannes Paulus II in 2005 het Charles per ongeluk 'n opskudding veroorsaak deur die hand van Robert Mugabe, die president van Zimbabwe, te skud wat langs hom gesit het. Sy kantoor het in 'n verklaring gesê die prins is onverhoeds betrap en kon dit nie vermy om Mugabe se hand te skud nie. Hulle het ook gesê Charles is gekant teen die huidige Zimbabwiese regering.[51]

Charles op sy negende besoek aan Nieu-Seeland in 2015.

In 2010 het Charles die koningin verteenwoordig op die openingseremonie van die Statebondspele in Delhi, Indië.[52] Hy het ook amptelike geleenthede in Brittanje bygewoon ter ondersteuning van Statebondslande, soos die Christchurch-aardbewingsgedenkdiens in Westminster-abdy in 2011.[53] Van 15 tot 17 November 2013 het hy die koningin die eerste keer verteenwoordig op 'n vergadering van die hoofde van Statebondslande in Colombo, Sri Lanka.[54]

Charles en die Hertogin van Cornwall het die republiek Ierland in Mei 2015 die eerste keer saam besoek. Die Britse ambassade het die besoek genoem 'n belangrike stap in "die bevordering van vrede en versoening".[55] Tydens die besoek het Charles in Galway die hand geskud van Gerry Adams, die Sinn Féin- en vermeende IRL-leier. Die media het dit beskryf as 'n "historiese handdruk" en 'n "belangrike oomblik vir Anglo-Ierse betrekkinge".[56] Voor die besoek is twee Ierse republikeinse andersdenkendes in hegtenis geneem vir die beplanning van 'n bomaanval. Vuurpyle is gevind in die huis in Dublin van een verdagte, Donal Ó Coisdealbha. Hy is later vyf en 'n half jaar gevangenisstraf opgelê.[57]

Op 7 Maart 2019 het die koningin 'n geleentheid by Buckingham-paleis gehou vir die 50ste herdenking van Charles se inhuldiging as Prins van Wallis. Gaste het ingesluit die Hertogin van Cornwall, die Hertog en Hertogin van Cambridge, die Hertog en Hertogin van Sussex, die premier, Theresa May, en die Walliese premier, Mark Drakeford.[58] In dieselfde maand het Charles en Camilla op versoek van die Britse regering 'n ampsgesoek aan Kuba gebring: Hulle was die eerste Britse koninklikes wat die land besoek het.[59]

Charles lewer 'n toespraak in Bridgetown nadat Barbados 'n republiek geword het, November 2021.

Op 25 Maart 2020 is aangekondig Charles het Covid-19 opgedoen. Hy en sy vrou het hulle in hulle Birkhall-tuiste geïsoleer. Camilla het negatief getoets.[60] Clarence House het aangekondig Charles het net "ligte simptome".

In November 2021 het Charles seremonies bygewoon om Barbados se oorgang na 'n republiek te vier. Die koningin is daarmee verwyder as die land se staatshoof.[61] Charles is as die toekomstige hoof van die Statebond deur die eerste minister genooi,[62] en dit was die eerste keer dat 'n lid van die koninklike familie die oorgang van 'n eertydse Statebondslid na 'n republiek bygewoon het.[63]

Charles lewer die koningin se parlementstoespraak namens haar, Mei 2022

Op 10 Februarie 2022 is aangekondig dat Charles weer positief vir Covid-19 getoets het en dat hy selfisoleer.[64] Sy vrou en die koningin het ook later positief getoets.[65] Charles en Camilla is in Februarie 2021 die eerste keer ingeënt.[66]

In Mei 2022 het Charles die opening van die Britse parlement bygewoon en die koningin se toespraak vir die eerste keer namens haar gelewer.[67]

Liefdadigheidswerk[wysig | wysig bron]

Sedert die stigting van die Prince's Trust in 1976 het Charles nog 16 welsyorganisasies getig en hy is nou president van almal.[68] Saam vorm hulle 'n losse alliansie bekend as die Prince's Charities.[68]

In 2010 is die Prince's Trust Canada gestig op dieselfde grondslag as die een in Brittanje.[69] Charles is ook die beskermheer van meer as 400 ander welsyngroepe en -organisasies.[70] Hy gebruik sy toere deur Kanada om die aandag te vestig op die jeug, gestremdes, omgewing, kuns, medisyne, bejaardes, erfenisbewaring en opvoeding.[71] In Kanada het Charles humanitêre projekte gesteun. Saam met sy twee seuns het hy deelgeeneem aan seremonies van 1998 se Internasionale Dag vir die Beëindiging van Rassediskriminasie.[71] Charles het ook die Prince's Charities Australia gestig was in in Melbourne gebaseer is.[72]

Argitektuur en omgewing[wysig | wysig bron]

Charles het al sy sienings oor argitektuur en stadsbeplanning openlik gelug; hy het die bevordering van neoklassieke argitektuur voorgestaan en gesê hy "gee baie om vir sake soos die omgewing, argitektuur, binnestedelike vernuwing en lewensgehalte".[73][74] In 'n toespraak op die 150ste herdenking van die Instituut vir Britse Argitekte (RIBA) op 30 Mei 1984, het hy 'n voorgestelde uitbreiding aan die Nasionale Galery in Londen onvergeetlik beskryf as 'n "monsteragtige karbonkel aan die gesig van 'n geliefde vriend" en het hy die voorkoms van moderne argitektuur betreur.[75]

Charles by die pas geopende wetenskap-en-kunssentrum At-Bristol, 14 Junie 2000.

Sy boek en BBC-dokumentêr A Vision of Britain (1987) was ook krities oor moderne argitektuur en het veldtogte gevoer ten gunste van tradisionele urbanisme, die restorasie van historiese geboue en volhoubare ontwerp,[76] ondanks kritiek in die pers.

