Gaan na inhoud

Rugbywêreldbeker 2003

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Rugbywêreldbeker 2003
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Australië Australië
Datums 10 Oktober – 22 November
Aantal nasies 20 (88 kwalifiseer)
Finale posisies
Kampioen  Vlag van Engeland Engeland
Naaswenner  Vlag van Australië Australië
Derde plek  Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Toernooistatistiek
Wedstryde 48
Bywoning 1 837 547 (gem. 38 282 per wedstryd)
Drieë 329 (gemiddeld 6.85 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Engeland Jonny Wilkinson (113)[1]
Meeste drieë Vlag van Nieu-Seeland Doug Howlett
Vlag van Nieu-Seeland Mils Muliaina (7 drieë elk)[2]
← 1999
2007 →

Die Rugbywêreldbeker 2003 (Engels: 2003 Rugby World Cup) is van 10 Oktober tot 22 November 2003 in Australië beslis. Oorspronklik was ook wedstryde in Nieu-Seeland beplan, maar ná ’n dispuut tussen die Nieu-Seelandse Rugbyunie en die Internasionale Rugbyraad (IRR; nou Wêreldrugby) is dié plan laat vaar. Dit was die vyfde rugbywêreldbekertoernooi van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur die IRR aangebied word en die derde in die Suidelike Halfrond. Australië het met Nieu-Seeland die eerste Rugbywêreldbeker 1987 saam gehuisves.

Die Webb Ellis-beker waarom meegeding is

20 nasionale rugbyspanne het aan die Rugbywêreldbeker 2003 deelgeneem: die agt regstreekse kwalifiseerders van die 1999-toernooi (Argentinië, Australië, Engeland, Frankryk, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis), saam met die twaalf beste spanne van die kwalifisering (Fidji, Georgië, Ierland, Italië, Japan, Kanada, Namibië, Roemenië, Samoa, Tonga, Uruguay en die Verenigde State). Tydens die Rugbywêreldbeker 2003 is 48 wedstryde gespeel, waaronder 40 tydens die groepfase en agt tydens die uitklopfase, insluitende die eindstryd. Die spanne is in vier groepe van vyf elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne in die groep gespeel het. Die twee beste spanne van elke groep het hierna vir die kwarteindrondte gekwalifiseer. Die spanne wat tot die kwarteindrondte gevorder het (altesaam agt spanne), het ook regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2007 in Frankryk gekwalifiseer.

Voor die afskop van die Rugbywêreldbeker 2003 is Engeland, Nieu-Seeland, Frankryk, Australië en Suid-Afrika as gunstelinge op die titel beskou.[3][4] Engeland het die eindstryd op Telstra-stadion in Sydney teen die verdedigende kampioen en gasheer Australië met 20–17 gewen, nadat ’n bykomende tien minute ekstra tyd toegestaan is toe die telling 17–17 was, en sodoende sy eerste wêreldtitel ingepalm. Engeland het daarmee die eerste nasionale rugbyspan van die Noordelike Halfrond geword om die toernooi te wen. Daarbenewens is dit ná sokker in 1966 die tweede wêreldbekertrofee in een van Engeland se gewildste sportsoorte wat die onderskeidelike nasionale span ingepalm het; in 2019 het ook die krieketwêreldbekertitel gevolg. Nieu-Seeland het in die derde en Frankryk in die vierde plek geëindig; interessant genoeg het die vier groepwenners as die vier beste spanne van die toernooi geëindig. Suid-Afrika is in die kwarteindrondte deur Nieu-Seeland met 9–29 uitgeskakel; Namibië is ná vier nederlae reeds in die groepfase uitgeskakel. Die Georgiese nasionale rugbyspan het vir die eerste keer aan ’n rugbywêreldbekertoernooi deelgeneem. Rudie van Vuuren, wat vir Namibië gespeel het, het voorheen met dié land se nasionale krieketspan ook aan die Krieketwêreldbeker 2003 in Suid-Afrika deelgeneem, waardeur hy die eerste sportlui geword het wat in dieselfde jaar in twee verskillende sportkodes aan wêreldbekertoernooie deelgeneem het.[5]

Die Rugbywêreldbeker 2003 het om verskeie redes geskiedenis gemaak: nadat die Rugbywêreldbeker 1999 se ingewikkelde formaat met vyf groepe van vier spanne elk en die uitspeelrondte gekritiseer is, is vir die Rugbywêreldbeker 2003 ’n eenvoudiger formaat gebruik, waarvolgens die 20 spanne in vier groepe van vyf elk verdeel is. Vervolgens was dit die eerste rugbywêreldbekertoernooi waartydens 48 wedstryde gespeel is. Daarbenewens is vir die eerste keer in die groepfase die bonuspuntstelsel gebruik vir die druk van vier of meer drieë of ’n nederlaag met sewe of minder punte. Die toernooi was volgens die ekonomiese impak die tweede grootste sportgebeurtenis wat ooit in Australië aangebied is ná die Olimpiese Somerspele 2000, groter as die Melbourne Lentewedrenkarnaval 2002, die Australiese Grand Prix en die Australiese Ope. Die organiseerders het 65 000 oorsese besoekers verwag wat na Australië vir die aangeleentheid sou reis.[6] Die gasheer en verdedigende kampioen Australië het die eerste span geword wat daarin geslaag het om vir ’n derde keer in ’n eindstryd te verskyn. Die Rugbywêreldbeker 2003 het ook die opkoms van Georgië, wat sedertdien vir elke rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer het, gesien.[7] Die Rugbywêreldbeker 2003 is tot dusver die enigste toernooi waartydens geen speler ’n rooikaart gesien het nie.[8]

