Rugbywêreldbeker 1987

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Rugbywêreldbeker 1987
Rugbywêreldbeker 1987.svg
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Vlag van Australië Australië
Datums 22 Mei – 20 Junie
Aantal nasies 16
Finale posisies
Kampioen Gold medal blank.svg Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Naaswenner Silver medal blank.svg Vlag van Frankryk Frankryk
Derde plek Bronze medal blank.svg Vlag van Wallis Wallis
Toernooistatistiek
Wedstryde 32
Bywoning 604 500 (gem. 18 891 per wedstryd)
Drieë 224 (gemiddeld 7 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Nieu-Seeland Grant Fox (126)[1]
Meeste drieë Vlag van Nieu-Seeland Craig Green
Vlag van Nieu-Seeland John Kirwan (6 drieë elk)[2]
← Geen
1991

Die Rugbywêreldbeker 1987 (Engels: 1987 Rugby World Cup; Maori: Ipu o te Ao Whutupōro 1987) is van 22 Mei tot 20 Junie 1987 in Australië en Nieu-Seeland beslis. Dit was die eerste rugbywêreldbeker van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR; nou Wêreldrugby) aangebied word.

Die Webb Ellis-beker waarom meegeding is

16 nasionale rugbyspanne het aan die Rugbywêreldbeker 1987 deelgeneem: Die destydse sewe lede van die IRVR (Australië, Engeland, Frankryk, Ierland, Nieu-Seeland, Skotland en Wallis), saam met die voorste nielede wat deur die IRVR genooi is (Argentinië, Fidji, Italië, Japan, Kanada, Roemenië, Tonga, die Verenigde State en Zimbabwe). Vir Wes-Samoa is ten spyte van ’n beter speelkwaliteit in vergelyking met sommige van die genooide nasionale rugbyspanne nie ’n uitnodiging gestuur nie. Die Sowjetunie is wel genooi om aan die toernooi deel te neem, maar hulle het weens Suid-Afrika se lidmaatskap by die IRVR dié aanbod verwerp.[3] Suid-Afrika kon nie aan die rugbywêreldbeker deelneem nie as gevolg van ’n sportboikot teen dié land weens sy voortgesette apartheidsbeleid.

Tydens die Rugbywêreldbeker 1987 is 32 wedstryde gespeel, waaronder 24 tydens die poelfase en agt tydens die uitklopfase, insluitende die eindstryd. Die spanne is in vier poele van vier elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne in die poel gespeel het. Die twee beste spanne van elke poel het hierna vir die kwarteindrondte gekwalifiseer. Die spanne wat tot die kwarteindrondte gevorder het, het regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 1991 in die destydse Vyfnasies gekwalifiseer.

Nieu-Seeland het die eindstryd op Edenpark in Auckland teen Frankryk met 29–9 gewen en sodoende die eerste rugbywêreldkampioen geword.[4] Wallis het in die derde en Australië in die vierde plek geëindig; interessant genoeg het die vier poelwenners as die vier beste spanne van die toernooi geëindig. Die kwarteindstryd wat Frankryk teen Australië met 30–24 gewen het, word as een van die beste wedstryde in die rugbywêreldbekergeskiedenis beskou.[5]

Toewysing[wysig | wysig bron]

Aan die begin van die 1980’s het die idee van ’n rugbywêreldbekertoernooi opgedaag, maar tydens ’n vergadering van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR) is dié voorstel verwerp. Die Australiese en Nieu-Seelandse beheerliggame het vervolgens – onafhanklik van mekaar – ’n brief vir die IRVR geskryf, waarin hulle op die aanbieding van ’n rugbywêreldbekertoernooi aangedring het. 1985 is die voorstel, ten spyte van veral Britse en Ierse weerstand, goedgekeur. Vervolgens is aan Australië en Nieu-Seeland die Rugbywêreldbeker 1987 toegewys. Die beslissende stem was van Suid-Afrika wat die projek ten spyte van die voortgesette boikot teen die land weens apartheid ondersteun het.[6]

