Rugbywêreldbeker 2023

in Wikipedia, die vrye ensiklopedie
Die artikel beskryf ’n sportgebeurtenis wat tans plaasvind.
Die inligting op hierdie bladsy kan vinnig verander soos nuwe data beskikbaar raak.
Rugbywêreldbeker 2023
Toernooibesonderhede
Gasheer Vlag van Frankryk Frankryk
Datums 8 September – 28 Oktober
Aantal nasies 20 (34 kwalifiseer)
Finale posisies
Toernooistatistiek
Wedstryde 32
Bywoning 1 360 363 (gem. 42 511 per wedstryd)
Drieë 226 (gemiddeld 7.06 per wedstryd)
Meeste punte Vlag van Ierland Johnny Sexton
Vlag van Australië Ben Donaldson (45 elk)
Meeste drieë Vlag van Engeland Henry Arundell
Vlag van Skotland Darcy Graham (5 elk)
← 2019
2027 →

Die Rugbywêreldbeker 2023 (Frans: Coupe du monde de rugby à XV 2023) word van 8 September tot 28 Oktober 2023, die 200ste herdenking van rugby se “uitvinding” deur William Webb Ellis,[1][2] in Frankryk beslis.[3] Dit is die tiende rugbywêreldbekertoernooi van die vierjaarlikse rugbywêreldkampioenskap wat deur Wêreldrugby aangebied word en die sesde in die Noordelike Halfrond. Verder is dit ná die toernooie in 2015 (Engeland) en 2019 (Japan) die derde agtereenvolgende rugbywêreldbekertoernooi wat in ’n land van die Noordelike Halfrond aangebied word. Frankryk het voorheen tydens die Rugbywêreldbeker 1991 en Rugbywêreldbeker 1999 as medegasheer opgetree; albei toernooie is saam met die destydse Vyfnasies Engeland, Ierland, Skotland en Wallis aangebied; en later die Rugbywêreldbeker 2007 – met enkele wedstryde in Cardiff en Edinburg van die Verenigde Koninkryk – gehuisves; altesaam het Frankryk tydens vier rugbywêreldbekertoernooie as gasheer opgetree, meer as enige ander land. Dit is egter die eerste toernooi wat geheel en al in Frankryk aangebied word.

Die Webb Ellis-beker waarom meegeding word

Die toernooi se formaat van 2003, 2007, 2011, 2015 en 2019 bly onveranderd en 20 nasionale rugbyspanne neem aan die Rugbywêreldbeker 2023 deel: die twaalf regstreekse kwalifiseerders van die 2019-toernooi (Argentinië, Australië, Engeland, Fidji, Frankryk, Ierland, Italië, Japan, Nieu-Seeland, Skotland, Suid-Afrika en Wallis), saam met die agt beste spanne van die kwalifisering (Chili, Georgië, Namibië, Portugal, Roemenië, Samoa, Tonga en Uruguay). Tydens die Rugbywêreldbeker 2023 word 48 wedstryde gespeel, waaronder 40 tydens die groepfase en agt tydens die uitklopfase, insluitende die eindstryd. Die toernooi het op 8 September met die openingswedstryd tussen die gasheer Frankryk en Nieu-Seeland op die Stade de France in Saint-Denis afgeskop. Die spanne word in vier groepe van vyf elk verdeel, waarvan elke span een keer teen al die ander spanne in die groep speel. Die twee beste spanne van elke groep kwalifiseer hierna vir die uitklopfase, terwyl die drie beste spanne van elke groep – altesaam twaalf spanne – regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2027 in Australië kwalifiseer. Die eindstryd word op die Stade de France in Saint-Denis beslis. Die Stade de France word ná Edenpark in Auckland en Twickenham in Londen die derde rugbystadion wat die rugbywêreldbekereindwedstryd vir meer as een keer – ná die 2007-toernooi – huisves. Die Suid-Afrikaanse Springbokke is die verdedigende kampioen nadat hulle in 2019 hul derde titel ingepalm het. Die Chileense nasionale rugbyspan neem vir die eerste keer aan ’n rugbywêreldbekertoernooi deel, terwyl Kanada sy eerste toernooi misloop. Daarmee is dit die eerste rugbywêreldbekertoernooi waaraan drie Suid-Amerikaanse spanne deelneem en ná die 1999-toernooi die tweede met drie Spaanstalige lande. Nadat die Verenigde State in die uitspeelrondte ook uitgeskakel is, neem vir die eerste keer geen Noord-Amerikaanse span deel nie. Voor die afskop van die Rugbywêreldbeker 2023 is Nieu-Seeland, Frankryk, Suid-Afrika en Ierland as gunstelinge op die titel beskou.[4]

Saam met die Olimpiese Somerspele 2024 in Parys is die Rugbywêreldbeker 2023 een van twee groot sportkompetisies in Frankryk binne een jaar; albei behoort tot die mees gesiene sportgeleenthede ter wêreld. Tydens die Olimpiese Somerspele 2024 word sewesrugbywedstryde gespeel, waarmee Frankryk twee van die rugbywêreld se belangrikste toernooie binne een jaar huisves.

Toewysing[wysig | wysig bron]

Kaart van die kandidaatlande vir die Rugbywêreldbeker 2023
Amptelike kenteken van die Rugbywêreldbeker 2023 in Frans

Ná die begin van die amptelike bodtydperk in Mei 2015 het die belangstellende beheerliggame tot op 1 Junie 2017 tyd gehad om hul bod in te dien.[5] Suid-Afrika, Ierland en Frankryk was kandidate vir die aanbied van die Rugbywêreldbeker 2023,[6] nadat Italië, wat ’n tyd lank ook ’n kandidaat was, sy aansoek teruggetrek het.

Frankryk het die Rugbywêreldbeker 2007 aangebied, asook tydens die 1991- en 1999-toernooie as medegasheer opgetree. Die Franse Rugbyfederasie (FFR) het sy bod vir die Rugbywêreldbeker 2023 op 9 Februarie 2017 amptelik ingedien; dit het 19 moontlike speelstede en ’n omgewingsvriendelike vervoerkonsep bevat.[7] Die aantal speelstede is aanvanklik tot twaalf en later tot nege verminder.

Suid-Afrika, wat die Rugbywêreldbeker laas in 1995 aangebied het, is as gunsteling beskou, nadat sy kandidature vir die toernooie van 2011, 2015 en 2019 misluk het. In April 2016 is die Suid-Afrikaanse Rugbyunie (SARU) deur die regering verbied om sy bod verder te neem, omdat die integrasie van “swart” spelers in die nasionale span volgens bewerings nie aan die regering se vereistes voldoen het nie.[8] SARU kon vir Fikile Mbalula, die destydse Minister van Sport en Ontspanning, egter die teendeel bewys, waarvolgens hy die verbod teruggetrek het. Suid-Afrika se bod wat op 9 Mei 2017 amptelik ingedien is, het die volgende agt speelstede bevat: Bloemfontein, Durban, Johannesburg, Kaapstad, Nelspruit, Port Elizabeth, Pretoria en Soweto.[9]

Die regerings van die Republiek Ierland en Noord-Ierland het saam met die Ierse Rugbyvoetbalunie (IRFU) reeds op 5 Desember 2014 hul belangstelling in die Rugbywêreldbeker 2023 bekend gemaak.[10] Volgens die eie verwagtinge het hul bod oor goeie kanse beskik, aangesien Ierland nog nooit as ’n gasheer op sy eie opgetree het nie en hulle ’n ooreenkoms bereik het, waarvolgens sommige stadions van die Gaeliese Atletiekvereniging (waaronder Crokepark) gebruik kon word. Hul bod het twaalf stadions in nege stede bevat: Belfast, Castlebar, Cork, Derry, Dublin, Galway, Killarney, Kilkenny en Limerick.[11]

Italië het ook in die Rugbywêreldbeker 2023 belanggestel en die Italiaanse Rugbyfederasie (FIR) het in Maart 2015 sy bod aangekondig.[12] Italië is nes Argentinië die enigste van die elf vlak-een-rugbylande wat tot dusver nog nie ’n wedstryd tydens ’n rugbywêreldbekertoernooi gehuisves het nie. Die Italiaanse bod het die stede Rome, Bari, Bologna, Florence, Genua, Milaan, Napels, Padua, Palermo, Turyn en Udine bevat.[13] Op 28 September 2016 het die FIR sy bod egter teruggeneem, nadat die Roomse burgemeester Virginia Raggi aangekondig het dat ’n bod vir die Olimpiese Somerspele 2024 nie ondersteun word nie, waarvolgens haar ondersteuning vir ’n bod vir die Rugbywêreldbeker 2023 ook bevraagteken is.[14][15]

Die drie oorblywende beheerliggame het op 25 September 2017 hul botte aan Wêreldrugby se afgevaardigdes verduidelik. Tot op 31 Oktober het ’n neutrale deskundige kommissie die beskikbare dokumente volgens vyf kriteria geëvalueer. Hulle het die Suid-Afrikaanse bod bo dié van Frankryk en Ierland geplaas.[16] Wêreldrugby se afgevaardigdes het op 15 November 2017 in Londen vergader. Ondanks die aanbeveling van die deskundige kommissie het hulle Frankryk bo Suid-Afrika verkies, wat in die tweede stemming 24 van 39 stemme ontvang het.[17][18] Daarmee is dit ná die Rugbywêreldbeker 1995 in Suid-Afrika, die Rugbywêreldbeker 2003 in Australië, die Rugbywêreldbeker 2011 in Nieu-Seeland en die Rugbywêreldbeker 2019 in Japan die vyfde rugbywêreldbekertoernooi wat geheel en al in een land aangebied word.