Terwyl Charles in 2005 in Amerika was en die skade aanskou het wat deur Orkaan Katrina veroorsaak is, het hy die National Building Museum se Vincent Scully-prys ontvang vir sy bydrae tot argitektuur; hy het $25 000 van die prysgeld geskenk aan restourasie in gemeenskappe wat deur storms beskadig is.[77][78]

Van 1997 af het Charles Roemenië besoek om die verwoesting van Ortodokse kloosters en Transilvanies-Saksiese dorpe tydens die kommunistiese bewind van Nicolae Ceaușescu te aanskou en uit te wys.[79] Charles is die beskermheer van die Mihai Eminescu-trust, 'n Roemeense bewaringsorganisasie,[80] en het 'n huis in dié land gekoop.[81]

Charles het soms tussenbeide getree in projekte wat argitektoniese style soos modernisme en funksionalisme gebruik.[82][83][84] In 2009 het Charles aan die koninklike familie van Katar, die ontwikkelaars van die Chelsea Barracks-terrein, geskryf en gesê lord Rogers se ontwerp vir die terrein is "onvanpas". Rogers is toe uit die projek verwyder en die Prince's Foundation for the Built Environment is aangestel om 'n alternatief voor te stel.[85] Rogers beweer die prins het ook ingemeng en sy ontwerp vir die Royal Opera House en Paternosterplein geblokkeer. Hy het Charles se optrede gekritiseer as 'n "misbruik van mag" en "ongrondwetlik".[85] Piers Gough en ander argitekte het ook Charles se sienings as "elitisties" afgemaak.[82][84]

In 2010 het die Prince's Foundation for the Built Environment besluit om geboue in Port-au-Prince te herontwerp en herbou nadat die hoofstad van Haïti in die aardbewing van 2010 verwoes is.[86] Die stigting is bekend daarvoor dat dit historiese geboue in Kaboel, Afganistan en Jamaika opknap. Die projek is genoem die "grootste uitdaging nog" vir die stigting.[87] Vir sy werk as beskermheer van neoklassieke argitektuur het Charles in 2012 die Driehaus-argitektuurprys vir beskerming gewen. Die prys, wat deur die Universiteit van Notre Dame toegeken word, word beskou as die hoogste argitektuurprys vir neoklassieke argitektuur en stadsbeplanning.[88]

Natuuromgewing[wysig | wysig bron]

Charles en Camilla kom in Louisiana aan om na skade deur Orkaan Katrina te kyk, November 2005.

Charles bepleit omgewingsbewustheid al sedert die 1970's.[89] Op 21-jarige leeftyd het hy sy eerste toespraak oor omgewingsake gelewer in sy hoedanigheid as voorsitter van die Walliese Countryside Committee.[90] Om sy koolstofspoor te verklein gebruik hy biomassaverhittingstelsels by Birkhall, waar hy ook 'n hidroëlektriese turbine in die rivier langs die landgoed aangebring het. Hy gebruik sonpanele by Clarence House en Highgrove, ry met elektriese motors op sy landgoede en gebruik bio-etanol in sy Aston Martin DB6.[91] Hy is 'n ywerige tuinier en het al klem daarop gelê hoe belangrik dit is om met plante te praat: "Ek praat graag met die plante en bome, en luister na hulle. Ek dink dit is absoluut deurslaggewend".[92]

Nadat Charles in Highgrove House ingetrek het, het hy begin belangstel in organiese landbou, wat in 1990 daartoe gelei het dat sy eie organiese handelsmerk, Duchy Originals, daargestel is.[93] Dit verkoop nou meer as 200 verskillende volhoubaar-vervaardigde produkte, van kos tot tuinmeubels; die wins van 'n paar miljoen pond per jaar word aan die Prince's Charities geskenk.[93][94] Sy organiese landbou is egter ook al in die media gekritiseer, soos in Oktober 2006 in The Independent, waarin die "waarheid" oor Duchy Orginals vertel word.[95]

Charles het al kritiek gelewer oor geneties veranderde landbouprodukte[96] en het in 1998 in 'n brief aan die eerste minister, Tony Blair, die ontwikkeling van geneties-gemodifiseerde kos gekritiseer.[97]

In 2007 het hy die 10de jaarlikse Global Environmental Citizen Award van die Harvard- Mediese Skool se sentrum vir gesondheid en die globale omgewing ontvang. Die direkteur, Eric Chivian, het gesê: "Dekades lank was die Prins van Wallis 'n kampioen van die natuurlike wêreld ... Hy was 'n wêreldleier in pogings om energiedoeltreffendheid te verbeter en die vrystelling van giftige stowwe op land en in die lug en oseane te verminder."[98] Charles se reise per straalvliegtuig het kritiek ontlok van die omgewingsprotesgroep Plane Stupid se Joss Garman.[99]

In 2007 het Charles die Prince's May Day Network van stapel gestuur wat besighede aanmoedig om op te tree teen klimaatsverandering. Hy het op 14 Februarie 2008 voor die Europese Parlement gepraat en 'n beroep op leiers van die Europese Unie gedoen om teen klimaatsverandering te veg.[100]

In Januarie 2020 het Charles die Volhoubaremarkte-inisiatief op die Wêreld- Ekonomiese Forum se jaarlike beraad in Davos geloods, 'n projek ten gunste van volhoubaarheid as die middelpunt van alle aktiwiteite.[101] In Mei 2020 het die inisiatief en die Wêreld- Ekonomiese Forum die "Great Reset"-projek van stapel gestuur: 'n vyfpuntplan om volhoubare ekonomiese groei te vergroot ná die wêreldwye resessie wat deur die Covid-19-pandemie veroorsaak is.[102] In Januarie 2021 het Charles die Terra Carta, 'n manifes vir volhoubare finansies, van stapel gestuur. Ondertekenaars sal 'n stel reëls moet volg in 'n poging om volhoubaarder te word en sal moet belê in projekte wat die omgewing help bewaar.[103]

Alternatiewe medisyne[wysig | wysig bron]

Charles en Camilla by die direkteur van die nasionale gesondheidsinstituut, Elias Zerhouni, en die geneesheer-generaal, Richard Carmona, November 2005.

