Die artikel beskryf ’n sportgebeurtenis wat in die toekoms gaan plaasvind. Die inligting is moontlik spekulatief en kan vinnig verander soos data beskikbaar raak.
Die Rugbywêreldbeker 2023 (Frans: Coupe du monde de rugby à XV 2023) word vanaf 8 September tot en met 28 Oktober 2023, die 200ste herdenking van rugby se “uitvinding” deur William Webb Ellis,[1] in Frankryk aangebied. Dit is die tiende rugbywêreldbeker van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur Wêreldrugby aangebied word en die sesde in die Noordelike Halfrond. Verder is dit ná die toernooie van 2015 (Engeland) en 2019 (Japan) die derde agtereenvolgende Rugbywêreldbeker wat in ’n land van die Noordelike Halfrond aangebied word. Frankryk het voorheen tydens die Rugbywêreldbeker 1991 en Rugbywêreldbeker 1999 as medegasheer opgetree; albei toernooie is saam met die destydse VyfnasiesEngeland, Ierland, Skotland en Wallis aangebied; en later die Rugbywêreldbeker 2007 – met enkele wedstryde in Cardiff en Edinburg van die Verenigde Koninkryk – gehuisves; altesaam het Frankryk tydens vier rugbywêreldbekertoernooie as gasheer opgetree, meer as enige ander land. Dit is egter die eerste toernooi wat geheel en al in Frankryk aangebied word.
20 nasionale rugbyspanne vanuit verskeie lande sal aan die Rugbywêreldbeker 2023 deelneem, waartydens 48 wedstryde gespeel sal word. Die spanne word in vier poele van vyf spanne elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne van die poel speel. Die boonste twee spanne van elke poel kwalifiseer hierna vir die uitklopfase. Die drie beste spanne van elke poel – altesaam twaalf spanne – kwalifiseer regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2027. Die eindstryd word op die Stade de France in Saint-Denis uitgespeel. Die Suid-AfrikaanseSpringbokke is die verdedigende kampioen nadat hulle in 2019 hul derde titel ingepalm het. Die nasionale rugbyspan van Chili sal vir die eerste keer aan ’n rugbywêreldbekertoernooi deelneem, terwyl Kanada sy eerste toernooi misloop. Daarmee sal dit die eerste rugbywêreldbekertoernooi wees waaraan drie Suid-Amerikaanse spanne deelneem en ná die 1999-toernooi die tweede met drie Spaanstalige lande.
Saam met die Olimpiese Somerspele 2024 in Parys sal die Rugbywêreldbeker 2023 een van twee groot sportkompetisies in Frankryk binne een jaar wees; albei behoort tot die mees gesiene sportgeleenthede ter wêreld. Tydens die Olimpiese Somerspele 2024 sal sewesrugbywedstryde gespeel word, waarmee Frankryk twee van die rugbywêreld se belangrikste toernooie binne een jaar huisves.
Amptelike kenteken van die Rugbywêreldbeker 2023 in Frans
Ná die begin van die amptelike bodtydperk in Mei 2015 het die belangstellende beheerliggame tot op 1 Junie 2017 tyd gehad om hul bod in te dien.[2] Suid-Afrika, Ierland en Frankryk was kandidate vir die aanbied van die Rugbywêreldbeker 2023,[3] nadat Italië, wat ’n tyd lank ook ’n kandidaat was, sy aansoek teruggetrek het.
Frankryk het die Rugbywêreldbeker 2007 aangebied, asook tydens die 1991- en 1999-toernooie as medegasheer opgetree. Die Franse Rugbyfederasie het sy bod vir die Rugbywêreldbeker 2023 op 9 Februarie 2017 amptelik ingedien; dit het 19 moontlike speelstede en ’n omgewingsvriendelike vervoerkonsep bevat.[4] Die aantal speelstede is aanvanklik tot twaalf en later tot nege verminder.