Uitslag van die gasheerstemming
Kandidaatlande Tevredenheidsgradering na bestudering van die lêer 1ste rondte 2de rondte
Vlag van Frankryk Frankryk 75,88% 18 24
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 78,97% 13 15
Vlag van Ierland Republiek Ierland en Noord-Ierland 72,25% 8 —
Totale stemme uitgebring 39 39

Reëlingskomitee[wysig | wysig bron]

Die Webb Ellis-beker tydens die perskonferensie vir die Rugbywêreldbeker 2023

In 2018 is ’n openbare belangegroep gestig om die toernooi in Frankryk voor te berei. Jacques Rivoal, voormalige president van Volkswagen Frankryk, is as president van die reëlingskomitee aangestel, terwyl Claude Atcher, direkteur van die bodkomitee, as direkteur van die reëlingskomitee benoem is.[19] Claude Atcher is op 2 September 2022 geskors. Hy is vervang deur sy adjunk Julien Collette tot aan die einde van ’n dissiplinêre prosedure wat ingestel is na ’n ondersoek deur die Arbeidsinspektoraat na ’n “diep sosiale malaise” binne die GIP,[20] hy is in Oktober 2022 permanent uit sy pos ontslaan.[21]

Die Franse Rugbyfederasie besit 62% aan die regte en verpligtinge van die openbare belangegroep (37% behoort aan die Franse staat en 1% aan die CNOSF). In Januarie 2023, agt maande voor die toernooi, het die FFR-president, Bernard Laporte, afstand gedoen van sy pos om te voldoen aan die versoek van die Franse Rugby-etiekkomitee en die Ministerie van Sport ná sy skuldigbevinding deur die Paryse Strafhof in eerste instansie vir “passiewe korrupsie”, “omkopery”, “onwettige renteneming”, “wegsteek van misbruik van korporatiewe bates” en “misbruik van korporatiewe bates”.[22]

Sébastien Chabal is as voorsitter van die spelerskomitee verantwoordelik vir beide die spelers en spanne se beter huisvesting tydens die toernooi.[23] Sy ambassadeurstatus laat hom toe om sowat honderd kaartjies vir toernooiwedstryde te koop, terwyl die werknemers van die reëlingskomitee tot agt kaarte kan koop.[24] Hy word in die media verdink van kaartjiehandel en beweer dat hy hierdie plekke aan diegene rondom hom versprei sonder om wins te maak.[25]

Deelnemers[wysig | wysig bron]

Grafiek van die kwalifiseringsproses vir die Rugbywêreldbeker 2023

Wêreldrugby het in Junie 2020 die kwalifiseringsproses gespesifiseer.[26] Vervolgens is van 2021 af agt van die 20 plekke van die toernooi tydens die kwalifisering uitgespeel. Die kwalifiseringstoernooi is in vyf streeksgroepe verdeel: Afrika, Amerikas, Asië, Europa en Oseanië. Twee plekke elk is vir die nasionale spanne van die Amerikas en Europa gereserveer en een elk vir Afrika en Oseanië. Die twee oorblywende plekke is tydens ’n interkontinentale kwalifiseringsrondte (uitspeel tussen Asië en Oseanië) en ’n uitspeelwedstryd (Repechage) tussen al die vastelande in November 2022 uitgespeel.[27] As die regstreekse klassifiseerders getel word, het 34 nasies in aanmerking gekom vir kwalifisering vir die finale toernooi in Frankryk.

Naas die gasheer Frankryk, wat ook deur sy deelname aan die kwarteindrondte van die Rugbywêreldbeker 2019 gekwalifiseer het, het ook die ander sewe deelnemers aan die kwarteindrondte en die drie ander derdeplek-spanne van die 2019-groepfase vir die Rugbywêreldbeker 2023 gekwalifiseer. Die volgende twaalf spanne het regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2023 gekwalifiseer: Suid-Afrika as verdedigende kampioen, Engeland as naaswenner, Nieu-Seeland as derde plek, Wallis as halfeindrondtespan, die spanne van die kwarteindrondte Australië, Frankryk, Ierland en Japan, asook die derde plekke van die groepfase Argentinië, Fidji, Italië en Skotland.[28] Die kwalifiseringsproses het tydens die Europese Rugbykampioenskap op 6 Maart 2021 afgeskop.[29] Op 17 Julie 2021 het met Samoa as Oseanië 1 die eerste nasionale span vir die Rugbywêreldbeker 2023 gekwalifiseer.[30] Nadat Chili tydens die kwalifisering vir die eerste keer Kanada verslaan het, is die Rugbywêreldbeker 2023 die eerste toernooi wat laasgenoemde span misloop.[31] Op 9 Oktober 2021 het Uruguay gekwalifiseer as Amerikas 1,[32] op 12 Maart 2022 Georgië as Europa 1[33] en op 10 Julie 2022 Namibië as Afrika 1.[34] Nadat Chili op 16 Julie 2022 ook die Verenigde State geklop het, het hulle as Amerikas 2 vir die eerste keer nog vir ’n rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer.[35] Op 23 Julie 2022 het Tonga as wenner van die uitspeelwedstryd tussen Asië en Oseanië gekwalifiseer.[36]

Aanvanklik het Spanje glo as Europa 2 gekwalifiseer, maar nadat dié span tydens die kwalifisering ’n uitgeslote speler ingespan het, is hulle vir elke wedstryd met hierdie speler met puntaftrekking beboet, waarvolgens Roemenië vir Spanje as Europa 2 se kwalifiseerder vervang en Portugal Roemenië se plek in die uitspeeltoernooi ingeneem het.[37] Die 20ste en laaste plek is in November 2022 tydens die uitspeelrondte tussen Hongkong, Kenia, Portugal en die Verenigde State beslis, waartydens Portugal met ’n 16–16-gelykop in die laaste wedstryd teen die Verenigde State vir die tweede keer vir ’n rugbywêreldbekertoernooi gekwalifiseer het.[38]

Kwalifiserende spanne[wysig | wysig bron]

Die volgende 20 spanne het vir die Rugbywêreldbeker 2023 gekwalifiseer. Dit sal die eerste toernooi wees waaraan Chili deelneem en wat Kanada misloop. Dit is ook die tweede toernooi wat die Verenigde State misloop en die eerste waaraan geen Noord-Amerikaanse span deelneem nie, terwyl vir die eerste keer drie Suid-Amerikaanse spanne verskyn.[39] Daarmee het Suid-Amerika ná Europa en Oseanië die derde vasteland geword wat deur meer as twee spanne verteenwoordig is. Vir die eerste keer in die toernooigeskiedenis kwalifiseer tien spanne van die Suidelike Halfrond, waarmee beide die Noordelike en Suidelike Halfrond vir die eerste keer deur ewe veel spanne verteenwoordig is.

Nasies wat aan die kwalifiseringstoernooi deelgeneem en die wat regstreeks gekwalifiseer het; altesaam 34 nasies het deelgeneem.