Charles het in omstredenheid beland met sy ondersteuning van alternatiewe medisyne.[104] Hy het in Desember 1982 die eerste keer sy belangstelling daarin in die openbaaar uitgespreek in 'n toespraak voor die Britse Mediese Vereniging.[105] Die Prince's Foundation for Integrated Health (FIH) het teenkanting van die wetenskaplike en mediese wêreld ontlok oor sy veldtog om kruiemedisyne en ander alternatiewe medisynes aan Britse pasiënte beskikbaar te stel.[106]

In 'n toespraak op 24 Junie 2004 op 'n konferensie van gesondheidswerkers het Charles Gerson-terepatiebehandelings soos koffie-enemas goedgepraat in die behandeling van kankerpasiënte en gesê hy weet van 'n terminaal siek pasiënt wat daarmee genees is.[107][108] In Mei 2006 het Charles 'n toespraak voor die Wêreldgesondheidsvergadering in Genève gelewer waarin hy gevra het vir die integrasie van konvensionele en alternatiewe medisyne en 'n beroep gedoen het vir homeopatie.[109][7]

Charles se Duchy Originals vervaardig 'n verskeidenheid komplementêre medisyneprodukte, onder meer 'n "Detox Tincture" wat afgeskryf word as "die finasiële uitbuiting van die kwesbares" en "onvoorwaardelike kwaksalwery".[110] In 2009 het die owerheid vir reklamestandaarde in Brittanje 'n e-pos gekritiseer wat Duchy Originals uitgestuur het om produkte te adverteer wat hulle "misleidend" genoem het.[110]

Bewind[wysig | wysig bron]

Meningspeilings voor sy troonbestyging[wysig | wysig bron]

Voordat Charles koning geword het, is in meningspeilings bepaal sy gewildheid onder die Britse volk is 42%,[111] met nog 'n peiling in 2018 wat aangedui het 46% van Britte wil hê Charles moet dadelik ná sy troonbestyging abdikeer ten gunste van William.[112] Volgens 'n peiling in 2021 het 60% van die Britse publiek 'n positiewe mening oor hom gehad.[113]

Troonbestyging en kroningsplanne[wysig | wysig bron]

Charles het die Britse troon op 8 September 2022 bestyg ná die dood van sy moeder, koningin Elizabeth II. Hy was die langs dienende regmatige erfgenaam van die Britse troon, langer as Edward VII, wie se rekord hy op 20 April 2011 verbreek het.[1]

Toe hy op 73-jarige ouderdom koning word, was hy die oudste Brit wat die troon bestyg het. Die vorige rekordhouer was William IV, wat 64 was toe hy in 1830 koning word.[114]

Planne vir Charles se kroning word Operasie "Golden Orb" genoem. Die komitee bestaan uit aristokrate en ander ampsbekleërs.[115] Volgens verslae kan Charles se kroningsplegtigheid kleiner en eenvoudiger wees as sy moeder s'n in 1953.[116]

Daar is gespekuleer oor wat Charles se naam as heerser sou wees. In 2005 is berig Charles het gesê hy sal dalk "George VII" kies ter ere van sy oupa, George VI, en om 'n verbintenis te vermy met die Stuart-konings Karel I, wat onthoof is, en Karel II, wat bekend was vir sy promiskuïteit,[117] asook om sensitief te wees teenoor die nagedagtenis van "Bonnie Prince Charlie", eens 'n Stuart-aanspraakmaker op die Engelse en Skotse troon wie se ondersteuners hom "Charles III" genoem het.[117] Ná die dood van die koningin het Clarence House bevestig die nuwe koning sou "Charles III" heet.[118]

Charles III het sy eerste toespraak as koning op 9 September gelewer. Hy het oor sy hartseer oor sy oorlede moeder gepraat en sy seun, William, tot Prins van Wallis verklaar.[119]

Op 10 September 2022 het die Troonbestygingsraad Charles in die openbaar tot koning verklaar. Die seremonie is die eerste keer op televisie vertoon.[120] Teenwoordig was William, Camilla en die voormalige Britse premiers sir John Major, sir Tony Blair, Gordon Brown, David Cameron, Lady (Theresa) May and Boris Johnson.[121]

Huwelike[wysig | wysig bron]

Eerste huwelik[wysig | wysig bron]

Charles het lady Diana Spencer in 1977 ontmoet toe hy haar huis, Althorp, besoek. Hy het uitgegaan met haar suster, Sarah, en het nie in 'n romantiese sin aan Diana gedink voor middel 1980 nie. Kort daarna het hy, volgens sy biograaf Jonathan Dimbleby, blykbaar sonder enige spesifieke rede aan haar begin dink as 'n moontlike bruid en sy het Charles vergesel op besoeke aan Balmoral-kasteel en Sandringham House.[122]

Die Prins en Prinses van Wallis besoek Uluru in Australië, Maart 1983.

Die paartjie se hofmakery het intussen die aandag van die pers en die paparazzi getrek. Toe prins Philip vir Charles sê die media-aandag sal Diana se reputasie skend as hy nie binnekort besluit om met haar te trou nie, het Charles besluit sy in troubare materiaal (volgens Mountbatten se kriteria) en het hy besluit om dringend met die verhouding voort te gaan.[123]

Charles het Diana in Februarie 1981 gevra om te trou en sy het ja gesê. Hulle is op 29 Julie dié jaar in St. Paulus se katedraal getroud. Die paartjie het in Kensington-paleis en Highgrove House gewoon en het twee kinders gehad: William (1982) en Henry, bekend as Harry (1984). Charles was die eerste koninklike vader wat by sy kinders se geboorte teenwoordig was.[12]

Binne vyf jaar was daar huweliksprobleme weens die paartjie se onversoenbaarheid en die ouderdomsverskil van byna 13 jaar.[124][125] Teen November 1986 het Charles sy verhouding met Camilla Parker Bowles hervat.[126] Diana het intussen erken sy was verlief op iemand wat "in dié omgewing werk".[127][128] Sy het Charles se verhouding met Camilla onthul in 'n boek deur Andrew Morton, Diana, Her True Story. Oudiobande van haar eie buite-egtelike flirtasies het ook bekend geraak.[129]