Suid-Afrika, wat die Rugbywêreldbeker laas in 1995 aangebied het, is as gunsteling beskou, nadat sy kandidature vir die toernooie van 2011, 2015 en 2019 misluk het. In April 2016 is die Suid-Afrikaanse Rugbyunie (SARU) deur die regering verbied om sy bod verder te neem, omdat die integrasie van swart spelers in die nasionale span volgens bewerings nie aan die regering se vereistes voldoen het nie.[5] SARU kon vir Fikile Mbalula, die destydse Minister van Sport en Ontspanning, egter die teendeel bewys, waarvolgens hy die verbod teruggetrek het. Suid-Afrika se bod wat op 9 Mei 2017 amptelik ingedien is, het die volgende agt speelstede bevat: Bloemfontein, Durban, Johannesburg, Kaapstad, Nelspruit, Port Elizabeth, Pretoria en Soweto.[6]
Die regerings van die Republiek Ierland en Noord-Ierland het saam met die Ierse Rugbyvoetbalunie (IRFU) reeds op 5 Desember 2014 hul belangstelling in die Rugbywêreldbeker 2023 bekend gemaak.[7] Volgens die eie verwagtinge het hul bod oor goeie kanse beskik, aangesien Ierland nog nooit as ’n gasheer op sy eie opgetree het nie en hulle ’n ooreenkoms bereik het, waarvolgens sommige stadions van die Gaeliese Atletiekvereniging (waaronder Crokepark) ingespan kon word. Hul bod het twaalf stadions in nege stede bevat: Belfast, Castlebar, Cork, Derry, Dublin, Galway, Killarney, Kilkenny en Limerick.[8]
Italië het ook in die Rugbywêreldbeker 2023 belanggestel en die Italiaanse Rugbyfederasie (FIR) het in Maart 2015 sy bod aangekondig.[9] Italië is nes Argentinië die enigste van die elf vlak-een-rugbynasies wat tot dusver nog nie ’n wedstryd tydens ’n rugbywêreldbekertoernooi gehuisves het nie. Die Italiaanse bod het die stede Rome, Bari, Bologna, Florence, Genua, Milaan, Napels, Padua, Palermo, Turyn en Udine bevat.[10] Op 28 September 2016 het die FIR sy bod egter teruggeneem, nadat die Roomse burgemeester Virginia Raggi aangekondig het dat ’n bod vir die Olimpiese Somerspele 2024 nie ondersteun word nie, waarvolgens haar ondersteuning vir ’n bod vir die Rugbywêreldbeker 2023 ook bevraagteken is.[11][12]
Die drie oorblywende beheerliggame het op 25 September 2017 hul botte aan Wêreldrugby se afgevaardigdes verduidelik. Tot op 31 Oktober het ’n neutrale deskundige kommissie die beskikbare dokumente volgens vyf kriteria geëvalueer. Hulle het die Suid-Afrikaanse bod bo dié van Frankryk en Ierland geplaas.[13] Wêreldrugby se afgevaardigdes het op 15 November 2017 in Londen vergader. Ondanks die aanbeveling van die deskundige kommissie het hulle Frankryk bo Suid-Afrika verkies, wat in die tweede stemming 24 van 39 stemme ontvang het.[14][15]
In 2018 is ’n openbare belangegroep gestig om die toernooi in Frankryk voor te berei. Jacques Rivoal, voormalige president van Volkswagen Frankryk, is as president van die reëlingskomitee aangestel, terwyl Claude Atcher, direkteur van die bodkomitee, as direkteur van die reëlingskomitee benoem is.[16] Sébastien Chabal is aangewys as voorsitter van die spelerskomitee wat verantwoordelik is vir beide die spelers en spanne se beter huisvesting tydens die toernooi.[17]
Claude Atcher, direkteur van die reëlingskomitee.
Bernard Laporte, President van die Franse Rugbyfederasie, gesaghebbende in die organisasie.
Sébastien Chabal, voorsitter van die spelers- en spankomitee.
