Rugbywêreldbeker 2023

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Jump to navigation Jump to search
Gnome globe current event.svg Die artikel beskryf ’n sportgebeurtenis wat in die toekoms gaan plaasvind.
Die inligting is moontlik spekulatief en kan vinnig verander soos data beskikbaar raak. 		Sport
Rugbywêreldbeker 2023
RugbyWorldCup.svg
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Frankryk Frankryk
Datums 8 September – 21 Oktober
Aantal nasies 20
Finale posisies
Toernooistatistiek
Wedstryde 48
← 2019
2027 →

Die Rugbywêreldbeker 2023 word vanaf 8 September tot en met 21 Oktober 2023, die 200ste herdenking van rugby se “uitvinding” deur William Webb Ellis,[1] in Frankryk aangebied. Dit is die tiende rugbywêreldbeker van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur Wêreldrugby aangebied word en die sesde in die Noordelike Halfrond. Verder is dit ná die toernooie van 2015 (Engeland) en 2019 (Japan) die derde agtereenvolgende Rugbywêreldbeker, wat in ’n land van die Noordelike Halfrond aangebied word. Frankryk het voorheen tydens die Rugbywêreldbeker 1991 en Rugbywêreldbeker 1999 as medegasheer opgetree; albei toernooie is saam met die destydse Vyfnasies Engeland, Ierland, Skotland en Wallis aangebied; en later die Rugbywêreldbeker 2007 – met enkele wedstryde in Cardiff en Edinburg van die Verenigde Koninkryk – gehuisves; altesaam het Frankryk tydens vier rugbywêreldbekertoernooie as gasheer opgetree, meer as enige ander land. Dit is egter die eerste toernooi wat geheel en al in Frankryk aangebied word.

Die Webb Ellis-beker waarom meegeding word

20 nasionale rugbyspanne vanuit verskeie lande sal aan die Rugbywêreldbeker 2023 deelneem, waartydens 48 wedstryde gespeel sal word. Die spanne word in vier poele van vyf spanne elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne van die poel speel. Die boonste twee spanne van elke poel kwalifiseer hierna vir die uitklopfase. Die drie beste spanne van elke poel – altesaam twaalf spanne – kwalifiseer outomaties vir die volgende Rugbywêreldbeker 2027. Die eindstryd word waarskynlik op die Stade de France in Saint-Denis uitgespeel. Die Suid-Afrikaanse Springbokke is die verdedigende kampioen nadat hulle in 2019 hul derde titel ingepalm het.

Saam met die Olimpiese Somerspele 2024 in Parys sal die Rugbywêreldbeker 2023 een van twee groot sportkompetisies in Frankryk binne een jaar wees; albei behoort tot die mees gesiene sportgeleenthede ter wêreld. Tydens die Olimpiese Somerspele 2024 sal sewesrugbywedstryde gespeel word, waarmee Frankryk twee van die rugbywêreld se belangrikste toernooie binne een jaar huisves.

Toewysing[wysig | wysig bron]

Ná die begin van die amptelike biddingstydperk in Mei 2015 het die belangstellende beheerliggame tot op 1 Junie 2017 tyd gehad om hul bod in te dien.[2] Suid-Afrika, Ierland en Frankryk was kandidate vir die aanbieding van die Rugbywêreldbeker 2023,[3] nadat Italië, wat ’n tyd lank ook ’n kandidaat was, sy aansoek teruggetrek het.

Frankryk het die Rugbywêreldbeker 2007 aangebied, asook tydens die 1991- en 1999-toernooie as medegasheer opgetree. Die Franse Rugbyfederasie het sy bod vir die Rugbywêreldbeker 2023 op 9 Februarie 2017 amptelik ingedien; dit het 19 moontlike speelstede en ’n omgewingsvriendelike vervoerkonsep bevat.[4] Die aantal speelstede is aanvanklik tot twaalf en later tot nege verminder.