Toewysing

[wysig | wysig bron]
Die Sydneyhawebrug tydens die Rugbywêreldbeker 2003
Kaart van die kandidaatlande vir die Rugbywêreldbeker 2003

Die Rugbywêreldbeker 2003 is oorspronklik aan beide Australië en Nieu-Seeland toegewys. Ná ’n kontraktuele dispuut oor grondtekenregte tussen die Nieu-Seelandse Rugbyunie en die IRR is aan Australië die alleenlike gasheerreg vir die Rugbywêreldbeker 2003 toegestaan.[9] Nieu-Seeland sou oorspronklik 23 van die 48 wedstryde huisves, maar Nieu-Seeland se aandringing op die wysiging van die bepalings rakende stadionadvertensies was onaanvaarbaar vir die IRR.[10] Daarmee het dit ná die Rugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika die tweede rugbywêreldbekertoernooi geword wat geheel en al in een land aangebied is.

Deelnemers

[wysig | wysig bron]

Kwalifisering

[wysig | wysig bron]

20 spanne het vir die Rugbywêreldbeker 2003 gekwalifiseer. Die agt kwarteindstrydfinaliste van die Rugbywêreldbeker 1999 – Argentinië, Australië, Engeland, Frankryk, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis – het almal regstreeks gekwalifiseer, terwyl die res van die spanne moes kwalifiseer tydens ’n reeks kompetisies wat regoor die wêreld gehou is. Tien van die twintig posisies wat in die toernooi beskikbaar was, is gevul deur streekskwalifiseerders, terwyl die oorblywende twee posisies deur heruitdunning gevul is. Die kwalifiseringstoernooi is in vyf streeksgroepe verdeel: Afrika, Amerikas, Asië, Europa en Oseanië. Vier plekke is vir die nasionale spanne van Europa gereserveer, twee plekke elk vir die Amerikas en Oseanië en een elk vir Afrika en Asië. Die twee oorblywende plekke is tydens ’n interkontinentale kwalifiseringsrondte beslis. As die regstreekse klassifiseerders getel word, het 88 spanne in aanmerking gekom vir kwalifisering vir die finale toernooi in Australië.[11]

In Julie 2002 is Fidji en Samoa bevestig as kwalifiseerders van Oseanië, as onderskeidelik Oseanië 1 en 2.[12] In dieselfde maand het Japan die enigste Asiatiese toekenning gewen nadat hulle die Republiek China met 120–3 in Tainan verslaan het.[13] In Augustus van dieselfde jaar het Kanada as Amerikas 1 gekwalifiseer toe hulle Chili met 27–6 in Calgary verslaan het.[14] Amerikas 2 is in September gevul toe Uruguay Chili met 34–23 in Montevideo geklop het.[15] In daardie maand het Italië in die Europese kwalifisering se Groep A as Europa 2 gekwalifiseer toe hulle Roemenië met 25–17 in Parma geklop het; Roemenië het Spanje met 67–6 in Iași geklop en daarmee ook vir die Rugbywêreldbeker 2003 gekwalifiseer as Europa 3. In Groep B het Ierland Georgië met 63–14 in Dublin verslaan om eerste plek in die land se kwalifiseringsgroep te behaal en gekwalifiseer as Europa 1; Georgië het Rusland met 17–13 in Tbilisi geklop en as Europa 4 gekwalifiseer.[16] Namibië het vir sy tweede agtereenvolgende rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer toe die span Tunisië oor twee seksies in November geklop het.[17]

Aanvanklik het Rusland die Europese uitspeelwedstryd teen Spanje met ’n algehele telling van 58–41 gewen, maar omdat die Russe drie uitgeslote Suid-Afrikaanse spelers ingespan het, is hulle van die kwalifisering uitgesluit en Spanje het pleks van Rusland gevorder.[18] Die Verenigde State het deur heruitdunning gekwalifiseer nadat die span Spanje geklop het. Die finale plek in Groep C het na Tonga gegaan nadat die span Korea in twee wedstryde gemaklik met 194–0 geklop het.[19]

Kwalifiserende spanne

[wysig | wysig bron]

Die volgende 20 spanne het vir die finale toernooi gekwalifiseer. Georgië, wat Spanje vervang het, is die enigste verandering in die 20-span-lys van die Rugbywêreldbeker 1999. Georgië het ook vir die eerste keer aan ’n rugbywêreldbekertoernooi deelgeneem.

Spanne wat aan die kwalifiseringstoernooi deelgeneem en die wat regstreeks gekwalifiseer het; altesaam 88 spanne het deelgeneem.