In 2019 het die Franse Rugbyfederasie 27 ambassadeurs benoem vir die toernooi in Frankryk. Hulle doel is om “hul netwerk te oortuig om deel te wees van die groot partytjie”.[18]
Grafiek van die kwalifiseringsproses vir die Rugbywêreldbeker 2023
Naas die gasheer Frankryk, wat ook deur sy deelname aan die kwarteindrondte van die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer het, het ook die ander sewe deelnemers aan die kwarteindrondte en die drie ander derdeplek-spanne van die 2019-poelfase vir die Rugbywêreldbeker in 2023 gekwalifiseer. Die volgende 12 spanne het regstreeks vir die Rugbywêreldbeker in 2023 gekwalifiseer: Suid-Afrika as verdedigende kampioen, Engeland as naaswenner, Nieu-Seeland as derde plek, Wallis as halfeindrondtespan, die spanne van die kwarteindrondte Australië, Frankryk, Ierland en Japan, asook die derde plekke van die poelfase Argentinië, Fidji, Italië en Skotland.[19]
Wêreldrugby het in Junie 2020 die kwalifiseringsproses gespesifiseer.[20] Vervolgens sal vanaf 2021 agt van die 20 plekke van die toernooi tydens die kwalifisering uitgespeel word. Twee plekke elk sal vir die nasionale spanne van die Amerikas en Europa en een elk vir Afrika en Oseanië gereserveer wees. Die twee oorblywende plekke sal tydens ’n interkontinentale kwalifiseringrondte (uitspeel tussen Asië en Oseanië) en ’n uitspeelwedstryd (Repechage) tussen al die vastelande in November 2022 uitgespeel word.[21] Die kwalifiseringsproses het tydens die Europese Nasiesbeker op 6 Maart 2021 afgeskop.[22] Op 17 Julie 2021 het met Samoa as Oseanië 1 die eerste nasionale span vir die Rugbywêreldbeker 2023 gekwalifiseer.[23] Nadat Chili tydens die kwalifisering vir die eerste keer Kanada verslaan het, sal die Rugbywêreldbeker 2023 die eerste toernooi wees wat laasgenoemde span misloop.[24] Op 9 Oktober 2021 het Uruguay gekwalifiseer as Amerikas 1,[25] op 12 Maart 2022 Georgië as Europa 1[26] en op 10 Julie 2022 Namibië as Afrika 1.[27] Nadat Chili op 16 Julie 2022 ook die Verenigde State geklop het, het hulle as Amerikas 2 vir die eerste keer nog vir ’n rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer.[28] Op 23 Julie 2022 het Tonga as wenner van die uitspeelwedstryd tussen Asië en Oseanië gekwalifiseer.[29] Aanvanklik het Spanje as Europa 2 gekwalifiseer, maar nadat dié span tydens die kwalifisering ’n uitgeslote speler ingespan het, is hulle vir elke wedstryd met hierdie speler met puntaftrekking beboet, waarvolgens Roemenië vir Spanje as Europa 2 se kwalifiseerder vervang het en Portugal Roemenië se plek in die uitspeeltoernooi sal oorneem.[30] Die 20ste en laaste plek sal in November 2022 tydens die uitspeelrondte tussen Hongkong, Kenia, Portugal en die Verenigde State beslis word.[31]
Die volgende 16 spanne het reeds vir die Rugbywêreldbeker 2023 gekwalifiseer. Later sal nog vier spanne by hierdie regstreekse kwalifiseerders aansluit. Dit sal die eerste toernooi wees waaraan Chili deelneem en wat Kanada misloop.
Die amptelike rugbybal van die Rugbywêreldbeker 2023
Die Rugbywêreldbeker 2023 word oor 51 dae tussen 20 verskillende nasies oor 48 wedstryde gespeel. Dit skop op 8 September met ’n wedstryd tussen die gasheer Frankryk en Nieu-Seeland af. Die toernooi sal op die Stade de France in Saint-Denis op 28 Oktober met die eindstryd waarin die wenner van die Webb Ellis-beker in 2023 bepaal word, eindig.
Op 22 Februarie 2021 het Wêreldrugby verskeie maatreëls wat verband hou met die fisieke integriteit van spelers aangekondig:[35]
die aantal rusdae tussen twee wedstryde word verhoog. Vir die eerste keer in die toernooigeskiedenis sal spanne voor die volgende wedstryd minstens vyf dae kan voorberei en herstel;
die groepfase word met ’n week verleng (vanaf 8 September);
die aantal spelers word van 31 na nou 33 spelers verhoog om die spanbestuur te vergemaklik;
reistye en frekwensies word aansienlik verminder;
Oefenlading word verlaag om ernstige beserings (insluitend harsingskudding) te voorkom.
Die wedstrydskedule is op 26 Februarie 2021 deur Wêreldrugby bekendgemaak.[36] Die volgende tabel dui die Rugbywêreldbeker 2023 se daaglikse program aan. ’n Pers blokkie dui op wedstryde tydens die poelfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase, ’n blou blokkie op die bronseindstryd en ’n geel blokkie op die eindstryd.