   Afrika

   Amerikas

   Asië

   Europa

   Oseanië

   Nie deelgeneem nie

Uitslag van die kwalifisering:

   Gasheer

   Twaalf beste spanne van die 2019-toernooi

   Wenner van die plaaslike kwalifisering

   Versuim om te kwalifiseer

   Nie deelgeneem nie

Span Kwalifiseringmetode Verskynings by eindstryde Laaste verskyning Vorige beste prestasie Groep
Vlag van Frankryk Frankryk Gasheer Tiende 2019 Naaswenner (1987, 1999, 2011) A
Vlag van Argentinië Argentinië Regstreeks Tiende 2019 Derde plek (2007) D
Vlag van Australië Australië Tiende 2019 Kampioen (1991, 1999) C
Vlag van Engeland Engeland Tiende 2019 Kampioen (2003) D
Vlag van Fidji Fidji Negende 2019 Kwarteindrondte (1987, 2007) C
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland Tiende 2019 Kwarteindrondte (1987, 1991, 1995, 2003, 2011, 2015, 2019) B
Vlag van Italië Italië Tiende 2019 Groepfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015, 2019) A
Vlag van Japan Japan Tiende 2019 Kwarteindrondte (2019) D
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland Tiende 2019 Kampioen (1987, 2011, 2015) A
Vlag van Skotland Skotland Tiende 2019 Vierde plek (1991) B
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika Agtste 2019 Kampioen (1995, 2007, 2019) B
Vlag van Wallis Wallis Tiende 2019 Derde plek (1987) C
Vlag van Chili Chili Amerikas 2 Eerste – Debuut D
Vlag van Georgië Georgië Europa 1 Sesde 2019 Groepfase (2003, 2007, 2011, 2015, 2019) C
Vlag van Namibië Namibië Afrika 1 Sewende 2019 Groepfase (1999, 2003, 2007, 2011, 2015, 2019) A
Vlag van Portugal Portugal Uitspeelwedstrydwenner Tweede 2007 Groepfase (2007) C
Vlag van Roemenië Roemenië Europa 2 Negende 2015 Groepfase (1987, 1991, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015) B
Vlag van Samoa Samoa Oseanië 1 Negende 2019 Kwarteindrondte (1991, 1995) D
Vlag van Tonga Tonga Asië/Pasifiek 1 Negende 2019 Groepfase (1987, 1995, 1999, 2003, 2007, 2011, 2015, 2019) B
Vlag van Uruguay Uruguay Amerikas 1 Vyfde 2019 Groepfase (1999, 2003, 2015, 2019) A

Stadions[wysig | wysig bron]

Die Franse Rugbyfederasie (FFR) se bod is deur Wêreldrugby op 15 November 2017 bo die aansoeke van die Suid-Afrikaanse Rugbyunie en die Ierse Rugbyvoetbalunie gekies. Frankryk het sy bod op 9 Februarie 2017 ingedien.[7] Die FFR se bestuur het op 17 Maart 2017 twaalf stede as moontlike gasheerstede voorgestel.[40] Dié lys is later tot nege stede verminder (sonder Parys, Montpellier en Lens).[41]

Saint-Denis
(Parys) 		Marseille Décines-Charpieu
(Lyon) 		Villeneuve-d'Ascq
(Lille)
Stade de France Stade Vélodrome Parc Olympique Lyonnais Stade Pierre-Mauroy
48°55′28″N 2°21′36″O / 48.92444°N 2.36000°O / 48.92444; 2.36000 (Stade de France) 43°16′11″N 5°23′45″O / 43.26972°N 5.39583°O / 43.26972; 5.39583 (Stade Vélodrome) 45°45′56″N 4°58′52″O / 45.76556°N 4.98111°O / 45.76556; 4.98111 (Parc Olympique Lyonnais) 50°36′43″N 3°07′50″O / 50.61194°N 3.13056°O / 50.61194; 3.13056 (Stade Pierre-Mauroy)
Kapasiteit: 80 023[42] Kapasiteit: 67 847[42] Kapasiteit: 58 883[42] Kapasiteit: 50 096[42]
Bordeaux
Stade de Bordeaux
44°53′50″N 0°33′42″W / 44.89722°N 0.56167°W / 44.89722; -0.56167 (Nouveau Stade de Bordeaux)
Kapasiteit: 42 060[42]
Saint-Étienne Nice Nantes Toulouse
Stade Geoffroy-Guichard Stade de Nice Stade de la Beaujoire Stadium de Toulouse
45°27′39″N 4°23′25″O / 45.46083°N 4.39028°O / 45.46083; 4.39028 (Stade Geoffroy-Guichard) 43°42′18″N 7°11′33″O / 43.70500°N 7.19250°O / 43.70500; 7.19250 (Allianz Riviera) 47°15′20″N 1°31′31″W / 47.25556°N 1.52528°W / 47.25556; -1.52528 (Stade de la Beaujoire) 43°34′59″N 1°26′3″O / 43.58306°N 1.43417°O / 43.58306; 1.43417 (Stadium Municipal)
Kapasiteit: 41 965[42] Kapasiteit: 35 983[42] Kapasiteit: 35 520[42] Kapasiteit: 33 103[42]

Formaat[wysig | wysig bron]

Die amptelike rugbybal van die Rugbywêreldbeker 2023

Die Rugbywêreldbeker 2023 word oor 51 dae tussen 20 verskillende spanne oor 48 wedstryde beslis. Dit het op 8 September op die Stade de France in Saint-Denis naby Parys met die openingswedstryd tussen die gasheer Frankryk en Nieu-Seeland afgeskop. Die toernooi eindig op dieselfde stadion op 28 Oktober met die eindstryd waarin die wenner van die Webb Ellis-beker in 2023 bepaal word.

Kalender[wysig | wysig bron]

Op 22 Februarie 2021 het Wêreldrugby verskeie maatreëls aangekondig wat verband hou met die fisieke integriteit van spelers:[43]

  • die aantal rusdae tussen twee wedstryde word verhoog. Vir die eerste keer in die toernooigeskiedenis sal spanne voor die volgende wedstryd minstens vyf dae kan voorberei en herstel;
  • die groepfase word met ’n week verleng (vanaf 8 September);
  • die aantal spelers word van 31 na nou 33 spelers verhoog om die spanbestuur te vergemaklik;
  • reistye en frekwensies word aansienlik verminder;
  • Oefenlading word verlaag om ernstige beserings (insluitend harsingskudding) te voorkom.

Die wedstrydskedule is op 26 Februarie 2021 deur Wêreldrugby bekendgemaak.[44] Die volgende tabel dui die Rugbywêreldbeker 2023 se daaglikse program aan. ’n Rooi blokkie dui op beide die openings- en sluitingseremonie, ’n pers blokkie op wedstryde tydens die groepfase, ’n groen blokkie op wedstryde tydens die uitklopfase, ’n blou blokkie op die bronseindstryd en ’n geel blokkie op die eindstryd.

Aantal daaglikse wedstryde tydens die toernooi
Groepfase
September/Oktober 		Vr
8 		Sa
9 		So
10 		Ma
11 		Di
12 		Wo
13 		Do
14 		Vr
15 		Sa
16 		So
17 		Ma
18 		Di
19 		Wo
20 		Do
21 		Vr
22 		Sa
23 		So
24 		Ma
25 		Di
26 		Wo
27 		Do
28 		Vr
29 		Sa
30 		So
1 		Ma
2 		Di
3 		Wo
4 		Do
5 		Vr
6 		Sa
7 		So
8
Seremonies OS
Groep A 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep B 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep C 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Groep D 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1
Uitklopfase
Oktober 		Ma
9 		Di
10 		Wo
11 		Do
12 		Vr
13 		Sa
14 		So
15 		Ma
16 		Di
17 		Wo
18 		Do
19 		Vr
20 		Sa
21 		So
22 		Ma
23 		Di
24 		Wo
25 		Do
26 		Vr
27 		Sa
28
Seremonies SS
Uitklopfase 2 2 1 1 1 1
Verklaring

   Seremonies

   Groepfase

   Uitklopfase

   Bronseindstryd

   Eindstryd

Groepe[wysig | wysig bron]

Die loting vir die Rugbywêreldbeker 2023 het op 14 Desember 2020 in die Paryse Palais Brongniart plaasgevind

Die eerste rondte, of die groepfase, het 20 lande wat in vier groepe van vyf spanne verdeel is met dieselfde formaat as wat in 2003, 2007, 2011, 2015 en 2019 gebruik is. Die loting vir die groepfase, waar die twaalf regstreekse kwalifiseerders in drie groepe verdeel is na aanleiding van hul posisie op die Wêreldrugby-ranglys (soos op 1 Januarie 2020), het op 14 Desember 2020 in die Paryse Palais Brongniart plaasgevind.[45][46] Die oorspronklike datum vir die loting was 30 November 2020, die tradisionele plek ná die eindjaarrugbytoetsreeks gedurende die Novembermaand ná die vorige Rugbywêreldbekertoernooi.[47]

Die lootstelsel van vorige rugbywêreldbekertoernooie is behou met die twaalf regstreekse kwalifiseerders uit 2019 wat op die lotingsdag aan hul onderskeie groepe toegewys is, gebaseer op hul plek op die Wêreldrugby-ranglys op 1 Januarie 2020:

  • Groep 1: Die vier beste gekeurde spanne
  • Groep 2: Die vier naasbeste gekeurde spanne
  • Groep 3: Die vier laagste regstreekse kwalifiseerders

Die oorblywende twee groepe bestaan uit die agt bykomende spanne, met die toewysing in elke groep gebaseer op die vorige Rugbywêreldbekertoernooi:

  • Groep 4: Oseanië 1, Europa 1, Amerikas 1, Uitspeelwenner
  • Groep 5: Afrika 1, Europa 2, Amerikas 2, Uitspeelwedstrydwenner

Dit beteken dat die 20 deelnemende spanne, gekwalifiseerde en kwalifiserende, soos volg gekeur is (volgens hul plek op die wêreldranglys op 1 Januarie 2020):

Groep 1 Groep 2 Groep 3 Groep 4 Groep 5

Ná die loting op 14 Desember 2020 lyk die groepe soos volg:[48]

Groep A Groep B Groep C Groep D

Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland[n 1]
Vlag van Frankryk Frankryk[n 1][n 2]
Vlag van Italië Italië[n 1]
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Namibië Namibië

Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika[n 1]
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland[n 1]
Vlag van Skotland Skotland[n 1]
Vlag van Tonga Tonga
Vlag van Roemenië Roemenië

Vlag van Wallis Wallis[n 1]
Vlag van Australië Australië[n 1]
Vlag van Fidji Fidji[n 1]
Vlag van Georgië Georgië
Vlag van Portugal Portugal

Vlag van Engeland Engeland[n 1]
Vlag van Japan Japan[n 1]
Vlag van Argentinië Argentinië[n 1]
Vlag van Samoa Samoa
Vlag van Chili Chili

Die vroeë loting (amper drie jaar voor die afskop van die toernooi) is gekritiseer. Sedertdien het die wêreldranglys aansienlike veranderinge ondergaan, waarvolgens Groep B drie van die vyf beste spanne bevat (Ierland (1), Suid-Afrika (2) en Skotland (5)), met Frankryk (3) en Nieu-Seeland (4) in Groep A. Groep C se hoogste geplaaste span is Fidji (7) met vier van die twaalf beste lande in dieselfde groep.[49][50] Ná die kritiek het Wêreldrugby se hoof- uitvoerende beampte Alan Gilpin belowe dat die loting vir toekomstige rugbywêreldbekertoernooie beter gebalanseerd sou wees.[51] Vir die vierde keer in vyf agtereenvolgende rugbywêreldbekertoernooie is Australië, Fidji en Wallis in dieselfde groep geloot (met uitsondering van die 2011-toernooi, waar Fidji en Wallis wel in dieselfde groep was). Die rede agter die vroeë loting was om ondersteuners meer tyd vir hul reisbeplanning te gun.

Groepfase[wysig | wysig bron]

Die Grand Rond se fontein in Toulouse versier met metaalplate vir al die 20 deelnemende spanne

Soos in die Rugbywêreldbekertoernooie van 2003, 2007, 2011, 2015 en 2019 word die 20 spanne wat vir die Rugbywêreldbeker 2023 kwalifiseer in vier groepe verdeel. Die groepe word verdeel van Groep A tot Groep D en elke groep bestaan uit vyf spanne. Elke groep bevat een semifinalis en een kwarteindfinalis (regstreekse kwalifiseerders) van die Rugbywêreldbeker 2019, met die ander drie plekke wat deur die kwalifiseringstelsel aangevul is. Elke land speel een keer teen elke ander span in hulle groep: elke land speel dus vier wedstryde tydens die groepfase.

Klassifisering binne elke groep sal gegrond wees op die volgende puntestelsel:

  • vier wedstrydpunte vir ’n oorwinning;
  • twee vir ’n gelykopuitslag;
  • geen vir ’n nederlaag;
  • Een bonuspunt vir die druk van vier of meer drieë, of ’n nederlaag met sewe punte of minder.[52]

Bonuspunte wat bydra tot spanne se versamelde wedstrydpuntetelling word toegeken in elkeen van die volgende omstandighede (een wedstrydpunt vir elke geval):

  • ’n span druk vier of meer drieë (ongeag van die wedstryduitslag);
  • ’n span verloor met sewe punte (’n verdoelde drie) of minder.[52]

Aan die einde van die groepfase word die spanne gerangskik van die eerste na die vyfde posisie, gegrond op versamelde wedstrydpunte, met die twee beste spanne wat na die kwarteindrondte deurdring. As twee of meer spanne ewe veel punte behaal het, word ’n kriteriastelsel gebruik om te bepaal watter span ’n hoër rang het. Die kriteriastelsel berus op ’n gedetailleerde analise van die wedstryde waaraan die spanne deelgeneem het. As geen uitslag met die stelsel bereik kan word nie, word die span wat die hoër rang op die amptelike ranglys van Wêreldrugby het die hoër rang toegeken.

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Van die begin van dié fase af neem die toernooi ’n uitklopformaat aan wat uit agt wedstryde bestaan: vier kwarteindstryde, twee halfeindstryde, ’n derdeplekwedstryd en die eindstryd.

Die wenner en naaswenner van elk van die groepe dring na die uitklopfase deur. Groepwenners speel teen naaswenners in ander groepe in die kwarteindstryde, byvoorbeeld: die wenner van Groep A speel teen die naaswenner van Groep B en die wenner van Groep B teen die naaswenner van Groep A. Spanne van dieselfde groep sal dus eers weer in óf die klein finale óf die eindstryd kan ontmoet.

Elke wedstryd in die uitklopfase moet met ’n oorwinning vir een van die spanne eindig. As daar ná tagtig minute van gewone spel ’n gelykopuitslag is, word daar verder gespeel om te bepaal wie die wenner is. Aanvanklik word daar twee periodes van ekstra tyd gespeel, tien minute in elke rigting: as daar dan steeds geen wenner is nie, word daar vir tien minute gespeel in ’n uitklopformaat, waar die eerste span wat daarin slaag om punte aan te teken, wen. As daar steeds nie ’n wenner is ná 110 minute nie word die wenner bepaal deur ’n stelskopkompetisie.[52]

2023-effek op 2027-kwalifisering[wysig | wysig bron]

Soos tydens die Rugbywêreldbekertoernooie van 2007, 2011, 2015 en 2019 kwalifiseer die beste drie spanne in elke groep regstreeks vir die volgende Rugbywêreldbeker 2027 in Australië.

Kaartjies en borgskappe[wysig | wysig bron]

Altesaam 2,6 miljoen kaartjies vir die Rugbywêreldbeker 2023 is in drie fases verkoop; die meeste kaartjies vir ’n rugbywêreldbekertoernooi nog. Die eerste-fase-kaartjies is van Maart 2021 vrygestel en die laaste-fase-kaartjies in 2022.[53] Op 24 Januarie 2023 is ’n amptelike herverkoopplatform vir private kopers op die organiseerder se webwerf ingestel.[54] Op 31 Mei 2023, presies 100 dae voor dié toernooi se afskop, het Wêreldrugby aangekondig, dat reeds sowat 2,5 miljoen kaartjies verkoop is, wat die vorige rekord van die 2015-toernooi oortref.[55]

Rugbywêreldbeker 2023-vennote en -verskaffers
Wêreldwye vennote Asahi,[56] Capgemini,[57] Emirates,[58] Land Rover,[59] Mastercard[60] en Société Générale.[61]
Amptelike vennote GL events,[62] GMF,[63] Loxam,[64] Orange,[65] PROMAN,[66] SNCF,[67] TotalEnergies[68] en Vivendi.[69]
Amptelike verskaffers Andros (voedsel),[70] BKT Bpk. (bande),[71] Canon (kameras),[72] Eden Park (klere),[73] EF Education First AG (taalonderrig),[74] Facebook (sosiale media),[75] Geodis (logistiek),[76] Gilbert (rugbyballe),[77] Hewlett-Packard,[78] Invivo (fynkos),[79] Macron (sportuitrusting),[80] Mitsubishi Electric (nywerheidselektroniek),[81] Taisho Pharmaceutical[82] en Tudor (horlosies).[83]
Amptelike ondersteuners Accor,[84] Aramis Rugby,[85] France Pare-brise,[86] Groupe Casino,[87] Koezio,[88] PPA Business School,[89] RATP,[90] Sage[91] en Volvic.[92]

Betrokkenes[wysig | wysig bron]

Wedstrydbeamptes[wysig | wysig bron]

Wêreldrugby het die volgende twaalf skeidsregters, sewe lynregters en vir die eerste keer ’n uitgebreide televisieskeidsregtersspan van sewe vir die 48 wedstryde benoem. Onder die span is Wayne Barnes, wat die eerste skeidsregter is wat vir sy vyfde rugbywêreldbekertoernooi blaas, terwyl Nika Amasjoekeli die eerste Georgiese skeidsregter tydens ’n rugbywêreldbekertoernooi en sedert die professionele tydperk die eerste vlak twee-skeidsregter is. Matthew Carley, Karl Dickson en Andrew Brace maak hulle debuut as skeidsregters en Joy Neville is die eerste vrou wat wedstryde tydens ’n mansrugbywêreldbekertoernooi hanteer.[93]

Skeidsregters
Lynregters
Televisieskeidsregters

Spanne[wysig | wysig bron]

Elke land kon 33 spelers vir die toernooi kies. Die spanne moes teen 28 Augustus 2023 aan Wêreldrugby voorgelê word.[94] Ten einde van ’n beter beskerming van die spelers se gesondheid het Wêreldrugby aangekondig om die aantal spelers per span vir die eerste keer in die toernooigeskiedenis van 31 na 33 te verhoog,[95] waarvolgens altesaam 660 spelers aan die toernooi deelneem.