   Afrika

   Amerikas

   Asië

   Europa

   Oseanië

   Nie deelgeneem nie

Uitslag van die kwalifisering:

   Gasheer

   Agt beste spanne van die 1999-toernooi

   Wenner van die plaaslike kwalifisering

   Versuim om te kwalifiseer

   Nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Verskynings by eindstryde Laaste verskyning Vorige beste prestasie Groep
Vlag van Australië Australië Gasheer Vyfde 1999 Kampioen (1991, 1999) A
Vlag van Argentinië Argentinië Regstreeks Vyfde 1999 Kwarteindrondte (1999) A
Vlag van Engeland Engeland Vyfde 1999 Naaswenner (1991) C
Vlag van Frankryk Frankryk Vyfde 1999 Naaswenner (1987, 1999) B
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland Vyfde 1999 Kampioen (1987) D
Vlag van Skotland Skotland Vyfde 1999 Vierde plek (1991) B
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika Derde 1999 Kampioen (1995) C
Vlag van Wallis Wallis Vyfde 1999 Derde plek (1987) D
Vlag van Fidji Fidji Oseanië 1 Vierde 1999 Kwarteindrondte (1987) B
Vlag van Georgië Georgië Europa 4 Eerste – Debuut C
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland Europa 1 Vyfde 1999 Kwarteindrondte (1987, 1991, 1995) A
Vlag van Italië Italië Europa 2 Vyfde 1999 Groepfase (1987, 1991, 1995, 1999) D
Vlag van Japan Japan Asië 1 Vyfde 1999 Groepfase (1987, 1991, 1995, 1999) B
Vlag van Kanada Kanada Amerikas 1 Vyfde 1999 Kwarteindrondte (1991) D
Vlag van Namibië Namibië Afrika 1 Tweede 1999 Groepfase (1999) A
Vlag van Roemenië Roemenië Europa 1 Vyfde 1999 Groepfase (1987, 1991, 1995, 1999) A
Vlag van Samoa Samoa Oseanië 2 Vierde 1999 Kwarteindrondte (1991, 1995) C
Vlag van Tonga Tonga Uitspeelwenner 2 Vierde 1999 Groepfase (1987, 1995, 1999) D
Vlag van Uruguay Uruguay Amerikas 2 Tweede 1999 Groepfase (1999) C
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State Uitspeelwenner 1 Vierde 1999 Groepfase (1987, 1991, 1999) B

Stadions

[wysig | wysig bron]

Die 48 wedstryde is op elf verskillende stadions dwarsdeur Australië aangebied, waarvan die meeste langs die ooskus. Die algehele stadionkapasiteit was 421 311, ’n vermindering teenoor die Rugbywêreldbeker 1999 in Wallis (met wedstryde wat ook in Engeland, Frankryk, Ierland en Skotland gehou is) met ’n algehele kapasiteit van 654 677 oor 18 plekke.

Adelaide-ovaal, weliswaar ’n krieketstadion, is met die oog op die Rugbywêreldbeker 2003 opgeknap en twee pawiljoene langsaan die Victor Richardson-hekke is bygevoeg. Die koste van AU$ 20 miljoen is deur die Suid-Australiese Krieketvereniging gedra.[20] Langpark in Brisbane is nuut opgerig en op rugby- asook sokkerwedstryde gespesialiseer. Die boukoste het sowat AU$ 280 miljoen beloop en dié stadion is enkele dae voor die begin van die toernooi ingewy. Die nuwe stadion se kapasiteit van 52 000 was 12 000 meer as dié van die ou Langpark.[21] Die Central Coast-stadion in Gosford is in Februarie 2000 ingewy en ook op rugby en sokker gespesialiseer; die boukoste het sowat 30 miljoen AUD beloop.[22]

Sydney se wedstryde is in twee stadions aangebied. Die Aussiestadion het tydens die Olimpiese Somerspele 2000 se sokkertoernooi as hoofstadion gedien.[23] Die Telstrastadion in die Olimpiese Park in Sydney was die Olimpiese Stadion tydens die Olimpiese Spele. Die boukoste het sowat AU$ 690 miljoen beloop; die stadion is die tweede grootste in Australië, net ná die Melbourne-krieketveld. Met ’n kapasiteit van 83 500 was dit die grootste stadion gedurende die Rugbywêreldbeker 2003 (dié stadion het ’n oorspronklike kapasiteit van 110 000 gehad en ná die Olimpiese Spele ’n herontwikkeling van 2001 tot 2003 ondergaan). Die Telstrastadion in Melbourne is die enigste stadion met ’n sondak. Hoewel die Telstrastadion oor beweegbare sitplekke beskik wat vier dele van die onderste bak met 18 meter vorentoe kan beweeg om die veld ’n meer reghoekige omringing te gee, is dit nie tydens die Rugbywêreldbeker 2003 gebruik nie, aangesien dit die stadion se kapasiteit met sowat 3 500 verminder.[24]