Die loting vir die Rugbywêreldbeker 2023 het op 14 Desember 2020 in die Paryse Palais Brongniart plaasgevind
Die eerste rondte, of die poelfase, het 20 lande wat in vier poele van vyf spanne gedeel is met dieselfde formaat as wat in 2003, 2007, 2011, 2015 en 2019 gebruik is. Die loting vir die poelfase, waar die twaalf regstreekse kwalifiseerders in drie poele gedeel word na aanleiding van hul posisie op die Wêreldrugby-ranglys (soos op 1 Januarie 2020), het op 14 Desember 2020 in die Paryse Palais Brongniart plaasgevind.[37][38] Die oorspronklike datum vir die loting was 30 November 2020, die tradisionele plek ná die eindjaarrugbytoetsreeks gedurende die Novembermaand ná die vorige Rugbywêreldbekertoernooi.[39]
Die lootstelsel van vorige Rugbywêreldbekertoernooie is behou met die 12 regstreekse kwalifiseerders uit 2019 wat op die lotingsdag aan hul onderskeie groepe toegewys is, gebaseer op hul plek op die Wêreldrugby-ranglys op 1 Januarie 2020:
Groep 1: Die vier hoogste gekeurde spanne
Groep 2: Die volgende vier hoogste gekeurde spanne
Groep 3: Die laaste vier regstreekse kwalifiseerders
Die oorblywende twee groepe bestaan uit die agt bykomende spanne, met die toewysing in elke groep gebaseer op die vorige Rugbywêreldbekertoernooi:
Groep 5:Namibië, Roemenië (Europa 2), Chili (Amerikas 2), Uitspeelwedstrydwenner (Repechage)
Dit beteken dat die 20 deelnemende spanne, gekwalifiseerde en kwalifiserende, soos volg gekeur is (volgens hul plek op die wêreldranglys op 1 Januarie 2020):
Soos in die Rugbywêreldbekertoernooie van 2003, 2007, 2011, 2015 en 2019 word die 20 nasies wat vir die Rugbywêreldbeker 2023 kwalifiseer in vier poele verdeel. Die poele word verdeel van Poel A tot Poel D en elke poel bestaan uit vyf spanne. Elke poel bevat een semifinalis en een kwarteindfinalis (regstreekse kwalifiseerders) van die Rugbywêreldbeker 2019, met die ander drie plekke wat deur die kwalifiseringstelsel aangevul word. Elke land speel een keer teen elke ander span in hulle poel: elke land speel dus vier wedstryde in die poelfase.
Klassifisering binne elke poel sal gegrond wees op die volgende puntestelsel:
vier wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
twee vir ’n gelykopuitslag;
geen vir ’n nederlaag;
Een bonuspunt vir die druk van vier of meer drieë, of ’n nederlaag met sewe punte of minder.[41]
Bonuspunte wat bydra tot spanne se versamelde wedstrydpuntetelling word toegeken word in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval):
’n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
’n span verloor met sewe punte (’n verdoelde drie) of minder.[41]
Aan die einde van die poelfase word die spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindstryd deurdring.
Die Webb Ellis-beker tydens die perskonferensie vir die Rugbywêreldbeker 2023
Van die begin van dié fase af neem die toernooi ’n uitklopformaat aan wat uit agt wedstryde bestaan: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derde-plek-wedstryd en die eindstryd.
Die wenner en naaswenner van elk van die poele dring na die uitklopfase deur. Poelwenners speel teen naaswenners in ander poele in die kwarteindstryde, byvoorbeeld: die wenner van Poel A speel teen die naaswenner van Poel B en die wenner van Poel B speel teen die naaswenner van Poel A. Spanne van dieselfde poel sal dus eers weer in óf die klein finale óf die eindstryd kan ontmoet.
Elke wedstryd in die uitklopfase móét in ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. Indien daar ná tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag is, word daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik word daar twee periodes van ekstra tyd gespeel; die spanne speel dan 10 minute aan ’n kant. Indien daar dan steeds geen wenner is nie word daar vir tien minute gespeel in ’n uitklopformaat, waar die eerste span wat daarin slaag om punte aan te teken, wen. Indien daar steeds nie ’n wenner is na 110 minute nie word die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.[41]
Soos tydens die Rugbywêreldbekertoernooie van 2007, 2011, 2015 en 2019 sal die beste drie spanne in elke poel regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2027 kwalifiseer.
Altesaam 2,6 miljoen kaartjies vir die Rugbywêreldbeker 2023 sal in drie fases verkoop word; die meeste kaartjies vir ’n rugbywêreldbekertoernooi nog. Die eerste-fase-kaartjies word vanaf Maart 2021 vrygestel en die laaste-fase-kaartjies in 2022.[42]
Frankryk
_participating_nations.svg)
Argentinië
Australië
Engeland
Fidji
Frankryk
Ierland
Italië
Japan
Nieu-Seeland
Skotland
Suid-Afrika
Wallis
Chili
Georgië
Namibië
Roemenië
Samoa
Tonga
Uruguay
.jpg)
.jpg)
_18.jpg)
.jpg)
.jpg)
Samoa (Oseanië 1), 
Georgië (Europa 1), 
Uruguay (Amerikas 1), 
Tonga (Asië/Pasifiek 1)
Namibië, 
Roemenië (Europa 2), 
Chili (Amerikas 2), Uitspeelwedstrydwenner (Repechage)