Volgens statistieke is Nieu-Seeland die span met die hoogste aantal gemiddelde toetswedstryde per speler met ’n gemiddelde 46,[96] waaronder die speler met die meeste toetswedstryde Sam Whitelock (146).[97]

Wat ouderdom betref is die oudste span dié van Suid-Afrika met ’n gemiddelde ouderdom van 29,8 jaar, terwyl Australië die jongste span het met ’n gemiddelde van 25,8 jaar per speler, waaronder die jongste speler in die toernooi: Max Jorgensen wat op 2 September sy 19de verjaarsdag gevier het, ses dae voor die afskop van die toernooi. Die oudste speler is die Namibiër Pieter-Jan van Lill op 39 jaar wat in sy vierde wêreldbekertoernooi speel.[96]

Die Chileense klub Selknam stel 30 Chileense spelers beskikbaar, wat dit die professionele klub met die meeste spelers by die toernooi maak.[98] Die klub met die naasmeeste spelers is Moana Pasifika met 19 gekeurde spelers: tien Samoane en nege Tongane. Daarop volg drie klubs met 18 spelers: Benetton Rugby Treviso, Leinster en Peñarol Rugby. Stade Toulousain is die Franse klub met die meeste spelers by die toernooi, naamlik 17.[99]

161 spelers wat vir die rugbywêreldbekertoernooi gekeur is, is buite die land gebore waarvoor hulle gekeur is, 17 meer as tydens die 2019-toernooi; slegs Argentinië, Namibië en Suid-Afrika het geen speler opgeroep wat in die buiteland gebore is nie. Spelers wat in die buiteland gebore is, kon gekies word op grond van hul ouers of grootouers se herkoms, maar ook na ’n ononderbroke verblyftydperk van vyf jaar in die betrokke land.[100] Daarbenewens het Wêreldrugby in November 2021 die moontlikheid geïmplementeer vir spelers om van hul nasionale span te verander nadat hulle vir drie jaar nie vir hul oorspronklike nasionale span gekies is nie. Om vir ’n ander span te verskyn moet hulle egter in die land gebore wees of ’n ouer of grootouer hê wat in die betrokke land gebore is.[101] By hierdie nuwe beleid bat veral Samoa en Tonga met eersgenoemde wat Charlie Faumuina en Christian Lealiifano en laasgenoemde wat Adam Coleman en Malakai Fekitoa kon oproep, spelers wat voorheen al vir ander nasionale spanne by rugbywêreldbekertoernooie verskyn het.[100]

Wedstryde[wysig | wysig bron]

Kwalifiseer vir die kwarteindrondte én regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2027.
Uit die toernooi geskakel, maar kwalifiseer regstreeks vir die Rugbywêreldbeker 2027.
Uit die toernooi geskakel én loop regstreekse kwalifisering vir die Rugbywêreldbeker 2027 mis.

Die wedstryde word in twee fases opgedeel, naamlik die groep- en die uitklopfase.

Groepfase[wysig | wysig bron]

20 spanne neem aan die groepfase deel. Die twee beste spanne in elke groep dring na die uitklopfase deur, terwyl die drie beste spanne regstreeks vir die volgende toernooi kwalifiseer.

Groep A[wysig | wysig bron]

Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Frankryk Frankryk 3 3 0 0 150 25 +125 19 1 13
Vlag van Nieu-Seeland Nieu-Seeland 3 2 0 1 180 47 +133 27 2 10
Vlag van Italië Italië 3 2 0 1 107 121 –14 14 2 10
Vlag van Uruguay Uruguay 3 1 0 2 65 91 –26 9 1 5
Vlag van Namibië Namibië 4 0 0 4 37 255 –218 3 0 0

Groep B[wysig | wysig bron]

Wedstryd tussen Suid-Afrika en Skotland op 10 September
Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Suid-Afrika Suid-Afrika 4 3 0 1 151 34 +117 22 3 15
Ierse Rugbyvoetbalunie-vlag  Ierland 3 3 0 0 154 32 +122 21 2 14
Vlag van Skotland Skotland 3 2 0 1 132 35 +97 19 2 10
Vlag van Tonga Tonga 3 0 0 3 51 153 –102 6 0 0
Vlag van Roemenië Roemenië 3 0 0 3 8 242 –234 1 0 0

Groep C[wysig | wysig bron]

Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Wallis Wallis 3 3 0 0 100 40 +60 11 2 14
Vlag van Australië Australië 4 2 0 2 90 91 –1 11 3 11
Vlag van Fidji Fidji 3 2 0 1 65 59 +6 7 2 10
Vlag van Georgië Georgië 3 0 1 2 45 70 –25 4 1 3
Vlag van Portugal Portugal 3 0 1 2 40 80 –40 5 0 2

Groep D[wysig | wysig bron]

Span S W G V P v P t +/− D v BP P
Vlag van Engeland Engeland 3 3 0 0 132 22 +110 15 2 14
Vlag van Argentinië Argentinië 3 2 0 1 88 42 +46 10 1 9
Vlag van Japan Japan 3 2 0 1 82 68 +14 9 1 9
Vlag van Samoa Samoa 3 1 0 2 75 57 +18 9 2 6
Vlag van Chili Chili 4 0 0 4 27 215 –188 4 0 0

Uitklopfase[wysig | wysig bron]

Kwarteindrondte Halfeindrondte Eindrondte
                   
14 Oktober – Marseille        
 Wenner Groep C  
20 Oktober – Saint-Denis
 Naaswenner Groep D    
 Wenner Kwarteindstryd 1  
14 Oktober – Saint-Denis
   Wenner Kwarteindstryd 2    
 Wenner Groep B  
28 Oktober – Saint-Denis
 Naaswenner Groep A    
 Wenner Halfeindstryd 1  
15 Oktober – Marseille
   Wenner Halfeindstryd 2  
 Engeland Vlag van Engeland  
21 Oktober – Saint-Denis
 Naaswenner Groep C    
 Wenner Kwarteindstryd 3   Uitspeel om derde plek
15 Oktober – Saint-Denis
   Wenner Kwarteindstryd 4     27 Oktober – Saint-Denis
 Wenner Groep A  
   Verloorder Halfeindstryd 1  
 Naaswenner Groep B    
 Verloorder Halfeindstryd 2  

Kwarteindrondte[wysig | wysig bron]

Halfeindrondte[wysig | wysig bron]

Bronseindstryd[wysig | wysig bron]

Eindstryd[wysig | wysig bron]


Rugbywêreldkampioen 2023
Wenner Eindstryd

Sien ook[wysig | wysig bron]

Rugbyportaal

Notas[wysig | wysig bron]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 Regstreekse kwalifiseerder (derde in hul groep in 2019).
  2. ↑ Benewens regstreekse kwalifisering as gevolg van sy prestasie in 2019 is Frankryk die gasheer en sou die land op grond daarvan ook gekwalifiseer het.