Deelnemers[wysig | wysig bron]

Die sewe lede van die IRVR het regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 1987 gekwalifiseer: Die twee gashere Australië en Nieu-Seeland, die vier tuisnasies Engeland, Ierland, Skotland en Wallis asook Frankryk. Die IRVR-lid Suid-Afrika is in 1984 weens sy apartheidsbeleid van die beplande toernooi geskors; nasionale rugbyspanne van ander deelnemende lande het egter ook ná die Rugbywêreldbeker 1987 wedstryde teen die Springbokke gespeel. Vir die oorblywende nege plekke is nie ’n kwalifisering gehou nie. Die nasionale rugbyspanne van Argentinië, Fidji, Italië, Japan, Kanada, Tonga, die Verenigde State en Zimbabwe is deur die IRVR genooi om deel te neem. Wes-Samoa is egter nie genooi nie, ten spyte van sy beter plasing op die destydse nieamptelike wêreldranglys bo Tonga. Die Sowjetse nasionale rugbyspan is ook vir die toernooi genooi, maar hulle het die aanbod uit protes teen die Suid-Afrikaanse IRVR-lidmaatskap verwerp. Vervolgens het Roemenië die Sowjetunie vervang.

Nasies wat genooi is; altesaam 16 nasies het deelgeneem.

   Afrika

   Amerikas

   Asië

   Europa

   Oseanië

   Nie deelgeneem nie

Uitslag van die kwalifisering:

   Gashere

   Lid van die Internasionale Rugbyvoetbalraad (IRVR)

   Uitgenooi deur die IRVR

   Plaasvervanger ná die Sowjetunie se weiering

   Nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Vorige beste prestasie Poel
Vlag van Australië Australië Gashere Debuut 1
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 3
Vlag van Engeland Engeland Volle lede 1
Vlag van Frankryk Frankryk 4
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 2
Vlag van Skotland Skotland 4
Vlag van Wallis Wallis 2
Vlag van Argentinië Argentinië Uitgenooi 3
Vlag van Kanada Kanada 2
Vlag van Fidji Fidji 3
Vlag van Italië Italië 3
Vlag van Japan Japan 1
Vlag van Roemenië Roemenië 4
Vlag van Tonga Tonga 2
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 1
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 4

Stadions[wysig | wysig bron]

Australië het elf wedstryde op twee verskeie plekke gehuisves, terwyl Nieu-Seeland 21 wedstryde op nege plekke aangebied het.

Auckland, Noordeiland Wellington, Noordeiland Christchurch, Suideiland Dunedin, Suideiland
Edenpark Athletic Park Lancasterpark Carisbrook
36°52′30″S 174°44′41″O / 36.87500°S 174.74472°O / -36.87500; 174.74472 (Edenpark) 41°19′2″S 174°46′37″O / 41.31722°S 174.77694°O / -41.31722; 174.77694 (Athletic Park) 43°32′31″S 172°39′15″O / 43.54194°S 172.65417°O / -43.54194; 172.65417 (Lancasterpark) 45°53′37″S 170°29′26″O / 45.89361°S 170.49056°O / -45.89361; 170.49056 (Carisbrook)
Kapasiteit: 48 000 Kapasiteit: 39 000 Kapasiteit: 36 500 Kapasiteit: 35 000
Eden Park cropped.jpg All Blacks vs British Lions 31 July 1971, Athletic Park, Wellington (19957594411).jpg Lancaster Park aerial July 2011.jpg Carisbrook.jpg
Rotorua, Noordeiland
Rugbywêreldbeker 1987 (Australië)
Napier, Noordeiland
Rotorua Int’l Stadion McLeanpark
38°9′21″S 176°13′27″O / 38.15583°S 176.22417°O / -38.15583; 176.22417 (Rotorua Internasionale Stadion) 39°30′7″S 176°54′46″O / 39.50194°S 176.91278°O / -39.50194; 176.91278 (McLeanpark)
Kapasiteit: 35 000 Kapasiteit: 30 000
McLean Park, Napier.jpg
Hamilton, Noordeiland Brisbane, Queensland
Waikato Ballymore
37°46′52″S 175°16′6″O / 37.78111°S 175.26833°O / -37.78111; 175.26833 (Waikatostadion) 27°26′31″S 153°1′4″O / 27.44194°S 153.01778°O / -27.44194; 153.01778 (Ballymorestadion)
Kapasiteit: 30 000 Kapasiteit: 24 000
Hamilton 03.jpg
Sydney, Nieu-Suid-Wallis Invercargill, Suideiland Palmerston North, Noordeiland
Concord-ovaal Rugby Park Showgrounds-ovaal
33°52′6″S 151°6′34″O / 33.86833°S 151.10944°O / -33.86833; 151.10944 (Concord-ovaal) 46°25′1″S 168°21′46″O / 46.41694°S 168.36278°O / -46.41694; 168.36278 (Rugby Park-stadion) 40°21′24″S 175°36′4″O / 40.35667°S 175.60111°O / -40.35667; 175.60111 (Showgrounds-ovaal)
Kapasiteit: 20 000 Kapasiteit: 30 000 Kapasiteit: 20 000
Concord Oval eastern grandstand.JPG Rugby Park Invercargill.jpg Fmgstadium.JPG