Sydney, Nieu-Suid-Wallis Melbourne, Victoria Brisbane, Queensland
ANZ-stadion Sydney Voetbalstadion Docklands-stadion Langpark
33°50′50″S 151°3′48″O / 33.84722°S 151.06333°O / -33.84722; 151.06333 (ANZ-stadion) 33°53′21″S 151°13′31″O / 33.88917°S 151.22528°O / -33.88917; 151.22528 (Sydney Voetbalstadion) 37°48′59″S 144°56′51″O / 37.81639°S 144.94750°O / -37.81639; 144.94750 (Docklands-stadion) 27°27′53″S 153°0′34″O / 27.46472°S 153.00944°O / -27.46472; 153.00944 (Langpark)
Kapasiteit: 83 500 Kapasiteit: 42 500 Kapasiteit: 56 347 Kapasiteit: 52 500
Perth, Wes-Australië
Adelaide, Suid-Australië
Subiaco Ovaal Adelaide-ovaal
31°56′40″S 115°49′48″O / 31.94444°S 115.83000°O / -31.94444; 115.83000 (Subiaco Ovaal) 34°54′56″S 138°35′46″O / 34.91556°S 138.59611°O / -34.91556; 138.59611 (Adelaide-ovaal)
Kapasiteit: 42 922 Kapasiteit: 33 597
Townsville, Queensland Canberra, Australiese Hoofstadgebied
Willows Sportkompleks Canberrastadion
19°18′58″S 146°42′43″O / 19.31611°S 146.71194°O / -19.31611; 146.71194 (Willows Sportkompleks) 35°15′0″S 149°6′10″O / 35.25000°S 149.10278°O / -35.25000; 149.10278 (Canberrastadion)
Kapasiteit: 26 500 Kapasiteit: 25 011
Gosford, Nieu-Suid-Wallis Launceston, Tasmanië Wollongong, Nieu-Suid-Wallis
Central Coast-stadion Yorkpark Wollongong Showground
33°25′42″S 151°20′17″O / 33.42833°S 151.33806°O / -33.42833; 151.33806 (Central Coast-stadion) 41°25′33″S 147°08′20″O / 41.42583°S 147.13889°O / -41.42583; 147.13889 (Yorkpark) 34°25′40″S 150°54′9″O / 34.42778°S 150.90250°O / -34.42778; 150.90250 (Wollongong Showground)
Kapasiteit: 20 059 Kapasiteit: 19 891 Kapasiteit: 18 484

Formaat

[wysig | wysig bron]

Die Rugbywêreldbeker 2003 is oor 42 dae tussen 20 verskillende spanne oor 48 wedstryde beslis. Dit het op 10 Oktober 2003 op die Aussiestadion in Sydney met die openingswedstryd tussen die gasheer Australië en Argentinië afgeskop. Die toernooi het geëindig by dieselfde stadion op 22 November met die eindstryd tussen Australië en Engeland, waartydens die Rose die Webb Ellis-beker ingepalm het.

Kalender

[wysig | wysig bron]

Die volgende tabel dui die Rugbywêreldbeker 2003 se daaglikse program aan. ’n Rooi blokkie dui op beide die openings- en sluitingseremonie, ’n pers blokkie op wedstryde tydens die groepfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase, ’n blou blokkie op die bronseindstryd en ’n geel blokkie op die eindstryd.

Aantal daaglikse wedstryde tydens die toernooi
Groepfase
Oktober/November 		Vr
10 		Sa
11 		So
12 		Ma
13 		Di
14 		Wo
15 		Do
16 		Vr
17 		Sa
18 		So
19 		Ma
20 		Di
21 		Wo
22 		Do
23 		Vr
24 		Sa
25 		So
26 		Ma
27 		Di
28 		Wo
29 		Do
30 		Vr
31 		Sa
1 		So
2
Seremonies OS
Groep A 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep B 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep C 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep D 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Uitklopfase
November 		Ma
3 		Di
4 		Wo
5 		Do
6 		Vr
7 		Sa
8 		So
9 		Ma
10 		Di
11 		Wo
12 		Do
13 		Vr
14 		Sa
15 		So
16 		Ma
17 		Di
18 		Wo
19 		Do
20 		Vr
21 		Sa
22
Seremonies SS
Uitklopfase 2 2 1 1 1 1
Verklaring

   Seremonies

   Groepfase

   Uitklopfase

   Bronseindstryd

   Eindstryd

Groepe

[wysig | wysig bron]
Die loting vir die Rugbywêreldbeker 2003 het op 20 Mei 2002 in die Sydney-opera plaasgevind

Die eerste rondte, of die groepfase, het 20 lande wat in vier groepe van vyf spanne elk gedeel is. Die loting vir die groepfase was op 20 Mei 2002 in die Sydney-opera waar die agt regstreekse kwalifiseerders in twee groepe gedeel is na aanleiding van hul prestasies tydens die 1999-toernooi.

In die lootstelsel is die agt regstreekse kwalifiseerders uit 1999 op die lotingsdag aan hul onderskeie groepe toegewys, gebaseer op hul prestasies tydens die Rugbywêreldbeker 1999:

  • Groep 1: Die vier beste gekeurde spanne
  • Groep 2: Die vier naasbeste gekeurde spanne

Dit beteken dat die agt regstreekse kwalifiseerders soos volg gekeur is (volgens hul 1999-prestasies):[25]

Groep 1 Groep 2

Ná die loting op 20 Mei 2002 lyk die groepe soos volg:[26]

Groep A Groep B Groep C Groep D

Vlag van Australië Australië[n 1][n 2]
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland
Vlag van Argentinië Argentinië[n 1]
Vlag van Namibië Namibië
Vlag van Roemenië Roemenië

Vlag van Frankryk Frankryk[n 1]
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State
Vlag van Japan Japan
Vlag van Fidji Fidji
Vlag van Skotland Skotland[n 1]

Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika[n 1]
Vlag van Engeland Engeland[n 1]
Vlag van Samoa Samoa
Vlag van Georgië Georgië
Vlag van Uruguay Uruguay

Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland[n 1]
Vlag van Wallis Wallis[n 1]
Vlag van Italië Italië
Vlag van Kanada Kanada
Vlag van Tonga Tonga

Groepfase

[wysig | wysig bron]
Openingseremonie van die Rugbywêreldbeker 2003
Openingseremonie – “James Cook bereik Australië”
Openingseremonie – “van die deelnemende rugbyspanne se vlae”

Anders as tydens die Rugbywêreldbeker 1999 is die 20 deelnemende nasionale rugbyspanne in vier groepe van vyf spanne elk verdeel; elke span het een wedstryd teen elk van die ander spanne in dieselfde groep gespeel, dus het elke span vier wedstryde in die groepfase gespeel. Vier punte is vir ’n oorwinning toegeken, twee vir ’n gelykop en geen punte vir ’n nederlaag: spanne wat met dieselfde aantal punte geëindig het, is volgens aantal Bonuspunte gerangskik.