Skeisaak[wysig | wysig bron]

In Desember 1992 het die Britse premier, John Major, in die Parlement aangekondig die paartjie gaan van bed en tafel skei. Vroeër dié jaar het die pers transkripsies uitgelek van 'n passievolle telefoongesprek uit 1989 tussen Charles en Camilla, wat "Camillagate" genoem is.[130][131]

Charles het later erken hy het sy verhouding met Camilla in 1986 hervat nadat sy huwelik onherstelbaar skipbreuk gelei het.[132][133][134] Diana het daarna in 'n televisie-onderhoud op 20 November 1995 erken daar was probleme in die huwelik.[135] Met verwysing na Charles se verhouding met Camilla het sy gesê: "Wel, daar was drie van ons in die huwelik; dit was dus effens vol." Sy het ook gesê sy twyfel oor Charles se geskiktheid om koning te word.[136]

Charles en Diana is op 28 Augustus 1996 geskei[137] nadat die koningin hulle in Desember 1995 amptelik aangeraai het om die huwelik te beëindig.[138] Diana is op 31 Augustus die volgende jaar in 'n motorongeluk in Parys oorlede.[139]

Tweede huwelik[wysig | wysig bron]

Charles en Camilla Parker Bowles se verlowing is op 10 Februarie 2005 aangekondig.[140] Die koningin het haar toestemming gegee, soos vereis word.[141]

Charles en Camilla in Jamaika, Maart 2008.

Charles was die enigste lid van die koninklike familie wat 'n burgerlike troue gehad het, eerder as 'n kerktroue. Die troue is beplan vir 'n burgerlike seremonie by Windsor-kasteel, gevolg deur 'n godsdienstige seëning. Die venue is later verander na Windsor Guildhall. Vier dae voor die troue is dit uitgestel van 8 April tot die volgende dag sodat Charles en ander genooide ampsbekleërs die begrafnis van pous Johannes Paulus II kon bywoon.[142]

Charles se ouers het nie die burgerlike troue bygewoon nie, waarskynlik vanweë die koningin se posisie as hoof van die Kerk van Engeland.[143] Hulle het wel die seëning bygewoon en later 'n onthaal vir die pasgetroudes in Windsor-kasteel gehou.[144] Die seëning is op televisie uitgesaai.[145]

Titels en wapens[wysig | wysig bron]

Titels[wysig | wysig bron]

Toe sy pa, die hertog van Edinburgh, op 9 April 2021 oorlede is, erf hy sy pa se titels.

Die koninklike titels van Charles is:

  • 14 November 1948 - 6 Februarie 1952: Sy Koninklike Hoogheid prins Charles van Edinburg[146]
  • 6 Februarie 1952 - 9 April 2021: Sy Koninklike Hoogheid die Hertog van Cornwall
  • 9 April 2021 - 8 September 2022: Sy Koninklike Hoogheid die Hertog van Cornwall en Edinburg
    • in Skotland: 6 Februarie 1952 - 8 September 2022: Sy Koninklike Hoogheid die Hertog van Rothesay
  • 26 Julie 1958 - 8 September 2022: Sy Koninklike Hoogheid die Prins van Wallis
  • 8 September 2022 - tans: Sy Majesteit die Koning

Wanneer 'n mens met die koning praat, spreek jy hom die eerste keer as "U Majesteit" aan en daarna as "Sir".[147]

Wapens[wysig | wysig bron]

Met die dood van Elizabeth II het prins Charles koning Charles III geword en die koninklike wapen van die Verenigde koninkryk geërf.

Royal Coat of Arms of the United Kingdom.svg
Royal Coat of Arms of the United Kingdom (Scotland).svg
Koninklike wapen van die Verenigde Koninkryk Koninklike wapen van die Verenigde Koninkryk vir gebruik in Skotland

Stamboom[wysig | wysig bron]

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Simple crown icon.svg Christiaan IX van Denemarke
 
 
 
 
 
 
 
Simple crown icon.svg George I van Griekeland
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Louise van Hesse-Kassel
 
 
 
 
 
 
 
Prins Andreas van Griekeland en Denemarke
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Groothertog Konstantyn Nikolajewitsj van Rusland
 
 
 
 
 
 
 
Olga Konstantinowna van Rusland
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Prinses Alexandra van Saxe-Altenburg
 
 
 
 
 
 
 
Prins Philip, Hertog van Edinburg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Prins Alexander van Hesse en by Rijn
 
 
 
 
 
 
 
Prins Louis van Battenberg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Gravin Julia von Hauke
 
 
 
 
 
 
 
Prinses Alice van Battenberg
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ludwich IV, Groothertog van Hesse en by Ryn
 
 
 
 
 
 
 
Prinses Victoria van Hesse en by Ryn
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Prinses Alice van die Verenigde Koninkryk
 
 
 
 
 
 
 
 Simple crown icon.svg Charles III 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Simple crown icon.svg Edward VII van die Verenigde Koninkryk
 
 
 
 
 
 
 
Simple crown icon.svg George V van die Verenigde Koninkryk
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Prinses Alexandra van Denemarke
 
 
 
 
 
 
 
Simple crown icon.svg George VI
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Francis, Hertog van Teck
 
 
 
 
 
 
 
Mary van Teck
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Princes Mary Adelaide van Cambridge
 
 
 
 
 
 
 
Simple crown icon.svg Elizabeth II van die Verenigde Koninkryk
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Claude Bowes-Lyon, 13de graaf van Strathmore en Kinghorne
 
 
 
 
 
 
 
Claude Bowes-Lyon, 14de graaf of Strathmore en Kinghorne
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Frances Dora Smith
 
 
 
 
 
 
 
Elizabeth die koningin-moeder
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Charles Cavendish-Bentinck
 
 
 
 
 
 
 