Formaat[wysig | wysig bron]

Die Rugbywêreldbeker 1987 is oor 29 dae tussen 16 verskillende spanne oor 32 wedstryde beslis. Dit het op 22 Mei 1987 op Edenpark in Auckland met die openingswedstrydwedstryd tussen die medegasheer Nieu-Seeland en Italië afgeskop. Die toernooi het geëindig by dieselfde stadion op 20 Junie met die eindstryd tussen Nieu-Seeland en Frankryk, waartydens die All Blacks die Webb Ellis-beker ingepalm het.

Kalender[wysig | wysig bron]

Die volgende tabel dui die Rugbywêreldbeker 1987 se daaglikse program aan. ’n Rooi blokkie dui op beide die openings- en sluitingseremonie, ’n pers blokkie op wedstryde tydens die poelfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase, ’n blou blokkie op die bronseindstryd en ’n geel blokkie op die eindstryd.

Aantal daaglikse wedstryde tydens die toernooi
Poelfase
Mei/Junie
Vr
22
Sa
23
So
24
Ma
25
Di
26
Wo
27
Do
28
Vr
29
Sa
30
So
31
Ma
1
Di
2
Wo
3
Do
4
Vr
5
Seremonies OS
Poel 1 1 1 1 1 2
Poel 2 1 1 1 1 2
Poel 3 1 1 1 1 1 1
Poel 4 2 1 1 2
Uitklopfase
Junie
Sa
6
So
7
Ma
8
Di
9
Wo
10
Do
11
Vr
12
Sa
13
So
14
Ma
15
Di
16
Wo
17
Do
18
Vr
19
Sa
20
Seremonies SS
Uitklopfase 1 2 1 1 1 1 1
Verklaring

   Seremonies

   Poelfase

   Uitklopfase

   Bronseindstryd

   Eindstryd

Poele[wysig | wysig bron]

Poel 1 Poel 2 Poel 3 Poel 4

Vlag van Australië Australië
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Japan Japan
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State

Vlag van Kanada Kanada
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland
Vlag van Tonga Tonga
Vlag van Wallis Wallis

Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Fidji Fidji
Vlag van Italië Italië
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland

Vlag van Frankryk Frankryk
Vlag van Roemenië Roemenië
Vlag van Skotland Skotland
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe

Die poelwedstryde is onder die twee gashere soos volg verdeel:

  • Poel 1 is in Australië aangebied
  • Van Poel 2 is vyf wedstryde in Nieu-Seeland en een wedstryd in Australië aangebied
  • Poel 3 is in Nieu-Seeland aangebied
  • Poel 4 is in Nieu-Seeland aangebied

Poelfase[wysig | wysig bron]