Suid-Afrika, wat die Rugbywêreldbeker 1995 aangebied het, is as gunsteling beskou, nadat sy kandidature vir die toernooie van 2011, 2015 en 2019 misluk het. In April 2016 is die Suid-Afrikaanse Rugbyunie (SARU) deur die regering verbied om sy bod verder te neem, omdat die integrasie van swart spelers in die nasionale span volgens bewerings nie aan die regering se vereistes voldoen het nie.[5] SARU kon vir Fikile Mbalula, die destydse Minister van Sport en Ontspanning, egter die teendeel bewys, waarvolgens hy die verbod teruggeneem het. Suid-Afrika se bod wat op 9 Mei 2017 amptelik ingedien is, het die volgende agt speelstede bevat: Bloemfontein, Durban, Johannesburg, Kaapstad, Nelspruit, Port Elizabeth, Pretoria en Soweto.[6]

Die regerings van die Republiek Ierland en Noord-Ierland het saam met die Ierse Rugbyvoetbalunie (IRFU) reeds op 5 Desember 2014 hul belangstelling in die Rugbywêreldbeker 2023 bekend gemaak.[7] Volgens die eie verwagtinge het hul bod oor goeie kanse beskik, aangesien Ierland nog nooit as ’n gasheer op sy eie opgetree het nie en hulle ’n ooreenkoms bereik het, waarvolgens sommige stadions van die Gaeliese Atletiekvereniging (waaronder Crokepark) ingespan kon word. Hul bod het twaalf stadions in nege stede bevat: Belfast, Castlebar, Cork, Derry, Dublin, Galway, Killarney, Kilkenny en Limerick.[8]

Italië het ook in die Rugbywêreldbeker 2023 belanggestel en die Italiaanse Rugbyfederasie (FIR) het in Maart 2015 sy bod aangekondig.[9] Italië is nes Argentinië die enigste van die elf vlak-een-rugbynasies wat tot dusver nog nie ’n wedstryd tydens ’n rugbywêreldbekertoernooi gehuisves het nie. Die Italiaanse bod het die stede Rome, Bari, Bologna, Florence, Genua, Milaan, Napels, Padua, Palermo, Turyn en Udine bevat.[10] Op 28 September 2016 het die FIR sy bod egter teruggeneem, nadat die Romeinse burgemeester Virginia Raggi aangekondig het, ’n bod vir die Olimpiese Somerspele 2024 nie te ondersteun nie, waarvolgens haar ondersteuning vir ’n bod met die oog op die Rugbywêreldbeker 2023 ook bevraagteken is.[11][12]

Die drie oorblywende beheerliggame het op 25 September 2017 hul bieë aan Wêreldrugby se afgevaardigdes verduidelik. Tot op 31 Oktober het ’n neutrale deskundige kommissie die beskikbare dokumente volgens vyf kriteria geëvalueer. Hulle het die Suid-Afrikaanse bod bo dié van Frankryk en Ierland geplaas.[13] Wêreldrugby se afgevaardigdes het op 15 November 2017 in Londen vergader. Ondanks die aanbeveling van die deskundige kommissie het hulle Frankryk bo Suid-Afrika verkies, wat in die tweede stemming 24 van 39 stemme ontvang het.[14][15]

Reëlingskomitee[wysig | wysig bron]

In 2018 is ’n openbare belangegroep gestig om die toernooi in Frankryk voor te berei. Jacques Rivoal, voormalige president van Volkswagen Frankryk, is as president van die reëlingskomitee aangestel, terwyl Claude Atcher, direkteur van die bodkomitee, as direkteur van die reëlingskomitee benoem is.[16] Sébastien Chabal is aangewys as voorsitter van die spelerskomitee wat verantwoordelik is vir beide die spelers en spanne se beter huisvesting tydens die toernooi.[17]

  • Claude Atcher, direkteur van die reëlingskomitee.

  • Bernard Laporte, President van die Franse Rugbyfederasie, gesaghebbende in die organisasie.

  • Sébastien Chabal, voorsitter van die spelers- en spankomitee.