Cecilia Cavendish-Bentinck
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Caroline Louisa Burnaby
 
 
 
 
 
 


Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,0 1,1 "Prince Charles becomes longest-serving heir apparent". BBC News. 20 April 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Julie 2015. Besoek op 30 November 2011.
  2. ↑ Bryan, Nicola. "Prince Charles is longest-serving Prince of Wales". BBC News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 September 2017. Besoek op 9 September 2017.
  3. ↑ "Profession reacts to Prince Charles' 10 design principles". architectsjournal.co.uk. 22 Desember 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Desember 2018. Besoek op 3 Desember 2018.
  4. ↑ Forgey, Benjamin (22 Februarie 1990). "Prince Charles, Architecture's Royal pain". The Washington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 April 2020. Besoek op 3 Desember 2018.
  5. ↑ Rourke, Matt (28 Januarie 2007). "Prince Charles to receive environmental award in NYC". USA Today. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 September 2013. Besoek op 19 April 2013.
  6. ↑ Alderson, Andrew (14 Maart 2009). "Prince Charles given 'friend of the forest' award". The Daily Telegraph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Oktober 2013. Besoek op 11 Mei 2013.
  7. ↑ 7,0 7,1 Weissmann, Gerald (September 2006). "Homeopathy: Holmes, Hogwarts, and the Prince of Wales". The FASEB Journal. 20 (11): 1755–1758. doi:10.1096/fj.06-0901ufm. PMID 16940145. S2CID 9305843.
  8. ↑ Brady, Brian (21 Julie 2013). "He's at it again: Prince Charles accused of lobbying Health Secretary over homeopathy". The Independent. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Desember 2015. Besoek op 28 November 2015.
  9. ↑ "No. 38455". The London Gazette. 15 November 1948. p. 1.
  10. ↑ Brandreth 2007, p. 120.
  11. ↑ Brandreth 2007, p. 127.
  12. ↑ 12,0 12,1 "Growing Up Royal". Time. 25 April 1988. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Maart 2005. Besoek op 4 Junie 2009.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 About the Prince of Wales Geargiveer 9 Mei 2016 op Wayback Machine royal.uk - 26 December 2018
  14. ↑ 14,0 14,1 "HRH The Prince of Wales". Debrett's. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Julie 2012. Besoek op 27 Augustus 2012.
  15. ↑ Brandreth 2007, p. 139.
  16. ↑ Rocco, Fiammetta (18 Oktober 1994). "Flawed Family: This week the Prince of Wales disclosed still powerful resentments against his mother and father". The Independent. Besoek op 15 Februarie 2022.
  17. ↑ "Colditz in kilts? Charles loved it, says old school as Gordonstoun hits back at The Crown". The Telegraph. 10 Desember 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2018. Besoek op 13 Desember 2017.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 "The Prince of Wales – Education". Prince of Wales. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 November 2012. Besoek op 8 Desember 2012.
  19. ↑ Brandreth 2007, p. 145.
  20. ↑ "HRH The Prince of Wales". Prince of Wales (in Engels). Besoek op 15 Mei 2021.
  21. ↑ Brandreth 2007, p. 151.
  22. ↑ "No. 41460". The London Gazette. 29 Julie 1958. p. 4733.
  23. ↑ "The Prince of Wales – Previous Princes of Wales". Prince of Wales. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Oktober 2008. Besoek op 12 Oktober 2008.
  24. ↑ "The Prince of Wales – Investiture". Prince of Wales. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Oktober 2008. Besoek op 12 Oktober 2008.
  25. ↑ "H.R.H. The Prince of Wales Introduced". Hansard. 11 Februarie 1970. HL Deb vol 307 c871. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Oktober 2020. Besoek op 16 Oktober 2019.
  26. ↑ "Sport and Leisure". Hansard. 13 Junie 1974. HL Deb vol 352 cc624–630. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Oktober 2020. Besoek op 16 Oktober 2019.
  27. ↑ Alvin Shuster (14 Junie 1974). "Prince Charles Speaks in Lords". The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 April 2020. Besoek op 12 Junie 2018.
  28. ↑ "The Prince's Trust". The Prince's Charities. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 September 2008. Besoek op 12 Oktober 2008.
  29. ↑ Ferretti, Fred (18 Junie 1981). "Prince Charles pays a quick visit to city". The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 April 2020. Besoek op 22 Augustus 2013.
  30. ↑ Brandreth 2007, pp. 169–170.
  31. ↑ "Military Career of the Prince of Wales". Prince of Wales. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Mei 2013. Besoek op 19 April 2013.
  32. ↑ Brandreth 2007, p. 170.
  33. ↑ Ranter, Harro. "Incident British Aerospace BAe-146-100 ZE700, 29 Jun 1994". aviation-safety.net. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Oktober 2017. Besoek op 12 Mei 2017.
  34. ↑ Steve Boggan (19 Julie 1995). "Prince gives up flying royal aircraft after Hebrides crash". The Independent. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Maart 2017. Besoek op 23 Maart 2017.
  35. ↑ 35,0 35,1 Swaine, Jon (31 Desember 2008). "Prince Charles 'becomes hardest-working Royal'". The Daily Telegraph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 13 Oktober 2013. Besoek op 2 Oktober 2012.
  36. ↑ "Prince Charles is hardest working royal". Female First. 4 Januarie 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 November 2012. Besoek op 2 Oktober 2012.
  37. ↑ Brandreth 2007, p. 325.
  38. ↑ "Opening of the Senedd". assemblywales.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Augustus 2014. Besoek op 8 Augustus 2014.
  39. ↑ Anthony Holden (1980), Charles, Prince of Wales, p. 287, ISBN 9780330261678 
  40. ↑ Times, Robert Trumbull; Special to The New York (10 Oktober 1970). "Fiji Raises the Flag of Independence After 96 Years of Rule by British" – via NYTimes.com.