Verwysings[wysig | wysig bron]

  1. ↑ (en) "Webb-Ellis, William". Rugby Football History. Besoek op 1 Oktober 2023.
  2. ↑ (en) "How to watch Rugby World Cup 2023: TV channel, RWC live stream info, schedule, result and updates". RWC Updates. Besoek op 1 Oktober 2023.
  3. ↑ (en) "Rugby World Cup 2023 Fixtures & Results". RWCGlobally. Besoek op 1 Oktober 2023.
  4. ↑ (en) "Rugby World Cup 2023: Schedule, teams, venues, how to watch". ESPNscrum. 21 Augustus 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  5. ↑ (en) "Candidate unions submit RWC 2023 bid files as hosting race ramps-up". Wêreldrugby. 1 Junie 2017. Besoek op 1 Oktober 2023.
  6. ↑ (en) "RWC 2023 host selection process builds momentum". Wêreldrugby. 4 Oktober 2016. Besoek op 1 Oktober 2023.
  7. ↑ 7,0 7,1 (en) "Rugby: France launch 2023 World Cup bid". The Straits Times. 10 Februarie 2017. Besoek op 1 Oktober 2023.
  8. ↑ (en) "SA Rugby responds to Mbalula's bombshell". Nuus24. 25 April 2016. Besoek op 1 Oktober 2023.
  9. ↑ (en) Mark Keohane (17 Julie 2017). "SA focus RWC 2023 bid on 8 stadiums". Nuus24. Besoek op 1 Oktober 2023.
  10. ↑ (en) "Ireland confirms bid for 2023 Rugby World Cup". RTÉ. 6 Desember 2014. Besoek op 1 Oktober 2023.
  11. ↑ (en) "A tournament like no other". Ierse Rugbyvoetbalunie. 2016. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 24 Januarie 2018. Besoek op 24 Januarie 2018.
  12. ↑ (en) "Italy to run against Ireland in World Cup bid". RTÉ. 5 Maart 2015. Besoek op 1 Oktober 2023.
  13. ↑ (it) "Rugby World Cup 2023, identificati gli stadi per la candidatura italiana". Italiaanse Rugbyfederasie. 12 Augustus 2016. Besoek op 1 Oktober 2023.
  14. ↑ (en) "FIR withdraws from RWC 2023 hosting process". Wêreldrugby. 28 September 2016. Besoek op 1 Oktober 2023.
  15. ↑ (en) "Rome 2024 Olympic bid collapses in acrimony". BBC. 21 September 2016. Besoek op 1 Oktober 2023.
  16. ↑ (fr) "La Coupe du monde de rugby 2023 devrait échapper à la France". Le Monde. 31 Oktober 2017. Besoek op 1 Oktober 2023.
  17. ↑ (fr) "Rugby : la France déjoue les pronostics et organisera la Coupe du monde en 2023". Le Monde. 15 November 2017. Besoek op 1 Oktober 2023.
  18. ↑ (en) "2023 Rugby World Cup: France beat South Africa and Ireland to host competition". BBC. 15 November 2017. Besoek op 1 Oktober 2023.
  19. ↑ (fr) "Mondial 2023 : Rivoal nommé président, Atcher directeur". Rugbyrama. 16 Mei 2018. Besoek op 1 Oktober 2023.
  20. ↑ (fr) Frédéric Bernès (30 Augustus 2022). "Enquête sur le climat de « terreur » dans les bureaux de France 2023". L’Équipe. Besoek op 1 Oktober 2023.
  21. ↑ (fr) "Claude Atcher révoqué : de sa nomination à sa chute, les grandes dates de l'affaire". La Dépêche du Midi. 11 Oktober 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  22. ↑ (fr) Sylvain Muzeau (6 Januarie 2023). "Bureau Fédéral : Patrick Buisson désigné Président-Délégué". Franse Rugbyfederasie. Besoek op 1 Oktober 2023.
  23. ↑ (fr) "Chabal président du comité des joueurs pour 2023". Rugbyrama. 26 Junie 2018. Besoek op 1 Oktober 2023.
  24. ↑ (fr) "Sébastien Chabal dément tout trafic de billets pour la Coupe du monde 2023". L’Équipe. 7 Januarie 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  25. ↑ (fr) Romain Métairie (8 Januarie 2023). "Mondial 2023 : soupçonné d'un trafic de places, Sébastien Chabal dément toute irrégularité". Libération. Besoek op 1 Oktober 2023.
  26. ↑ (en) "World Rugby unveils qualification format for 2023 World Cup". ESPNscrum. 8 Junie 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  27. ↑ (en) "Qualification process set for Rugby World Cup 2023". rugbyworldcup.com. 8 Junie 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  28. ↑ (en) "All you need to know about the RWC 2023 Qualification pathway". rugbyworldcup.com. 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  29. ↑ (en) "Everything you need to know about the Rugby Europe Championship 2021". Wêreldrugby. 3 November 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  30. ↑ (en) Aaron Goile (17 Julie 2021). "Manu Samoa down Tonga again, secure Rugby World Cup 2023 qualification". Stuff. Besoek op 1 Oktober 2023.
  31. ↑ (en) "Canada fails to qualify for Rugby World Cup for 1st time ever". Canadian Broadcasting Corporation. 9 Oktober 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  32. ↑ (en) Patrick Burke (9 Oktober 2021). "Uruguay qualify for third successive Rugby World Cup by beating US, while Canada miss out for first time". Inside the Games. Besoek op 1 Oktober 2023.
  33. ↑ (en) "Georgia's Rugby World Cup pool locked in but more European qualifiers to be determined". Rugbypass. 13 Maart 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  34. ↑ (en) "Namibia win Rugby Africa Cup to secure place at Rugby World Cup 2023". Wêreldrugby. 10 Julie 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  35. ↑ (en) "Chile secure Rugby World Cup debut with dramatic defeat of the USA". rugbyworldcup.com. 16 Julie 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  36. ↑ (en) "Tonga qualify for Rugby World Cup 2023". rugbyworldcup.com. 23 Julie 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  37. ↑ (en) "Independent Appeal Committee decision regarding Spain player eligibility". Wêreldrugby. 27 Junie 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  38. ↑ (en) "Samuel Marques kicks Portugal to Rugby World Cup 2023". rugbyworldcup.com. 18 November 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  39. ↑ (en) Paul Tait (19 November 2022). "RWC 2023 to be the first Men's Rugby World Cup without North Americans". Americas Rugby News. Besoek op 1 Oktober 2023.
  40. ↑ (fr) "#France2023 : Douze villes hôtes retenues". Franse Rugbyfederasie. 17 Maart 2017. Besoek op 1 Oktober 2023.
  41. ↑ (fr) "Coupe du monde de rugby 2023 : Paris, Lens et Montpellier écartées de la candidature française". L’Équipe. 31 Mei 2017. Besoek op 1 Oktober 2023.
  42. ↑ 42,0 42,1 42,2 42,3 42,4 42,5 42,6 42,7 42,8 (en) "Host Venues". rugbyworldcup.com. Besoek op 1 Oktober 2023.
  43. ↑ (en) "Increased rest days confirmed for Rugby World Cup 2023". Wêreldrugby. 22 Februarie 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  44. ↑ (en) "Matches". rugbyworldcup.com. 26 Februarie 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  45. ↑ (en) "Stage set for Rugby World Cup 2023 Draw". rugbyworldcup.com. 2 Oktober 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  46. ↑ (fr) "Coupe du monde 2023 : le tirage au sort décalé au 14 décembre". L’Équipe. 7 September 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  47. ↑ (en) "World Ranking race begins for RWC 2023 pool draw". rugbyworldcup.com. 29 Januarie 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  48. ↑ (en) "Re-live the Rugby World Cup 2023 Draw". rugbyworldcup.com. 14 Desember 2020. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 April 2023. Besoek op 10 April 2023.
  49. ↑ (en) Gerry Thornley (22 Augustus 2023). "World Rugby's clunkiness creates ridiculously lopsided Rugby World Cup draw". The Irish Times. Besoek op 1 Oktober 2023.
  50. ↑ (en) Hugh Godwin (3 Maart 2023). "Rugby World Cup 2023: Lopsided draw has benefited England, hinders Ireland and prompts changes for 2027". inews.co.uk. Besoek op 1 Oktober 2023.
  51. ↑ (en) "Rugby chief vows to end lopsided World Cup draws". Rugby365. 26 April 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  52. ↑ 52,0 52,1 52,2 (en) "Tournament Rules". rugbyworldcup.com. 1 Augustus 2019. Besoek op 1 Oktober 2023.
  53. ↑ (en) "Rugby World Cup France 2023 tickets go on sale". rugbyworldcup.com. 4 Maart 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  54. ↑ (en) "Coupe du Monde Rugby France 2023". rugbyworldcup.com. Besoek op 1 Oktober 2023.
  55. ↑ (en) "France ready to welcome the world as Rugby World Cup 2023 celebrates 100 days to go in style". rugbyworldcup.com. 31 Mei 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  56. ↑ (en) "Asahi Breweries joins Rugby World Cup 2023 as Worldwide Partner". rugbyworldcup.com. 28 April 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  57. ↑ (en) "World Rugby and Capgemini announce transformational Rugby World Cup 2023 worldwide Partnership". rugbyworldcup.com. 6 September 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  58. ↑ (en) "Emirates and World Rugby to 'Fly Better' at Rugby World Cup 2023 and 2027". Emirates. 27 Julie 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  59. ↑ (en) Rory Jones (18 November 2021). "World Rugby partners with Land Rover ahead of 2023 World Cup". Sportspromedia. Besoek op 1 Oktober 2023.
  60. ↑ (en) Holly Hunt (26 Februarie 2021). "Rugby World Cup teams up with Mastercard for 2023 tournament". Insider Sport. Besoek op 1 Oktober 2023.