In 2019 het die Franse Rugbyfederasie 27 ambassadeurs benoem vir die toernooi in Frankryk. Hulle doel is om “hul netwerk te oortuig om deel te wees van die groot partytjie”.[18]

  • Manon André
  • Ariane Brodier
  • Christelle Brua
  • Adrien Chamlin
  • Sofiane Chellat
  • Dominique Crochu
  • Maud Fontenoy
  • Julie Gayet
  • Élisabeth Kounou
  • Sandra Laoura
  • Camilo Leon-Quijano
  • Florent Manaudou
  • Malia Metella
  • Frédéric Michalak
  • Yannick Nyanga
  • Thierry Petit
  • Allison Pineau
  • Wendie Renard
  • Mélina Robert-Michon
  • Claude Ruiz
  • Cédric Siré
  • Axelle Tessandier
  • Tin-Tin
  • Alice Vachet
  • Alberto Vollmer
  • Michaël Youn
  • Johann Zarco

Deelnemers[wysig | wysig bron]

Naas die gasheer Frankryk, wat ook deur sy deelname aan die kwarteindrondte van die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer het, het ook die ander sewe deelnemers aan die kwarteindrondte en die drie ander derdeplek-spanne van die 2019-poelfase vir die Rugbywêreldbeker in 2023 gekwalifiseer. Die volgende 12 spanne het reeds vir die Rugbywêreldbeker in 2023 gekwalifiseer: Suid-Afrika as verdedigende kampioen, Engeland as naaswenner, Nieu-Seeland as derde plek, Wallis as halfeindrondtespan, die spanne van die kwarteindrondte Australië, Frankryk, Ierland en Japan, asook die derde plekke van die poelfase Argentinië, Fidji, Italië en Skotland.[19]

Wêreldrugby het in Junie 2020 die kwalifiseringsproses gespesifiseer.[20] Vervolgens sal vanaf 2021 agt van die 20 plekke van die toernooi tydens die kwalifisering uitgespeel word. Twee plekke elk sal vir die nasionale spanne van die Amerikas en Europa en een elk vir Afrika en Oseanië gereserveer wees. Die twee oorblywende plekke sal tydens ’n interkontinentale kwalifiseringrondte (uitspeel tussen Asië en Oseanië) en ’n uitspeelwedstryd (Repechage) tussen al die vastelande in November 2022 uitgespeel word.[21]

Kwalifiserende spanne[wysig | wysig bron]

Die volgende 12 spanne het reeds vir die Rugbywêreldbeker 2023 gekwalifiseer. Later sal nog agt spanne by hierdie outomatiese kwalifiseerders aansluit.

Uitslag van die kwalifisering:

   Gasheer

   Twaalf beste spanne van die 2019-toernooi

   Wenner van die plaaslike kwalifisering

   Versuim om te kwalifiseer

   Nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Verskynings by eindstryde Laaste verskyning Vorige beste prestasie
Vlag van Argentinië Argentinië Outomaties Tiende 2019 Derde plek (2007)
Vlag van Australië Australië Tiende 2019 Kampioen (1991, 1999)
Vlag van Engeland Engeland Tiende 2019 Kampioen (2003)
Vlag van Fidji Fidji Negende 2019 Kwarteindrondte (1987, 2007)
Vlag van Frankryk Frankryk Tiende 2019 Naaswenner (1987, 1999, 2011)
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland Tiende 2019 Kwarteindrondte (1987, 1991, 1995, 2003, 2011, 2015, 2019)
Vlag van Italië Italië Tiende 2019 Poelfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015, 2019)
Vlag van Japan Japan Tiende 2019 Kwarteindrondte (2019)
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland Tiende 2019 Kampioen (1987, 2011, 2015)
Vlag van Skotland Skotland Tiende 2019 Vierde plek (1991)
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika Agtste 2019 Kampioen (1995, 2007, 2019)
Vlag van Wallis Wallis Tiende 2019 Derde plek (1987)

Stadions[wysig | wysig bron]