Die eerste Rugbywêreldbekertoernooi is deur 16 nasionale rugbyspanne beslis. Daar is geen kwalifisering gehou om die deelnemende spanne te bepaal nie, die deelnemende spanne is egter deur die Internasionale Rugbyvoetbalraad genooi. Vir die poelfase is die 16 deelnemende spanne in vier poele van vier elk verdeel; elke span het een wedstryd teen elk van die ander spanne in dieselfde poel gespeel, dus het elke span drie wedstryde in die poelfase gespeel. Twee punte is vir ’n oorwinning toegeken, een vir ’n gelykop en geen punte vir ’n nederlaag: spanne wat met dieselfde aantal punte geëindig het, is volgens gedrukte drieë gerangskik, in plaas van die punte wat total aangeteken is (sou dit anders gewees het, sou Argentinië in Poel C tweede geëindig het, bo Fidji; Frankryk sou steeds Poel D eerste afgesluit het).

Klassifisering binne elke poel was gegrond op die volgende puntestelsel:

  • Twee wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • Een vir ’n gelykop;
  • geen vir ’n nederlaag.

Aan die einde van die poelfase is die spanne gerangskik van die eerste na die vierde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindrondte deurgedring het. As twee spanne gelyk op punte was, is die rangorde deur hul aantal gedrukte drieë bepaal.

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Van die begin van dié fase af het die toernooi ’n uitklopformaat aangeneem wat uit agt wedstryde bestaan het: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derdeplekwedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die poele het na die uitklopfase deurgedring. Poelwenners het teen naaswenners in ander poele in die kwarteindstryde gespeel, byvoorbeeld: die wenner van Poel 1 het teen die naaswenner van Poel 2 en die wenner van Poel 2 teen die naaswenner van Poel 1 gespeel. Spanne van dieselfde poel sou dus eers weer in óf die bronseindstryd óf die eindstryd kon ontmoet het.

Elke wedstryd in die uitklopfase moes met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar ná tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag was, is daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik is daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, tien minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner was nie, is daar vir tien minute gespeel in ’n uitklopformaat, waar die eerste span wat daarin geslaag het om punte aan te teken, gewen het. As daar steeds nie ’n wenner was ná 110 minute nie is die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.

1987-effek op 1991-kwalifisering[wysig | wysig bron]

Die agt spanne wat tot die kwarteindrondte gevorder het, het regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 1991 in Engeland gekwalifiseer. Hulle was Australië, Engeland, Fidji, Frankryk, Ierland, Nieu-Seeland, Skotland en Wallis.

Wedstrydbeamptes[wysig | wysig bron]

’n Paneel van 14 skeidsregters is vir die toernooi ingespan.

Wedstryde[wysig | wysig bron]

Kwalifiseer vir die kwarteindrondte én regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 1991.
Uit die toernooi geskakel én loop regstreekse kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 1991 mis.

Die wedstryde is in twee fases opgedeel, naamlik die poel- en die uitklopfase.

Poelfase[wysig | wysig bron]

16 spanne het aan die poelfase deelgeneem. Die twee beste spanne in elke poel het na die uitklopfase deurgedring.

Poel 1[wysig | wysig bron]

Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT Pte
Vlag van Australië Australië 3 3 0 0 18 108 41 6
Vlag van Engeland Engeland 3 2 0 1 15 100 32 4
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 3 1 0 2 5 39 99 2
Vlag van Japan Japan 3 0 0 3 7 48 123 0

Poel 2[wysig | wysig bron]

Die Kanadese nasionale rugbyspan tydens die Rugbywêreldbeker 1987
Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT Pte
Vlag van Wallis Wallis 3 3 0 0 13 82 31 6
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 3 2 0 1 11 84 41 4
Vlag van Kanada Kanada 3 1 0 2 7 65 90 2
Vlag van Tonga Tonga 3 0 0 3 3 29 98 0

Poel 3[wysig | wysig bron]

Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT Pte
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 3 3 0 0 30 190 34 6
Vlag van Fidji Fidji 3 1 0 2 6 56 101 2
Vlag van Italië Italië 3 1 0 2 4 40 110 2
Vlag van Argentinië Argentinië 3 1 0 2 5 49 90 2
  • Fidji het gekwalifiseer op grond van die meeste drieë (Fidji 6, Italië 5, Argentinië 4)

Poel 4[wysig | wysig bron]

Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT Pte
Vlag van Frankryk Frankryk 3 2 1 0 25 145 44 5
Vlag van Skotland Skotland 3 2 1 0 22 135 69 5
Vlag van Roemenië Roemenië 3 1 0 2 5 61 130 2
Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 3 0 0 3 5 53 151 0
  • Frankryk het gekwalifiseer as poelwenner nadat hulle drie drieë en Skotland twee drie tydens die gelykop met 20 elk gedruk het.

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindstryd
                   
6 Junie – Christchurch        
 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  30
14 Junie – Brisbane
 Vlag van Skotland Skotland  3  
 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  49
8 Junie – Brisbane
   Vlag van Wallis Wallis  6  
 Vlag van Wallis Wallis  16
20 Junie – Auckland
 Vlag van Engeland Engeland  3  
 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  29
7 Junie – Auckland
   Vlag van Frankryk Frankryk  9
 Vlag van Frankryk Frankryk  31
13 Junie – Sydney
 Vlag van Fidji Fidji  16  
 Vlag van Frankryk Frankryk  30 Uitspeel om derde plek
7 Junie – Sydney
   Vlag van Australië Australië  24   18 Junie – Rotorua
 Vlag van Australië Australië  33
   Vlag van Wallis Wallis  22
 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland  15  
 Vlag van Australië Australië  21

Kwarteindrondte[wysig | wysig bron]

Halfeindrondte[wysig | wysig bron]

Bronseindstryd[wysig | wysig bron]

Eindstryd[wysig | wysig bron]


Rugbywêreldkampioen 1987
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland

Statistiek[wysig | wysig bron]

Finale puntestand[wysig | wysig bron]

Hierdie tabel toon die finale puntestand van al 16 deelnemende nasionale rugbyspanne in die Rugbywêreldbeker 1987.[10]

Uitslag van die Rugbywêreldbeker 1987:

   Kampioen

   Naaswenner

   Derde Plek

   Vierde plek

   Kwarteindrondte

   Poelfase

   Nie deelgeneem nie

Rang Span Poel Wed Wen Gel Ver Pte Drieë Doelskoppe Strafdoele Skepdoele
1 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 3 6 6 0 0 298 43 30 21 1
2 Vlag van Frankryk Frankryk 4 6 4 1 1 215 34 26 8 1
3 Vlag van Wallis Wallis 2 6 5 0 1 126 20 11 5 3
4 Vlag van Australië Australië 1 6 4 0 2 186 26 20 12 2
In die kwarteindrondte uitgeskakel
5 Vlag van Skotland Skotland 4 4 2 1 1 138 22 16 6 0
6 Vlag van Engeland Engeland 1 4 2 0 2 103 15 11 7 0
7 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 2 4 2 0 2 99 13 10 7 2
8 Vlag van Fidji Fidji 3 4 1 0 3 72 8 5 9 1
In die poelfase uitgeskakel
9 Vlag van Kanada Kanada 2 3 1 0 2 65 8 3 8 1
10 Vlag van Roemenië Roemenië 4 3 1 0 2 61 6 2 11 0
11 Vlag van Argentinië Argentinië 3 3 1 0 2 49 4 3 9 0
12 Vlag van Italië Italië 3 3 1 0 2 40 5 1 4 2
13 Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 1 3 1 0 2 39 5 5 2 1
14 Vlag van Zimbabwe Zimbabwe 4 3 0 0 3 53 5 3 9 0
15 Vlag van Japan Japan 1 3 0 0 3 48 7 1 5 1
16 Vlag van Tonga Tonga 2 3 0 0 3 29 3 1 5 0
Algeheel 32 1621 224 148 128 15

Meeste punte en drieë[wysig | wysig bron]