Klassifisering binne elke groep was gegrond op die volgende puntestelsel:

  • Vier wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • Twee vir ’n gelykop;
  • geen vir ’n nederlaag;
  • Een bonuspunt vir die druk van vier of meer drieë, of ’n nederlaag met sewe punte of minder.[27]

Bonuspunte wat bydra tot spanne se versamelde wedstrydpuntetelling is toegeken in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval):

  • ’n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
  • ’n span verloor met sewe (’n verdoelde drie) of minder.[27]

Aan die einde van die groepfase is die spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindrondte deurgedring het. As twee spanne gelyk op punte was, is die rangorde deur die aantal Bonuspunte bepaal.

Uitklopfase

[wysig | wysig bron]

Van die begin van dié fase af het die toernooi ’n uitklopformaat aangeneem wat uit agt wedstryde bestaan het: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derdeplekwedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die groepe het na die uitklopfase deurgedring. Groepwenners het teen naaswenners in ander groepe in die kwarteindstryde gespeel, byvoorbeeld: die wenner van Groep A het teen die naaswenner van Groep B en die wenner van Groep B teen die naaswenner van Groep A gespeel. Spanne van dieselfde groep sou dus eers in óf die klein finale óf die eindstryd kon herontmoet het.

Elke wedstryd in die uitklopfase moes met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar ná tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag was, is daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik is daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, tien minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner was nie, is daar vir tien minute gespeel in ’n uitklopformaat, waar die eerste span wat daarin geslaag het om punte aan te teken, gewen het. As daar steeds nie ’n wenner was ná 110 minute nie is die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.[27]

2003-effek op 2007-kwalifisering

[wysig | wysig bron]

Die agt spanne wat tot die kwarteindrondte gevorder het, het regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2007 in Frankryk gekwalifiseer. Hulle was Australië, Engeland, Frankryk, Ierland, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis.

Kaartjies en borgskappe

[wysig | wysig bron]

Die eerste kaartjies vir die Rugbywêreldbeker 2003 is op 19 Oktober 2002 vrygestel.[28] Sowat twee miljoen toeskouers het die rugbywêreldbekerwedstryde bygewoon.[29] Altesaam is daar sowat 1,8 miljoen kaartjies vir die 48 wedstryde verkoop, waarmee elke wedstryd gemiddeld 38 282 toeskouers gelok het.[30]

Die wêreldwye vennote van die toernooi was Coca-Cola, Heineken, Visa, Qantas, British Airways, Telstra en Bundaberg Rum, en die amptelike borge sluit in Suncorp, Peugeot en Lloyds TSB.[31] Gilbert het die rugbyballe vir die toernooi verskaf en die Xact-wedstrydbal is deurgaans in die toernooi gebruik. Dit sit Gilbert se betrokkenheid by rugbywêreldbekertoernooie voort nadat die maatskappy die Barbarian- (1995) en Revolution-balle (1999) vir vorige toernooie verskaf het.[32] Saam met Gilbert was die amptelike verskaffers Reebok, Jacobs Creek, Super Odds, Allens Arthur Robinson, Unysis, Sony, Rugby Logistics en Rugby Hospitality.[31]

Wedstrydbeamptes

[wysig | wysig bron]

’n Paneel van 16 skeidsregters en agt lynregters en televisieskeidsregters is vir die toernooi ingespan.[33]

Skeidsregters

[wysig | wysig bron]

Lynregters en televisieskeidsregters

[wysig | wysig bron]

Wedstryde

[wysig | wysig bron]
Kwalifiseer vir die kwarteindrondte én regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2007.
Uit die toernooi geskakel én loop regstreekse kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 2007 mis.

Die wedstryde is in twee fases opgedeel, naamlik die groep- en die uitklopfase.

Groepfase

[wysig | wysig bron]

20 spanne het aan die groepfase deelgeneem. Die twee beste spanne in elke groep het na die uitklopfase deurgedring en regstreeks vir die volgende toernooi gekwalifiseer.

Groep A

[wysig | wysig bron]
Die openingswedstryd tussen Argentinië en Australië op die Aussiestadion in Sydney
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Australië Australië 4 4 0 0 273 32 +241 38 2 18
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 4 3 0 1 141 56 +85 17 3 15
Vlag van Argentinië Argentinië 4 2 0 2 140 57 +83 18 3 11
Vlag van Roemenië Roemenië 4 1 0 3 65 192 −127 8 1 5
Vlag van Namibië Namibië 4 0 0 4 4 310 −282 28 0 0

Groep B

[wysig | wysig bron]
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Frankryk Frankryk 4 4 0 0 204 70 +134 23 4 20
Vlag van Skotland Skotland 4 3 0 1 102 97 +5 11 2 14
Vlag van Fidji Fidji 4 2 0 2 98 114 −16 10 2 10
Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State 4 1 0 3 86 125 −39 9 2 6
Vlag van Japan Japan 4 0 0 4 79 163 −84 6 0 0