Die Franse Rugbyfederasie se bod is deur Wêreldrugby op 15 November 2017 bo die aansoeke van die Suid-Afrikaanse Rugbyunie en die Ierse Rugbyvoetbalunie gekies. Frankryk het sy bod op 9 Februarie 2017 ingedien.[22] Op 17 Maart 2017 is 12 gasheerstede gekies.[23] Dié lys is later tot nege stede verminder (sonder Parys, Montpellier en Lens).[24]

Saint-Denis
(Parys) 		Marseille Décines-Charpieu
(Lyon) 		Villeneuve-d'Ascq
(Lille)
Stade de France Stade Vélodrome Parc Olympique Lyonnais Stade Pierre-Mauroy
48°55′28″N 2°21′36″O / 48.92444°N 2.36000°O / 48.92444; 2.36000 (Stade de France) 43°16′11″N 5°23′45″O / 43.26972°N 5.39583°O / 43.26972; 5.39583 (Stade Vélodrome) 45°45′56″N 4°58′52″O / 45.76556°N 4.98111°O / 45.76556; 4.98111 (Parc Olympique Lyonnais) 50°36′43″N 3°07′50″O / 50.61194°N 3.13056°O / 50.61194; 3.13056 (Stade Pierre-Mauroy)
Kapasiteit: 80 698 Kapasiteit: 67 394 Kapasiteit: 59 186 Kapasiteit: 50 157
Germany vs Poland 0-0 (27103531294).jpg Stade Vélodrome (20150405).jpg Parc OL.jpg Russia v Slovakia (2016-06-15) 18.jpg
Bordeaux
Nouveau Stade de Bordeaux
44°53′50″N 0°33′42″W / 44.89722°N 0.56167°W / 44.89722; -0.56167 (Nouveau Stade de Bordeaux)
Kapasiteit: 42 115
Bordeaux Larnaca Nouveau Stade 4.jpg
Saint-Étienne Nice Nantes Toulouse
Stade Geoffroy-Guichard Stade de Nice Stade de la Beaujoire Stadium Municipal
45°27′39″N 4°23′25″O / 45.46083°N 4.39028°O / 45.46083; 4.39028 (Stade Geoffroy-Guichard) 43°42′18″N 7°11′33″O / 43.70500°N 7.19250°O / 43.70500; 7.19250 (Allianz Riviera) 47°15′20″N 1°31′31″W / 47.25556°N 1.52528°W / 47.25556; -1.52528 (Stade de la Beaujoire) 43°34′59″N 1°26′3″O / 43.58306°N 1.43417°O / 43.58306; 1.43417 (Stadium Municipal)
Kapasiteit: 41 965 Kapasiteit: 35 624 Kapasiteit: 35 322 Kapasiteit: 33 150
Stade Geoffroy-Guichard - Saint-Etienne (10-11-2013).jpg Allianzcoupdenvoi.jpg Stade de la Beaujoire.jpg 6m toulousain tiré par Mike Maignan, Toulouse, 6 mai 2018 (TFC - LOSC).jpg

Formaat[wysig | wysig bron]

Die Rugbywêreldbeker 2023 word oor 44 dae tussen 20 verskillende nasies oor 48 wedstryde gespeel. Dit skop op 8 September met ’n wedstryd tussen die gasheer, Frankryk, en ’n ander span af. Die toernooi sal waarskynlik in die Stade de France van Saint-Denis op 21 Oktober met die eindstryd waarin die wenner van die Webb Ellis-beker in 2023 bepaal word, eindig.

Poele[wysig | wysig bron]

Die loting vir die Rugbywêreldbeker 2023 het op 14 Desember 2020 in die Paryse Palais Brongniart plaasgevind

Die eerste rondte, of die poelfase, het 20 lande wat in vier poele van vyf spanne gedeel is met dieselfde formaat as wat in 2003, 2007, 2011, 2015 en 2019 gebruik is. Die loting vir die poelfase, waar die twaalf outomatiese kwalifiseerders in drie poele gedeel word na aanleiding van hul posisie op die Wêreldrugby-ranglys (soos op 1 Januarie 2020), het op 14 Desember 2020 in die Paryse Palais Brongniart plaasgevind.[25][26] Die oorspronklike datum vir die loting was 30 November 2020, die tradisionele plek ná die eindjaarrugbytoetsreeks gedurende die Novembermaand ná die vorige Rugbywêreldbekertoernooi.[27]