  41. ↑ "1973: Bahamas' sun sets on British Empire". 9 Julie 1973 – via news.bbc.co.uk.
  42. ↑ "Papua New Guinea Celebrates Independence". 16 September 1975 – via NYTimes.com.
  43. ↑ Zimbabwe Gains Independence
  44. ↑ "Brunei celebrated its independence from Britain Thursday with traditional..." UPI.
  45. ↑ Ainge Roy, Eleanor (13 Januarie 2018). "'Damn ... I missed': the incredible story of the day the Queen was nearly shot". The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Maart 2018. Besoek op 1 Maart 2018.
  46. ↑ "Student fires 2 blanks at Prince Charles". Los Angeles Times. 27 Januarie 1994. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Augustus 2014. Besoek op 13 April 2018.
  47. ↑ "Archive: Prince Charles visits Ireland in 1995". BBC. 21 April 2015. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Mei 2018. Besoek op 14 April 2018.
  48. ↑ Brendon, Piers (2007), The Decline and Fall of the British Empire, 1781–1997, Random House, p. 660, ISBN 978-0-224-06222-0 
  49. ↑ "TRH continue their annual tour of Wales". Prince of Wales website. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 November 2007. Besoek op 19 April 2013.
  50. ↑ "Prince Charles recalls military service at CFB Gagetown as royal tour kicks off". National Post. 21 Mei 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Maart 2021. Besoek op 28 Augustus 2013.
  51. ↑ "Charles shakes hands with Mugabe at Pope's funeral". The Times. London. 8 April 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Junie 2018. Besoek op 8 Julie 2007.
  52. ↑ "The Prince of Wales opens the Commonwealth Games". Prince of Wales. 3 Oktober 2010. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Mei 2015. Besoek op 28 Augustus 2013.
  53. ↑ "Press & Communications". Westminster Abbey News. 21 Maart 2011. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 18 Augustus 2011. Besoek op 25 Desember 2011.
  54. ↑ "Queen to miss Colombo CHOGM". The Hindu. 8 Mei 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Augustus 2013. Besoek op 7 Augustus 2013.
  55. ↑ "Prince Charles Shakes the Hand of Irish Republican Leader Gerry Adams". Time. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Mei 2015. Besoek op 21 Mei 2015.
  56. ↑ McDonald, Henry (19 Mei 2015). "Prince Charles and Gerry Adams share historic handshake". The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Mei 2015. Besoek op 20 Mei 2015.
  57. ↑ Hickey, Daniel (6 Desember 2016). "Man jailed over explosives find before Prince Charles's visit". Irish Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 7 Desember 2016. Besoek op 31 Desember 2017.
  58. ↑ "Event marks 50 years of Prince of Wales". 7 Maart 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Maart 2019. Besoek op 7 Maart 2019.
  59. ↑ "Prince Charles and Camilla make history in Cuba". BBC News. 25 Maart 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 April 2019. Besoek op 10 Mei 2019.
  60. ↑ Reynolds, Emma; Foster, Max; Wilkinson, David (25 Maart 2020). "Prince Charles tests positive for novel coronavirus". CNN. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Maart 2020. Besoek op 25 Maart 2020.
  61. ↑ Mills, Rhiannon (30 November 2021). "Barbados: Prince Charles acknowledges 'appalling' history of slavery as island becomes a republic". Sky News. Besoek op 30 November 2021.
  62. ↑ "All About Prince Charles's Visit to Barbados as the Country Cuts Ties With The Monarchy". Town & Country. 28 November 2021.
  63. ↑ "Regretful Prince Charles flies to Barbados to watch his realm become a republic". The Times. 28 November 2021.
  64. ↑ Ott, Haley (10 Februarie 2022). "Britain's Prince Charles tests positive for COVID-19 for the 2nd time". CBS News. Besoek op 10 Februarie 2022.
  65. ↑ Foster, Max; Said-Moorhouse, Lauren. "Britain's Queen Elizabeth tests positive for Covid-19". CNN.
  66. ↑ "Covid: Prince Charles and Camilla get first vaccine". BBC News (in Engels). 10 Februarie 2021. Besoek op 29 Mei 2021.
  67. ↑ Davies, Caroline (10 Mei 2022). "Queen remains 'very much in charge' even as Charles makes speech". The Guardian. Besoek op 10 Mei 2022.
  68. ↑ 68,0 68,1 "The Prince's Charities". Prince of Wales. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 26 September 2010. Besoek op 16 Oktober 2012.
  69. ↑ Mackreal, Kim (18 May 2012), "Prince Charles rallies top-level support for his Canadian causes", The Globe and Mail, https://www.theglobeandmail.com/news/national/prince-charles-rallies-top-level-support-for-his-canadian-causes/article2437881/, besoek op 22 May 2012 
  70. ↑ "HRH The Prince of Wales". Official website. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Desember 2018. Besoek op 26 Desember 2018.
  71. ↑ 71,0 71,1 "Royal Visit 2001". Canadianheritage.gc.ca. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 September 2008. Besoek op 12 Oktober 2008.
  72. ↑ "Contact Us". The Prince's Charities Australia. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Augustus 2014. Besoek op 22 Januarie 2013.
  73. ↑ "Charles, Prince of Wales". Planetizen. 13 September 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Maart 2012. Besoek op 31 Maart 2012.
  74. ↑ "Prince Charles' 60th". 10 interesting facts about Prince Charles. Planned Seniorhood. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Junie 2012. Besoek op 31 Maart 2012.
  75. ↑ Text of the Prince of Wales's speech at the 150th anniversary of the Royal Institute of British Architects (RIBA) Geargiveer 27 September 2007 op Wayback Machine Royal Gala Evening at Hampton Court Palace, 30 Mei 1984. Besoek op 17 Junie 2012.
  76. ↑ "The Prince of Wales Accepts Vincent Scully Prize". artdaily.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Mei 2013. Besoek op 19 April 2013.
  77. ↑ Hales, Linda (26 Oktober 2005). "Prince Charles to Accept Scully Prize at Building Museum". The Washington Post. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Maart 2016. Besoek op 19 April 2013.