Groep C

[wysig | wysig bron]
Wedstryd van 24 Oktober, Suid-Afrika verslaan Georgië met 46–19
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Engeland Engeland 4 4 0 0 255 47 +208 34 3 19
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 4 3 0 1 184 60 +124 26 3 15
Vlag van Samoa Samoa 4 2 0 2 138 117 +21 18 2 10
Vlag van Uruguay Uruguay 4 1 0 3 56 255 −199 6 0 4
Vlag van Georgië Georgië 4 0 0 4 46 200 −154 1 0 0

Groep D

[wysig | wysig bron]
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 4 4 0 0 282 57 +225 42 4 20
Vlag van Wallis Wallis 4 3 0 1 132 98 +34 14 2 14
Vlag van Italië Italië 4 2 0 2 77 123 −46 5 0 8
Vlag van Kanada Kanada 4 1 0 3 54 135 −81 4 1 5
Vlag van Tonga Tonga 4 0 0 4 46 178 −132 7 1 1

Uitklopfase

[wysig | wysig bron]
Die Engelse nasionale rugbyspan nadat hulle in 2003 as die wêreldkampioen gekroon is
Vieringe op die Londense Trafalgarplein
Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindstryd
                   
8 November – Melbourne        
 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  29
15 November – Sydney
 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika  9  
 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  10
8 November – Brisbane
   Vlag van Australië Australië  22  
 Vlag van Australië Australië  33
22 November – Sydney
 Vlag van Skotland Skotland  16  
 Vlag van Australië Australië  17
9 November – Melbourne
   Vlag van Engeland Engeland  20
 Vlag van Frankryk Frankryk  43
16 November – Sydney
 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland  21  
 Vlag van Frankryk Frankryk  7 Uitspeel om derde plek
9 November – Brisbane
   Vlag van Engeland Engeland  24   20 November – Sydney
 Vlag van Engeland Engeland  28
   Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland  40
 Vlag van Wallis Wallis  17  
 Vlag van Frankryk Frankryk  13

Kwarteindrondte

[wysig | wysig bron]

Halfeindrondte

[wysig | wysig bron]

Bronseindstryd

[wysig | wysig bron]

Eindstryd

[wysig | wysig bron]


Rugbywêreldkampioen 2003
Vlag van Engeland Engeland

Statistiek

[wysig | wysig bron]

Finale puntestand

[wysig | wysig bron]

Hierdie tabel toon die finale puntestand van al 20 deelnemende nasionale rugbyspanne in die Rugbywêreldbeker 2003.[61]

Uitslag van die Rugbywêreldbeker 2003:

   Kampioen

   Naaswenner

   Derde plek

   Vierde plek

   Kwarteindrondte

   Groepfase

   Nie deelgeneem nie

Rang Span Groep S W G V P Drieë Doelskoppe Strafdoele Skepdoele
1 Vlag van Engeland Engeland C 7 7 0 0 327 36 27 23 8
2 Vlag van Australië Australië A 7 6 0 1 345 43 32 21 1
3 Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland D 7 6 0 1 361 52 40 6 1
4 Vlag van Frankryk Frankryk B 7 5 0 2 267 29 22 22 4
In die kwarteindrondte uitgeskakel
5 Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika C 5 3 0 2 193 27 17 7 1
6 Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland A 5 3 0 2 162 20 16 9 1
7 Vlag van Wallis Wallis D 5 3 0 2 149 17 14 11 1
8 Vlag van Skotland Skotland B 5 3 0 2 118 12 8 13 1
In die groepfase uitgeskakel
9 Vlag van Argentinië Argentinië A 4 2 0 2 140 18 13 6 2
10 Vlag van Samoa Samoa C 4 2 0 2 138 18 12 8 0
11 Vlag van Fidji Fidji B 4 2 0 2 98 10 6 12 0
12 Vlag van Italië Italië D 4 2 0 2 77 5 5 14 0
13 Vlag van Verenigde State van Amerika Verenigde State B 4 1 0 3 86 9 7 9 0
14 Vlag van Roemenië Roemenië A 4 1 0 3 65 8 5 5 0
15 Vlag van Uruguay Uruguay C 4 1 0 3 56 6 4 6 0
16 Vlag van Kanada Kanada D 4 1 0 3 54 4 2 9 1
17 Vlag van Japan Japan B 4 0 0 4 79 6 5 12 1
18 Vlag van Tonga Tonga D 4 0 0 4 46 7 4 1 0
19 Vlag van Georgië Georgië C 4 0 0 4 46 1 1 12 1
20 Vlag van Namibië Namibië A 4 0 0 4 28 4 4 0 0
Algeheel 48 2828 329 244 206 23