Die lootstelsel van vorige Rugbywêreldbekertoernooie is behou met die 12 outomatiese kwalifiseerders uit 2019 wat op die lotingsdag aan hul onderskeie groepe toegewys is, gebaseer op hul plek op die Wêreldrugby-ranglys op 1 Januarie 2020:

  • Groep 1: Die vier hoogste gekeurde spanne
  • Groep 2: Die volgende vier hoogste gekeurde spanne
  • Groep 3: Die laaste vier outomatiese kwalifiseerders

Die oorblywende twee groepe bestaan uit die agt bykomende spanne, met die toewysing in elke groep gebaseer op die vorige Rugbywêreldbekertoernooi:

  • Groep 4: Oseanië 1, Europa 1, Amerikas 1, Asië/Pasifiek 1
  • Groep 5: Afrika 1, Europa 2, Amerikas 2, Uitspeelwedstrydwenner (Repechage)

Dit beteken dat die 20 deelnemende spanne, gekwalifiseerde en kwalifiserende, soos volg gekeur is (volgens hul plek op die wêreldranglys op 1 Januarie 2020):

Groep 1 Groep 2 Groep 3 Groep 4 Groep 5
  • Oseanië 1
  • Europa 1
  • Amerikas 1
  • Asië/Pasifiek 1
  • Afrika 1
  • Europa 2
  • Amerikas 2
  • Uitspeelwedstrydwenner

Ná die loting op 14 Desember 2020 lyk die poele soos volg:[28]

Poel A Poel B Poel C Poel D

Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland
Vlag van Frankryk Frankryk
Vlag van Italië Italië
Amerikas 1
Afrika 1

Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland
Vlag van Skotland Skotland
Asië/Pasifiek 1
Europa 2

Vlag van Wallis Wallis
Vlag van Australië Australië
Vlag van Fidji Fidji
Europa 1
Uitspeelwedstrydwenner

Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Japan Japan
Vlag van Argentinië Argentinië
Oseanië 1
Amerikas 2

Poelfase[wysig | wysig bron]

Soos in die Rugbywêreldbekertoernooie van 2003, 2007, 2011, 2015 en 2019 word die 20 nasies wat vir die Rugbywêreldbeker 2023 kwalifiseer in vier poele verdeel. Die poele word verdeel van Poel A tot Poel D en elke poel bestaan uit vyf spanne. Elke poel bevat een semifinalis en een kwarteindfinalis (outomatiese kwalifiseerders) van die Rugbywêreldbeker 2019, met die ander drie plekke wat deur die kwalifiseringstelsel aangevul word. Elke land speel een keer teen elke ander span in hulle poel: elke land speel dus vier wedstryde in die poelfase.

Klassifisering binne elke poel sal gegrond wees op die volgende puntestelsel:

  • vier wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • twee vir ’n gelykopuitslag;
  • geen vir ’n nederlaag;
  • Een bonuspunt vir die druk van vier of meer drieë, of ’n nederlaag met sewe punte of minder.[29]

Bonuspunte wat bydra tot spanne se versamelde wedstrydpuntetelling word toegeken word in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval):

  • ’n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
  • ’n span verloor met sewe punte (’n verdoelde drie) of minder.[29]

Aan die einde van die poelfase word die spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindstryd deurdring.

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Van die begin van dié fase af neem die toernooi ’n uitklopformaat aan wat uit agt wedstryde bestaan: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derde-plek-wedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die poele dring na die uitklopfase deur. Poelwenners speel teen naaswenners in ander poele in die kwarteindstryde, byvoorbeeld: die wenner van Poel A speel teen die naaswenner van Poel B en die wenner van Poel B speel teen die naaswenner van Poel A.