  61. ↑ (fr) "Rugby. Société Générale partenaire de France 2023". SportBusiness. 6 Oktober 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  62. ↑ (fr) "Le groupe GL events Sponsor Officiel de la Coupe du Monde de Rugby France 2023". GL events. 17 Maart 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  63. ↑ (en) "GMF becomes Official Sponsor and Official Insurer of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 17 November 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  64. ↑ (fr) "Loxam, "Sponsor Officiel" de la Coupe du Monde de Rugby France 2023". Loxam. 15 September 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  65. ↑ (en) "Orange becomes Rugby World Cup 2023 Official Sponsor". rugbyworldcup.com. 13 Desember 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  66. ↑ (fr) "Rugby: Proman, nouveau sélectionneur de France 2023". SportBusiness. 6 November 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  67. ↑ (fr) "La SNCF sponsor officiel de la prochaine Coupe du monde de rugby". SNCF. 9 September 2020. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 April 2023. Besoek op 9 April 2023.
  68. ↑ (en) "TotalEnergies becomes Official Sponsor of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 25 Junie 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  69. ↑ (fr) "Rugby. Vivendi sponsor officiel de France 2023". SportBusiness. 30 Oktober 2020. Besoek op 1 Oktober 2023.
  70. ↑ (en) "Andros becomes Rugby World Cup France 2023 Official Supplier". rugbyworldcup.com. 15 September 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  71. ↑ (en) "A new adventure begins for BKT and Rugby World Cup 2023 in France". rugbyworldcup.com. 4 November 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  72. ↑ (en) "Canon joins the Rugby World Cup commercial family for New Zealand 2021 and France 2023". Wêreldrugby. 27 Junie 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  73. ↑ (en) "Eden Park becomes Elegance Supplier for Rugby World Cup 2023 and confirms its commitment to the Campus 2023 programme". rugbyworldcup.com. 8 Julie 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  74. ↑ (en) "EF Education First selected as official language training services supplier for Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 9 Junie 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  75. ↑ (en) "Facebook becomes official social media services supplier of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 7 September 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  76. ↑ (en) "GEODIS becomes Official Freight Carrier of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 23 Mei 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  77. ↑ (en) "Rugby World Cup lives on. France 2023, see you there!". Gilbert Rugby. 4 Desember 2019. Besoek op 1 Oktober 2023.
  78. ↑ (en) "HP becomes official supplier of Rugby World Cup France 2023, confirms commitment to the Campus 2023 Programme". rugbyworldcup.com. 18 Junie 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  79. ↑ (en) "InVivo becomes Official Fine Food Supplier of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 29 September 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  80. ↑ (en) "World Rugby appoints Macron as match officials kit supplier in three-year deal". Wêreldrugby. 20 Januarie 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  81. ↑ (en) "Mitsubishi Electric becomes Official Supplier of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 9 November 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  82. ↑ (en) "Taisho Pharmaceutical appointed Official Supplier of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 24 Junie 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  83. ↑ (en) "Born To Dare – World Rugby and TUDOR announce long-term partnership". Wêreldrugby. 26 November 2017. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 April 2023. Besoek op 10 April 2023.
  84. ↑ (en) "ALL – Accor Live Limitless announced as Official Supporter of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 11 April 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  85. ↑ (en) "Aramis Rugby announced as Official Supporter of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 13 Junie 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  86. ↑ (en) "France Pare-Brise becomes official supporter of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 30 Maart 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  87. ↑ (en) "Casino becomes Official Supporter of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 2 Maart 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  88. ↑ (en) "Koesio and its #SustainableTeam become Official Supporters of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 20 April 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  89. ↑ (en) "PPA Business School becomes Official Supporter of Rugby World Cup France 2023". rugbyworldcup.com. 4 April 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  90. ↑ (en) "RATP Group becomes Official Supporter of Rugby World Cup 2023". rugbyworldcup.com. 17 Junie 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  91. ↑ (en) "Sage becomes Official Supporter of Rugby World Cup 2023". rugbyworldcup.com. 4 Maart 2022. Besoek op 1 Oktober 2023.
  92. ↑ (en) "Volvic becomes Official Supporter of Rugby World Cup France 2023 and unveils a special film depicting the power of nature". rugbyworldcup.com. 8 Februarie 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  93. ↑ (en) "Everyone's team – World Rugby announces Emirates match official team selected for Rugby World Cup 2023 in France". Wêreldrugby. 10 Mei 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  94. ↑ (en) "Rugby World Cup 2023 teams and squads". The Roar. Besoek op 1 Oktober 2023.
  95. ↑ (fr) Romain Lafon (22 Februarie 2021). "Les groupes pour la Coupe du monde passent de 31 à 33 joueurs". Rugbyrama. Besoek op 1 Oktober 2023.
  96. ↑ 96,0 96,1 (fr) Raphaël Plancheron-Hérault, Gaspard Lasmartres (30 Augustus 2023). "Coupe du monde de rugby 2023 – Toutes les statistiques à connaître avant le début de la Coupe du monde". Rugbyrama. Besoek op 1 Oktober 2023.
  97. ↑ (en) "Samuel Whitelock #1104". All Blacks. Besoek op 1 Oktober 2023.
  98. ↑ (en) "Chile Confirm Final Three Names for Inaugural Rugby World Cup". Americas Rugby News. 27 Augustus 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  99. ↑ (en) "The clubs with the most players at the 2023 Rugby World Cup: there is also Benetton". News Italy24. 30 Augustus 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  100. ↑ 100,0 100,1 (en) Paul Tait (30 Augustus 2023). "Foreign-Born / Produced / Homegrown Players at Rugby World Cup 2023". Americas Rugby News. Besoek op 1 Oktober 2023.
  101. ↑ (fr) "World Rugby autorise le changement de sélection". L’Équipe. 24 November 2021. Besoek op 1 Oktober 2023.
  102. ↑ (en) Colin Newboult (8 September 2023). "WATCH: All Blacks stun the Stade de France with record-breaking try". Planet Rugby. Besoek op 1 Oktober 2023.
  103. ↑ (en) "France hand the All Blacks their first-ever Rugby World Cup pool stage defeat". Planet Rugby. 8 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  104. ↑ (en) Tom Decent (9 September 2023). "All Blacks claim they can still lift trophy after suffering heaviest World Cup defeat". The Sydney Morning Herald. Besoek op 1 Oktober 2023.
  105. ↑ (en) "Italy defeat Namibia 52–8 in Pool A". rugbyworldcup.com. 9 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  106. ↑ (it) Roberto Barbacci (9 September 2023). "Mondiali Rugby, Italia-Namibia è una vittoria da record per gli Azzurri. Ma c'è chi storce il naso". Virgilio. Besoek op 1 Oktober 2023.
  107. ↑ (en) "New Zealand v Namibia team news: Sam Whitelock to join Richie McCaw as most-capped All Black". BBC. 13 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  108. ↑ (en) Joe Rindl (15 September 2023). "New Zealand 71–3 Namibia: All Blacks run in 11 tries but Ethan de Groot sent off". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  109. ↑ (en) Nick Said (19 September 2023). "Namibia rotate squad for World Cup clash with hosts France". Reuters. Besoek op 1 Oktober 2023.
  110. ↑ (en) James While (21 September 2023). "France v Namibia: Five takeaways from Rugby World Cup clash as records tumble but at what cost". Planet Rugby. Besoek op 1 Oktober 2023.
  111. ↑ (en) Martin Untersinger (22 September 2023). "Rugby World Cup 2023: France's record-breaking night against Namibia". Le Monde. Besoek op 1 Oktober 2023.