  78. ↑ "The Prince of Wales Accepts Vincent Scully Prize". artdaily.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Mei 2013. Besoek op 19 April 2013.
  79. ↑ "Prinţul Charles, fermier de Fălticeni," Geargiveer 5 November 2013 op Wayback Machine, [Prince Charles, farm owner in Fălticeni] Evenimentul Zilei, 13 Mei 2003
  80. ↑ "The Mihai Eminescu Trust". Mihaieminescutrust.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Oktober 2008. Besoek op 12 Oktober 2008.
  81. ↑ "Cum merg afacerile printului Charles in Romania" (in Roemeens). Hotnews.ro. 18 Oktober 2006. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Januarie 2009. Besoek op 12 Oktober 2008.
  82. ↑ 82,0 82,1 "Architects urge boycott of Prince Charles speech". NBC News. 11 Mei 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Januarie 2014. Besoek op 20 Junie 2009.
  83. ↑ "Prince Charles Faces Opponents, Slams Modern Architecture". Bloomberg L.P. 12 Mei 2009. Besoek op 20 Junie 2009.
  84. ↑ 84,0 84,1 "Architects to hear Prince appeal". BBC News. 12 Mei 2009. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Desember 2010. Besoek op 20 Junie 2009.
  85. ↑ 85,0 85,1 Booth, Robert (15 Junie 2009). "Prince Charles's meddling in planning 'unconstitutional', says Richard Rogers". The Guardian. UK. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Desember 2013. Besoek op 20 Junie 2009.
  86. ↑ Fletcher, Pascal (2 Oktober 2010). "Haiti taps Prince Charles charity for city makeover". Reuters. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Oktober 2013. Besoek op 28 Augustus 2013.
  87. ↑ Booth, Robert (10 Oktober 2010). "Prince Charles drafted in to help rebuild quake damaged Port-au-Prince". The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 September 2013. Besoek op 28 Augustus 2013.
  88. ↑ Dame, Marketing Communications: Web // University of Notre. "Prince Charles honored for his architectural patronage". Notre Dame News. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Augustus 2020. Besoek op 4 Oktober 2017.
  89. ↑ "Prince Charles honored with HMS's Global Environmental Citizen Award". The Harvard Gazette. 1 Februarie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Maart 2021. Besoek op 11 Oktober 2021.
  90. ↑ Low, Valentine (19 Februarie 2020). "No one is calling my fears over the climate dotty now, says Prince Charles". The Times. Besoek op 31 Mei 2022.
  91. ↑ Rowlatt, Justin (11 Oktober 2021). "Prince Charles: I understand climate activists' anger". BBC. Besoek op 11 Oktober 2021.
  92. ↑ Ferran, Lee (20 September 2010). "Prince Charles Eavesdrops on Tourists, Speaks to Plants". ABC News. Besoek op 31 Mei 2022.
  93. ↑ 93,0 93,1 "Our Story". Duchyoriginals.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 5 Oktober 2012. Besoek op 22 September 2012.
  94. ↑ Rainey, Sarah (12 November 2013). "Why Prince Charles's Duchy Originals takes the biscuit". The Daily Telegraph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 April 2021. Besoek op 30 Julie 2014.
  95. ↑ "Oatcakes at dawn: The truth about Duchy Originals". The Independent. London. 7 Oktober 2006. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Oktober 2007. Besoek op 12 Oktober 2008.
  96. ↑ Spangenburg, Ray; Moser, Diane (2004). "Organic and GMO-Free Foods: A Luxury?". Open For Debate: Genetic Engineering. Benchmark Books. p. 32. ISBN 9780812979800.
  97. ↑ Rosenbaum, Martin (23 Januarie 2019). "Prince Charles warned Tony Blair against GM foods". BBC News. Besoek op 10 Mei 2022.
  98. ↑ "The Prince of Wales – The Prince of Wales is presented with the 10th Global Environmental Citizen Award in New York". Prince of Wales. 28 Januarie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Junie 2008. Besoek op 12 Oktober 2008.
  99. ↑ "Prince Charles accused of 'green hypocrisy'". CBC. 19 Januarie 2007. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 19 Maart 2014. Besoek op 27 Julie 2014.
  100. ↑ "UKIP anger at prince's EU speech". BBC News. 14 Februarie 2008. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 Februarie 2008. Besoek op 22 September 2012.
  101. ↑ Myers, Joe (22 Januarie 2020). "This member of the British Royal Family has a vital message if we are to save the planet". World Economic Forum. Besoek op 2 November 2021.
  102. ↑ Inman, Phillip (3 Junie 2020). "Pandemic is chance to reset global economy, says Prince Charles". The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 November 2020. Besoek op 3 Junie 2020.
  103. ↑ Greenfield, Patrick (11 Januarie 2021). "Prince Charles urges businesses to sign Terra Carta pledge to put planet first". The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Januarie 2021. Besoek op 15 Januarie 2021.
  104. ↑ Feder, Barnaby J. (9 Januarie 1985). "More Britons Trying Holistic Medicine". The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Junie 2013. Besoek op 12 Oktober 2008.
  105. ↑ Rainey, Sarah (12 November 2013). "Prince Charles and homeopathy: crank or revolutionary?". The Telegraph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 14 Februarie 2021. Besoek op 22 Junie 2022.
  106. ↑ Revill, Jo (27 Junie 2004). "Now Charles backs coffee cure for cancer". The Observer. VK. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2013. Besoek op 19 Junie 2007.
  107. ↑ "A speech by HRH The Prince of Wales on complementary therapies and cancer care, The Royal College of Obstetricians and Gynaecologists, London | Prince of Wales". www.princeofwales.gov.uk (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Oktober 2021. Besoek op 8 September 2022.
  108. ↑ Baum, Michael (10 Julie 2004). "An open letter to the Prince of Wales: with respect, your highness, you've got it wrong". BMJ. 329 (7457): 118. doi:10.1136/bmj.329.7457.118. PMC 449836. Besoek op 8 September 2022.