Elke wedstryd in die uitklopfase móét in ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. Indien daar ná tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag is, word daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik word daar twee periodes van ekstra tyd gespeel; die spanne speel dan 10 minute aan ’n kant. Indien daar dan steeds geen wenner is nie word daar vir tien minute gespeel in ’n uitklop-formaat, waar die eerste span wat daarin slaag om punte aan te teken, wen. Indien daar steeds nie ’n wenner is na 110 minute nie word die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.[29]

2023-effek op 2027-kwalifisering[wysig | wysig bron]

Soos tydens die Rugbywêreldbekertoernooie van 2007, 2011, 2015 en 2019 sal die beste drie spanne in elke poel outomaties vir die volgende Rugbywêreldbeker 2027 kwalifiseer.

Borgskappe[wysig | wysig bron]

Die amptelike borge van die Rugbywêreldbeker 2023 is die Franse maatskappye GL Events, Loxam, Orange, Proman, SNCF, Vivendi.[30]

Wedstryde[wysig | wysig bron]

Poelwedstryde[wysig | wysig bron]

Poel A[wysig | wysig bron]

Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
Vlag van Frankryk Frankryk 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
Vlag van Italië Italië 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
 Amerikas 1 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
 Afrika 1 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0

Poel B[wysig | wysig bron]

Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
Vlag van Skotland Skotland 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
 Asië/Pasifiek 1 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
 Europa 2 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0

Poel C[wysig | wysig bron]

Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
Vlag van Wallis Wallis 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
Vlag van Australië Australië 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
Vlag van Fidji Fidji 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
 Europa 1 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
 Uitspeelwedstrydwenner 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0

Poel D[wysig | wysig bron]

Span Wed Wen Gel Ver DV PV PT +/− BP Pte
Vlag van Engeland Engeland 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
Vlag van Japan Japan 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
Vlag van Argentinië Argentinië 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
 Oseanië 1 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0
 Amerikas 2 0 0 0 0 0 0 0 +0 0 0

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindrondte
                   
       
 Wenner Poel A  
 Naaswenner Poel B    
 Wenner Kwarteindrondte 1  
   Wenner Kwarteindrondte 2    
 Wenner Poel D  
21 Oktober –
 Naaswenner Poel C    
 Wenner Halfeindrondte 1  
   Wenner Halfeindrondte 2  
 Wenner Poel B  
 Naaswenner Poel A    
 Wenner Kwarteindrondte 3   Uitspeel om derde plek
   Wenner Kwarteindrondte 4     20 Oktober –
 Wenner Poel C  
   Verloorder Halfeindrondte 1  
 Naaswenner Poel D    
 Verloorder Halfeindrondte 2  


Rugbywêreldkampioen 2023
Wenner Eindstryd

Sien ook[wysig | wysig bron]