Meeste punte aangeteken:[1]
Naam Punte
1 Vlag van Nieu-Seeland Grant Fox 126
2 Vlag van Australië Michael Lynagh 82
3 Vlag van Skotland Gavin Hastings 62
4 Vlag van Frankryk Didier Camberabero 53
5 Vlag van Engeland Jonathan Webb 43
6 Vlag van Frankryk Guy Laporte 42
7 Vlag van Wallis Paul Thorburn 37
8 Vlag van Ierland Michael Kiernan 36
9 Vlag van Fidji Severo Koroduadua 35
10 Vlag van Argentinië Hugo Porta 33
Meeste drieë gedruk:[2]
Naam Drieë
1 Vlag van Nieu-Seeland Craig Green 6
Vlag van Nieu-Seeland John Kirwan
3 Vlag van Engeland Mike Harrison 5
Vlag van Australië Matthew Burke
Vlag van Nieu-Seeland John Gallagher
Vlag van Nieu-Seeland David Kirk
Vlag van Nieu-Seeland Alan Whetton
8 Vlag van Skotland John Jeffrey 4
Vlag van Skotland Matt Duncan
Vlag van Ierland Hugo MacNeill
Vlag van Skotland Alan Tait
Vlag van Frankryk Didier Camberabero
Vlag van Wallis Ieuan Evans
Vlag van Frankryk Patrice Lagisquet
Vlag van Frankryk Laurent Rodriguez
Vlag van Australië David Campese
Vlag van Frankryk Denis Charvet

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. 1,0 1,1 (en) "Rugby World Cup 1987: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 10 Maart 2023.
  2. 2,0 2,1 (en) "Rugby World Cup 1987: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 10 Maart 2023.
  3. (en) Alexander Fedorets (31 Julie 2007). "Russians target 2011 World Cup". The M&G Online. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 Oktober 2019. Besoek op 9 Oktober 2019.
  4. (en) "1987: Kiwis see off France in final". BBC. 24 September 2003. Besoek op 10 Maart 2023.
  5. (en) "1987: France 30–24 Australia". BBC. 24 September 2003. Besoek op 10 Maart 2023.
  6. (en) Steven Pye (11 September 2015). "We take the Rugby World Cup for granted but it nearly didn't exist". The Guardian. Besoek op 10 Maart 2023.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 (en) "Statsguru / Test matches / Player records / Rugby World Cup / Tries scored: greater than or equal to 3". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2018. Besoek op 3 November 2018.
  8. (en) "New Zealand 49 Wales 6". Walliese Rugbyunie. 14 Junie 1987. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Maart 2016. Besoek op 3 Maart 2016.
  9. (en) Winston Aldworth (14 Augustus 2011). "1987: A sending off that made Wallaby history". The New Zealand Herald. Besoek op 10 Maart 2023.
  10. (en) "Rugby Union – Statsguru – Test matches – Team records". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2020. Besoek op 23 Junie 2020.

Verdere leesstof[wysig | wysig bron]

  • (en) Gerald Davies (2004). The History of the Rugby World Cup. Sanctuary Publishing Ltd. ISBN 1-86074-602-0.
  • (en) Nick Farr-Jones (2003). Story of the Rugby World Cup. Australian Post Corporation. ISBN 0-642-36811-2.
  • (en) Grant Harding; David Williams (2000). The Toughest of Them All: New Zealand and South Africa: The Struggle for Rugby Supremacy. Auckland, Nieu-Seeland: Penguin Books. ISBN 978-0-14-029577-1.AS1-onderhoud: meer as een naam: authors list (link)
  • (en) Lance Peatey (2011). In Pursuit of Bill: A Complete History of the Rugby World Cup. New Holland Publishers. ISBN 978-1-74257-191-1.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]


Rugbywêreldbeker Rugbyball2.jpg

Australië / Nieu-Seeland 1987Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991Suid-Afrika 1995Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999Australië 2003Frankryk 2007Nieu-Seeland 2011Engeland / Wallis 2015Japan 2019Frankryk 2023Australië 2027Verenigde State 2031