  109. ↑ Cowell, Alan (24 Mei 2006). "Lying in wait for Prince Charles". The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 29 November 2012. Besoek op 15 Oktober 2009.
  110. ↑ 110,0 110,1 Walker, Tim (31 Oktober 2009). "Prince Charles lobbies Andy Burnham on complementary medicine for NHS". The Telegraph. UK. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Maart 2010. Besoek op 1 April 2010.
  111. ↑ "Queen Elizabeth II passes away, Prince Charles succeeds as king". The Statesman (India). 8 September 2022. Besoek op 8 September 2022.
  112. ↑ Barnes, Tom (2 Januarie 2019). "Almost half of British public want Prince Charles to give throne to William upon Queen's death, survey finds". The Independent. Besoek op 8 September 2022.
  113. ↑ Kirk, Isabelle. "Public opinion of Prince Charles improves in latest royal favourability poll" (in Engels). YouGov. Besoek op 8 September 2022.
  114. ↑ Rayner, Gordon (19 September 2013). "Prince of Wales will be oldest monarch crowned". The Daily Telegraph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 September 2013. Besoek op 19 September 2013.
  115. ↑ Wheatstone, Richard (11 September 2016). "Secret committee arranging Prince Charles' coronation 'revealed after blunder'". The Mirror.
  116. ↑ Hyde, Nathan; Field, Becca (17 Februarie 2022). "Prince of Wales plans for a 'scaled back' coronation ceremony with Camilla". CambridgeshireLive. Besoek op 8 Maart 2022.
  117. ↑ 117,0 117,1 Pierce, Andrew (24 Desember 2005). "Call me George, suggests Charles". The Times. UK. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Junie 2018. Besoek op 13 Julie 2009.
  118. ↑ "Britain's new monarch to be known as King Charles III". Reuters. 8 September 2022. Besoek op 8 September 2022.
  119. ↑ "King Charles III pays tribute to his 'darling mama' in first address". BBC.com. 9 September 2022.
  120. ↑ "Charles formally confirmed as king in ceremony televised for first time". BBC News. 10 September 2022. Besoek op 10 September 2022.
  121. ↑ Ratcliffe, Rebecca (10 September 2022). "Charles III is proclaimed King". The Guardian. Besoek op 10 September 2022.
  122. ↑ Dimbleby 1994, p. 279.
  123. ↑ Dimbleby 1994, pp. 281–283.
  124. ↑ Brown, Tina (2007). The Diana Chronicles. p. 720.
  125. ↑ Smith 2000, p. 561.
  126. ↑ "The truth behind Charles and Camilla's affair storyline in The Crown". Radio Times. 1 Januarie 2020. Besoek op 9 September 2022.
  127. ↑ "Diana 'wanted to live with guard'". BBC News. 7 Desember 2004. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Julie 2017. Besoek op 31 Julie 2017.
  128. ↑ Langley, William (12 Desember 2004). "The Mannakee file". The Daily Telegraph. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Julie 2017. Besoek op 31 Julie 2017.
  129. ↑ Quest, Richard (3 Junie 2002). "Royals, part 3: Troubled Times" Geargiveer 15 Julie 2016 op Wayback Machine, CNN. Besoek op 17 Junie 2012
  130. ↑ "The Camillagate Tapes" Geargiveer 1 Julie 2010 op Wayback Machine, 18 December 1989, phone transcript, Phone Phreaking
  131. ↑ "Royals caught out by interceptions". BBC News. 29 November 2006. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 Augustus 2017. Besoek op 27 April 2012.
  132. ↑ "The Princess and the Press". PBS. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Maart 2017. Besoek op 7 Januarie 2017.
  133. ↑ "Timeline: Charles and Camilla's romance". BBC. 6 April 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 Februarie 2017. Besoek op 7 Januarie 2017.
  134. ↑ Dimbleby 1994, p. 395.
  135. ↑ "1995: Diana admits adultery in TV interview". BBC. Besoek op 1 Augustus 2018.
  136. ↑ "The Panorama Interview with the Princess of Wales". BBC News. 20 November 1995. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2011. Besoek op 8 Januarie 2010.
  137. ↑ "'Divorce': Queen to Charles and Diana". BBC News. 20 Desember 1995. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Desember 2010. Besoek op 12 Oktober 2008.
  138. ↑ "Charles and Diana to divorce". Associated Press. 21 Desember 1995. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 April 2015. Besoek op 23 Julie 2013.
  139. ↑ Whitne y, Craig R. (31 Augustus 1997). "Prince Charles Arrives in Paris to Take Diana's Body Home". The New York Times. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 6 Desember 2013. Besoek op 5 Mei 2014.
  140. ↑ Wickell, Carly. "Camilla's Engagement Ring". About.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 November 2013. Besoek op 22 Augustus 2013.
  141. ↑ "Order in Council, 2 March 2005". Privy-council.org.uk. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2010. Besoek op 20 Februarie 2012.
  142. ↑ "Pope funeral delays royal wedding". BBC News. 4 April 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Oktober 2013. Besoek op 22 Augustus 2013.
  143. ↑ "Q&A: Queen's wedding decision". BBC News. 23 Februarie 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Januarie 2009. Besoek op 17 September 2012.
  144. ↑ "Charles And Camilla Finally Wed, After 30 Years Of Waiting, Prince Charles Weds His True Love". CBS News. 9 April 2005. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 November 2010. Besoek op 12 Oktober 2008.
  145. ↑ Oliver, Mark (9 April 2005). "Charles and Camilla wed". The Guardian. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 Augustus 2013. Besoek op 22 Augustus 2013.
  146. ↑ "The London Gazette, Issue 38452, Page 5889". 9 November 1948.
  147. ↑ Greeting a member of The Royal Family, Royal Household, 15 January 2016, https://www.royal.uk/greeting-member-royal-family, besoek op 18 April 2016 

Bronne[wysig | wysig bron]

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]


Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Charles_III_van_die_Verenigde_Koninkryk&oldid=2524957"