Meeste punte en drieë

[wysig | wysig bron]
Meeste punte aangeteken:[1]
Naam Punte
1 Vlag van Engeland Jonny Wilkinson 113
2 Vlag van Frankryk Frédéric Michalak 103
3 Vlag van Australië Elton Flatley 100
4 Vlag van Nieu-Seeland Leon MacDonald 75
5 Vlag van Skotland Chris Paterson 71
6 Vlag van Australië Mat Rogers 57
7 Vlag van Verenigde State van Amerika Mike Hercus 51
8 Vlag van Italië Rima Wakarua-Noema 50
9 Vlag van Samoa Earl Va’a 49
10 Vlag van Nieu-Seeland Dan Carter 48
Vlag van Suid-Afrika Derick Hougaard
Meeste drieë gedruk:[2]
Naam Drieë
1 Vlag van Nieu-Seeland Doug Howlett 7
Vlag van Nieu-Seeland Mils Muliaina
3 Vlag van Nieu-Seeland Joe Rokocoko 6
4 Vlag van Australië Chris Latham 5
Vlag van Engeland Josh Lewsey
Vlag van Engeland Will Greenwood
Vlag van Australië Mat Rogers
Vlag van Australië Lote Tuqiri
8 Vlag van Argentinië Pablo Bouza 4
Vlag van Argentinië Martin Gaitán
Vlag van Nieu-Seeland Caleb Ralph
Vlag van Frankryk Christophe Dominici
Vlag van Australië Stirling Mortlock
Vlag van Australië Matt Giteau
Vlag van Nieu-Seeland Leon MacDonald
Vlag van Engeland Jason Robinson
Vlag van Nieu-Seeland Carlos Spencer

Sien ook

[wysig | wysig bron]
Rugbyportaal

Notas

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Regstreekse kwalifiseerder (kwarteindfinaliste in 1999).
  2. ↑ Benewens regstreekse kwalifisering as gevolg van sy prestasie in 1999 is Australië die gasheer en sou die land op grond daarvan gekwalifiseer het.