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ (en) "Webb-Ellis, William". Rugby Football History. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Oktober 2019. Besoek op 14 Desember 2020.
  2. ↑ (en) "Candidate unions submit RWC 2023 bid files as hosting race ramps-up". Wêreldrugby. 1 Junie 2017. Besoek op 14 Desember 2020.
  3. ↑ (en) "RWC 2023 host selection process builds momentum". Wêreldrugby. 4 Oktober 2016. Besoek op 14 Desember 2020.
  4. ↑ (en) "Rugby: France launch 2023 World Cup bid". The Straits Times. 10 Februarie 2017. Besoek op 14 Desember 2020.
  5. ↑ (en) "SA Rugby responds to Mbalula's bombshell". Sport24. 25 April 2016. Besoek op 14 Desember 2020.
  6. ↑ (en) "SA focus RWC 2023 bid on 8 stadiums". Sport24. 17 Julie 2017. Besoek op 14 Desember 2020.
  7. ↑ (en) "Ireland confirms bid for 2023 Rugby World Cup". RTÉ. 6 Desember 2014. Besoek op 14 Desember 2020.
  8. ↑ (en) "A tournament like no other". Ierse Rugbyvoetbalunie. 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Januarie 2018. Besoek op 14 Desember 2020.
  9. ↑ (en) "Italy to run against Ireland in World Cup bid". RTÉ. 5 Maart 2015. Besoek op 14 Desember 2020.
  10. ↑ (it) "Rugby World Cup 2023, identificati gli stadi per la candidatura italiana". Italiaanse Rugbyfederasie. 12 Augustus 2016. Besoek op 14 Desember 2020.
  11. ↑ (en) "FIR withdraws from RWC 2023 hosting process". Wêreldrugby. 28 September 2016. Besoek op 14 Desember 2020.
  12. ↑ (en) "Rome 2024 Olympic bid collapses in acrimony". BBC. 21 September 2016. Besoek op 14 Desember 2020.
  13. ↑ (fr) "La Coupe du monde de rugby 2023 devrait échapper à la France". Le Monde. 31 Oktober 2017. Besoek op 14 Desember 2020.
  14. ↑ (fr) "Rugby : la France déjoue les pronostics et organisera la Coupe du monde en 2023". Le Monde. 15 November 2017. Besoek op 14 Desember 2020.
  15. ↑ (en) "2023 Rugby World Cup: France beat South Africa and Ireland to host competition". BBC. 15 November 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Augustus 2019. Besoek op 14 Desember 2020.
  16. ↑ (fr) "Coupe du monde 2023 : Rivoal nommé président, Atcher directeur". Rugbyrama.fr. 15 Mei 2018. Besoek op 14 Desember 2020.
  17. ↑ (fr) "Coupe du monde – Chabal président du comité des joueurs pour 2023". Rugbyrama.fr. 26 Junie 2018. Besoek op 14 Desember 2020.
  18. ↑ (fr) Thibault Perrin (8 Januarie 2019). "Une liste de 27 ambassadeurs de la Coupe du monde 2023 dévoilée par la FFR". www.lerugbynistere.fr. Besoek op 14 Desember 2020.
  19. ↑ (en) "Qualifiers – Rugby World Cup 2023". Rugby World Cup. 2020. Besoek op 14 Desember 2020.
  20. ↑ (en) "World Rugby unveils qualification format for 2023 World Cup". ESPNscrum. 9 Junie 2020. Besoek op 14 Desember 2020.
  21. ↑ (en) "Qualification process set for Rugby World Cup 2023". Rugby World Cup. 8 Junie 2020. Besoek op 14 Desember 2020.
  22. ↑ (en) "Rugby: France launch 2023 World Cup bid". Reuters. 9 Februarie 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 17 September 2018. Besoek op 14 Desember 2020.
  23. ↑ (fr) "#France2023 : Douze villes hôtes retenues". Franse Rugbyfederasie. 17 Maart 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Augustus 2019. Besoek op 14 Desember 2020.
  24. ↑ (fr) "Coupe du monde de rugby 2023 : Paris, Lens et Montpellier écartées de la candidature française". L'Équipe. 31 Mei 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Augustus 2019. Besoek op 14 Desember 2020.
  25. ↑ (en) "Stage set for Rugby World Cup 2023 Draw – Rugby World Cup 2023". rugbybworldcup.com. 2 Oktober 2020. Besoek op 14 Desember 2020.
  26. ↑ (fr) "Coupe du monde 2023 : le tirage au sort décalé au 14 décembre". L'Équipe. 7 September 2020. Besoek op 14 Desember 2020.
  27. ↑ (en) "World Ranking race begins for RWC 2023 pool draw". Rugby World Cup. Wêreldrugby. 29 Januarie 2020. Besoek op 14 Desember 2020.
  28. ↑ (en) "Re-live the Rugby World Cup 2023 Draw". Rugby World Cup. 14 Desember 2020. Besoek op 14 Desember 2020.
  29. ↑ 29,0 29,1 29,2 (en) "Tournament Rules". rugbyworldcup.com. 1 Augustus 2019. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 15 Mei 2020. Besoek op 14 Desember 2020.
  30. ↑ (fr) "Orange devient sponsor officiel de la Coupe du monde de rugby 2023". L'Équipe. 14 Desember 2020. Besoek op 14 Desember 2020.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Rugbywêreldbeker Rugbyball2.jpg

Australië / Nieu-Seeland 1987 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991 • Suid-Afrika 1995 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland / Wallis 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_2023&oldid=2361279"