  112. ↑ (en) Mantej Mann (21 September 2023). "France 96–0 Namibia: Antoine Dupont injured as hosts score 14 tries in Marseille". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  113. ↑ (en) "Rugby World Cup: Red and yellow cards cost Namibia during defeat to Uruguay". Stuff. 28 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  114. ↑ (en) Josh Graham (29 September 2023). "Sam Whitelock breaks All Blacks appearance record against Italy". Rugby World. Besoek op 1 Oktober 2023.
  115. ↑ (en) Matt Gault (9 September 2023). "Rugby World Cup: Ireland 82–8 Romania – Johnny Sexton stars as Irish score 12 tries". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  116. ↑ (en) Michael Aylwin (9 September 2023). "Sexton shines as Ireland start Rugby World Cup with 12-try rout of Romania". The Guardian. Besoek op 1 Oktober 2023.
  117. ↑ (en) Luke Menezies (9 September 2023). "Faf de Klerk hits 50-cap milestone for Springboks against Scotland". The South African. Besoek op 1 Oktober 2023.
  118. ↑ (en) "Rugby World Cup 2023 Match Preview: Ireland v Tonga". rugbyworldcup.com. 15 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  119. ↑ (en) Harry Latham-Coyle (16 September 2023). "Johnny Sexton passes Ronan O'Gara as all-time leading Irish points scorer". The Independent. Besoek op 1 Oktober 2023.
  120. ↑ (en) "South Africa's break record for FASTEST ever try bonus point! – Rugby World Cup 2023". Ultimate Rugby. 19 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  121. ↑ (en) Robert Kitson (23 September 2023). "Sexton steers Ireland to victory as South Africa pay penalty for poor kicking". The Guardian. Besoek op 1 Oktober 2023.
  122. ↑ (en) "O'Mahony and Aki set for landmark caps – Ireland name team to play South Africa". rugbyworldcup.com. 21 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  123. ↑ (en) "Bundee Aki Set For 50th Cap". Ierse Rugbyvoetbalunie. 21 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  124. ↑ (en) Daniel Schofield (24 September 2023). "The incredible journey of Pat Pellegrini: From level 5 club rugby to playing for Tonga at World Cup". Daily Telegraph. Besoek op 1 Oktober 2023.
  125. ↑ (en) "Former Wallaby Coleman set to make Tonga debut against Scotland". Reuters. 22 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  126. ↑ (en) "Rugby World Cup: Ex-All Black Vaea Fifita red carded during Tonga's loss to Scotland". Stuff. 25 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  127. ↑ (en) "Matthews in line for Scotland debut". glasgowwarriors.org. Glasgow Warriors. 28 September 2023. Besoek op 30 September 2023.
  128. ↑ (en) Tom English (30 September 2023). "Scotland 84–0 Romania: Darcy Graham scores four tries as Scots set up Ireland decider". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  129. ↑ (en) Alastair Telfer (1 Oktober 2023). "South Africa 49–18 Tonga: World champions edge towards quarter-finals with bonus-point win". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  130. ↑ (en) "Tupou wins 50th cap – Australia name team to play Georgia". rugbyworldcup.com. 7 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  131. ↑ (en) Gareth Griffiths (14 September 2023). "Rugby World Cup: When Wales' class of 1994 put 100 points on Portugal". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  132. ↑ (en) "Tomos Williams set to win 50th Wales cap against Portugal". Cardiff Blues. 13 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  133. ↑ (en) Jared Wright (19 September 2023). "Portugal star banned after controversial red card for flying kick". Planet Rugby. Besoek op 1 Oktober 2023.
  134. ↑ (en) Joe Rindl (17 September 2023). "Australia 15–22 Fiji: Flying Fijians beat the Wallabies for the first time at Rugby World Cup". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  135. ↑ (en) Andy Bull (17 September 2023). "Simione Kuruvoli inspires Fiji to landmark World Cup win over Australia". The Guardian. Besoek op 1 Oktober 2023.
  136. ↑ (en) "Rugby World Cup 2023 Match Preview: Georgia v Portugal". rugbyworldcup.com. 22 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  137. ↑ (en) "Lock Beard to win 50th cap as Wales name side to face Wallabies". Rugby Australia. 22 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  138. ↑ (en) Matt Southcombe (24 September 2023). "Wales 40–6 Australia: Record win sends Warren Gatland's side through to the World Cup knockouts". ITV News. Besoek op 1 Oktober 2023.
  139. ↑ (en) Robert Kitson (24 September 2023). "Gareth Anscombe helps Wales sail into quarter-finals after easy Australia win". The Guardian. Besoek op 1 Oktober 2023.
  140. ↑ (en) Andrew Baldock (24 September 2023). "Wales 40–6 Australia: Wallabies fall to record-breaking Rugby World Cup defeat on dream night for the Welsh". Evening Standard. Besoek op 1 Oktober 2023.
  141. ↑ (en) "Australia fall to new low in World Rugby Men's Rankings powered by Capgemini". rugbyworldcup.com. 25 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  142. ↑ (en) Gareth Griffiths (24 September 2023). "Wales 40–6 Australia: Warren Gatland's side hammer Wallabies to seal World Cup quarter-final spot". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  143. ↑ (en) Mantej Mann (30 September 2023). "Fiji 17–12 Georgia: Below-par Pacific Islanders close in on World Cup quarter-finals". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  144. ↑ (en) Joe Rindl (1 Oktober 2023). "Australia 34–14 Portugal: Wallabies keep slim Rugby World Cup knockout hopes alive with win". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  145. ↑ (en) "Tom Curry: England flanker sent off against Argentina following 'bunker' review". BBC. 9 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  146. ↑ (en) Ian Cameron (9 September 2023). "England's Tom Curry red carded 2 minutes into World Cup Pool D opener". Rugbypass. Besoek op 1 Oktober 2023.
  147. ↑ (en) Jared Wright (9 September 2023). "WATCH: George Ford rockets over THREE drop goals in World Cup opener". Planet Rugby. Besoek op 1 Oktober 2023.
  148. ↑ (en) Steve Douglas (12 September 2023). "Chile savoring every moment of Rugby World Cup debut. Even a big defeat". AP News. Besoek op 1 Oktober 2023.
  149. ↑ (en) "Japan vs Chile Preview – RWC 2023 Pool D Pool Match". Rugby Asia 24/7. 10 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  150. ↑ (en) Lawrence White (14 September 2023). "Underdogs Chile make four changes for Samoa game". Reuters. Besoek op 1 Oktober 2023.
  151. ↑ (en) "Rugby World Cup 2023 Match Preview: England v Japan". rugbyworldcup.com. 16 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  152. ↑ (en) Adam Kyriacou (20 September 2023). "Samoa hand Ben Lam a start in tweaked side for crucial Rugby World Cup clash with Argentina". Planet Rugby. Besoek op 1 Oktober 2023.
  153. ↑ (en) Charlie Morgan (24 September 2023). "Henry Arundell equals England record with five tries against Chile". Daily Telegraph. Besoek op 1 Oktober 2023.
  154. ↑ (en) "England 71–0 Chile: Henry Arundell equals record with five-try haul in huge Rugby World Cup win". Evening Standard. 24 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  155. ↑ (en) Mike Henson (23 September 2023). "England 71–0 Chile: Henry Arundell scores five tries in Rugby World Cup pool game". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.
  156. ↑ (en) Rich Freeman (22 September 2023). "Japan players give insight into Rugby World Cup preparation". The Japan Times. Besoek op 1 Oktober 2023.
  157. ↑ (en) Gerard Meagher (28 September 2023). "Japan hold off Samoa comeback to seal England's passage into quarter-finals". The Guardian. Besoek op 1 Oktober 2023.
  158. ↑ (en) "Japan 28–22 Samoa: Brave Blossoms' win puts England into Rugby World Cup quarter-finals". BBC. 28 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  159. ↑ "Rugby World Cup 2023 Match Preview: Argentina v Chile". rugbyworldcup.com. 29 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  160. ↑ (en) "Nicolas Sánchez Reaches 100 Test Caps for Argentina". Americas Rugby News. 28 September 2023. Besoek op 1 Oktober 2023.
  161. ↑ (en) Joe Rindl (30 September 2023). "Argentina 59–5 Chile: Pumas boost Rugby World Cup quarter-final hopes and set up Japan decider". BBC. Besoek op 1 Oktober 2023.

Eksterne skakels[wysig | wysig bron]

Rugbywêreldbeker

Australië / Nieu-Seeland 1987 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1991 • Suid-Afrika 1995 • Engeland / Frankryk / Ierland / Skotland / Wallis 1999 • Australië 2003 • Frankryk 2007 • Nieu-Seeland 2011 • Engeland / Wallis 2015 • Japan 2019 • Frankryk 2023 • Australië 2027 • Verenigde State 2031

Ontsluit van "https://af.wikipedia.org/w/index.php?title=Rugbywêreldbeker_2023&oldid=2616822"