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ 1,0 1,1 (en) "Rugby World Cup 2003: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 28 Oktober 2024.
  2. ↑ 2,0 2,1 (en) "Rugby World Cup 2003: Player Stats". rugbyworldcup.com. Besoek op 28 Oktober 2024.
  3. ↑ (en) "Rugby: England move up in World Cup odds". The New Zealand Herald. 22 Junie 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  4. ↑ (en) "England top rugby world rankings". CNN. 11 September 2003. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 31 Oktober 2023. Besoek op 28 Oktober 2024.
  5. ↑ (en) Alex Gibbons (9 Januarie 2005). "The ten greatest sporting all-rounders". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  6. ↑ (en) "media/pressrel/SLZC6" "Rugby World Cup economic impact second to Olympics". Parlement van Australië. 4 Junie 2004. Besoek op 28 Oktober 2024.
  7. ↑ (en) "RWC 2023 Qualifier Spotlight: Georgia". Wêreldrugby. 10 Maart 2022. Besoek op 28 Oktober 2024.
  8. ↑ (en) "Statsguru / Test matches / Player records / Rugby World Cup / Most team red cards in a match". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 September 2020. Besoek op 25 September 2020.
  9. ↑ (en) "New Zealand loses Cup status". BBC. 8 Maart 2002. Besoek op 28 Oktober 2024.
  10. ↑ (en) "NZ loses Rugby World Cup". BBC. 18 April 2002. Besoek op 28 Oktober 2024.
  11. ↑ (en) "A record 80 nations involved in RWC qualifiers". Wêreldrugby. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 November 2008. Besoek op 22 November 2008.
  12. ↑ (en) "Fiji qualify for World Cup finals". RTÉ. 6 Julie 2002. Besoek op 28 Oktober 2024.
  13. ↑ (en) "Rugby World Cup – Asian qualifiers". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 28 Oktober 2024.
  14. ↑ (en) "Canada qualify for World Cup". BBC. 18 Augustus 2002. Besoek op 28 Oktober 2024.
  15. ↑ (en) "2003 Rugby World Cup – American qualifiers". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 28 Oktober 2024.
  16. ↑ (en) "2003 Rugby World Cup – European qualifiers". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 28 Oktober 2024.
  17. ↑ (en) "2002 Africa Cup". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 28 Oktober 2024.
  18. ↑ (en) "Russia expelled from RWC'03". ESPNscrum. 23 Januarie 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  19. ↑ (en) "Rugby World Cup – Qualifiers repechage". rugbyarchive.net. 2022. Besoek op 28 Oktober 2024.
  20. ↑ (en) "Adelaide Oval". Australian Stadiums & Sport. Besoek op 28 Oktober 2024.
  21. ↑ (en) "Suncorp Stadium". Australian Stadiums & Sport. Besoek op 28 Oktober 2024.
  22. ↑ (en) "Industree Group Stadium". Australian Stadiums & Sport. Besoek op 28 Oktober 2024.
  23. ↑ (en) "Old Sydney Football Stadium". Australian Stadiums & Sport. Besoek op 28 Oktober 2024.
  24. ↑ (en) "Marvel Stadium". Australian Stadiums & Sport. Besoek op 28 Oktober 2024.
  25. ↑ (en) Julian Linden (18 Mei 2002). "2003 World Cup launch on Monday". IOL. Besoek op 28 Oktober 2024.
  26. ↑ (en) "Wallabies are Scots' hurdle". BBC. 20 Mei 2002. Besoek op 28 Oktober 2024.
  27. ↑ 27,0 27,1 27,2 (en) "Tournament Rules". rugbyworldcup.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 September 2015. Besoek op 28 September 2015.
  28. ↑ (en) "Rugby World Cup tickets go on sale". Australian Stadiums & Sport. 19 Oktober 2002. Besoek op 28 Oktober 2024.
  29. ↑ (en) Steve Kaless (24 November 2003). "Looking at the numbers game". Wêreldrugby. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 16 Desember 2008. Besoek op 16 Desember 2008.
  30. ↑ (en) "2003 Rugby World Cup in Review". Rugby Pass. Besoek op 28 Oktober 2024.
  31. ↑ 31,0 31,1 (en) "Official Partners". Wêreldrugby. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 21 Junie 2009. Besoek op 21 Junie 2009.
  32. ↑ (en) "Gilbert Rugby Memories". Gilbert. Besoek op 28 Oktober 2024.
  33. ↑ (en) "RWC 2003 Match Officials". Wêreldrugby. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 22 November 2008. Besoek op 22 November 2008.
  34. ↑ 34,00 34,01 34,02 34,03 34,04 34,05 34,06 34,07 34,08 34,09 (en) "Statsguru / Test matches / Player records / Rugby World Cup / Tries scored: greater than or equal to 3". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 November 2018. Besoek op 3 November 2018.
  35. ↑ (en) "Flatley scores fastest try". The Sydney Morning Herald. 19 Oktober 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  36. ↑ (en) "Romania in Launceston for Rugby World Cup". Australian Broadcasting Corporation. 24 Oktober 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  37. ↑ 37,0 37,1 (en) Charlie Morgan (24 September 2023). "Henry Arundell equals England record with five tries against Chile". Daily Telegraph. Besoek op 28 Oktober 2024.
  38. ↑ 38,0 38,1 38,2 38,3 (en) Stuart Watt (25 Oktober 2003). "Wallabies 142, Namibia 0". Australian Broadcasting Corporation. Besoek op 28 Oktober 2024.
  39. ↑ (en) "All Time RWC Team Records". rugbyworldcup.com. 25 Oktober 2003. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 September 2015. Besoek op 27 September 2015.
  40. ↑ (en) Dan Rookwood (26 Oktober 2003). "Quninlan shoulders Ireland's burden". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  41. ↑ (en) "Ireland edge out Pumas". BBC. 26 Oktober 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  42. ↑ (en) "Carter adding another weapon to All Blacks arsenal?". Superrugby. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Junie 2013. Besoek op 20 Junie 2013.
  43. ↑ (en) "Fiji eye quarter-finals". Eurosport. 23 Oktober 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  44. ↑ (en) "Clockwatch: France 51–9 Scotland". BBC. 25 Oktober 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  45. ↑ (en) William Fotheringham (1 November 2003). "Eagles fly home to great American indifference". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  46. ↑ (en) "Clockwatch: Scotland 22–20 Fiji". BBC. 1 November 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  47. ↑ (en) Michael Aylwin (2 November 2003). "Scots survive Caucau". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  48. ↑ (en) "The day the Boks faced Georgia in Sydney". Springbokke. 11 Mei 2021. Besoek op 28 Oktober 2024.
  49. ↑ (en) "England survive Samoa scare". BBC. 26 Oktober 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  50. ↑ (en) "Springboks savage Samoa". BBC. 1 November 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  51. ↑ (en) Ben Child (1 November 2003). "South Africa v Samoa". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  52. ↑ 52,0 52,1 (en) "Italy edge Canada". Eurosport. 21 Oktober 2003. Besoek op 28 Oktober 2024.
  53. ↑ (en) Dan Jones (25 Oktober 2003). "Italy 15 – 27 Wales". The Guardian. Besoek op 28 Oktober 2024.
  54. ↑ (en) Dan Jones (25 Oktober 2003). "Wales end Italy's hopes". Eurosport. Besoek op 28 Oktober 2024.
  55. ↑ (en) Tom Decent (9 September 2023). "All Blacks claim they can still lift trophy after suffering heaviest World Cup defeat". The Sydney Morning Herald. Besoek op 28 Oktober 2024.
  56. ↑ (en) Tom Fordyce (25 Oktober 2015). "Rugby World Cup: Australia beat Argentina to reach final". BBC. Besoek op 28 Oktober 2024.
  57. ↑ (en) "Statsguru / Test matches / Player records / Rugby World Cup / Most individual drop goals in a match". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 4 Maart 2016.
  58. ↑ (en) Jared Wright (9 September 2023). "WATCH: George Ford rockets over THREE drop goals in World Cup opener". Planet Rugby. Besoek op 28 Oktober 2024.
  59. ↑ (en) "Record Rugby World Cup attendance at Wembley Stadium". rugbybworldcup.com. 20 September 2015. Besoek op 28 Oktober 2024.
  60. ↑ (en) "Largest attendance at a Rugby Union World Cup Final". Guinness World Records. Besoek op 28 Oktober 2024.
  61. ↑ (en) "Rugby Union – Statsguru – Test matches – Team records". ESPNscrum. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 23 Junie 2020. Besoek op 23 Junie 2020.

Verdere leesstof

[wysig | wysig bron]
  • (en) Gerald Davies (2004). The History of the Rugby World Cup. Sanctuary Publishing Ltd. ISBN 1-86074-602-0.
  • (en) Nick Farr-Jones (2003). Story of the Rugby World Cup. Australian Post Corporation. ISBN 0-642-36811-2.
  • (en) Lance Peatey (2011). In Pursuit of Bill: A Complete History of the Rugby World Cup. New Holland Publishers. ISBN 978-1-74257-191-1.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]
Rugbywêreldbeker

Australië / Nieu-Seeland 1987 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991 • Suid-Afrika 1995 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland / Wallis 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023 • Australië 2027 • Verenigde State 2031

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_2003&oldid=2730240"